"Επιτευγμάτων" παράθεση (σνουφ σνουφ)

χαιρετώ όλη την παρέα και φυσικά θέλω να δωσω τα συγχαρητήρια μου στην καλη μου γειτόνισσα Λουίζα για το καταπληκτικό και προτότυπο θέμα της. Καλορίζικο Λουίζα μου, το θέμα σου είναι απολύτως χαλαρωτικό!!!
Κι εγω είμαι μόνιμο μέλος του κλαμπ των αφηρημένων και γκαφατζίδων!!
Θα σας γράψω ένα περιστατικό που απλά επιβεβαιώνει την πραγματικότητα...
Κατέβηκα στο κέντρο με το αυτοκίνητο για να τελειώσω δουλειές και να συνδυάσω τα ψώνια από το μάρκετ. Τρέχω να προλάβω τις δημόσιες υπηρεσίες και χρόνος με πιέζει γιατί έχω καθυστερίσει, φυσικά!! Η ώρα έχει φτάσει μεσημέρι και τα παιδιά θα γυρίσουν σπίτι σε τρία τέταρτα κι ακόμη είμαι στο μάρκετ -έχω να ετοιμάσω και φαγητό!!-. Αρπάζω τα ψώνια, μπαίνω σε ένα ταξί και τρέχω σπίτι. Φαντάζεστε το χαμό στη κουζίνα ώστε να προλάβω να ετοιμάσω τα σχετικά, το φαγητό, το τραπέζι ,τα ψώνια...
Μπαίνει ο σύζυγος σπίτι, με κοιτάζει και λέει: ααα! εδώ είσαι? με παραξένεψε, δε λέω, αλλά στο πανικό δεν έδωσα σημασία, το προσπέρασα. Τον ακούω να μιλά στο τηλέφωνο, καταλαβαίνω πως μιλά με τον μεγάλο γιο μας και ξαφνικά φωνάζει και χειρονομεί. Σκέφτομαι συνηθισμένο καβγαδάκι μπαμπάς με γιο, εγώ απλά συνεχίζω να τρέχω... Σε λίγο ακόυω την εξώπορτα, μπαίνουν τα μικρά και ο μεγάλος γιος μαζί, όλοι αναστατωμένοι, μιλούν, χειρονομούν, κοιτούν τα μικρά... έρχεται η κόρη μου κοντά με κοιτάζει με αγωνία και με ρωτά "τι θα κάνουμε μαμά?" Έκπληκτη ρωτώ τι πάθαμε? "μα δεν ακούς μας έκλεψαν το αυτοκίνητο!!!!!!!!!!!" Σταματώ, κοιτάζω ξαφνιασμένη και τους λέω μα εγώ το πήρα το πρωί και το έφερα πριν λίγο πίσω!!!! πότε το έκλεψαν??? Η φασαρία συνεχίζεται τηλεφωνούν στον ασφαλιστή να συνεννοηθούν, άλλος κατεβαίνει στην πυλωτή μήπως βρεί κάτι..., και..... μου ζητούν το αριθμό της ταυτότητάς μου για το συμβόλαιο, ανοίγω το πορτοφόλι μου καιαιαιαι βλέπω το απόκομα από το πάρκιγκ, βγάζω μια φωνή αααααααααααααα Σταματούν όλοι παγωμένοι, με κοιτούν... και ο σύζυγος με ρωτά: τι έκανες?? "τίποτα, απλά ξέχασα το αυτοκίνητο στο πάρκιγκ!!!!!" . Τα υπόλοιπα τα φαντάζεστε....
Τώρα τι λέτε θα με βάλετε στην παρέα? ή αμφιβάλετε ακόμη αν ανήκω στο κλαμπ!!!!

 

Καλημέρα καλημέραα!!!!
Αχ!!! Ιωάννα τι μου θύμησες!!
Πριν δέκα χρόνια περίπου, ένα πρωί, αφού άφησα την κόρη μου στο σχολείο, σταμάτησα σε ένα mini market να πάρω κάποια πράγματα που ήθελα. Πάρκαρα το αυτοκίνητο απ΄έξω, ψώνισα και βγαίνοντας βλέπω μια γειτόνισσα και φίλη.
Πιάνουμε την κουβέντα και περπατώντας φτάνουμε στα σπίτια μας!! Την καλώ να έρθει για καφεδάκι, χαζολογάμε... συζητάμε...πίνουμε καφέ... τέλεια!! Μόλις φεύγει, ωσάν την τρελή τρέχω να συμμαζέψω λίγο το σπίτι, να βάλω το φαγητό να ετοιμαστεί και να πάω να πάρω την Τζίνα μου από το σχολείο.
Μία και μισή βγαίνω γρήγορα-γρήγορα από το σπίτι, πάω στο γκαράζ με το κλειδί στο χέρι και μένω.... κάγκελο!!!! Το αυτοκίνητο δεν ήταν στην θέση του!!!! Λέω μέσα μου: Μαίρη ψυχραιμία... δεν βλέπεις καλά. Κλείνω τα μάτια μου σφιχτά... τα ανοίγω... πουθενά το αυτοκίνητο!!! Και δεν ήταν ούτε δύο μήνες που το είχαμε αγοράσει!!!
Ξαφνικά μου έρχεται ιδέα!! Αααα ο άντρας μου θα το πήρε και ξέχασε να μου το πει !!! Τον παίρνω τηλέφωνο... τον ρωτάω για το αυτοκίνητο... Πας καλά, μου λέει, πότε πήρα το αυτοκίνητο στην δουλειά;;; (έχει ένα άλλο μικρό) Πάρε την αστυνομία και έρχομαι μου ξαναλέει.
Παίρνω μια φίλη μου (ξεχνάω την αστυνομία, ευτυχώς) να πάρει και την κόρη μου μαζί με την δική της από το σχολείο.
Μπαίνω σπίτι.... βγαίνω από το σπίτι... κοιτάζω στο γκαράζ... βγαίνω στο δρόμο και όλο σκέφτομαι... τώρα θα το δω...τώρα θα το δω .... αλλά τίποτα !!!
'Ερχεται ο άντρας μου, με ρωτάει τι έγινε... πως έγινε... μπαινοβγαίνουμε από τον κήπο στον δρόμο και ξανά στον κήπο και άντε πάλι στον δρόμο, λες και θα εμφανιστεί το αυτοκίνητο μόνο του !!!! Κάποια στιγμή τον ακούω να αναρωτιέται γιατί αργεί η αστυνομία!!! Καταπίνω την γλώσσα μου !!!! Τι να πω;;;
Εκείνη την στιγμή έρχεται η φίλη μου με τα κορίτσια, ρωτάει τι έγινε... τα κορίτσια πιο κει λένε τα δικά τους... ο άντρας μου ξαναρωτάει για την αστυνομία... και τότε λέει η κόρη μου :
Μαμά, γιατί έχεις αφήσει το αυτοκίνητο με τα alarm αναμμένα έξω από το mini market;;;;
Περιττό να σας πω τι έγινε!!! Ακόμη το λένε σαν ανέκδοτο... ρεζίλι έγινα !!!
Κι αν ψάχνω κάτι, μου λένε γελώντας :Κοίταξες έξω από το mini market ;;;;
Περιττό επίσης να σας πω, πως το φαγητό στον φούρνο... κάηκε !!!
Αφού δεν έκαψα και ολόκληρο το σπίτι, πάλι καλά !!!!
Και μη χειρότερα... ή να πω... τα χειρότερα έρχονται... λόγω ηλικίας εννοώ!!!!

 

απ' οτι βλέπω καλή μου συναγρότισσα Μαίρη (marili_tav) κι εσυ ομοιoπαθούσα, τι να γινει!!! τουλάχιστον ξέρουν ΟΛΟΙ οι δίκοι μου την "αφηρημάδα μου" και προσπαθούν να προλάβουν τα χειρότερα, καταλαβαίνετε.... άλλοτε τα καταφέρνουν άλλοτε ΟΧΙ

 

Κοριτσια, αποτι βλεπω ειμαστε η μια ειναι καλλυτερη απο την αλλη στις γκαφες

 

Μόνο το καλύτερο είναι αποδεκτό στη γειτονιά μας !!!! Μακρυά από μας η μετριότητα χαχαχαχ
Οι δυνατότητές μας απεριόριστες και το μέλλον μας λαμπρό
.........................................................................................................................
Τόσο απεριόριστες που δεν παύω να εκπλήσσω τον εαυτό μου...
Είδατε την αξία του στιφάδου 15.000ΧΤ; Κάποιοι...όνομα και μη χωριό... νόμιζαν ότι αν φτιάχνεις στιφάδο αυτά τα ΧΤ θα προστεθούν στα δικά σου... και φυτεύω άνευ λόγου και αιτίας δυο μέρες τώρα τα φυτά του δρώμενου και φτιάχνω στιφάδο και το παραδίδω και δεν βλέπω τα ΧΤ μου ν' ανεβαίνουν και κάνω ανανέωση σελίδας και ξανακάνω και βγαίνω από τη φάρμα μου και ξαναμπαίνω και είμαι έτοιμη να κάνω ερώτηση μήπως δεν δουλεύει καλά ο μετρητής των ΧΤ μου και δόξα τω Θεώ που σκέφτηκα πριν το κάνω να ξαναδιαβάσω τις συχνές ερωτήσεις δρώμενων και ω του θαύματος είδα ότι καταθέτω στο δρώμενο για τους 1.000 χωρίς να το ξέρω και ΕΛΕΟΣ πια!!! Δεν υπάρχει όριο στις επιτυχίες...

 

ααα καλά είμαστε όλες, μπουμπούκια!!! και αφου περι αυτοκινήτου ο λόγος, παω που λέτε σε μεγάλο εμπορικό κέντρο, αράζω το αμάξι μου, απομνημονέυω (τρομάρα μου) την τοποθεσια, ψωνίζω και γυρίζω. Βάζω το κλειδί να ανοίξω την πόρτα, δεν μπαινει στην κλειδαρια!!! ξαναδοκιμάζω τίποτα!! πάω στην άλλη πόρτα, τίποτα!!! αμαν λέω χάλασε το κλειδί μου!! το κοιτάω το ξανακοιτάω, το βλέπω μια χαρά!! ξαναπροσπαθώ, τίποτα πάλι!!! παιρνω τηλέφωνο τον άντρα μου σκασμένη και του λεω να μου φέρει το άλλο ζευγάρι κλειδιά γιατί τα δικά μου κάτι έπαθαν!! με παροτρύνει να δοκιμασω πάλι και τελικά σηκώνεται να έρθει!! απο τα νεύρα μου δίνω μια καρπαζιά στο παλιάμαξο που δεν ανοίγει και εκείνη την ώρα ακούω μια φωνή....<<εεε τι κάνεις κυρά μου στο αμάξι μου???? φύγε απο κει!!!>>!!!! θαυμα θαυμα λεω το αμάξι μου άλλαξε ιδιοκτήτη!!! με βαρέθηκε χαχα!!! πάλι καλα που ο άνθρωπος κατάλαβε οτι ήμουν στην κοσμάρα μου και δεν το συνέχισε!!! οταν του εξήγησα κλαίγαμε και οι δυο απο τα γέλια, το αμάξι μου βέβαια ήταν δύο διαδρόμους πιο κάτω και τα κλειδιά μου μια χαρα, απλά αυτο δεν ήταν το αμάξι μου (φοβερο να κυκλοφορουν ίδια αμάξια χαχα!!) !!!! μόνο ο άντρας μου δεν ηταν μια χαρά, γιατι ξέχασα να του ξανατηλεφωνήσω και ήρθε αλαφιασμένος να δει τι συμβαίνει!!! έτρεχα να μην με βουτήξει για πολύ καιρό!!!!!

 

Βγαινω μια μερα και σε καποια στιγμη χρειαζομαι το κινητο μου και αρχιζω να ψαχνω τσεπες, στο μπουφαν, στην τσαντα το κινητο πουθενα, ευτυχως ημουν κοντα στο σπιτι. Παω και ψαχνω ολο το σπιτι, το κινητο πουθενα και παιρνω το σταθερο να με καλεσω, μηπως ειναι καπου και δεν το βλεπω. Χτυπαει, το ακουω απο καπου κοντα, αλλα δεν το βρησκω και που παω ο ηχος ειναι παντα κοντα μου. Ξανα ψαχνω τσεπες και τσαντα, τελικα ηταν ολη την ωρα στην τσαντα μου και δεν το ειχα δει.

 

Μιλησε κανεις για κινητό; χαχα λοιπόν! είχα πάει κάπου με τον πατέρα μου. Με γύρισε σπίτι! και απο δω αρχίζει το κουλο! βγαίνω απο το αυτοκίνητο και ακούω κάτι να πέφτει. ήταν βράδυ! λέω κάτσε ρε μπαμπά κάτι μου έπεσε. δεν ήξερα τι ήταν ψιλοέψαξα λίγο! λέω άσε μπαμπά αυριο θα δω τι έγινε. Την άλλη μέρα έψαχνα το κινητό μου, στο σπίτι μου δεν το έβρισκα ούτε με κλήση. Σχεδόν αμέσως μετά λέω να κοιτάξω στον δρομο που είχα πει ότι μου είχε πέσει κάτι το προηγουμενο βράδυ. πάλι δεν το βρίσκω. βλέπω την γειτόνισσα μου και λέω μήπως πήρες κανα κινητο πεσμένο εδω έξω απο την πολυκατοικία μας. λέει όχι. το μυαλό μου ήταν κολλημενο στο συμβάν που μου είχε πέσει κάτι, αφου δεν το είχα βρει άμεσα το βράδυ). Η αλήθεια είναι ότι έκανα και κάποιες κλήσεις ακόμη, αλλα άρχισε να μου λέει ότι ήταν κλειστο. Λέω θα κάνω και το τελευταίο ψάξιμο στο αυτοκίνητο του πατέρα μου, αρκει να είναι πρωι. Επειδη ημουν και εγω λίγο ξεχασιαρα είχαν περάσει λίγες μέρες χωρίς το κινητο μου. Τελικα επιτέλους το θυμήθυκα πήγα άνοιξα το αυτοκίνητο του πατέρα μου και που το βρήκα; σφηνωμένο στο κάθισμα δίπλα στην πόρτα!

υ.γ. Λοιπον η αλήθεια είναι ότι ήμουν σχεδόν σίγουρη ότι εκει ήταν το κινητό μου, αλλά ήθελα να σιγουρευτώ ότι δεν το είχα κάπου κοντά στο σπίτι μου

 

Πριν πολλλλά χρόνια...μικρό παιδάκι
Στην κουζίνα σόμπα πετρελαίου τροποποιημένη σε ξυλόσομπα.
Οι γονείς μου ταξίδι κι ο μεγάλος αδερφός να λείπει.
Παίρνω την απόφαση να κάνω την πρώτη μου απόπειρα, προκειμένου να μη σβήσει.
Σηκώνω το καπάκι...βαρύ...δεν καταφέρνω στο πλάι σαν τους άλλους να το ισορροπήσω, πρέπει κάπου επειγόντως να το αφήσω.
Κοιτάζω δεξιά-αριστερά, μπρος-πίσω και στο τέλος αποφασίζω.
Κάτω στο πάτωμα...βάζω ξύλο...τα κατάφερα!!! Σηκώνω το καπάκι τη σόμπα για να κλείσω...
και μία όμοια μ΄αυτό τρύπα στο χαλί αντικρίζω.
Ψάχνω τρόπους να την κρύψω κι αφού δεν βρίσκω...παίρνω χρώματα και το κενό ζωγραφίζω.
Η μητέρα μου την τέχνη μου δεν εκτίμησε, μόνο με μάλωσε δε με χτύπησε.

 

Γεια σου Λουιζα ...τελειο το θεματακι σου εχω σκασει απο τα γελια με ολους....μιας λοιπον και πιασαμε τα κινητα ....ημουν γυρω στα 13-14 νοικιαζαμε ενα σπιτι το οποιο στο δωματιο μου ειχε μια τεραστια ντουλαπα απο τις παλιες...με τα πολλα ραφια .....ερχονται στο σπιτι τα ξαδερφια μου ηταν δεν ηταν τοτε 5 χρονων ...εγω οσο ειχα παρει καινουριο κινητο και τους το εδειχνα...φευγω για 2 λεπτα απο το δωματιο μην τα πολυλογω ευτυχως δεν βγαζανε σελφι τοτε...πηραν τηλεφωνα ανοιξανε παινιδια στειλανε μηνυματα σε φιλους μου του τυπου " ηξσγφξκγφγφβσξβωσξφβγ" αφου το ειδα λοιπον και τραβαγα το μαλλια μου....το παιρνω και το κρυβω μεσα στην ντουλαπα σε ενα απο τα πολλα ραφια που προανεφερα...φευγουν την επομενη μερα εγω να ψαχνω μανιωδως το κινητο τι να παιρνω τηλεφωνο απο το σταθερο απο το κινητο της μαμας μου τιποτα το κινητο κλειστο ...ρε λεω λες να το πηραν τα μικρα παιρνω την θεια μου να την ρωτησω μου λεει τιποτα δεν εχουν εφαγα ολο τον τοπο ...περιττο να σας πω οτι επι 2 μερες εψαχνα το κινητο μεχρι και μεσα σε φρεατια οταν ξαφνικα μου ηρθε ουρανοκατεβατο το οτι το ειχα κρυψει ...(αα και ειχα βαλει και απο πανω ρουχα το ειχα πλακωσει )

 

αχ geppo1 τι μου θύμισες!!! η δική μου εκδοχή της δικης σου "περιπέτειας".
Πήγα την πεθερά μου στο γιατρό γιατί πονούσαν τα πόδια της. Μετά το γιατρό της λέω -ΣΑΝ καλή νύφη- έλα να σε κεράσω ένα καφεδάκι, να πάρεις τον αέρα σου πριν πάμε σπίτι. Την πηγαίνω σε μια παραλιακή καφετέρια, σταματώ δίπλα ακριβώς στα τραπεζάκια, την βάζω στο πιο κοντινό , να μη κουραστεί, -εεεε μη γελάτε! ΣΑΝ καλή νύφη είπαμε- και φεύγω να παρκάκω το αυτοκίνητο. Μέχρι να τα κάνω όλα αυτά δύο θέσεις πιο μπροστά από 'κει που είχα σταματήσει άδειασε θέση και παρκάρω χαρούμενη με την τύχη μου... Πηγαίνοντας στο τραπέζι βλέπω δύο αντρες να κάθονται παραδίπλα μας. Δεν δίνω σημασία...
Τελειώνουμε το καφέ και λέω στη πεθερά μου περίμενε λίγο να φέρω το αυτοκίνητο πιο κοντά, ένα λεπτό θα κάνω. Πηγαίνω στο αυτοκίνητο βάζω το κλειδί και δε ξεκλειδώνε!!!ι, το κάνω αυτό καμιά δεκαριά φορές, πηδώ από το ένα πόδι στο άλλο, ξύνω το κεφάλι μου -σαν την μαϊμού ένα πράμα- και με την άκρη του ματιού βλέπω αυτούς τους δύο να με κοιτούν και να γελούν! φυσικά, είχα που είχα τα νεύρα μου, τους αγριοκοιτάζω και ψάχνω να βρω μια λύση. Τον άντρα μου δεν τολμώ καν να του τηλεφωνήσω, ξέρετε το λόγο..., δοκιμάζω την άλλη πόρτα, τα ίδια κι αυτή! ξαφνικά βλέπω τον έναν από τους δύο να με πλησιάζει και σκέφτομαι πόσο πολύ θέλω να του ρίξω ένα χαστούκι να σβήσω το αλαζονικό βλέμμα του, ξέρετε ποιο! αυτό που λέει είμαι άντρας και τα ξέρω όλα...-ή μήπως δε το ξέρετε και το ξέρω μόνο εγώ! αναρωτιέμαι τώρα??-. Με πλησιάζει και λέει: "τι έγινε ομορφούλα? προβλήματα?" ΟΡΕΞΗ είχα, ΝΕΥΡΑ είχα, ΠΕΘΕΡΑ είχα, και με παρακολουθούσε στενά, τον πατάω ένα βρισίδι από την καλή και την ανάποδη, δε λέω, τουλάχιστον αυτό το ευχαριστήθηκα!!! αλλά το χαμόγελο ΑΥΤΟΥΝΟΥ έγινε ΓΕΛΙΟ, ο θρασύτατος!!! Αφού ξεθύμανα, με κοιτά και μου λέει "τόση ώρα προσπαθείς να παραβιάσεις το ΔΙΚΟ ΜΟΥ αυτοκίνητο, το δικό σου είναι το μπροστινό!!!" Τι συγνώμη ζήτησα, πόσο ντροπή ένιωσα -και πάλι- πόσο ρεζίλι έγινα, όχι μόνο στους ξένους ανθρώπους, που δε με ξέρουν δεν τους ξέρω, αλλά στην ΠΕΘΕΡΑ, η οποια δεν ήξερε το χάλι μου... αλλά φυσικά το έμαθε και αυτή!!! κι ο σύζυγος 'έμαθε τα συμβάντα!!!! τα υπόλοιπα νομίζω πως τα φαντάζεστε.... και κυρίως πως να δικαιολογηθούμε στη "μαμά", εεεεε αυτό ήταν το κερασάκι, από εκεί και μετά πάει ο μύθος της καλής νύφης, η ματιά της πάντα είχε μια 'επιφύλαξη' να πω? ??!!!

 

Καλησπέρα σας και καλορίζικο το θέμα σου Λουίζα. Για να μην νομίζετε οτι μόνο εσείς οι γυναίκες κατέχετε τα αριστεία των "επιτευγμάτων" παράθεσης θα σας διηγηθώ το δικό μου κορυφαίο "επίτευγμα". Το περιστατικό έγινε πριν πολλά χρόνια, αλλά οσα και εάν περάσουν δεν θα το ξεχάσω ποτέ. Κατεβαίνω μαζί με τον ξάδερφο μου, με το δικό του αυτοκίνητο στο κέντρο της πόλης. Έχει πάρα πολλή κίνηση και κάπου στα μέσα της διαδρομής του λέω να με αφήσει να πάρω το λεωφορείο και να συνεχίσει και αυτός την δική του διαδρομή. Λίγο πριν φτάσουμε στην στάση βλέπω και το λεωφορείο μπροστά, οπότε σταματά μερικά μέτρα πίσω του και κατεβαίνω για να το προλάβω. Μέχρι να πάρω τον χαρτοφύλακα και την τσάντα απο το πίσω μερος του αυτοκινήτου, λίγο η κίνηση, λίγο ο κόσμος ... τρέχω αλλα τελικά το χάνω λεωφορείο. Φεύγει το λεωφορείο στέκομαι για μερικά δευτερόλεπτα και αποφασίζω να πάω στην επόμενη στάση οπου έχω πιο πολλές επιλογές για την μετακίνηση μου. Τότε βλέπω μερικά μέτρα παρακάτω το αυτοκίνητο του ξαδέρφου μου με αλάρμ, ώπα συλλογίζομαι με είδε και σταμάτησε. Τρέχω, ανοίγω την πόρτα, μπαίνω μέσα, κάθομαι και ... παρατηρώ οτι κάτι δεν πάει καλά. Σαν να μου φάνηκε οτι το κάθισμα είχε άλλο χρώμα και το παμπρίζ διαφορετικό το βλέπω. Γυρίζω το κεφάλι αριστερά και βλέπω ενα άγνωστο κύριο να με κοιτάζει σαστισμένος. Δεν θα ξεχάσω ποτε την έκφραση του, συγνώμη λάθος... κατάφερα να ψελλίσω και βγήκα απο το αυτοκίνητο. Περιττώ να σας πώ οτι κόντεψα να φτάσω στον προορισμό μου με τα πόδια καθώς στην αρχή ήθελα να ανοίξει η γή να με καταπιεί και μετά απλά γελούσα , γελούσα τόσο πολύ με την έκφραση του ανθρώπου που είδε έναν αγνωστο να εισβάλει μέσα στο αυτοκίνητο του, γελούσα με μένα και την γκάφα μου, δεν γινόταν να σταθώ πουθενά, απλά περπατούσα και γέλαγα.

 

γεια στο γκαφατζιδικο παρεακι που εχει συγκεντρωθει εδω!
να ειστε ολοι καλα,με κανετε και γελαω μεχρι δακρυων με τα τερτιπια σας!σας ευχαριστω!
αλλα μου θυμιζουν δικα μου κατορθωματα κι αλλα πιστευω πως δε θα τα εκανα ποτε(εχω κανει αλλα χειροτερα αχα0χαχ)
με αφορμη την περιπετεια με το λεωφορειο που μας διηγηθηκε ο flyla78(καινουριο συκωτι εκανα),θυμηθηκα τι επαθα το 2012.
σπουδαζε ο κολλητος μου στη Σαλονικη κι ανεβηκα Μαη μηνα με το αλλο μου κολληταρι να συνδυασουμε διακοπες με την επισκεψη στο φιλαρακι μου που ειχα καιρο να το δω,και το οποιο με φιλοξενησε.
ημασταν που λετε εγω κι ο φοιτητης σε μια σταση και περιμεναμε το λεωφορειο της γραμμης.ο φιλος μου ειχε ηδη εισιτηριο κι εγω οχι,οποτε ειχα στα χερια μου ετοιμο ενα ευρω να κοψω εισιτηριο απο μεσα μην τρεχω τελευταια στιγμη να βρω ψιλα μεσα στο τσουρμο. καποια στιγμη ερχεται το λεωφορειο.σταματαει,μπαινει ο φιλος μου κι εγω απο πισω οταν πηγα να πλησιασω να μπω κι εγω μου πεφτει το ευρω,οποτε σκυβω να το πιασω.τι πιο λογικο?τιποτα δεν προμηνυε τι επροκειτο να επακολουθησει!σκυβοντας ομως προτου καταλαβω τι συνεβη,σωριαστηκα χαμω(μη με ρωτατε πως εγειρα,δεν ξερω σας λεω).μεχρι να συνειδητοποιησω τι εγινε και να αποφασισω να σηκωθω,για μαντεψτε!το λεωφορειο εγινε μπουχος!!!μα καλα δε με ειδε ο οδηγος???αναρωτηθηκα.και καπως ετσι βρεθηκα ο επαρχιωτης(καθοτι περηφανος νησιωτης)ξαπλα σε μια πολη που δεν ηξερα να με κοιτουν οι περαστικοι και τα διερχομενα οχηματα καλα-καλα.σαν να μην εφταναν ολα αυτα,πεσμενος καθως ημουν με πλησιαζει ενας συμπαθεστατος κατα τα αλλα αφροαμερικανος και με ρωτησε αν θελω να αγορασω...βραχιολι.δηλαδη ημαρτον!εννοειται πως δεν αγορασα.ας περιμενε τουλαχιστον να σηκωθω!τελος παντων.το αντιπαρερχομαι.κι οταν εν τελει σηκωθηκα,αμεσως πηρα πανικοβλημενος καθως ημουν τηλεφωνο τον φιλο μου να μου πει ποιο λεωφορειο θα ειναι το επομενο,τι ωρα και που να πω στον οδηγο να με κατεβασει.ευτυχως ο φιλος μου ως πιο συνετος βρηκε μια πιο πρακτικη λυση,κατεβηκε στην επομενη σταση κι ηρθε να μου κανει παρεα να παρουμε μαζι το επομενο λεωφορειο της γραμμης.ουφφφ,τρομαρα που την πηρα!
μετα απο λιγες μερες(μια βδομαδα εμεινα,αξεχαστη μου εμεινε) επαθα κι αλλο λαλα.μπαινω εγω,ο κολλητος μου κι αλλος ενας αντρας και μια κοπελα(ημασταν παρεα)σε μια πολυκατοικια,οπου εμενε ο αντρας αυτος.το ασανσερ ηταν παλιο κι ειχε μια κολλα πανω που εγραφε ανορθογραφα <<μεχρι τροια ατομα>>.εμεις,οπως ειπα,ημασταν τεσσερις.δεν το θεωρησαμε υπερβολικο κι ετσι μπουκαραμε.ισα-ισα που χωρεσαμε,στριμωχτηκαμε λιγο,ομως ηταν πολλοι οι οροφοι αν πηγαιναμε με τα ποδια,ειχαμε ηδη ριξει πολυ ποδαροδρομο νωριτερα.με το που παιρνει μπρος το ασανσερ,ακουγεται ενα μπουμ...κι εγειρε προς την μια πλευρα το ασανσερ με εμας τους τεσσερις,ο ενας πισω απο τον αλλον κι η κοπελα στην μεση να μην μπορει να ανασανει απο το στριμωξιδι.ναι-ναι,οπως καταλαβατε εσπασε το ενα σχοινι κι αντι να ανεβουμε,κατεβηκαμε μισο μετρο.ο αντρας που εμενε στην πολυκατοικια κι ηταν μαζι μας μας συμβουλευσε αρχικα να μην πανικοβαλλομαστε.τους υπολοιπους τρεις για καποιον ανεξηγητο λογο μας επιασε ενα ασταματητο νευρικο γελιο.καθολου δε φοβηθηκαμε ολως περιεργως.ο αντρας αυτος ομως καποια στιγμη επαθε κριση πανικου κι αρχισε να ωρυεται και να φωναζει βοηθεια,βρε θα γινουμε ρεζιλι,του λεω,παψε!τινος τα ελεγα ομως,δε σταματουσε.καποια στιγμη μας ακουσε μια καλη κυρια(καλη της ωρα εκει που βρισκεται),της εξηγησαμε τι εγινε κι ειδοποιησε την πυροσβεστικη να ερθει(δεν ηξερα καν οτι ερχεται η πυροσβεστικη σε τετοιες περιπτωσεις).μετα απο μιση ωρα ηρθε τελικα η πυροσβεστικη κι εκει που βγαιναμε ανακουφισμενοι ενας-ενας απο τον ανελκυστηρα,ειδαμε πως ειχαν μαζευτει αντρες και γυναικοπαιδα ολων των ηλικιων,ενοικοι της πολυκατοικιας να δουν το <<θεαμα>>.ενιωσα μεγαλη ντροπη,γιατι επρεπε να απολογηθουμε και στους πυροσβεστες που μας ρωτουσαν γιατι μπηκαμε τεσσερα ατομα.περιττο να σας πω πως,εφοσον δεν υπηρχε πλεον εναλλακτικη προταση,ανεβηκαμε τεσσερις οροφους με τα ποδια .τελος κακο,καλη η συνεχεια ευτυχως.δεν ξανακλειστηκα εκτοτε ποτε στο ασανσερ,αν κι εχω μπει πολλες φορες ουτε μου δημιουργηθηκε φοβια ευτυχως,γιατι λογω δουλειας πρεπει να τα επισκεπτομαι πολλακις καθημερινα.

αυτα απο την Σαλονικη.ιστοριες με τουμπες εχω πολλες να σας διηγηθω.στα επομενα επεισοδια ομως!!!

 

συγχαρητηρια για το θεμα! να σας διηγηθω και γω μια απο τις γκαφες μου! ειμαι στο εξοχικο.. πανε γυρω στα 5 χρονια περιπου πανω κατω, φευγοντας μεσημερακι λεμε δεν ριχνουμε μια βουτια στη θαλασα να δροσιστουμε!? παμε.. παρκαρω μια ανασα απτην ακτη αφηνω κινητο κτλπ. σε ενα παγκακι μπενουμε.. δεν περνανε 5 λεπτα περιπου.. καταλαβενω οτι κατι υπαρχει στην δεξια μου τσεπη του μαγιο.. κανω να δω.. και τι βλεπω? το κλειδι του αμαξιου να σταζει νερο... μενω για 2 δευτερολεπτα περιπου και απλα το βλεπω να σταζει!! δεν μπορει λεω.. ονειρο ζω!!!.. σηκωνω το βλεμα μου το αμαξι κλειδωμενο στα 50 περιπου μετρα εμπρος μου,δοκιμαζω να το ξεκλιδωσω.. και ομως επιασε!! λειτουργουσε!! αμεσως ξαναπηρα το χρωμα μου και βγηκα σουπιτος!!(μετα απο καπια δευτερολεπτα τα περισοτερα "νεα" αμαξια αν δεν ανοιξεις πορτα η πορπαγκαζ ξανακλιδωνουν) βεβαια μετα απο 2-3 μερες σταματισε να λειτουργει ομως παλι καλα η αντιπροσωποια σου δινει 2 κλειδια!!

 

χαχαχαχαχα!!! εχω ξεραθεί στα γέλια με όλους!!! ζητω η γκαφα!!! τι πιο ωραιος τροπος να ξεκινησεις την μέρα σου γελώντας!!! αυτό ομως σας προκαλώ να μου πείτε αν το έχετε κάνει!! ειναι καλοκαιράκι και έχουμε πάει με τον άντρα μου σε ενα νησι, νομίζω είμασταν στην Ζάκυνθο, για διακοπες. Ετσι βγήκαμε την βραδυνή μας βόλτα, ξέρετε περατζάδα, πρωτού πάμε για διασκέδαση. στον δρόμο βλεπω μια βιτρίνα και σταματάω, τι πιο φυσικό για μια γυναίκα!!! κοιτάω κάτι ρουχαλάκια και ξαφνικα βλέπω οτι ο άντρας μου έφυγε (τι πιο φυσικό για εναν άντρα!!). Επιταχύνω και προχωράω να τον βρω!!! κάποια στιγμή τον βλέπω μπροστά μου, πάω τον παίρνω αγκαζέ και του λεω <<μην τρέχεις καλέ, θα χαθούμε!!>>!! προχωράμε ενα δυο βήματα και σταματάει με κοιτάει απορημένος και μου λέει <<τι εννοείται??>>!!! σταματώ το κοιτάω, γίνομαι κατακόκκινη, και τότε βλέπω τον άντρα μου ακρίβώς απο πίσω μου, να χαμογελάει με ενα σαρδόνιο χαμόγελο, σαν να μου λέει <<είδες που στα έλεγα εγω οτι είσαι ουφο?????>>. παιδιά αν υπηρχε τρόπος εκείνη την ωρα να τον πλακώσω θα το είχα κάνει (αλλά φυσικα δεν υπήρχε!!!)!! και η αποθέωση γυρνάει και λέει στον άλλο κύριο που γέλαγε γιατι κατάλαβε (βλέπετε είχαν την ιδια μπλουζα και τα ίδια ψαρά μαλλιά), <<μην την παρεξηγήτε, βλέπετε είναι ...ξανθιά!!!!>>!!! μακάρι να υπήρχε εκείνη την ώρα υπόνομος να ανοίξω την σχάρα, να μπω μέσα!!! αλλα κράτησα την υπερηφάνεια μου και αγέρωχη γυρνάω και του λεω <<εσυ φταις που σηκώθηκες και έφυγες!!!>>. καταλαβαίνετε οτι εφαγα καζούρα σε όλη την διάρκεια των διακοπων, πήρε τηλέφωνο τα παιδια, τα είπε στην μάνα μου, στους φίλους μας και έμεινε αξέχαστο και αυτό το ανδραγάθημα μου!!!

 

φυσικά και το έχουμε κάνει κυρία μου.... τι μας περάσατε; για τίποτα τυχαίους;;;
Επίσης, έχω να καταγγείλω ότι χθες νύσταζα του σκοτωμού, ήθελα να πάω για ύπνο και δεν με αφήνατε!!! Και σαν να μην έφθανε αυτό ο άντρας μου με ρώταγε όλη την ώρα τι μου συμβαίνει και χαχανίζω συνέχεια... Με έλεγε που με έλεγε χάχα τώρα θα μου απονείμει και δίπλωμα!!!
Να είσαστε όλοι καλά. Κάνετε τις νύχτες μου γελαστές και τις μέρες μου φωτεινότερες.
Με τις πιο γλυκιές μου καλημέρες

 

Καλημερα στην πιο κεφατη παρεα!
Καλα ειμαστε απαιχτοι ολοι μας!!!
Κελλι, μου αρεσει που ηθελες να ανοιξεις θεμα με ανεκδοτα. Τελικα ειμαστε το καλυτερο ανεκδοτο εμεις οι ιδιοι

 

Σταματήστε καλέ... έχω ξελιγωθεί
και με δακρυσμένα από το γέλιο μάτια πως να κάνω αγορές???
Αντί τον Χυμό του Σφενδαμιού αγοράζω τον Ανθό του

 

Για να δούμε τι θα απαντήσετε σε αυτό:
Μόλις έχω τελειώσει το μάθημα μου στη darbuka και τρέχω βιαστική στην τουαλέτα όπου... πέφτω πάνω σ' έναν άντρα που πλένει τα χέρια του. Τον κοιτάζω θορυβημένη και του λέω στον πιο επιτιμητικό τόνο "Το ξέρετε ότι βρίσκεστε στη ΛΆΘΟΣ τουαλέτα;" Αφού περνάει ενός λεπτού σιγή για τους πεσόντες, βρίσκει ο άνθρωπος τη φωνή του και μου λέει "Μα αυτές ΕΙΝΑΙ οι αντρικές τουαλέτες". Τον κοιτάζω στα μάτια, βλέπω ότι πιστεύει αυτό που λέει, αναλογίζομαι το ποιόν μου, σκύβω το κεφάλι, ψελλίζω μια συγνώμη και πάω στις γυναικείες τουαλέτες που είναι ακριβώς δίπλα.

 

Για να δούμε και τούτο.....
Το καλοκαιράκι θα κάναμε στο στέκι ένα πάρτι με πρωινά, μεσημεριανά, στολισμούς.....και ότι άλλο ήθελε... η φαντασία μας!!!!
Δήλωσα, όπως άλλωστε γνωρίζετε ότι είμαι ειδική σε αυτό, πως θα αναλάβω το πρωινό!!!
Πράγματι, πρωί-πρωί, βρήκα ωραιότατα και φρεσκότατα υλικά, ετοίμασα το πρωινό μας γεύμα,
το στόλισα, το παρουσίασα και.... πήγα να κάνω τις δουλειές μου!!!
Το απογευματάκι που μπήκα βρήκα στην φάρμα μου π.μ. από την Ποπίτσα, που λίγο-πολύ με έψαλε γιατί δεν είχα ετοιμάσει πρωινό, όπως είχα υποσχεθεί. Τρελάθηκα!!! Μα τι μου λέει, σκέφτηκα και μπαίνω στο στέκι να δω τι συμβαίνει ....
Πράγματι η ανάρτησή μου είχε κάνει φτερά!!!! Δεν πίστευα στα μάτια μου!!!! Κλαψ...κλαψ...κλαψ...
Σκέφτηκα..... απογευματάκι είναι... δεν φτιάχνω λουκουμάδες με μέλι να εξιλεωθώ;;;
Πάω λοιπόν να ετοιμάσω την καινούργια μου ανάρτηση και..... ωωωωωω.... θαύμα!!!!!
Να το πρωινό μου έτοιμο και... παραπονεμένο να με περιμένει φωνάζοντας.... ξέχασες κάτι.... ξέχασες κάτι σημαντικό!!!!....
Είχα ξεχάσει να πατήσω το "υποβολή απάντησης" !!!! Μην γελάσει κανείς!!!
Τέλος!!!
Από τούδε και στο εξής το όνομά μου δεν θα είναι Μαίρη, αλλά.... "ου γαρ έρχεται μόνο του" σαν τις Ινδιάνες!!

Να μην ξεχάσω να πατήσω το "υποβολή"... σσσσ....