Ήξερες ότι...

Ο Ιππόκαμπος ανήκει στο ομώνυμο γένος των ιχθύων, της οικογένειας των συγναθιδών, της κλάσης των ακτινοπτερυγίων. Απαντάται στα παράλια ύδατα, κυρίως στις βόρειες θάλασσες και στη Μεσόγειο.
Κυριότερα γνωρίσματά του είναι η όρθια στάση του. Το μήκος του φθάνει τα 25 εκατοστά, έχει ρύγχος βραχύ και σωληνοειδές που καταλήγει σε στόμα ευρύ. Από τον τράχηλο εκφύονται δύο μικρά πτερύγια. Το σώμα του είναι πεπιεσμένο που καλύπτεται εξ ολοκλήρου από διογκωμένα λέπια που απολήγουν σε ακίδες κατά εμφανείς χρωματικές ζώνες. Ως κακός κολυμβητής χρησιμοποιεί πολύ συχνά την συλληπτήρια ουρά του για να γαντζωθεί σε σταθερά αντικείμενα, όπως κοράλλια.
Συνηθέστερος χρωματισμός του Ιππόκαμπου είναι φαιοπράσινος στη ράχη με ασπρόμαυρες κηλίδες και ανοιχτόχρωμος στη κοιλιά που αισθητά προεξέχει. Ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του ιππόκαμπου είναι η ιδιόρρυθμη ζωοτοκία του, δηλαδή τα αυγά του θηλυκού τα οποία παραλαμβάνει ο αρσενικός και τα οποία τοποθετεί σε ειδικό ασκό της κοιλίας του όπου και εκκολάπτονται. Μετά δε την εκκόλαψη ο ασκός σχίζεται και εξέρχονται οι μικροί ιππόκαμποι. Οι αρχαίοι συγγραφείς όπως ο Πλινίος, ο Διοσκουρίδης κ.ά. απέδιδαν στον ιππόκαμπο θεραπευτικές ιδιότητες. Αντίθετα ο Αιλιανός θεωρεί το κρέας του ιππόκαμπου δηλητηριώδες.Κυριότερα είδη ιππόκαμπου είναι δύο: ο Ιππόκαμπος ιππόκαμπος(Hippocampus hippocampus) συνών. Ιππόκαμπος ο βραχύραμφος (Hippocampus brevirostrus) ή βραχύρρυγχος ιππόκαμπος, και ο Ιππόκαμπος ο σταγονώδης (Hippocampus guttulatus) ή στικτός ιππόκαμπος" (Hippocampus guttulatus), που είναι μικρότερος του πρώτου, φθάνει σε μήκος τα 16 εκατ..Οι ψαράδες χρησιμοποιούν τον ιππόκαμπο ως δόλωμα. Δεν υφίσταται ιδιαίτερη απαγόρευση αλιείας του. Ο ιππόκαμπος δεν θεωρείται εύκολο ψάρι για ενυδρείο, πλην όμως οι ποικιλίες Kuba, Hudsanius και Guttulatus μπορούν εύκολα να προσαρμοστούν σε πολύ καλά οργανωμένο ενυδρείο. Αυτό σημαίνει ότι ο πυθμένας του θα πρέπει να παρουσιάζει βραχώδη κατασκευή με διάφορα κλαδιά – φύκια (οριζόντια ή κάθετα) για να μπορούν σ΄αυτά να στηρίζονται. Η θερμοκρασία του νερού θα πρέπει να κυμαίνεται μεταξύ των 23 - 25 βαθμών Κελσίου ενώ η οξύτητά του να είναι περίπου pH 8.Οι ιππόκαμποι του ενυδρείου τρέφονται συχνότερα από άλλα ψάρια με φρέσκια τροφή. Μπορούν να συμβιώσουν αρμονικά μόνο με άλλα ήρεμα ψάρια (ενυδρείου).Λόγω της σχεδόν όρθιας στάσης του και της ανατομίας της κεφαλής του που προσομοιάζει με εκείνη του αλόγου σε πολλές γλώσσες η κοινή του ονομασία είναι αλογάκι ή άλογο της θάλασσας.Σε κάποιες περιοχές της θεσσαλίας ονομάζονται ως ποντίκια της θάλασσας. Λόγω της ιδιαιτερότητάς της ωοτοκίας του το όνομά του επιλέγεται συχνά σε ονομασίες κέντρων διασκέδασης, μπαρ κ.λπ.

 

Σαφάρι: ομαδικό κυνήγι άγριων ζώων στην Αφρική.

 

​

 

Τα μυρμήγκια είναι κοινωνικά έντομα της οικογένειας Formicidae και μαζί με τις σφήκες και τις μέλισσες, αποτελούν την τάξη Υμενόπτερα. Τα μυρμήγκια εξελίχθηκαν από τους σφηκοειδείς προγόνους τους στα μέσα της Κρητιδικής περιόδου 110 έως 130 εκατομμύρια χρόνια πριν και διαχωρίστηκαν από αυτούς μετά την εμφάνιση των ανθοφόρων φυτών. Υπολογίζεται ότι υπάρχουν 22.000 είδη από τα οποία έχουν ταξινομηθεί περισσότερα από 12.500. Διακρίνονται εύκολα από τις αρθρωτές κεραίες τους και τη χαρακτηριστική δομή του σώματός τους καθώς τα τμήματά του ενώνονται με μικρές αρθρώσεις και η μέση τους είναι ιδιαίτερα λεπτή.
Τα μυρμήγκια σχηματίζουν αποικίες με μέγεθος που ποικίλει από μερικές δεκάδες θηρευτές που ζουν σε μικρές φυσικές κοιλότητες έως κοινωνίες με υψηλή οργάνωση που καλύπτουν μεγάλες περιοχές και αποτελούνται από εκατομμύρια μέλη. Οι μεγαλύτερες αποικίες αποτελούνται κυρίως από στείρα άπτερα θηλυκά που σχηματίζουν τάξεις "εργατών", "στρατιωτών", ή άλλες εξειδικευμένες ομάδες. Σχεδόν όλες οι αποικίες μυρμηγκιών έχουν κάποια γόνιμα αρσενικά που αποκαλούνται κηφήνες και ένα ή περισσότερα γόνιμα θηλυκά που αποκαλούνται βασίλισσες. Οι αποικίες περιγράφονται κάποιες φορές ως υπεροργανισμοί επειδή τα μυρμήγκια μοιάζουν να συμπεριφέρονται σαν μια ενιαία ύπαρξη, καθώς εργάζονται συλλογικά για να υποστηρίξουν την αποικία.
Τα μυρμήγκια μελιού αποθηκεύουν τροφή για να μην κινδυνέψει η αποικία από λιμό.
Τα μυρμήγκια έχουν αποικίσει σχεδόν κάθε ηπειρωτική περιοχή της Γης. Τα μόνα μέρη στα οποία δεν υπάρχουν αυτόχθονες πληθυσμοί μυρμηγκιών είναι η Ανταρκτική και κάποια απομακρυσμένα ή αφιλόξενα νησιά. Τα μυρμήγκια ευημερούν σχεδόν σε όλα τα οικοσυστήματα, και αποτελούν ίσως και το 15-25% της βιομάζας των ζώων της ξηράς. Η επιτυχία τους σε τόσα πολλά περιβάλλοντα έχει αποδοθεί στην κοινωνική τους οργάνωση και την ικανότητά τους να τροποποιούν οικοτόπους, να αξιοποιούν πόρους και να αμύνονται. Η μακροχρόνια παράλληλη εξελικτική πορεία τους με άλλα είδη δημιούργησε μιμητικές, συμβιωτικές, παρασιτικές σχέσεις και σχέσεις αμοιβαιότητας.
Όλες οι αποικίες παρουσιάζουν καταμερισμό εργασίας, επικοινωνία μεταξύ των ατόμων, και ικανότητα επίλυσης περίπλοκων προβλημάτων. Αυτοί οι παραλληλισμοί με τις ανθρώπινες κοινωνίες έχουν αποτελέσει πηγή έμπνευσης και αντικείμενο μελέτης.Τα μυρμήγκια διαφέρουν μορφολογικά από άλλα έντομα στο ότι έχουν αρθρωτές κεραίες, μεσοθωρακικούς αδένες, και μια έντονη συστολή της δεύτερου κοιλιακού τμήματός τους σε μία ένωση που θυμίζει μίσχο. Το κεφάλι, το μεσόσωμα, και το μετάσωμα ή γαστήρ είναι τα τρία διακριτά τμήματα του σώματός τους. Ο μίσχος σχηματίζει μια λεπτή μέση μεταξύ του μεσοσώματος (ο θώρακας εκτός από το πρώτο τμήμα της κοιλιάς) και τη γαστέρα (η κοιλά μείον τα κοιλιακά τμήματα του μίσχου). Ο μίσχος μπορεί να αποτελείται από μία ή δύο ενώσεις (Είτε μόνο από τη δεύτερη είτε τη δεύτερη και την τρίτη κοιλιακή τομή).Πολλά μυρμήγκια φτιάχνουν μεγάλες φωλιές, ενώ άλλα είδη είναι νομαδικά και δε χτίζουν μόνιμες κατασκευές. Τα μυρμήγκια φτιάχνουν είτε υπόγειες φωλιές, είτε τις κατασκευάζουν πάνω σε δέντρα. Οι μυρμηγκοφωλιές μπορεί να βρίσκονται στο έδαφος, κάτω από πέτρες, κάτω από πεσμένα τμήματα δέντρων ή μέσα σε αυτά, μέσα σε κοιλότητες κορμών ή ακόμα και σε βελανίδια. Τα υλικά που χρησιμοποιούνται για την κατασκευή συμπεριλαμβάνουν χώμα καθώς και υλικά προερχόμενα από φυτά, και τα μυρμήγκια επιλέγουν προσεκτικά την τοποθεσία της φωλιάς τους. Τα μυρμήγκια του είδους Temnothorax albipennis αποφεύγουν τοποθεσίες όπου υπάρχουν νεκρά μυρμήγκια, καθώς μπορεί να υποδεικνύουν την ύπαρξη παρασίτων ή ασθενειών. Εγκαταλείπουν γρήγορα τη φωλιά τους στην πρώτη ένδειξη κινδύνου.Η ζωή του μυρμηγκιού ξεκινάει από ένα αυγό. Αν το αυγό είναι γονιμοποιημένο, το μυρμήγκι που θα γεννηθεί θα είναι θηλυκό ειδάλλως θα είναι αρσενικό. Τα μυρμήγκια αναπτύσσονται με πλήρη μεταμόρφωση με τις προνύμφες να περνούν από τη φάση της νύμφης πριν να αναδυθεί ως ενήλικας. Η προνύμφη παραμένει σχεδόν ακίνητη και οι εργάτριες την ταΐζουν και τη φροντίζουν. Το φαγητό δίνεται στην κάμπια με τροφάλλαξη. Με τον ίδιο τρόπο μοιράζονται οι ενήλικες την τροφή που είναι αποθηκευμένη στο "κοινό στομάχι". Επίσης στις κάμπιες δίνεται κάποιες φορές στέρεα τροφή όπως τροφικά αβγά (αυγά που έχουν γεννηθεί για να αποτελέσουν τροφή), τμήματα θηράματος και καρπούς που μεταφέρονται από πεπειραμένες εργάτριες. Σε κάποια είδη οι κάμπιες μεταφέρονται απευθείας επάνω στη λεία για να τραφούν.
Οι κάμπιες αναπτύσσονται μέσα από μια σειρά αλλαγών μέχρι να εισέλθουν στη φάση της νύμφης. Η νύμφη ελεύθερες προεκτάσεις και όχι λιωμένες και ενωμένες με το σώμα όπως στις νύμφες της πεταλούδας.Πολλά ζώα μπορούν να μάθουν διάφορες τακτικές μιμούμενα άλλα ζώα αλλά τα μυρμήγκια είναι πιθανότατα το μόνο είδος, πέραν των θηλαστικών, στο οποίο εμφανίζεται αμφίδρομη εκμάθηση.
Στο είδος Temnothorax albipennis ένας πεπειραμένος συλλέκτης καθοδηγεί ένα άπειρο μέλος της αποικίας του σε μια πηγή τροφής που μόλις έχει ανακαλυφθεί σε μια διαδικασία που ονομάζεται tandem running. Ο ακόλουθος αποκτά γνώση μέσα από την καθοδήγηση του καθοδηγητή του. Αμφότεροι, καθοδηγητής και ο ακόλουθος, λαμβάνουν ιδιαίτερα υπ' όψιν τη θέση και την κίνηση του άλλου με τον καθοδηγητή να επιβραδύνει όταν ο ακόλουθος καθυστερεί, και επιταχύνει όταν ο ακόλουθος πλησιάζει υπερβολικά κοντά.Τα περισσότερα μυρμήγκια είναι αρπακτικά, πτωματοφάγοι, και έμμεσα φυτοφάγα, αλλά κάποια είδη έχουν αναπτύξει εξειδικευμένους τρόπους εξασφάλισης τροφής. Τα φυλλοκόπα μυρμήγκια (Atta και Acromyrmex) τρέφονται αποκλειστικά με ένα είδος μύκητα που φυτρώνει μόνο μέσα στις αποικίες τους. Συλλέγουν συνεχώς φύλλα τα οποία μεταφέρονται στην αποικία, κόβονται σε μικρά κομμάτια και τοποθετούνται σε κήπους μυκητών. Οι εργάτριες ειδικεύονται σε συγκεκριμένες διαδικασίες σύμφωνα με το μέγεθός τους. Τα μεγαλύτερα μυρμήγκια κόβουν τα τμήματα, οι μικρότερες εργάτριες μασάνε τα φύλλα, και τα μικρότερα φροντίζουν τους μύκητες. Τα μεσαίας βαθμίδας φυλλοκόπα μυρμήγκια του είδους Atta cephalotes έχουν αρκετά κοφτερές γνάθους, ωστόσο, καθώς κόβουν συνεχώς μεγάλες ποσότητες φύλλων, οι λεπίδες τους στομώνουν. Όταν συμβεί αυτό και για τη διάρκεια της υπόλοιπης ζωής τους παύουν να κόβουν φύλλα και αναλαμβάνουν τη μεταφορά των ήδη τεμαχισμένων φύλλων στη φωλιά.Τα φυλλοκόπα μυρμήγκια είναι αρκετά ευαίσθητα ώστε να αντιληφθούν την αντίδραση του μύκητα σε διάφορα φυτικά υλικά, προφανώς εντοπίζοντας χημικά σήματα των μυκητών. Αν ένας τύπος φύλλου είναι τοξικός για το μύκητα τα μέλη της αποικίας θα πάψουν να το συλλέγουν. Τα μυρμήγκια τρέφονται από δομές που παράγουν οι μύκητες, που ονομάζονται gongylidia. Συμβιωτικά βακτήρια στην εξωτερική επιφάνεια των μυρμηγκιών παράγουν αντιβιοτικά που σκοτώνουν βακτήρια τα οποία μπορεί να είναι επιβλαβή για τους μύκητες.Τα μυρμήγκια συχνά εκτρέφουν άλλα είδη εντόμων, τα οποία και χρησιμεύουν ως «ωφέλιμα οικιακά ζώα». Πρόκειται για έντομα που τρέφονται από τον χυμό φυτών, όπως αφίδες, ψύλλους ή τζιτζίκια, τα οποία ζουν μόνιμα στον φλοιό ή στα φύλλα ενός φυτού και απομυζούν τους χυμούς του. Επειδή ο χυμός των φυτών είναι κορεσμένος με υδατάνθρακες, αλλά φτωχός σε πρωτεΐνες, τα έντομα αυτά αποβάλουν συνεχώς μεγάλο μέρος του υγρού, το οποίο με την σειρά τους εκμεταλλεύονται τα μυρμήγκια. Για την υπηρεσία αυτή, τα μυρμήγκια προστατεύουν τα οικόσιτα έντομα από τις καιρικές συνθήκες και τους φυσικούς τους εχθρούς, ενώ στην ανάγκη κάνουνε και εκστρατείες συγκομιδής ζώων για νέα κοπάδια, ή μεταφέρουν επωάζοντα έντομα και πλεονάζοντα ζώα σε γειτονικά φυτά για να αποφύγουν τον ανεξέλεγκτο πολλαπλασιασμό τους.

 

Η Μέδουσα στην ελληνική μυθολογία αναφέρεται ως μία από τις τρεις γοργόνες. Από τις τρεις αυτές αδελφές η Μέδουσα ήταν η θνητή. Το άλλο της όνομα ήταν Γοργώ, που σημαίνει άγρια ματιά.
Κόρη του Φόρκυ ή Φορκέα και της Κητούς, αδελφή των Γοργόνων Σθενώ και Ευρυάλη, και των Γραιών Δεινώ, Ενυώ και Πεφρηδώ, ήταν στην αρχή Κενταύρισσα.
Κατά μια εκδοχή ήταν μια πανέμορφη ιέρεια της Αθηνάς που ο Ποσειδώνας τη γονομοποίησε μεταμορφωμένος σε άλογο στον ιερό χώρο της Αθηνάς. Η θεά, εξοργισμένη με το γεγονός, δεν μπορούσε να έρθει σε ρήξη με τον Ποσειδώνα και έτσι ξέσπασε πάνω στη Μέδουσα. Την μεταμόρφωσε σε απεχθές τέρας, που αντί για μαλλιά είχε φίδια. Η ασχήμια της ήταν τέτοια, που όποιος την κοιτούσε στο πρόσωπο πέτρωνε. Τελικά τη σκότωσε ο Περσέας, με την βοήθεια της Αθηνάς. Το κεφάλι της, το περίφημο «Γοργόνειο», το παρέλαβε η θεά από τον ήρωα και το επέθεσε στην ασπίδα της, επειδή το κεφάλι της, ακόμη και νεκρό, πέτρωνε όποιον το κοίταζε

 

Πανζουρλισμός: κατάσταση ομαδικής αναστάτωσης, σύγχυσης και φασαρίας.

 

1. Ο Αμερικανός Τζον Κέλογκ, διευθυντής ιατρικού κέντρου στο Μίσιγκαν, επινόησε τα κορν-φλέικς για έναν ασθενή με χαλασμένα δόντια.

2. Το 1853 στη Σαρατόγκα της Νέας Υόρκης, ένας πελάτης επέπληξε τον μάγειρα ενός εστιατορίου, ονόματι Τζορτζ Κραμ, ότι είχε κόψει πολύ χοντρές τις τηγανητές πατάτες. Τότε αυτός από αντίδραση τις ψιλόκοψε, φτιάχνοντας τα πρώτα τσιπς.

3.Το 1756 ο μάγειρας του Ρισελιέ ετοίμαζε το γεύμα στο λιμάνι του Μαχόν για να γιορτάσουν οι Γάλλοι τη νίκη κατά των βρετανών στη ναυμαχία της Μινόρκας (1756). Το γεύμα περιλάμβανε, μεταξύ άλλων, σάλτσα από κρέμα και αυγά. Όταν ο σεφ συνειδητοποίησε ότι του τελείωσε η κρέμα, έβαλε αντί αυτής λάδι και την ονόμασε Μαχονέζ. Ήταν η πρώτη μαγιονέζα.

4. Το μέλι είναι το μόνο τρόφιμο που δεν χαλάει. Βρέθηκε μέλι στους τάφους των Αιγυπτίων Φαραώ, το οποίο δοκίμασαν οι αρχαιολόγοι και δήλωσαν ότι ήταν βρώσιμο.

5. Ο συντομότερος πόλεμος στην ιστορία ήταν ανάμεσα στη Ζανζιβάρη και τη Βρετανία το 1896. Η Ζανζιβάρη παραδόθηκε μετά από 38 λεπτά.

6. Η μετάλλαξη ενός γονιδίου στον εγκέφαλο ενός και μόνου ανθρώπου, πριν 10.000 χρόνια, οδήγησε στην ομιλία και στις ψυχικές νόσους!

7. Το μεγαλύτερο μουσείο του κόσμου είναι το Ερμιτάζ, στην Αγία Πετρούπολη της Ρωσίας. Οι επισκέπτες θα πρέπει να περπατήσουν 20 χιλιόμετρα, αν θέλουν να περιηγηθούν τις 322 αίθουσες του μουσείου, το οποίο φιλοξενεί 3 εκατομμύρια αριστουργήματα.

8. Το 1060 στην Αγγλία κατασκευάστηκε νόμισμα σε σχήμα τετράφυλλου τριφυλλιού. Ο κάτοχός του μπορούσε να σπάσει κάποιο από τα φύλλα του και να το χρησιμοποιήσει ως ανεξάρτητο νόμισμα.

9. Στην αιματηρή μάχη του Ρουρκ, το 1879, ένας Άγγλος στρατιώτης γλίτωσε από τη μανία των Ζουλού, μπαίνοντας σε μια ντουλάπα! Οι ιθαγενείς, οι οποίοι δεν είχαν δει ποτέ τους ντουλάπα στη ζωή τους, πίστεψαν πως ήταν κάποιο είδος δέντρου και δεν ασχολήθηκαν μαζί της.

10. Ο τελευταίος στρατιώτης που σκοτώθηκε στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο ήταν ο Αμερικανός Χένρι Γκάνθερ. Η συμφωνία κατάπαυσης του πυρός υπογράφηκε στις 11 το πρωί της 11ης Νοεμβρίου του 1918. Στις 11:01 ο Αμερικανός στρατιώτης δέχτηκε μια μοιραία σφαίρα στο κεφάλι!

 

Ας δουμε κανενα ζωακι εκτροφης..(Απο τα πραγματικα τουλαχιστον)
Ηξερες οτι..Ο/η στρουθοκαμηλος cassowary η αλλιως καζουαριος ΔΕΝ ειναι στρουθοκαμηλος και ειναι ειδος προς εξαφανιση και θεωρειται απο τα πιο επικυνδινα πτηνα στον κοσμο;
Ο καζουάριος κατέχει τους «τίτλους» του μεγαλύτερου δασικού πτηνού στον κόσμο, επίσης του δεύτερου βαρύτερου και του τρίτου υψηλότερου πτηνού στην υφήλιο.
Θεωρείται «δύστροπο» και «ευερέθιστο» πτηνό και, εάν προκληθεί, μπορεί να προκαλέσει θανατηφόρα πλήγματα, χάρη στα εξαιρετικά ισχυρά πόδια του, τα οποία διαθέτουν μεγάλα νύχια. Όλοι οι καζουάριοι, ακόμη και ο πιο «προσιτός» στον άνθρωπο καζουάριος της Αυστραλίας, είναι ανεπαρκώς μελετημένα πτηνά.
Τα θηλυκά άτομα είναι γενικά μεγαλύτερα και με πιο έντονους χρωματισμούς. Το θηλυκό φτάνει τα 76 κιλά, ενώ το αρσενικό τα 55.
Ο καζουάριος ζει μόνος του κυρίως στα βορειοανατολικά δάση της Αυστραλίας, Κουίνσλαντ και σε μερικές περιοχές της Νέας Γουινέας.
Η επιστημονική ονομασία Casuarius προέρχεται από την λέξη kasuari, όπως αποκαλείται στην μαλαισιανή γλώσσα το πτηνό.

 

ΤΣΟΥΧΤΡΑ

Ας ασχοληθουμε λιγο με την τσουχτρα η' αλλιως μεδουσα, μιας και ειναι το τελευταιο και πιο προσφατο ζωο που ηρθε
στις φαρμες μας.Λογω των ευνοικων κλιματολογικων συνθηκων οπως ειναι η αυξημενη θερμοκρασια, η πρωιμη ανοιξη
και η μειωση των φυσικων της εχθρων (δελφινια,φαλαινες,θαλασσιες χελωνες κλπ),υπαεχει αυξημενη παρουσια απο
τσουχτρες στις Ελληνικες θαλασσες.
Συχνα συνανταμε 2 ειδη τσουχτρας, την μεδουσα ''πελαγια'' και την ''κοτυλοριζα'' .
Στο πρωτο ειδος τα πλοκαμια της φτανουν εως τα 5 μετρα και το τσιμπημα της, ειναι επωδυνο για τον ανθρωπο.
Το σχεδον διαφανο η' πολυ ανοικτο χρωμα τους καθιστουν δυσκολο το να τις δουμε ενω κολυμπαμε και να αποφυγουμε
την επαφη μαζι τους.
Και τωρα καποιες πληροφοριες που ισως μας φανουν πολυ χρησιμες, αν μας τσιμπησει τσουχτρα.
1ον. Βγειτε αμεσως απο το νερο και αφαιρεστε προσεκτικα τα πλοκαμια της, εαν ειναι ακομη πανω στο δερμα σας.
Οχι ομως με γυμνα χερια .Η κοκκινιλα που θα προξενηθει ειναι φυσιολογικη και δεν πρεπει να σας ξαφνιαζει.
2ον. Σταθειτε στα ρηχα και ριξτε αφθονο θαλασσινο νερο στο πονεμενο σημειο.Προσοχη ! Μην ριξετε γλυκο νερο γιατι
θα προκαλεσει το σπασιμο οσων μικροσκοπικων κεντριων απο τα πλοκαμια δεν εχουν σπασει και αυτα θα απελευθερωσουν
ακομη περισσοτερο δηλητηριο.
3ον. Εφοσον μπορειτε να βρειτε ξυδι,καλο θα ηταν να ριξετε αρκετο για περιπου 30 δευτερολεπτα.Αν δεν εχετε ξυδι μολις
γυρισετε σπιτι ,διαλυστε μαγειρικη σοδα σε νερο και καντε κομπρεσες.Θα ανακουφιστειτε απο το αισθημα του πονου.
4ον. Στην συνεχεια μουλιαστε το σημειο που σας τσιμπησε, μεσα σε ζεστο νερο για 20 λεπτα τουλαχιστον και μετα καντε
επαλειψη με μια ηπια κορτιζονουχα αλοιφη.
Σε πολυ σπανιες περιπτωσεις το τσιμπημα της, μπορει να ειναι τοξικο και δηλητηριωδες και ισως χρειαστει να πατε στο
νηοσοκομειο ,ειδικοτερα εαν ειστε αλλεργικοι. Τα συμπτωματα σε αυτη την περιπτωση ειναι ναυτια,ζαλαδα,ταχυκαρδια και
δυσκολια στην αναπνοη.
Ελπιζω ολα τα παραπανω να ειναι αχρειαστα σε ολους μας, αλλα καλο θα ηταν να γνωριζουμε τροπους αντιμετωπισης
του τσιμπηματος της τσουχτρας.

Φιλικα Βικυ

 

Καλησπέρα. Δεν ήξερα ότι υπάρχει τέτοιο θέμα..και μου άρεσε πολύ! Από όσο είδα στις Σ.Ε. θα μπει νέο ζωάκι, η σαλαμάνδρα. Οπότε εγώ θα σας μιλήσω για αυτήν.

Ήξερες ότι οι σαλαμάνδρες είναι μια ομάδα αμφίβιων που ανήκουν στην τάξη των Ουροδήλων. Στην ευρύτερη ομάδα των σαλαμανδρών εμπεριέχονται και οι τρίτωνες της οικογένειας Salamandria2.
Χαρακτηρίζονται από λεπτό σώμα, αμβλύ ρύγχος, κοντά άκρα, τα οποία προεξέχουν υπό ορθή γωνία από το σώμα, και την παρουσία ουράς, τόσο στη φάση της προνύμφης, όσο και στο ενήλικο στάδιο. Σπανίως έχουν περισσότερα από τέσσερα δάχτυλα στα μπροστινά πόδια και πέντε στα πίσω, αν και ορισμένα έχουν λιγότερα, ενώ άλλα δεν έχουν πίσω άκρα. Το διαπερατό δέρμα τους τις καθιστά εξαρτημένες από ενδιαιτήματα μέσα ή κοντά σε νερό ή άλλους υγρούς, δροσερούς βιότοπους. Ορισμένα είδη σαλαμανδρών είναι πλήρως υδρόβια καθ' όλη τη διάρκεια της ζωής τους, ενώ άλλα είναι εξ' ολοκλήρου χερσαία ως ενήλικα. Μια μοναδική ιδιότητα που διαθέτουν μεταξύ των υπόλοιπων σπονδυλωτών είναι η ικανότητα τους να αναγεννούν χαμένα άκρα, καθώς και άλλα κατεστραμμένα μέρη του σώματός τους.
Οι σαλαμάνδρες εντοπίζονται μόνο σε Ολαρκτικές και Νεοτροπικές περιοχές, ενώ δεν φτάνουν νοτιότερα από τη λεκάνη της Μεσογείου, τα Ιμαλάια και τη λεκάνη του Αμαζονίου στη Νότια Αμερική. Υπάρχουν περίπου 655 αρτίγονα είδη σαλαμανδρών παγκοσμίως, με το ένα τρίτο των γνωστών ειδών να εντοπίζονται στη Βόρεια Αμερική.
Στην Ελλάδα απαντώνται τρία είδη σαλαμανδρών: η κοινή σαλαμάνδρα του είδους Salamandra salamandra (Ηπειρωτική Ελλάδα) και οι σαλαμάνδρες του γένους Lyciasalamandra, L. helverseni (Κάρπαθος, Κάσος, Σαρία) και L. luschani (Καστελόριζο). Επιπλέον, στην Ελλάδα απαντώνται και τρίτωνες, που ανήκουν στην οικογένεια Salamandridae: ο Ελληνικός (Lissotriton graecus) και ανατολικός λισσοτρίτωνας (L. schmidtleri), ο αλπικός τρίτωνας (Icthyosaura alpestris) και οι χτενοτρίτωνες του γένους Triturus.

​

 

ΤΟΥΛΕ

Καλημερα και καλο μηνα σε ολους !!!
Μου εκανε εντυπωση το δεντρο τουλε γιατι δεν το ειχα ξανακουσει ποτε και ειπα να το ψαξω.
Ηξερες οτι ειναι ενα γιγαντιο κυπαρισσι που βρισκεται στο Μεξικο ;;Εχει την μεγαλυτερη περιμετρο στον πλανητη, που
ξεπερνα τα 50 μετρα στην βαση του.Η ηλικια του υπολογιζεται να ειναι μεταξυ 2.000 και 3.000 ετων.
Το βαρος του ξεπερναει τους 550 τονους.Υπαρχει καθιερωμενη γιορτη προς τιμην του ,καθε χρονο τον Οκτωβριο.
Eιναι η ατραξιον της πολης Santa Maria del Tule στο Μεξικο και αποτελη πολο ελξης για πληθος κοσμου που συγκεντρωνεται
απο διαφορα σημεια του πλανητη για να το θαυμασουν απο κοντα.
Για να παρετε μια ιδεα του μεγεθους του,χρειαζονται τουλαχιστον 30 ανθρωποι με απλωμενα χερια για να κυκλωσουν τον
κορμο του και πανω απο 500 ατομα θα μπορουσαν να βρουν σκια κατω απο αυτο.
Οταν το κλαδεψαν το 1996 αφαιρεθηκαν 10 τονοι ξυλα.

Φιλικα Βικυ

 

Καλημέρα και καλό μήνα!!!
Ήξερες ότι η το δέντρο Gleditsia triacanthos Γλεδίτσια είναι ιθαγενή της κεντρικής και βόρειας Αμερικής όπου φυτεύεται ως επί το πλείστον σε υγρό έδαφος?
Στην Ελλάδα χρησιμοποιείται ως καλλωπιστικό σε πάρκα και κήπους, πολλές φορές χρησιμοποιείται η ποικιλία var. inermis που δεν φέρει αγκάθια.
Κοινές ονομασίες: Γλεδίτσια, Γλυφακακία, Γλαδεσιά, Thorny locust, Thorny honeylocust.
ΗGleditsia triacanthos είναι ένα φυλλοβόλο δέντρο που έχει εγκλιματιστεί στην Ελλάδα, της οικογένειας Fabaceae, με ύψος έως 45 μέτρα, με κόμη πλατιά θολωτή ομβρελλοειδή, με ισχυρά απλά ή διακλαδιζόμενα αγκάθια στον κορμό και στους κλάδους, που έχουν μήκος 7-10 εκατοστά.
Τα φύλλα πτερωτά, με μήκος 10-20 εκ., με 20-30 φυλλάρια πτερωτά που αποτελούνται και αυτά από 8-14 φυλλάρια.
Τα άνθη ερμαφρόδιτα, μήκους 4-8 εκ., με βραχύ μίσχο, σε σταχυόμορφους βότρυς, με ωοθήκη τριχωτή και με περιάνθιο τριχωτό εξωτερικά, έχουν χρώμα λευκό-πράσινο, και είναι αρωματικά. Περίοδος ανθοφορίας από τον Απρίλιο έως και τον Ιούνιο.
Ο καρπός είναι μεγάλος ελαφρά κυρτός, με μήκος 25-45 εκ. Περίοδος καρποφορίας από το Σεπτέμβριο έως και τον Οκτώβριο.

Το μέλι της Gleditsia triacanthos, Μελισσοκομικό φυτό:

Η Gleditsia triacanthos ανθίζει από τον Απρίλιο έως και τον Ιούνιο και η ανθοφορίας της είναι δυσδιάκριτη, οι μέλισσες όμως το επισκέπτονται γιατί δίνει νέκταρ και γύρη σε σημαντικές ποσότητες.

 

ΚΟΥΟΚΑ

Ηξερες οτι ,το κουοκα ειναι ενα μικρο μακροποδο στο μεγεθος περιπου μιας γατας. Στην ιδια οικογενεια ανηκουν και τα καγκουρο.
Ειναι φυτοφαγο και κυριως νυκτοβιο. Τα βρισκουμε σε μερικα μικρα νησια στα ανοικτα των ακτων της Δυτικης Αυστραλιας,
ιδιαιτερα στη νησο Ροτνεστ λιγο εξω απο το Περθ, καθως και στη νησο Μπολντ κοντα στο Αλμπανι.
Ειναι προστατευομενες περιοχες και φυσικα καταφυγια.
Ζυγιζει 2,5 εως 5 κιλα και εχει μηκος απο 40 εως 54 εκτατοστα με μια ουρα 30 περιπου εκατοστων.
Η παχια γουνα του εχει ενα φαιοχρωμο καφε χρωμα που ξεθωριαζει στο κατω μερος.
Το κουοκα ειναι γνωστο οτι ζει κατα μεσο ορο, 10 χρονια.Μπορει να αναρριχηθει σε μικρα δεντρα και θαμνους
με υψος 1,5 μετρο. Ειναι το πιο χαρουμενο ζωο του πλανητη.Εγινε γι αυτο διασημο οταν οι τουριστες , εβγαζαν
φωτογραφιες μαζι του και στις εικονες δειχνει να χαμογελαει.
Παρολο που υπαρχουν πολλα κουοκα στα παρακτια νησια, χαρακτηριζεται ως ευαλωτο ειδος.Απειλουνται απο αρπακτικα
οπως οι αλεπουδες και απαιτειται πυκνη καλυψη εδαφους για καταφυγιο.

Φιλικα Βικυ

 

Καλησπέρα!!!!
Ήξερες ότι η Αλκυόνα, αλκυών ή αλκηδών (Alcedo atthis)
Είναι μια καλοκαιρινή παρεμβολή μέσα στην καρδιά του χειμώνα και ιδιαίτερα το δεύτερο δεκαήμερο του Ιανουαρίου η οποία οφείλεται κατά πως αναφέρουν οι μύθοι σε ένα αναμφίβολα εντυπωσιακό πουλί, την Αλκυόνα?

Πουλί της τάξης των κορακομόρφων της οικογένειας των αλκυονιδών ή αλκηδονιδών.
Το πιο γνωστό είδος στην Ευρώπη εμφανίζεται με δυο ποικιλίες, την αλκυών την ατθίδα και την αλκυών τη δασεία.
Η δεύτερη ζει και στην Ελλάδα και είναι γνωστή με τα κοινά ονόματα ψαροπούλι, βασιλοπούλι ή μπιρμπίλι της θάλασσας. Έχει μήκος περίπου 17 εκ., από τα oποία μόνο 4 εκ. αντιστοιχούν στην ουρά, κεφάλι μεγάλο σε σύγκριση με το σώμα και ράμφος μακρύ, δυνατό και μυτερό. Η ράχη της έχει χρώμα γαλαζοπράσινο γυαλιστερό, ενώ το στήθος και η κοιλιά της είναι καστανά.
Αλλα χαρακτηριστικά γνωρίσματα είναι ο λευκός λάρυγγας, οι δύο λευκές κηλίδες στα πλαινά του λαιμού και τα κοντά κόκκινα πόδια.
Οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν πως το πουλί ήταν η Αλκυόνη, κόρη του θεού των ανέμων Aίολου, που ο Δίας μεταμόρφωσε σε πτηνό μετά την αυτοκτονία της λόγω του θανάτου του αγαπημένου της, Κύηκα. Μάλιστα επειδή οι αλκυόνες γεννούν τα αυγά τους τον Ιανουάριο σε φωλιές μέσα στους βράχους, ο Δίας επέτρεψε στον ήλιο να λάμπει δυνατά και να ζεσταίνει τις αλκυόνες μέχρι να επωαστούν τα αυγά τους. Οι ζεστές αυτές μέρες του Γενάρη ονομάστηκαν γι' αυτό το λόγο αλκυονίδες μέρες.



Η αλκυών ζει στην Ευρώπη, από τη Μεσόγειο έως τη Μεγάλη Βρετανία, σε μεγάλες περιοχές της Ασίας και στη βόρεια Αφρική.
Συνήθως κάθεται σε κλαδιά ή βράχους στις όχθες λιμνών και υδάτινων ρευμάτων, έτοιμη να βουτήξει με αστραπιαία ταχύτητα για να πιάσει ψαράκια, μαλάκια και καρκινοειδή.
Χτίζει τη φωλιά της σε αμμώδες έδαφος, όπου σκάβει έναν υπόγειο διάδρομο που καταλήγει σε ωοειδή θάλαμο.
Το θηλυκό γεννά εκεί δύο φορές 5-8 αβγά, τα οποία κλωσά εναλλακτικά με το αρσενικό. Από το πλήθος των α. που ζουν στις απόκρημνες ακτές της πήραν το όνομά τους η Αλκυονίς θάλασσα, κόλπος στο ανατολικό άκρο του Κορινθιακού (στον μυχό του βρίσκεται ο όρμος του Γερμενού ή Αιγοσθένων, γνωστός ως Πόρτο Γερμενό) και οι Αλκυονίδες ή Καλά Νησιά που βρίσκονται στην είσοδό της.
Αλκυονίδες νήσοι
Τέσσερα μικρά νησιά στην Αλκυονίδα θάλασσα, που αποτελεί τμήμα του Κορινθιακού κόλπου. Τα νησιά αυτά είναι ακατοίκητα και αποτελούν συστάδα δύο ζευγαριών νησιών· η μία από αυτές αποτελείται από τα νησιά Δασκαλιό και Ζωοδόχος Πηγή και η άλλη από το Πρασονήσι και το Γλαρονήσι. Τα δύο ζευγάρια χωρίζονται με στενό που έχει βάθος 6 έως 10 οργιές. Το μεγαλύτερο και ψηλότερο νησί είναι η Ζωοδόχος Πηγή (120 μ.), στο οποίο βρίσκονται τα ερείπια ενός μοναστηριού και πηγή με εξαίρετο πόσιμο νερό. Το όνομα των νησιών οφείλεται στο γεγονός ότι κατοικούν σε αυτό χιλιάδες αλκυόνες.

 

ΦΑΣΜΑΤΩΔΕΣ

''Ηξερες οτι''...αυτο το παραξενο και πρωτογνωρο εντομο που μοιαζει με κλαδακι δεντρου, μιμειται τελεια το περιβαλλον;
Η ονομασια του ,προερχεται απο την ελληνικη λεξη φασμα,που σημαινει μια οπτασια η' φαντασμα και αναφερεται στο
εξαιρετικο καμουφλαζ αυτου του ειδους. Το κανει τοσο αριστοτεχνικα που ειναι δυσκολο να εντοπιστει.
Τεντωνει τα δυο μπροστινα του ποδια για να δειχνει πιο μακρυ και κινειται επι τοπου σαν να το κουναει ο αερας, ενω
η μορφολογια του και το καφετι του χρωμα. το κανει αορατο αναμεσα στα κλαδια των δεντρων. Η τελεια παραλλαγη !
Το εντομο αυτο τρεφεται με φυτα και συνηθως φτανουν σε μηκος τα 18 εκατοστα.
Εχουν κρυφα φτερα που οταν τα ανοιγουν γινονται θεαματικα ομορφα.
Τα θηλυκα ειναι μεγαλυτερα απο τα αρσενικα και γεννουν τα αυγα τους χωρις την μεσολαβηση του αρσενικου.
Τα συνανταμε σε θερμα, τροπικα κλιματα Στην Ασια,τον Καναδα,στην Αυστραλια και την Αμερικη.
Ειναι κυριως νυκτοβια πλασματα, που περνουν το περισσοτερο μερος της ημερας κρυμμενα, για να προφυλακτουν απο τα
πουλια.
Φιλικα Βικυ

 

Πλατύπους​

Ήξερες ότι το ζώο που έχει ράμφος πάπιας, σώμα κάστορα, γεννά αβγά αλλά θηλάζει τα μικρά του, είναι ο παράξενος πλατύπους της Αυστραλίας, του οποίου το γονιδίωμα διάβασαν οι επιστήμονες αναζητώντας στοιχεία για τη μετεξέλιξη των ερπετών σε πτηνά και θηλαστικά.
Ο πλατύπους, γνωστός και ως ορνιθόρυγχος (Ornithorhynchus anatinus), έχει τόσο ασυνήθιστη εμφάνιση ώστε οι Βρετανοί ζωολόγοι που εξέτασαν τα πρώτα δείγματα από την Αυστραλία, τον 18ο αιώνα, ήταν σίγουροι ότι επρόκειτο για φάρσα και έψαχναν για ραφές στη γούνα και το ράμφος.
«Με μια πρώτη ματιά, ο πλατύπους μοιάζει να είναι το αποτέλεσμα εξελικτικού ατυχήματος» σχολίασε ο Δρ Φράνσις Κόλινς, διευθυντής του Εθνικού Ερευνητικού Ινστιτούτου Ανθρώπινου Γονιδιώματος των ΗΠΑ, το οποίο χρηματοδότησε την έρευνα.
Αν και είναι πρωτόγονο ζώο, ο τελευταίος κοινός μας πρόγονος έζησε πριν από 170 εκατ. χρόνια. Ο πλατύπους κατατάσσεται στα θηλαστικά, αφού θηλάζει τα μικρά του και έχει τρίχες. Διατηρεί ωστόσο και χαρακτηριστικά των προγόνων του των ερπετών, όπως τα αβγά και το δηλητήριο που έχουν στα πόδια τους τα αρσενικά, και χαρακτηριστικά πτηνών, όπως το σκληρό ράμφος και οι νηκτικές μεμβράνες ανάμεσα στα δάχτυλα.

Τα πρωτόγονα θηλαστικά που κάνουν αβγά ονομάζονται μονοτρήματα. Εκτός από τον ορνιθόρυγχο, η ομάδα περιλαμβάνει μόνο ένα ακόμα μέλος, το οποίο λέγεται έχιδνα και μοιάζει πολύ με σκαντζόχοιρο.
«Αυτό που διαπιστώσαμε ήταν ότι το γονιδίωμα, όπως και το ίδιο το ζώο, είναι ένα εκπληκτικό αμάλγαμα χαρακτηριστικών από ερπετά και θηλαστικά και αρκετών χαρακτηριστικών μοναδικών στον πλατύποδα» ανέφερε η Τζένι Γκρέιβς του Εθνικού Πανεπιστημίου Αυστραλίας.
Για παράδειγμα, ο πλατύπους έχει 10 φυλετικά χρωμοσώματα, αντί για 2 όπως ο άνθρωπος, και τα γονίδια που ελέγχουν το φύλο είναι τα ίδια με των πτηνών.

Περισσότεροι από 100 ερευνητές σε διάφορες χώρες συμμετείχαν στον προσδιορισμό της γενετικής αλληλουχίας, που δημοσιεύεται στη δημόσια βάση δεδομένων Genbank.

 

ΤΖΟΣΟΥΑ ΤΡΙ

Ηξερες οτι....η ονομασια του τζοσουα τρι, δοθηκε απο τους μορμονους , που εγκατασταθηκαν στην ερημο Μοχαβε
τον 19ο αιωνα; Ευδοκιμει αποκλειστικα στις νοτιοδυτικες πολιτειες των ΗΠΑ και δεν υπαρχει πουθενα αλλου πανω στον
πλανητη.Το μεγαλο υψομετρο των ερημων Μοχαβε και Σονορα και του βουνου Σαν Μπερναντιτο καθως και οι κλιματικες
συνθηκες που επικρατουν στην περιοχη ειναι οι παραγονες εκεινοι που επιτρεπουν αυτην την ποικιλια γιουκας να
αναπτυσσεται. Μερικα φυτα ειναι πανω απο 900 ετων.
Υπαρχουν ομως φοβοι οτι οι αλλαγες στο κλιμα θετουν σε σοβαρο κινδυνο την υπαρξη του,καθως επιστημονες που
ειδικευονται στην οικολογια της ερημου παρατηρουν οτι η τελευταια φορα που φυτρωσε τζοσουα στην περιοχη ηταν
πριν 30 χρονια. Η διακλαδωμενη και ορθια η' κεκλιμενη πλαγια στενη ταξιανθια του , πηγαζει απο τα φυλλα.
Κατα την διαρκεια της ανθοφοριας, απο τον Μαρτιο μεχρι τον Μαιο ,το δεντρο παραγει κρεμ-χρωματιστα λουλουδια.
Καποιοι κανουν προσπαθειες να διαδοσουν την καλλιεργιας του με σπορους και πιστευουν οτι ειναι δυνατη και ολη
την διαρκεια του ετους.Τοποθετουν τα δοχεια με τους σπορους καπου φωτεινα και ζεστα με θερμοκρασια μεταξυ
20οC και 25οC .Για να αυξηθει η βλαστηση του,τοποθετουν τους σπορους του, για 24 ωρες σε ζεστο νερο για ασταρωμα.
Το τζοσουα τρι εδωσε το ονομα του σε αλμπουμ των U2.

Φιλικα Βικυ

 

Ήξερες ότι......
Η επιστημονική ονομασία του τροπικού δέντρου καπόκ είναι Κεΐβη η πέντανδρος (Ceiba pentandra). Η προέλευση του δέντρου καπόκ είναι από την Ιάβα της Ινδονησίας. Οι Γερμανοί το μετέφεραν από την Ιάβα και το μεταφύτευσαν στην Τανγκανίκα, κατά τα πρώτα χρόνια της κυριαρχίας τους σε αυτή τη χώρα.
Το καπόκ σήμερα μπορούμε να το βρούμε στο Μεξικό, την Κεντρική Αμερική και την Καραϊβική, τη βόρεια Νότια Αμερική και στην τροπική δυτική Αφρική. Η Κεΐβη η πέντανδρος είναι το εθνικό δέντρο – έμβλημα στη Γουατεμάλα, στο Πουέρτο Ρίκο και στην Ισημερινή Γουινέα.



Το δέντρο μεγαλώνει έως 70 μέτρα με έναν κορμό του οποίου η διάμετρος μπορεί να φτάσει τα 3 μέτρα. Τα δέντρα παράγουν αρκετές εκατοντάδες λοβούς, μήκους 15 εκ. που περιέχουν σπόρους και που περιβάλλονται από μια χνουδωτή ίνα.

Ένα πλήρως ανεπτυγμένο δέντρο καπόκ παράγει εύκολα 15 κιλά ινών ανά έτος. Οι ίνες αυτές είναι γνωστές περισσότερο σαν βαμβάκι Ιάβας ή μεταξοβάμβακο.



Είναι δύσκολο να υφανθεί, αλλά χρησιμοποιείται ως εναλλακτική λύση αντί του πούπουλου, για τη συμπλήρωση στρωμάτων και μαξιλαριών, στα πουφ (zafu), στα παραγεμισμένα παιχνίδια, και ως μονωτικό υλικό.


Το τροπικό δέντρο καπόκ και το μεταξοβάμβακο καλλιεργείται ευρύτατα για εμπορική χρήση στην Ιάβα αλλά και σε άλλα τροπικά δάση της Ασίας (Μαλαισία, Κίνα, Φιλιππίνες) και της Νότιας Αμερικής.

Υπάρχουν πολλοί λόγοι που προτιμάται το μεταξοβάμβακο σαν υλικό..

Έχει μεγάλη ελαστικότητα. Αν το συμπιέσουμε και το αφήσουμε επανέρχεται.

Το ίδιο συμβαίνει και με τα προϊόντα που έχουν γέμισμα από καπόκ. Λειτουργεί ως ένα φυσικό “memory foam” παίρνοντας το σχήμα μας.

Μετά με μερικά ελαφριά τινάγματα επανέρχεται στο αρχικό του σχήμα.

• Το μεταξοβάμβακο είναι πιο μαλακό από το βαμβάκι.
• Είναι φιλικό στο περιβάλλον, δεν περιέχει τοξικές ουσίες, είναι τελείως οργανικό και βιοδιασπώμενο.
• Είναι υποαλλεργικό, τα ακάρεα δεν μπορούν να ζήσουν και να αναπτυχθούν σε αυτό.
• Έχει ιδιότητες μονωτικού υλικού και προστατεύει από τα κρύα πατώματα.
• Έχει αντίσταση στο νερό, δεν απορροφά την υγρασία ή το νερό
• Είναι ελαφρύ και σε σύγκριση με το βαμβάκι είναι 8 φορές ελαφρύτερο.

 

ΓΚΕΚΟ

Ηξερες οτι.......Το γκεκο ειναι ενα ειδος σαυρας και ανηκει στην οικογενεια των ερπετων ;;
Εχουν κινουμενα βλεφαρα και το μηκος τους ποικιλλουν απο λιγα εκατοστομετρα μεχρι σχεδον 3 μετρα,τα οποια ειναι
και γνωστα ως γκεκο της Καραιβικης.Ανηκουν στο ειδος Gekotta και μετραει περισσοτερα απο 1.650 διαφορετικα ειδη
παγκοσμιως. Ζουν σε ολες τις ηπειρους εκτος απο την Ανταρκτικη.
Βρισκεται σε θερμα κλιματα ως επι το πλειστον και σε τροπικα δαση.Η διαρκεια ζωης του φτανει μεχρι τα 25 χρονια.
Οι γκεκο εμφανιζονται σε διαφορα μοτιβα και χρωματα και ειναι απο τις πιο πολυχρωμες σαυρες στον κοσμο.
Αλλαζουν χρωματα και αυτο το καμουφλαζ τους βοηθα να κρυβονται αναμεσα στους βραχους η' την αμμο και να
προστατευονται απο τα αρπακτικα.
Χρησιμοποιουν την ουρα τους για πολλους λογους,οπως για να αποθηκευουν λιπος και να διατηρουν την ισορροπια τους.
Τα νυχτερινα ειδη εχουν εξαιρετικη εγχρωμη οραση που ειναι 350 φορες πιο ευαισθητη απο την ανθρωπινη.
Εχουν κολληδη ποδια που τους επιτρεπουν να ανεβουν σε καθε ειδους υλικο.
Επισης ειναι μοναδικοι μεταξυ των σαυρων στις φωνητικες τους συνομιλιες.Εκφωνουν οταν ειναι αναστατωμενοι και οταν
απειλουνται. Υπαρχουν περιπου 35 ειδη γκεκο που δεν εχουν ποδια και μοιαζουν περισσοτερο με φιδια.
Φιλικα Βικυ

 

Καλημερα στην εικονικη και οχι μονο αγροτια!!Πολυ χαιρομαι που μετα απο 2 χρονια αναβιωσαμε αυτο το "εξωσχολικο" μεν αλλα ενδιαφερον θεματακι.
Ας δουμε το καινουριο πουλι που θα μπει στις φαρμες μας.
Ηξερες οτι...Το πουλι Γραμματεας (/σαγιτάριος ο ερπόμενος )η αλλιως γυπογερανος, εχει παρει το ονομα του απο τα φτερα στο λοφιο του τα οποία μοιάζουν με τις πένες που είχαν οι γραμματείς τον 18ο αιώνα.
Αυτό το πουλί δεν κυνηγά πετώντας τα θηράματά του, αλλά τρέχοντας. Εντοπίζει, κυρίως, φίδια τα οποία χτυπά με τα δυνατά του πόδια και τα σκοτώνει.



Αν και πουλι ,περισσοτερο περπατα παρα πετα!! Μπορεί να ταξιδέψει πάνω από 30 χιλιόμετρα την ημέρα αναζητώντας φίδια, έντομα και άλλα ζώα!
Ζει στην Αφρική, Νοτια της Σαχάρας και έχει εντυπωσιάσει τους Αφρικανούς τοσο που είναι οικόσημο στο στρατό του Σουδάν και της Νότιας Αφρικής.
Τα μακριά πόδια τους είναι καλυμένα με φολίδες που τα προστατεύουν από τραυματισμούς και από τα δαγκώματα των ερπετών.


Τα χτυπήματά τους προσδίδουν 5 με 6 φορές το βάρος του σώματός τους με ταχύτατα ενός δεκάτου του χρόνου που χρειάζεται να ανοιγοκλείσουμε τα μάτια μας.
Ζει 10-15 χρόνια στη φύση, έως 19 χρόνια υπό τη φροντίδα του ανθρώπου.
Και τελος είναι τεράστιο στις διαστάσεις, με ύψος 1,40 μέτρα, βάρος γύρω στα 3,3 κιλά, και άνοιγμα φτερών 2 μέτρα. Έχει εντυπωσιακά χρώματα και ξεχωριστή ομορφιά, αλλά πάνω απ’ όλα βλεφαρίδες που θα ζήλευαν μοντέλα και σταρ του σινεμά .
.