Με Έμπνευση και Λόγο

"Μεσάνυχτα στον κήπο του καλού και του κακού"

Μπορείς να δεις ένα γεγονός, ένα αντικείμενο, την πραγματικότητα, μια καταστροφή .. από πολλές πλευρές ή μόνο από μία. Τη δική σου.
Σε αυτή την περίπτωση πετυχαίνεις την απλότητα. Και η απλότητα είναι σημαντική.
Όταν προσπαθείς να δεις την αλήθεια από πολλές πλευρές διατρέχεις έναν μεγάλο κίνδυνο.
Να νοιαστείς και για κάποιον άλλο εκτός από τον εαυτό σου.

Το σφίξιμο που νιώθεις πολλές φορές στο στομάχι κατά τη διάρκεια μιας συνομιλίας, είναι ένδειξη πως έχεις συναισθήματα που σε χαλάνε.
Σε κάνουν αδύναμο και έρμαιο των διαθέσεων των άλλων.
Κάποιοι από αυτούς δεν έχουν απαραίτητα κακή πρόθεση, απλώς δεν νοιάζονται πραγματικά.

Οι σχέσεις είναι περίπλοκες γιατί μέσα τους υπάρχουν άνθρωποι.
Και οι άνθρωποι είναι πέρα από πολύπλοκοι, είναι χειριστικοί και θέλουν να εξυπηρετήσουν τις ανάγκες τους.
Αν αγαπούν, αν έχουν την ικανότητα να αγαπήσουν είναι σχετικό.
Το τι θεωρεί ο καθένας αγάπη είναι ανάλογο με το τι έχει και τι μπορεί να δώσει.

Είναι δύσκολο να δώσεις ορισμό στην αγάπη, γιατί δεν είναι ίδια για όλους.
Παρ' όλα αυτά είναι ένα συναίσθημα απεριόριστο που μεγαλώνει, αναπτύσσεται με αυτόν που την νιώθει, εφόσον αφεθεί σε αυτήν και δεν μείνει στις λέξεις.
Για ορισμένους είναι εύκολη, όπως το γλυκό, καλοκαιρινό αεράκι που περνάει μέσα από τα φύλλα των δέντρων και τα κάνει να θροϊζουν.
Ανάλαφρη, περιορισμένη, παιχνιδιάρικη και κάπως επιφανειακή.

Για άλλους είναι σημαντική όπως η ίδια η ανάσα, έχουν ανάγκη να αγαπούν.
Ο Λουντέμης έλεγε «Αγαπώ θα πει εγώ αγαπώ. Το τι κάνει ο άλλος είναι δική του δουλειά» ..
Ναι, αλλά .. μέσα σε μια σχέση, για να είναι σχέση κι όχι παρωδία, πρέπει να αγαπούν κι οι δυο..

Και καθώς οι σκιές μεγαλώνουν και οι σκέψεις σκοτεινιάζουν ότι απέμεινε φωτεινό στην ψυχή μου, αναλογίζομαι πως προσπάθησα να φτιάξω δρόμους εκεί που δεν υπήρχαν και απέτυχα.


επόμενες λέξεις: κίνδυνος, απεριόριστο, σχέση, δυο, φωτεινό

 

Μα τι σου είναι αυτή η σκέψη ..

Πολλές φορές έχω βρεθεί σε ένα σημείο, σε εκείνο εκεί το συγκεκριμένο σημείο που με έκανε να πω, ας κρατήσει για πάντα ..
Μια στιγμή σε ένα μέρος, σε ένα συναίσθημα, σε μια μαγεία, σε μια ομορφιά, που όσο κι αν προσπάθησα, δεν μπόρεσα να συγκρατήσω ή να βιώσω ποτέ ξανά.
Ίσως γιατί ποτέ ξανά, δεν μπορούν τα κομμάτια που συνέθεσαν την συγκυρία εκείνη, να επαναληφθούν. Όλα ρέουν, όλα μοιραία μεταβάλλονται.

Μεγαλώνω και τίποτα δεν είναι πια το ίδιο.
Οι σχέσεις κι αυτές, δεν είναι όπως παλιά.
Ήμουν παιδί (θα πεις) και τα παιδιά αγαπούν αλλιώς, δεν νιώθουν ανάγκη, νιώθουν λαχτάρα, δεν νιώθουν ανασφάλεια, ποθούν.
Κι ότι νιώθουν έχει μέσα αυτό τον πόθο.
Είναι μεγάλο, είναι έντονο, γιγαντώνεται μέσα στις καρδιές τους και γίνονται και τα ίδια μικροί θεοί.

Το "δύο" ήταν ακατανίκητο, ένας δεσμός δυο ψυχών, δύο δέντρα που ενώθηκαν καθώς μεγάλωναν και κατέληξαν να έχουν έναν μόνο κορμό.

Έτσι ήταν η σχέση για μένα.
Δεν είχε πολλές ξένες επιλογές, δεν είχε εύκολες λύσεις, πισωγυρίσματα ή δεύτερες σκέψεις. Ήταν απόλυτο, μοναδικό και αμίμητο. Ήμουν σίγουρη.
Όπως μόνο το άπιαστο μέσα στο αμύητο μυαλό μου.

Δυνατό φως, θερμό και ζωηρό στη σκοτεινή πραγματικότητά σου, μέχρι που έσβησε κι αυτό και σε άφησε μόνο στους κινδύνους.

Ζούμε σε έναν χώρο και χρόνο απροσδιόριστο, απεριόριστο.
Δεν έχει αρχή, μέση ή τέλος και είμαστε εμείς, που βρισκόμαστε πιο κοντά στην αρχή μας ή στο τέλος μας.

επόμενες λέξεις : σκέψη, πάντα, ομορφιά, παιδιά, ζωηρό

 

Καλησπέρα σε όλους !
Μετά από πολλή σκέψη, πήρα την απόφαση να κλείσω το θέμα.
Σας ευχαριστώ για την συμμετοχή σας !

Όποιος διαχειριστής μπορεί, ας το κλείσει.
Εύχομαι καλή συνέχεια στο παιχνίδι!

 

Κατόπιν αιτήσεως του δημιουργού του θέματος, το θέμα κλείνει.

Καλή συνέχεια.