"Επιτευγμάτων" παράθεση (σνουφ σνουφ)

χαχα!! κλαιω απο τα γελια!!! για ακουστε και αυτό!!! μεσα στο κινητο μου εχω διαφορες ειδοποιήσεις για να μου χτυπάει σε διάφορες ωρες που θέλω πχ 10.00 χαπια Ντιεγκο, 07.15 ξυπνα, 18.30 απογευμα κτλ κλπ. Μήπως ξέρει κανείς να μου πει τι σκεφτόμουν οταν έγραφα 18.45 Νερνξ τυπρ ??????? μα Νερνξ τυπρ ??? ενα χρόνο σπάω το κεφάλι μου τι σημαίνει???

 

δυστυχως δε δυναμαι να αποκρυπτοκραφησω τα ιερογλυφικα σου,κελλυ.προφανως εβαλες τα αρχικα καποιων λεξεων,ουτως ωστε να μη μπορει να τα αποκωδικοποιησει κανεις αν πεσει σε λαθος χερια το κινητο σου,με αποτελεσμα να τα ξεχασεις κι εσυ η ιδια στο τελος!

λοιπον,απαιτω σοβαροτητα τωρα,διοτι ακολουθει κωμικοτραγικη παραθεση της λογικης του παραλογου(για την αφεντια μου ο λογος)
παω που λετε σε ΑΤΜ να κανω αναληψη.φτανω στο μηχανημα(ηταν εξω απο την τραπεζα) κι αντικρυζω μια τεραστια ουρα στο ενα ΑΤΜ,την στιγμη που υπηρχε και δευτερο ΑΤΜ διαθεσιμο ακριβως απο διπλα.μα καλα(αναρωτηθηκα),δεν τους κοβει???
πλησιαζω με υφος αλαζονικο τυπου<<μυαλο θελει?>>,βαζω την καρτα και...ωχ παναγια μου!!!,μου εφαγε την καρτα το μηχανημα πρωτα κι υστερα μου εβγαλε μηνυμα <<προσωρινα μη διαθεσιμο λογω βλαβης>>.δεν ηξερα απο που να φυγω και τι να νιωσω.ξεφτιλα που ρεζιλευτηκα παιζοντας το εξυπνος μεσα σε τοσο κοσμο η στεναχωρια που παρακρατηθηκε η καρτα μου?ενα συνονθυλευμα συναισθηματων με πλημμυρισε,το μονο σιγουρο,κι εφυγα με την ουρα στα σκελια.
μα να μη με προειδοποιησει κανενας??? τς τς τς ψευτης κοσμος!

υ.γ. να πω οτι δε μου αξιζε αυτο που επαθα,ψευτης θα ειμαι. ​

 

"απανταχού αφηρημένοι ενωθείτε" τι λέτε? ωραίο για σύνθημα?
Μόλις βρίσκω ευκαιρία τρέχω να διαβάσω αυτά που γράψατε!!! Το ένα καλύτερο από το άλλο!!!! έχω να γελάσω τόσο κι εγώ δε ξέρω από πότε!! νομίζω πως βρήκα επιτέλους ανθρώπους να με καταλαβαίνουν!!
GEPPO1 θα αρχισω τις μαντεψιές, μήπως εννοείς ξενέρωτος τύπος!! Νερντ=ξενέρωτος τυπρ=τύπος
Έχω μια ερώτηση να σας κάνω: σας έχει πιάσει λόξυγγας κάπου που θα έπρεπε να επικρατεί ησυχία? όπως π.χ. στη συνάντηση των γονέων στο σχολείο? ή στην εκκλησία το πρωινό της Κυριακής? ή μέσα στο τμήμα παρακόλουθησης σεμιναρίου υπολογιστών?
Το μόνο που σας λέω είναι πως έψαχνα να βρω μια σακούλα να βάλω στο κεφάλι τουλάχιστον να μην τους βλεπω που με κοιτούν σκασμένοι στα γέλια!

 

Γλυκιά μου, είσαι μοναδική αλλά δεν είσαι μόνη!!! Φυσικά και το έχω κάνει, στην παράσταση της κόρης μου στο Ωδείο, σε μια μικρή αίθουσα όπου σαν περήφανη μάνα καθόμουνα στην πρώτη θέση και έτσι κανείς δεν μπορούσε να χάσει το θέαμα. Και όταν σηκώθηκε το παιδί μου για να παίξει άλλο παιδάκι, σηκώθηκα και έφυγα τρέχοντας και πήγα στο τέρμα της αίθουσας για μην φαίνομαι τουλάχιστον τόσο πολύ, έβγαλα ένα καλοριφέρ που ήταν μπροστά από μια πόρτα και ακούμπησα πάνω της και έκλεισα το στόμα μου για να μην ακούγεται ο λόξυγκας. Και ακούμπησα λοιπόν το κεφαλάκι μου και τα πανέμορφα μπεζ ρουχαλάκια μου πάνω στη φρεσκοβαμμένη κόκκινη πόρτα του Ωδείου (θυμάστε το καλοριφέρ που κάποιος είχε βάλει μπροστά απ' την πόρτα;) και τελειώνει η παράσταση και θέλω να φύγω και δεν μπορώ να ξεκολλήσω απ' την πόρτα και περιμένω να φύγουν όλοι για να μην ξεφτιλιστώ τελείως και... ευτυχώς που είμαι Ολυμπιακός και δεν το πήρα τόσο βαριά...

 

αχα0χαχ Ιωαννα,φανταζεσαι να σε πιασει λοξυγγας(φτερνισμα κι αλλου ειδους <<απρεπεις συνηθειες>>...) σε καταθεση στεφανιου,οπου επικρατει ενος λεπτου σιγη??? η οταν τραγουδας η απαγγελλεις ποιημα σε καποια εκδηλωση οπου ειναι ολα τα...στρεμματα βλαμμενα επανω σου.
επανερχομαι στο επιμαχο θεμα <<τουμπα-τουμπα-τουμπα ρα-ραμ>>.
ημουν τριτη λυκειου.ειχε χτυπησει ηδη για μεσα το κουδουνι.ειχα μεινει μεσα στο διαλειμμα να κανω επαναληψη στην υλη για το διαγωνισμα που θα εγραφα την μεθεπομενη ωρα.εκεινη την ωρα ειχαμε γυμναστικη.αργησα λιγο να κατεβω στο γηπεδο,καθως διαβαζα κι επρεπε να εχω κατεβει κατα την διαρκεια του διαλειμματος στο γηπεδο,καθως απειχε αρκετα μεγαλη αποσταση η ταξη μου απο το γηπεδο,οπου γυμναζομασταν.τελος παντων,βγαινω απο την ταξη αφηνοντας με βαρια καρδια το βιβλιο στην τσαντα κι αρχιζω να κατεβαινω τα σκαλια προς το γηπεδο τρεχοντας.κατεβαινω ολη την σκαλα με επιτυχια.γιατι το λεω αυτο σαν να εκανα σπουδαιο κατορθωμα?διοτι μολις με ειδαν οι συμμαθητες μου να κατεβαινω τρεχοντας,ειχαν αρχισει τις ιαχες <<να τος να τος ο πρωταθλητης>> αστειευομενοι κι εγω τους κοιτουσα και κατεβαινα χωρις να βλεπω τα σκαλια κουνωντας τα χερια μου προς τα πανω με το αναλογο υφος που αρμοζε σε καποιον που τον επευφημουσαν και φωναζοντας <<να 'μαι κι εγωωω!!!>>.φτανω στο τελευταιο σκαλι.τι το ηθελα?ειχε μια κοτρονα να(με το συμπαθειο),πως βρεθηκε η ρημαδα εκει,δεν ξερω,μη με ρωτατε,δεν την ειδα ομως εγω,σκονταφτω πανω της και καταλαβαινετε...εγινα ενα με τη γη.σαβουριαστηκα,βρε αδερφε,πως το λενε?σχιστηκε κι η φορμα μου,δραμα σας λεω,σχιστηκε και το γονατο μου,ρεζιλι και πονος μαζι. ακομα ψαχνω να βρω πως βρεθηκε εκεινη η κοτρονα την λαθος ωρα στο λαθος μερος.
​

 

ευχαριστω για την προσπάθεια, αλλα προς το παρόν ειναι άλυτο μυστήριο!! μήπως είχα όραμα???

τι μου θύμησες τώρα!!!!! ειμαι 18 χρονων και όπως καταλαβαίνεται ντύνομαι στολίζομαι και βγαίνω βόλτα σαν μοντέλο να με καμαρώσεις ο κόσμος!!! μια απο αυτές τις φορές, εχω βάλει το στενό μου το τζιν, το μπλουζάκι μου το έξαλλο και ψηλοτάκουνα για να δείχνω την κορμοστασιά μου, βαψιμο, σκουλαρίκια, αρώματα και όλα στο φουλ, για να περάσω μπροστά απο το <<πρόσωπο>> να κάνω εντύπωση!!!!! ήμουν με τον αδελφό μου μαζι 11 χρονών τότε εκείνος και μου λέει <<αδελφούλα να πάρουμε παγωτό???>>. Ναι αγόρι μου του λεω και παίρνω δυο χωνάκια τίγκα στην σοκολάτα και προχωράμε και έρχεται η στιγμή να περάσουμε μπροστά απο το <<πρόσωπο>>!! Όλο καμάρι εγω, εγέρωχη κρατώντας και το παγωτό στο χέρι, με ενα στυλ, ειμαι υπέροχη και το ξέρω, περνώ και του ρίχνω ενα βλέμμα του στυλ <<καμάρωσέ με>>!! Για κακή μου τύχη ειχε σπάσει ενα πλακάκι στον πεζόδρομο, σκαλώνει το τακούνι μου, πέφτω κάτω τρωω το παγωτο στην μούρη και ενω προσπαθω να καταλάβω απο που μου ήρθε, ακούω τον αδελφό μου να γελά λες και του καθαρίζαν αυγα και να με δείχνει και να λέει <<χαχαχα πως έσκασες κάτω!!!!χαχαχα!!!>>. Ακόμα βέβαια όποτε το θυμάμαι τρώει σφαλιάρες!! Με το αγόρι αυτο δεν ξαναβρεθήκαμε ποτε (γιατί άραγε!!), έκανα κανενα 6μηνο να ξαναπεράσω απο τον πεζόδρομο, και το μπλουζάκι το έκανα κομμάτια!!!! αχχχχχ!! με έφαγε η <<εντύπωση>>!!!!!!!

 

Μεγάλη επιτυχία το θεματάκι Λουίζα!!!! Το βλέπω... θα βγάλουμε τα εσώψυχά μας εδώ πέρα!...
Να μου το θυμηθείτε !!!
Μιας και περί μπογιάς ο λόγος...
Στα νιάτα μου, αγόρασα ένα παντελόνι λευκό... λευκό σαν το χιόνι !!! Στην αρχή το είχα στην ντουλάπα!
Μετά σκέφτηκα, τι στο καλό το πήρα αν είναι να μην το φοράω. Έβαλα το χιονάτο παντελόνι μου μαζί με μια χιονάτη μπλούζα (μην διανοηθείτε να σκεφτείτε την λέξη παγωτατζής) και πήγα επίσκεψη στην μανούλα μου για καφεδάκι.
Ο αδελφός μου ο μικρός έφτιαχνε μια εργασία για το σχολείο με πολλά πολλά πολλά χρώματα!!! Τώρα πως το έργο τέχνης από το γραφείο του βρέθηκε επάνω στο χιονάτο μπλουζοπαντέλονό μου... τι να πω, θα σας γελάσω και δεν το θέλω.
Τα βάλαμε λοιπόν με την μανούλα μου να τα πλύνουμε... τρίβαμε από δω... τρίβαμε από κεί ... τίποτα!!!!
Τότε η γλυκιά μου μανούλα είχε την εξαιρετική ιδέα να το πάω στο καθαριστήριο για βάψιμο, την οποία και ακολούθησα!!
Καινούργιο καμάρι με το μπλέ ρουά παντελόνι μου!!! Το βάζω να πάω βόλτα με μια φίλη, ανεβαίνω στην μηχανή μου (είχα τότε μια μηχανή μεγάλου κυβισμού), παίρνω την φίλη μου από το σπίτι της και πάμε παραλία για ψαράκι !
Στον γυρισμό άρχισε να ψιλοβρέχει !! Όταν άφησα την φίλη μου στο σπίτι της όμως ξεκίνησαν τα καρεκλοπόδαρα!!
Φτάνω σπίτι μου η καημένη, στην κυριολεξία μέχρι το κόκκαλο βρεγμένη!!!
Πάω γρήγορα να αλλάξω ρούχα γιατί έτττρρρεεμμμααα από το κρύο και τι να δουν τα μεγάλα και όμορφα μάτια μου!!!
Τα πόδια μου και το παντελόνι είχαν το ίδιο ακριβώς χρώμα!!! Μπλε ρουά !!!!
Και τι έρωτας!!! Το μπλε ρουά με ερωτεύτηκε ... τρελά και δεν ήθελε να με αποχωριστεί με τίποτα!!!
Πάνω από βδομάδα παιδευόμουν να το ξεκολλήσω από πάνω μου !! Απαπαπαππαααα!!!
Το παντελόνι κατέληξε στα σκουπίδια (ούτε για ξεσκονόπανο δεν διανοήθηκα να το κρατήσω), η μπλούζα όμως....ααααα η μπλούζα έγινε τέλεια!!!
Αγόρασα χρώματα και την ζωγράφισα και την καταευχαριστήθηκα !!!
Βέβαια μου στοίχισε ο κούκος αηδόνι.... η αγορά του παντελονιού... η βαφή στο καθαριστήριο... τα χρώματα για ζωγραφική σε ύφασμα.... το σαπούνι που χάλασα!! Έπρεπε τα πόδια μου να αποκτήσουν πάλι το ίδιο χρώμα με την υπόλοιπη Μαίρη!!!

Άντε βρε και καλό μας βράδυ με όμορφα όνειρα!!!!

 

Προσπαθώ να κάνω εναν αναγραμματισμό, μπας και εννοούσες τυρί; ή Νερό; Να αγοράσεις, να ποτίσεις γλάστρες..... Λεω γω τώρα... Κάποια στιγμή θα γράψω και τις δικές μου ιστορίες,.. να γελάσετε λίγο με τα χάλια μου..



Έχω πεθάνει στο γέλιο, με αυτά που γράφετε, αυτό με το αυτοκίνητο το έχω πάθει κι εγώ άπειρες φορές. Θα σας πω ιστορίες να γελάσετε. Απο γκάφες ουου να φαν και οι κοτούλες ενα πράμα.
Όταν αγόρασα το αυτοκίνητό μου, τις πρώτες εβδομάδες, έπαθα κι εγώ αυτά που έχετε πάθει κι εσείς, έτσι όμως έκανα και μια ωραία γνωριμία που προχώρησε σε σχέση για αρκετά χρόνια...
Βγαίνουμε με φίλη μου για καφέ με το αυτοκίνητο, εκτός πόλης, [Αλεξανδρούπολη], πήγαμε Κομοτηνή, μια απόσταση περίπου 40 χλμ. Ε πάμε Κομοτηνή, βρίσκουμε ενα ωραίο καφέ, κάπου εκεί κοντά είχε ενα πάρκινγκ. Παρκάρουμε το αυτοκίνητο και πάμε για καφέ. Ε αφού ήπιαμε καφέ, κάναμε βόλτα στο κέντρο της πόλης, ήρθε η ώρα να φύγουμε. Ρε που έχω παρκάρει, ρε που το έβαλα, τίποτα, να μη θυμάμαι που το πάρκαρα.. Ψάχνουμε απο δω με την φίλη μου, ψάχνουμε απο κει, τίποτα. Η ώρα περνούσε, άρχισε να βραδιάζει και έβλεπες δυο τρελές να ψάχνουν το αυτοκίνητο. Ε μετά απο κανά μισάωρο, βλέπω ενα ασημι αυτοκίνητο παρκαρισμένο σε ενα πεζοδρόμιο παραδίπλα απο ένα πάρκο, ααα λέω το βρήκαμε... [Ξέχασα να αναφέρω, οτι δε θυμόμουνα ούτε την πινακίδα μου], τόσο καλά Βάζω το κλειδί στην πόρτα, τίποτα να μην ανοίγει, προσπαθώ να το ξεκλειδώσω με το κουμπί πάνω στο κλειδί, τίποτα κι απο κει. Μες την μαύρη απελπισία, πάει το αυτοκίνητο χάθηκε.. Καθόμαστε σε κάτι παγκακια που είχε εκει κοντά, και ξάφνου αφού είχε βραδιάσει, και το κρύο έτσουζε [ήταν και Χειμώνας] βλέπω κάτι ασημί στο βάθος, γιατί εκει που καθόμασταν πιο πέρα είχε ενα πάρκινγκ.. Μου λεει η φίλη μου, νομίζω οτι το βρήκαμε.. Ναι καλά!!!! Πάμε προς τα κει. Προσπαθώ πάλι με το κεντρικό κλείδωμα, τίποτα, το αυτοκίνητο να μην ανοίγει.. Έρχεται ενας τύπος, τον πιάσανε τα γέλια, που έβλεπε μια τρελή να παραβιάζει το αυτοκίνητό του, μου λέει κοπελιά το δικό σου είναι πιο πέρα, αυτό είναι το δικό μου.. Εκείνη την ώρα ένιωσα πολύ ντροπή, αλλά κυρία εγώ.... Μας έπιασαν τα γέλια όλους, γνωριστήκαμε με τον νεαρό, που έμελλε στην πορεία να γίνει ένας απο τους καλύτερους φίλους μου. Μέχρι και τώρα όταν συζητάμε την γνωριμία μας, μας πιάνουν τα γέλια...

Και φυσικά οι γκάφες τελειωμό δεν έχουν, έχω να σας πω.........


Συγχαρητήρια στην Λουίζα για το θεματάκι της, τέλειο.... Σε καιρούς δύσκολους μας φτιάχνει την διάθεσή μας

 

Μπας και σε παρακαλουθησε ο τυπος; Που ηξερε ποιο ειναι το δικα σου αμαξι;

Παντως σας διαβαζω και εχω αποριες. Ολοι εχετε προσπαθησει να μπει σε ξενα αμαξια, σε ξενα σπιτια δεν εχει μπει ποτε;

Και μια συμβουλη για οσες χανουν αμαξια... χρησιμοποιηστε το κοντρολ του συναγερμού για να βρειτε το αμαξι σας. Τοσο απλο για να αποφυγειτε τετοιου ειδους απλες χαζομαριτσες

Μακια ​

 

Καλησπέρα και καλώς όρισες στην παρέα μας. Αν μας καταλάβεις λίγο καλύτερα θα δεις ότι όταν κάνουμε κάτι το κάνουμε με εντυπωσιακό τρόπο. Μακριά από μας η μετριότητα και τα τετριμμένα. Και αν βλέπεις κάποιες ομοιότητες είναι γιατί όλα τα αστέρια που μαζεύτηκαν εδώ ανήκουν στον ίδιο γαλαξία. Όσο για την ιδέα σου για τα ξένα σπίτια, ίσως κάποιοι να το έχουν καταφέρει και αυτό, μέλλει να το δούμε
..........................................................................................................................................................................................................
Ώπα, ώπα η προσπάθεια να μπεις σε ξένο σπίτι μετράει; και να σου ανοίξει ο ιδιοκτήτης και να σε βρει με το κλειδί στο χέρι να προσπαθείς να μπεις σπίτι του;

 

Με λίγα λόγια: έχω κάνει πολλές μετακινήσεις με αυτό λόγω ότι χρησιμοποιώ πολύ συχνά το χαρτί κουζίνας! και είχε ψιλοξεκολλήσει και πριν από λίγες ώρες καθώς το μετέφερνα δίπλα μου διότι ήθελα να φάω και να έχω χαρτί για να σκουπιστώ... πέφτει η βάση του και μένω με το μπαστούνι του στο χέρι

 

Δεν με παρακολουθούσε, απλά είχαμε παρκάρει δυο ίδια αυτοκίνητα σε όλα τους, εκτός απο τις πινακίδες, κοντά κοντά... Ε αυτός ήξερε το δικό του, όταν είδε εμένα να προσπαθώ να ανοίξω το δικό του, ε μου είπε οτι είναι το δικό μου παρακάτω. Δεν υπήρχαν της ίδιας μάρκας άλλα αυτοκίνητα ούτε ίδιου χρώματος στο πάρκινγκ....

 

Δηλαδή απορώ
μα πραγματικά απορώ
Τόσα και τόσα γράψατε και ούτε μια/ένας ....
Μήπως ντρέπεστε να το πείτε ??
Έλα να βλέπω χεράκια να σηκώνονται
πόσοι κάνατε το αναγκαίο στην φύση και ...

έτυχε εκεί να υπάρχουν τσουκνίδες ??

Για να μην πω ότι το χειρότερο ήταν
που δεν είχατε μαζί σας την misirli να σας δώσει χαρτί


​

 

Ώπα ώπα θυμήθηκα κι άλλα, ας είσαι καλά Wild_Rose που με έβαλες να ψάχνω!!! Φυσικά και έχω διαρρήξει ξένα σπίτια αλλά επειδή με είχαν παρακαλέσει οι ιδιοκτήτες που είχαν κλειδωθεί απ'έξω δεν θα το κάνω θέμα... Το επίτευγμα είναι άλλο:
Δουλεύω στο γραφείο μέχρι αργά, πεινάωωω και η δουλειά δεν προβλέπεται να τελειώσει σύντομα. Φεύγω λοιπόν να πάω να πάρω κανά σουβλάκι να στυλωθώ. Όπερ και εγένετο. Τρώω το σουβλακάκι μου και επιστρέφω στο γραφείο. Πάω να ανοίξω το γραφείο... ψάχνω τα κλειδιά από δω ψάχνω από κει...τίποτα... Τα είχα ξεχάσει μέσα στο γραφείο. Τι να κάνω τώρα; Να τηλεφωνήσω στον εργοδότη μου και να ξεφτιλιστώ; δεν γινόταν. Να φωνάξω κλειδαρά; η πόρτα ήταν ασφαλείας. Τι να κάνω Παναγίτσα μου;;; Και μου έρχεται επιτέλους η φαεινή ιδέα: Το γραφείο είναι στον πρώτο όροφο και η μπαλκονόπορτα ανοιχτή λόγω ζέστης. Τι πιο απλό απ' το να σκαρφαλώσω για να μπω μέσα; Χε Χε Χε Σκαρφαλώνω λοιπόν στα κάγκελα του διπλανού σπιτιού και από κει αρπάζω τα κάγκελα του δικού μας μπαλκονιού. Πάνω που είμαι έτοιμη να σαλτάρω για να ανέβω επιτέλους στο γραφείο χτυπάει το κουδούνι του γυμνασίου που βρισκόταν ακριβώς απέναντι για να πάνε τα παιδιά στις τάξεις τους. Μαζεύονται λοιπόν όόόόλα τα παιδιά του σχολείου και αντί να ανέβουν στις τάξεις τους αρχίζουν να φωνάζουν, να χειρονομούν και να με δείχνουν... ΝΤΡΟΠΗ εμπρός ΝΤΡΟΠΗ και πίσω, σάλταρα και περίμενα την αστυνομία να έρθει να με μπουζουριάσει... Ο καλός Θεούλης όμως που λυπάτε τους ανοικονόμητους γκαφατζήδες δεν επέτρεψε να γίνει αυτό. Και έτσι αυτή η ιστορία παρέμενε μυστική έως σήμερα...κλαψ

 

Λίγο πριν σας καληνυχτίσω, περί τούμπας ο λόγος.. Ετοιμαζόμαστε με τις φίλες μου να βγούμε για καφέ και μετά για ποτό. Η μια φίλη μου μένει πολύ κοντά σε μένα, και είπαμε να βρεθούμε εκεί όλες, και να φύγουμε απο το σπίτι της. Ετοιμάζομαι που λέτε, φτιάχνομαι, βάφομαι, κουρτίζομαι στον καθρέφτη, λέω φτού σου κούκλα μου Είσαι Θεά απόψε....
Αφού το σκέφτομαι τώρα και γελάω που το γράφω χοχοχοχο. Απο παπούτσια σκέφτηκα να μη βάλω τακούνια, καθώς εγώ και τα τακούνια κακές σχέσεις είμαστε μαλώμενοι βάζω μπαλαρίνες [ήταν η πρώτη και η τελευταία φορά που έβαλα τέτοια παπούτσια στα πόδια μου]. Φεύγω απο το σπίτι μου, προχωράω προς την φίλη μου, για να φύγουμε απο το σπίτι της, ε λίγο πριν φτάσω στο σπίτι της, καθώς προχωράω, βρίσκω εναν γνωστό μου λέμε κανά δυο κουβέντες, φεύγω εγώ, φεύγει και εκείνος. Ε λίγο πριν μπω στο σπίτι της φίλης μου τρώω μια τούμπα όλη δική μου ήταν, [χαχαχαχαχαχα] είχε ενα κομμάτι πάνω στο πεζοδρόμιο, το οποιο κατηφόριζε, δηλαδή σα μια ράμπα αλλά πολύ μικρή, αν δεν την δεις τρως άνετα τούμπα, όπως και την έφαγα, και το ενα παπούτσι φεύγει πάει στο δρόμο, το άλλο έπεσε πάνω σε ενα παρκαρισμένο αυτοκίνητο, και βλέπετε μια Δώρα [αυτό ειναι το όνομά μου, έτσι για να γνωριζόμαστε] το ενα πόδι στην Ανατολή και το άλλο στη Δύση. Απο την μια να γελάω, κι απ την άλλη να κλαίω. Να μην μπορώ να σηκωθώ, και κεινη την ώρα την ρημάδα, να μην περνάει κανείς απο τον δρόμο. Τελοσπάντων να μη σας κουράζω, κατάφερα να σηκωθώ, ψάχνω τα παπούτσια μου, πουθενά, μόνο το ενα βρήκα, το άλλο ακόμα και τώρα αγνοείται.
Πάω στην φίλη μου με κουτσό, μια τρελή στην κυριολεξία να χοροπηδάει σαν αρκούδα [χαχαχαχαχαχα] Με βλέπει εκείνη μου λεει να πάμε στο νοσοκομείο, της λεω δεν παίζει αυτό, θα το παλέψουμε εδω. Στο μεταξύ το πόδι να με πονάει, να έχω βάλει πάγο, και να μην μπορώ να το πατήσω, αλλά και το ποτό μου ήπια, και στα μπουζούκια πήγα, και τέλος στο νοσοκομείο με ενα νάρθηκα στο πόδι. [Για δυο μήνες ήμουν εκτός]
Αυτά κοριτσια και αγόρια για σήμερα, αύριο η συνέχεια, γιατί οι γκάφες μου τελειωμό δεν έχουν...

Καλό σας βράδυ...

 

Kαλησπέρα σας και συγχαρητήρια Λουίζα, γιά την έμπνευση και δημιουργία της σελίδας αυτής !!!!!
Θα ήθελα να δώσω συγχαρητήρια στους ΄Ελληνες συμμετέχοντες στον διαγωνισμό γιά τους 1000, και στους πρώτους
και στους τελευταίους μα και γιά όσους αγωνίστηκαν και την τελευταία στιγμή ατυχώς δεν περιελήφθησαν στην λίστα !!!!
΄Ολοι νικητές είναι γιατί κρατούσαν μέχρι το τέλος της Ελληνική σημαία και την τίμησαν !!!!! ΄Αξιοι όλοι !!!!!!!!!!!!!!!!!!!
΄Ημουν απασχολημένη με την προσπάθεια και δεν μπήκα να γράψω κάτι, όμως διάβαζα καθημερινά όλα τα κατορθώματα
και συγκρατούσα την "πένα" μου γιά τα δικά μου δρώμενα γιά της συνέχειας την ρότα !!!!
Προσπάθησα, σαν αρχή της εισόδου μου εδώ, της φίλης μου της GEPPO1 (Kέλλυς) τον γρίφο να ερμηνεύσω και ταπεινά, της
προσπάθειάς μου τα αποτελέσματα εδώ να παραθέσω !!!! Θα σας παρακαλέσω επειδή είμαι ... ευσυγκίνητη ... μην με γιουχάρετε
απότομα και μου δημιουργήσετε ...ψυχολογικά προβλήματα... έτσι ;;;;; να γελάσετε με τάκτ !!!! Ευχαριστώ !!!!
Λοιπόν πιστεύω πως η σημείωση που ενεργοποίησες ως υπενθύμιση αγαπημένη μου φιλενάδααααα Νερνξ τυπρ... λέει :
< Να έρθ να ξουρίσ του πρόβατ > έπρεπε να ξυρίσεις & να μαζέψεις το μαλλί από το κούρεμα και το συντόμευσες γράφοντας μόνο το πρώτο γράμμα από την κάθε λέξη !!!!!!!!!!!!!!!!!! Εεεεεεεεεεε σας ακούω ... μην γελάτε δυνατά σας είπααααααα !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
* Τα δικά μου τα κατορθώματα ... στα επεισόδια των επόμενων σελίδων !!!!!!!!!

 

φίλε μου powerranger91 μπορώ να σου κάνω μιά ερώτηση??? η μανούλα σου σου έφτιαξε περπατόπιτα όταν περπάτησες για πρώτη φορά?? ξέρεις ποτέ δεν είναι αργά, φτιάξε ένα κέικ της αρεσκέιας σου και κέρασε όλους τους οικείους και μη, λέγεται πως αυτή η γιορτή θεμελιώνει τη αισθηση της ισορροπίας!!! μηπως και γλυτώσεις τα πεσίματα καλέ!!!
εσύ Δώρα περπατόπιτα είχες??? πες αν ειναι να φτιάξω εγώ μια και για τους δυό σας!!!
Wild_Rose εσυ καλη/ε μου νομιζεις πως όόόλα τα αυτοκίνητα έχουν συναγερμο, το δικο μου δεν εχει....
misirli το νου σου μη ξεμεινουμε απο χαρτί και τι θα κάνουμε μετά!!!
να σας γράψω τι έκανα σήμερα???
sofouladi

Χτυπά το κινητό, ο γιος μου ήταν και έλεγε " γρήγορα μάνα κατέβα στην εφορία σε χρειάζομαι". Καθώς βάζω παπούτσια τον ρωτώ πως και τι, να μάθω λεπτομέριες, να ξέρω η δόλια που θα μπλέξω πάλι!! Σε κάποια στιγμή ακούω τη φωνή του "ρε μάνα σε μιλώ, γιατί δε ξεκίνησες ακόμη?" του απαντώ κι εγώ στον ίδιο τόνο "περίμενε παιδάκι μου, ψάχνω το κινητό μου"!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! φυσικά έχασε την υπομονή του "μάνα ξύπνα το κινητό είναι στο αυτί σου"!!!!!!!!!!!!!!!
Ερώτηση έχω να κάνω μιας και αυτό ακόμη δε το συζητήσαμε...
Πήγατε σε γάμο ή βάφτιση ή εκδήλωση με το φερμουάρ του φορέματος κατεβασμένο????
Πείτε εσείς και μετά εγώ... μη σας κουράσω

 

Ιωαννα,υπεθεσες απο οσα ειπα πως ειμαι...ανισορροπος??η κατωθι ιστορια θα...σε πεισει.
μιας κι ειναι νυχτα θα σας διηγηθω ενα μικρο παραμυθακι για <<καληνυχτα>> πρωταγωνιστης του οποιου ημουν εγω(δε γινοταν να ειναι αλλιως).
ημουν-δεν ημουν 10 χρονων.επαιζα στην πλατεια με τα αλλα παιδια κρυφτο.τα φυλαγα εγω.κι αρχιζω να μετραω...
5-10-15-20-25-30-35-40-45-50-55-60-65-70-75-80-85-90-95-100! φτου και βγαινω!
κι αρχιζω να ψαχνω...φτυνω καποιους,με φτυνουν καποιοι αλλοι,μενει ενας.για πολλη ωρα τον γυρευα...πουθενα ο Νικος!
συνεχιζω το ψαξιμο,ωσπου καποια στιγμη περναω κατω απο ενα δεντρο κι ακουω εναν θορυβο.<<βρε λες?>>,αναρωτηθηκα.<<ας προχωρησω λιγο πιο κει προτου να απομακρυνθω μεχρι να πειστω πως δεν ηταν καμια γατα>>,σκεφτηκα κι ετσι κι επραξα.κοιταξα προς το δεντρο κι ειδα τα φυλλα σε καποιο κλαδι να κουνιουνται,αερας δε φυσουσε,σιγουρα πραγματα...ηταν ο Νικος πανω στο καστρο που ειχαμε χτισει πανω στο γερικο δεντρο και μου κρυβοταν.<<ας μην προδοθω πως τον ειδα>>,αναλογιστηκα.<<ας πλησιασω πρωτα το σημειο οπου τα φυλαγα και μετα να αποκαλυψω στον Νικο οτι τον ειδα>>.θα αναρωτιεστε ευλογα προς τι ολο αυτο.συνηθως οταν βρισκαμε καποιον φωναζαμε <<α,να η Μαρια πισω απο το αγαλμα!>> και τρεχαμε να την φτυσουμε.ο Νικος ομως ηταν αστερι στο τρεξιμο.Αν του ειχα φανερωσει πως τον βρηκα,θα ειχε πηδηξει απο το δεντρο και θα ειχε τρεξει για να με φτυσει πριν τον φτυσω εγω. Κι αυτο που σκεφτηκα,αυτο κι εκανα.Οταν πια εφτασα πολυ κοντα στο σημειο,οπου τα φυλαγα,κι υπηρχε πια ασφαλης αποσταση,ωστε να τον φτυσω χωρις να με προσπερασει,γυρναω προς το δεντρο κι αρχιζω να φωναζω γελωντας <<χαχα,Νικολακη,σε ειδα που εισαι πανω στο δεντρο!αλλη φορα να μην κουνιοσουν!>>.Δε χρειαζοταν πια καν να τρεξω,περπατουσα προς το σημειο,οπου τα φυλαγα,ολο καμαρι για το επιτευγμα μου.Διχως να το καταλαβω...μαντεψτε!...σκονταφτω σε μια παντοφλα(που βρεθηκε η αναθεματισμενη στο διαβα μου???) και πεφτω και τρωω τα μουτρα μου.Ματωσαν τα γονατα μου,κανω να σηκωθω κι ο Νικος ειχε ηδη πηδηξει απο το δεντρο και με μεγαλη μου απογοητευση τον ειδα να τρεχει και να με φτυνει...Να τα ξαναφυλαω εγω...Εκει κατεληξα.αααχχχ,απονη ζωη κι αδικη!Ειχα και σχεδιο τρομαρα μου!Κι εδω επιβεβαιωνεται η σοφια του λαου στο ρητο <<οποιος σκαβει τον λακκο του αλλουνου,πεφτει ο ιδιος μεσα>>.Στην κυριολεξια επεσα εγω.

​

αντε,υπνο τωρα!καλη σας νυχτα κι ονειρα παιχνιδιαρικα και γκαφατζιδικα!

 

Καλημέρα στην όμορφη παρέα, έχω πεθάνει στα γέλια με όλα αυτά που γράφετε, αχ μου φτιάξατε την μαύρη διάθεσή μου πρωι-πρωι. Περπατόπιτα μου χαν φτιάξει θυμάμαι αμυδρά.. Άλλοι την φάγαν δυστυχώς.
Απαντώ στην ερώτησή σου, και φυσικά το έχω κάνει και αυτό το επίτευγμα, με φερμουάρ κατεβασμένο και διαφορετικά παπούτσια παρακαλώ Εκει να δείτε πλάκα..
Ήμουν σε μια εκδήλωση, τι τα θέλω η γυναίκα, αφου δεν το χω, τεσπα, επισήμως ντυμένη [τρομάρα μου] ναι αλλά το φερμουάρ ξέχασα να σηκώσω απο το παντελόνι μου, και απο την βιασύνη μου να προλάβω, έβαλα διαφορετικά παπούτσια Το γέλιο και η καζούρα που έπεσε δε λέγεται... Εγω στο μεταξύ δεν το είχα παρει χαμπάρι, οτι φορούσα διαφορετικά παπούτσια και μου λεει ένας συνάδελφος, Δωράκι είσαι ερωτευμένη; Λέω ε;;; με ξαναρωτάει τα ίδια και μου δείχνει τα πόδια μου, ωωωω!!!! Το ρεζίλι, ήθελα να ανοίξει η γη να με καταπιεί απ την ντροπή μου Κυρία όμως εγώ!!! Ε... του λέω λίγο... τι να πω, οτι είμαι ηλίθια.. Οχι Κυρία , Και μετά μου ξαναλέει, οταν σου περάσει ο έρωτας ανέβασε και το φερμουάρ, για να μην έχουμε αποκαλύψεις.... Δεύτερη ντροπή.. είχε και κόσμο, τελοσπάντων το κανα κι αυτό, και σιγά σιγά απομακρύνθηκα να παω σπίτι να αλλάξω... Α!! ξέχασα να συμπληρώσω, οτι στην πορεία, ανακάλυψα οτι φορούσα και ανάποδα την μπλούζα μου, Η Ξεφτίλα....xaxaxaxaxaxa Ιστορίες για αγρίους, αλλά μ' αρέσει που τα κάνουμε όλα με τάκτ, ναι μεν αλλά.... Η συνέχεια στις επόμενες σελίδες γιατί οι γκάφες τελειωμό δεν έχουν...

 

Νερνξ τυπρ???? χαχα νομίζω οτι για πολλα χρόνια θα το ψάχνουμε αυτο!!! καλη προσπάθεια sofoula μου, αλλα δεν εχω προβατα!!! αν αντι για <<τυπρ>> ηταν τσκλ θα έλεγα οτι ηταν για τα σκυλάκια μου!! που θα παει θα το βρούμε!!!
και μια και η GaTe μας είπε για μπλούζες...
έχουμε βγει νυχτερινή έξοδο με τον αντρα μου και μάλιστα σε χορό και εγω είμαι μέσα στα λούσα!! τι μπλουζάκι φανταχτερό, τι παντελόνι σατέν, τι τακούνι γοβα στιλέτο, δεν λέγετε!!! φοράω και την κάπα μου απο πάνω και φεύγουμε. Μόλις φτάνουμε στο κεντρο, βγάζω την κάπα, αρχίζω να χαιρετάω τους γνωστούς και φίλους. περνώντας μέσα απο τα τραπέζια (δεν είχε ακόμα ξεκινήσει το πρόγραμμα και είχε πολλά φώτα) παρατηρώ οτι πολλές κυρίες και κύριοι με κοίταγαν επίμονα και με χαμόγελο!! φστττττττ!! λεω καλά είμαι και πολύ ντίβα!!! όλοι με ξέρουν!! βλέπω και τον άντρα μου να μου κάνει νοήματα να πάω εκεί!! κάποια στιγμή αφού τελείωσα την περατζάδα (απτόητη στα νοήματα του άντρα μου) έκατσα στο τραπέζι και τον ακούω να λέει <<την μπλούζα σου!!!>>!!! Τι του λέω τι έχει η μπλούζα μου??? <<πήγαινε μου λέει να βρείς εναν καθρέπτη και θα δεις>> μου λέει με εκείνο το χαμόγελό του που οταν το έβλεπα, έλεγα ωχχχ πατάτα έκανες πάλι!! παω λοιπόν και βλέπω οτι οχι μονο φόραγα αναποδα την μπλούζα μου, αλλα είχα ξεχάσει να κόψω τις ετικετες και είχα μια άσπρη ετικετα με την τιμή στην πλάτη μου, και δυο κατασπρες μεγάλες ετικετες στα πλάγια πάνω στην ραφή, η μία με το μέγεθος και η άλλη με οδηγίες πλυσίματος!!! πάνω στο μαύρο μου μπλουζάκι ομολογώ οτι έκαναν πολύ εντύπωση!!! και ετσι αφησα και εκείνο το βράδυ, τα πλήθη άφωνα!!! έκαναν πολύ καιρό να με ξεχάσουν!!!