FM *Kirki*

​

 

Φρι φρι τρέχαααααα!
Αχ αμαν!Θα τα κάψει όλααα!
Καποιος να βοηθήσει γιατί κάτι έχει πάθει αυτό το παιδί και όλα θέλει να τα καίει!

Τρέχα Σαντα ,τρέχα! Αν σε προλάβει η Εύα πάει το έλκυθρο,θα στο κάψει!

 

Πφφφφ τι τραβάω νυχτιάτικα!
Ιου ιου ιουυυυυ.......


Εντάξει! Πρόλαβαν!

Την έσβησαν την αγαπημένη μου!
Παραλίγο να της καιγόταν η καούκα! ​

 

Τρίτη και 13 σήμερα



αντε βρε, άλλο κακό να μην σε βρει

xixixi
​

 

​

 

Ωπα! Ε! τα θελες και τα παθες! την τρόμαξες κι εφυγε!

 

Καλησπέρα σας!!!!

Δεν μπορεί να με σκιάξει καμήλα καμιά!
Και όσο και να προσπαθεί....δε θα με πιάσει ποτέ λέμε!!!!
Γιατί είμαι και τσαχπίνα ....και πανέξυπνο πετούμενο!
Λαλαλα λαλα λααα! ​

 

Το νησί ήταν το σπιτικό μου. Ζούσα εκεί και νοιαζόμουν γι’ αυτό. Προσπαθούσα να το διατηρώ τακτικό και καθαρό. Μια ηλιόλουστη μέρα, ενώ μάζευα κάτι σκουπίδια που είχε αφήσει ένας κατασκηνωτής, άκουσα φτερουγίσματα. Πήδηξα πίσω από ένα δέντρο και είδα ένα μικρό πετούμενο να έρχεται, κρατώντας ένα καλάθι.
Μου φάνηκε ύποπτη γιατί είχε κάτι περίεργες βούλες, και στο κεφάλι της κάτι κεραίες, μου φάνηκε σαν να ήταν κατάσκοπος. Φυσικά, την σταμάτησα και τη ρώτησα ποια ήταν, πού πήγαινε και από πού ερχόταν. Μου είπε μια αόριστη ιστορία, ότι πήγαινε φαγητό σε κάποια γιαγιά που την περίμενε.
Βασικά μου φάνηκε έντιμο άτομο, αλλά βρισκόταν στο νησί μου κι έδειχνε ύποπτη με εκείνες τις κεραίες στο κεφάλι. Έτσι αποφάσισα να της δείξω πόσο προκλητικό ήταν να εισβάλει στον χώρο μου, χωρίς προειδοποίηση.
Της επέτρεψα να συνεχίσει τον δρόμο της κι έτρεξα αμέσως στο σπίτι της γιαγιάς της. Εξήγησα στη συμπαθητική γριούλα το πρόβλημά μου κι εκείνη συμφώνησε ότι η εγγονή της έπρεπε να πάρει ένα μάθημα. Έτσι, αποφασίσαμε να κρυφτεί κάτω από το κρεβάτι ώσπου να την φωνάξω.
Όταν έφτασε το περίεργο πετούμενο στο σπίτι, τη φώναξα στην κρεβατοκάμαρα, όπου είχα ξαπλώσει στο κρεβάτι παριστάνοντας τη γιαγιά. Αυτή ήρθε και με πρόσβαλε λέγοντας κάτι άσχημο για τα μεγάλα γουρλωτά μου μάτια. Καταλαβαίνετε πώς άρχισα να αισθάνομαι για αυτό το πετούμενο, που κάτω απ’ το ευγενικό προσωπείο ήταν τόσο κακοήθες. Παρ’ όλα αυτά, της είπα ότι τα μεγάλα γουρλωτά μου μάτια με βοηθούσαν να τη βλέπω καλύτερα.
Η επόμενη προσβολή όμως με νεύριασε πάρα πολύ. Είπε για την καμπούρα μου. Άγγιξε το ευαίσθητο σημείο μου. Ξέρω ότι δεν έπρεπε να χάσω την ψυχραιμία μου, αλλά πήδηξα απ’ το κρεβάτι και της φώναξα πως αν συνεχίσει να με προσβάλλει θα την δαγκώσω και θα την φάω.
Για να είμαστε ειλικρινείς, καμιά καμήλα δεν θα έτρωγε ποτέ ένα πετούμενο, όλοι το ξέρουν αυτό. Τότε το τρελοπετούμενο άρχισε να φτερουγίζει γύρω γύρω ουρλιάζοντας κι εγώ προσπαθούσα να τη φτάσω για να την ηρεμήσω. Έβγαλα και τα ρούχα της γιαγιάς, αλλά αυτό φάνηκε να χειροτερεύει τα πράγματα.
Τότε ξαφνικά η πόρτα άνοιξε με δυνατό κρότο κι ένας μεγαλόσωμος τύπος στεκόταν εκεί με το τσεκούρι του. Τον κοίταξα και κατάλαβα ότι είχα βρει τον μπελά μου. Ευτυχώς υπήρχε ένα ανοιχτό παράθυρο πίσω μου και πρόλαβα να ξεφύγω.
Ποτέ κανείς δεν είπε τη δική μου πλευρά σ’ αυτή την ιστορία. Κυκλοφόρησε μόνο η φήμη ότι ήμουν κακιά και μοχθηρή. Σύντομα όλοι άρχισαν να με αποφεύγουν κι εγώ από τότε δεν περνάω καλά και είμαι δυστυχισμένη. Έτσι αποφάσισα να σας γράψω την ιστορία μου.

Με εκτίμηση, η καμήλα.

​

 

Κάποια μέρα ο Δημιουργός, ξεκουραζόταν και καθισμένος κοιτούσε μερικά παιδιά που έπαιζαν σε ένα χωριό, γελώντας και τραγουδώντας.
Καθώς τα κοιτούσε άρχισε να σκέφτεται ότι τα παιδιά αυτά κάποια στιγμή θα γεράσουν. Το δέρμα τους θα ζαρώσει. Τα μαλλιά τους θα γκριζάρουν. Τα δόντια τους θα πέσουν.

Τα τόσο όμορφα λουλούδια θα μαραθούν. Κι αυτά τα φύλλα από τα δέντρα θα πέσουν και θα ξεραθούν.

Αυτά σκεφτόταν ο Δημιουργός και γινόταν όλο και πιο λυπημένος. Ήταν φθινόπωρο και η σκέψη του χειμώνα, που ακολουθούσε, του βάραινε την καρδιά. Ο καιρός βέβαια ήταν ακόμα ζεστός και ο ήλιος έλαμπε.
Ο Δημιουργός παρατήρησε το παιχνίδισμα του φωτός στο έδαφος και τα κίτρινα φύλλα που τα παρέσυρε ο άνεμος εδώ κι εκεί. Κοίταξε το γαλάζιο του ουρανού, το λευκό του καλαμποκάλευρου και ξαφνικά χαμογέλασε. Όλα αυτά τα χρώματα, σκέφτηκε, πρέπει να διατηρηθούν. Θα φτιάξω κάτι που θα με κάνει χαρούμενο, κάτι που θα το βλέπουν τα παιδιά και θα διασκεδάζουν.

Έτσι ο Δημιουργός πήρε την τσάντα του και άρχισε να μαζεύει χρώματα: μια ηλιαχτίδα, μια χούφτα μπλε του ουρανού, λευκό από το καλαμποκάλευρο, λίγη σκιά από τα παιδιά που έπαιζαν, μαύρο από τα όμορφα μαλλιά ενός κοριτσιού, κίτρινο από τα φύλλα που έπεφταν, πράσινο από τις πευκοβελόνες, κόκκινο, μωβ και πορτοκαλί από τα λουλούδια.
Αφού τα έβαλε όλα αυτά, στην τσάντα του, πρόσθεσε και τα τραγούδια των πουλιών.Τότε περπάτησε ως το σημείο που έπαιζαν τα παιδιά και τους είπε:
- Παιδιά, αυτό είναι για εσάς!Ανοίξτε το, υπάρχει κάτι όμορφο μέσα.

Τα παιδιά άνοιξαν την τσάντα και τότε εκατοντάδες πολύχρωμες πεταλούδες
ξεχύθηκαν έξω από αυτήν, πέταξαν χορεύοντας γύρω από τα παιδιά, κάθισαν λίγο στα μαλλιά τους και ξανασηκώθηκαν πετώντας κατά κύματα από το ένα λουλούδι στο άλλο.
Τα παιδιά γοητευμένα από το θέαμα, είπαν ότι δεν είχαν ξαναδεί κάτι τόσο όμορφο.
Τότε οι πεταλούδες άρχισαν να τραγουδάνε, ενώ τα παιδιά τις χάζευαν χαμογελώντας.

Καθώς γίνονταν όλα αυτά, μία καμήλα (δικάμπουρη), βάδισε με αργό βήμα και πλησίασε τον Δημιουργό, λέγοντας του:
- Δεν είναι σωστό, που έδωσες τα τραγούδια των πουλιών σε αυτά τα παρδαλά πετούμενα. Ημουνα παρούσα όταν δημιούργησες τα πουλιά και είπες..... ότι κάθε πουλί θα έχει το τραγούδι του. Τώρα έδωσες και αλλού αυτά τα τραγούδια. Δεν είναι αρκετό που έδωσες στα πετούμενα αυτά, τα χρώματα του ουράνιου τόξου;

- Έχεις δίκιο», είπε ο Δημιουργός «έδωσα σε κάθε πουλί από ένα τραγούδι και δεν έπρεπε να τους πάρω ότι τους ανήκει».
Έτσι πήρε πίσω τα τραγούδια από τις πεταλούδες και γι' αυτό από τότε εκείνες είναι σιωπηλές.

Αυτή είναι η ιστορία μου....η οποία προηγήθηκε της επίσκεψης στη γιαγιά....και πείτε εσείς τώρα....αυτή μου πήρε τη λαλιά.....εγώ;;
Να μην κάνω κάτι κι εγώ;

 

δεν λες καλα που σου αφησε τα χρωματα του ουρανιου τοξου Φρι μου?

φανταζεσαι να εισουν μονο μαυρη πεταλουδα?

 

Ας το καλό σας κ στις δυο, καμήλα κ πεταλούδα !!
Μου χαλάσατε το ρίμελ!!

​

 

Βικυ μου με ενα χρωμοσαμπουαν θε τελειωνε το μαρτυριο σου.
και μετα μπορουσες να παρεις...

το καπελακι σου και να φυγεις.

 

Καλησπέρα μάγισσα
Τα kiwi με τόση δάφνη στην τροφή τους ,θα αρχισουν να δίνουν χρησμούς για τα επερχόμενα δρώμενα,εχω ομως την εντύπωση πως εχουν πιο γκουρμέ διατροφικές προτιμήσεις..

​

 

από οτι καταλαβαίνω και απο την φωτογραφία που βλέπω
εννοείς οτι θα αρχίσουν να τρώνε πεταλούδες ??


απο το στόμα σου και στου farmerama το αυτι !!!
​

 

Καλησπέρα σας!

Πφφφφ τι να πρωτοπώ;
Ότι οι φαρφάλες γίνανε πανέμορφες πεταλούδες; Πόσο κακία; Πόσο πια;
Αλλά τι περιμένεις;
Όταν αντί για ποντίκια και τυφλοπόντικες και χάμστερ, σε βάζουν να ροκανίζεις...μήλα και δαμάσκηνα..αυτά παθαίνεις!

Βρήκε ευκαιρία και η άλλην.... ......τι τραβάωωω!!!!!

 

Καλημέρα μάγισσα,καλό μήνα σ' ολη τη αγροτιά
Τραβάς ακριβώς οτι χρειάζεται ,ωστε να μη σε παρασύρει ο άνεμος,φυσάνε πολλά μποφόρια σήμερα

​

 

Καλησπέρα σας!!!

Καλό μήνα είπα; Δεν είπα!!!!




Πήρε το μάτι μου και ένα μαυριδερό και ανάποδο πετούμενο;

Και καλά μου φόρτωσε τη πέτρα για να με σώσει απ τον αέρα;

Για να αμολήσω τους λύκους ......να το ροκανίσουν να ξεμπερδεύουμε....άντεεεεεε!




​

 

χμ κάτι δεν πήγε καλά στο σχέδιο σου


αυτοί γίνανε φιλαράκια
​

 

γεια σας!! καλωσρισατε αν και λιγο αργα αλλα δεν νομιζω να πειραζει

καλο σαββατοκυριακο