Το στέκι μας

Σοφια ειναι υπεροχο το δωρο της Ποπης! Θατο φορεσει κ θα το χαρει! Γεια στα χερια σου!
Ηρω μου,,,,, δε με συμπεριλαμβανεις στις πολυλογουδες εεεεεεεεε?????
Λιλα.... εμεις στη Μανη.... βαφουμε τ αυγα τη Τριτη!
Αυριο, κανουμε τις τελευταιες δουλειες κ απ την ωρα Του Εχελαιου κ μετα...... σταματανε τα παντα!
Καθε σπιτι, συμπεριφερεται σαν να περιμενει ενα θανατο κ απο το βραδυ της Πεμτης, αρχιζει ο θρηνος σε σπιτια κ εκκλησιες!!!!
Αννουλα δεν εχω ακουσει για το κοκκινολαιμη αλλα εχω τη κορη μου σ αυτη τη κατηγορια πουλιων!
Για λεγε........
Δημητρα,,,,,, μονο η Ποπη θα παρει αυγο???????
Εγωωωωωωω????

 

Οταν σταυρωθηκε ο Χριστος, ενα καφετι πουλακι μ ασπρο λαιμο πεταξε πανω απο το αγιο κεφαλι του Χριστου,που το εσφιγγε ενα αγκαθινο στεφανι,ενω ενα μικρο ασπρο λουλουδι ειχε ανθισει στη βαση του Σταυρου.
Το μαρτυριο του Θεανθρωπου εθλιβε το πουλι και το λουλουδι.
Το πουλακι θελοντας ν απαλυνει τον πονο του Χριστου,τραβηξε το ενα αγκαθι.Σταλαματιες απο το αιμα Του επεσαν στο λαιμο τoυ πουλιου κι αλλες κυλησαν πανω στο λουλουδι που ανοιξε τα πεταλα του οσο πιο πολυ γινοταν για να τις δεχτει.
Μονομιας ο λαιμος του πουλιου και τα πεταλα του λουλουδιου βαφτηκαν κοκκινα.
Ετσι,το αιμα του Χριστου χαρισε στον κοκκινολαιμη και στην παπαρουνα κοκκινο χρωμα.

 

Μαριγούλα μου καλή, πρώτα πρώτα για σένα έφερα αυγουλάκι, το έδωσες. Σου έδωσα άλλο, το έδωσες κι αυτό. Είπα και γω ότι δε θέλεις αυγουλάκι απο μένα. Αλλά αφού το ζητάς, θα κάνω άλλη μια προσπάθεια. Κράτα το γιατί δεν έχει άλλο!

Ελπίζω να είναι αρκετά παραδοσιακό! Και το σοκολατένιο για το στέκι!

 

Bρε Δημητρουλα μου... δε καταλαβες!
Δε τα εδωσα τα υπεροχα αυγουλακια που μου εφερες!
Ειπα οτι το πρωτο, ηταν στα χρωματα Αθη κ το δευετερο κινδυνευε απο τη Ρουλα!
Γιατι το Ρουλακι μας ακομη κ τ αυγα που μας παταει.... ειναι Φαμπερζε!!!
Αυτο ομως, το εξαφανιζω αμεσως για να μη μου το παρει καμμια!

 

μέχρι να διαβάσω το πήρες τ αυγο ε? φτουυυυυυυυ παλιοκουμπάραααα

ευχαριστω για το αυγό Δήμητρα και του χρόνου να μου ξαναφέρεις!

Αντε αφήστε τα αυγά και βάλτε ενα χεράκι....εχω μπερδέψει τα μπούτια μου!



αν ''φουσκώσουν'' γράψτε μου

 

Στα φούσκωσα, στα έψησα, εντάξει; Το άλλο δεν ξέρω που πήγε. Μάλλον κάποια το άρπαξε. Ελπίζω να μην το έφαγε κιόλας...

 

Ποια μου πήρε το τσουρέκιιιιι ?

 

Καλέ τι φωνάζετε.... να μην το δοκιμάσω???

και χωρίς καφέ απ' την Αννούλαααα....
στον λαιμό μου κάθησε....

 

Αμ γι αυτό έβαλες μαύρα γυαλιά? για να μη σε γνωρίσω?
Ολα στη Πόπη θα τα πω όλαααα

 

Και να δεις Λίλα μου,εσένα σκέφτηκα, αλλά είπα να μη σου το φορτώσω,αφού δεν είδα... Έπειτα νόμιζα ότι νηστεύεις.
Πάλι καλά που δεν έφαγες και το σοκολατένιο αυγό που σας έφερα.

 

Τίιιι???? δεν ήταν νηστίσιμο........

Μην της το πεις με πόνο σου φωνάζωωωωωω..
Αχ Κώστα πες, ο πλάστης της Πόπης, πως πονάειιιιιιι

 

Σιγα καλο μου......
πιες νερακι............. σιγα λεωωωωω
ο νονος.....ο νονος....

 

Ευχαριστώ Μαρία μου... Μόνο εσύ με καταλαβαίνεις...

​

 

εγώ το λιχουδικο γατί βούτηξα το τσουρεκάκι!!και σαν να μην έφτανε αυτό,ήθελα και γλυκάκι!!νιάου νιάου..

 

Αχ, όλοι λιχούδικα είμαστε σε αυτό το στέκι... Μην κοιτάτε που έχω τρόπους και δεν ορμάω... Μου έχει μάθει η κοντέσσα σαβουάρ βιβρ. Γι αυτό σαβουρώνω στα κρυφά...

 

Καλό ξημέρωμα φίλοι!
Σας αφήνω γεια και σας συμβουλεύω να μην τρώτε τόσο πολύ το βράδυ...
Θα βλέπετε εφιάλτες όλη νύχτα!
Πάρτε παράδειγμα από μένα... Μόνο ένα ηρεμιστικό γαλατάκι θα πιω και φρόνιμα φρόνιμα στο κρεβατάκι μου θα βρεθώ!


Καληνύχτα σας!

 

αααχχ Ποπακι μου λειπεις και εχουν ξεσαλωσει τα κοριτσια!! τον αμαζευτο εχουν!! τρωνε ολη μερα οτι βρουνε και μετα την πεφτουν στον υπνο, για να χαλαρωσουν!! αντε ελα γιατι σε λιγο θα τις κατρακυλλαμε στις κατηφορες σαν μπαλλονια!! Σοφουλα μου τι ομορφα καλτσακια που εφτιαξες στο κοριτσακι μας!! ομως η Lila δεν ειδα να παρει δωρο της βαβτισιμιας της και μου εκανε παραπονα το καημενο!! ααχχ και τα αλλα 2 αγορακια και αυτα παραπονα εχουν!! ουτε τα θυμηθηκαν οι νουνοι τους!! χαθηκε και ο stavros και η ΣΤΑΘΗΣΟΛΕ!!! ο Ορεστης μου και ο Φοιβος ειναι ολο στεναχωρια!! μηπως να τους φερνατε εσεις ενα δωρακι να μην στεναχωριουνται τα καημενα??? και θα σας καληνυχτισω με ενα παραμυθι για την παντοτινη αγαπη, που ομως δεν ειναι ..παραμυθι!!
<<Αν το καλοκαίρι υψώσουμε το βλέμμα μας στον νυχτερινό ουρανό,
θ΄αντικρίσουμε χιλιάδες αστέρια να αχνοφέγγουν τρεμοπαίζοντας αδύναμα το λιγοστό τους φως.Σαν μικρά μικρά διαμάντια , σαν μικρά μαργαριτάρια, φορεμένα στο λαιμό του ουρανού…Ξημέρωνε…κι ένας λαμπρός ήλιος ξεπρόβαλε στον ορίζοντα βάφοντας μαβιά τα λιγοστά σύννεφα πάνω απ’ τη λιμνοθάλασσα…
Η άνοιξη συλλάβιζε ήδη τις πρώτες της λέξεις καλωσορίζοντας στην υδάτινη πολιτεία τους εποχικούς επισκέπτες.Πελαργοί, αγριόχηνες , ερωδιοί έφταναν διαδοχικά στον προορισμό τους.Τελευταίοι φάνηκαν οι κύκνοι…Κατάλευκοι και αρχοντικοί, πλησίαζαν τη λιμνοθάλασσα επιστρατεύοντας τις τελευταίες δυνάμεις έπειτα από το μακρινό ταξίδι τους απ’ το Νότο.
Ο ήλιος μεσουρανούσε πια και χιλιάδες πουλιά πλημμύριζαν τον υγρότοπο με εικόνες, ήχους και χρώματα κυματίζοντας τις εκτάσεις του, την επιφάνειά του…Μονάχα δύο κύκνοι αποτραβηγμένοι σε μιαν άκρη της λιμνοθάλασσας, χάραζαν τα νερά ανάμεσα απ’ τα παλιά ξύλινα ιβάρια, που ορθώνονταν σιωπηλά σαν αγάλματα στο νερό.Δύο ερωτευμένοι κύκνοι.
Άλλοτε παραδομένοι στον απείθαρχο έρωτά τους, και άλλοτε πάλι με μια επείγουσα τρυφερότητα,έσμιγαν αδιάκοπα σε μια χορογραφία δίχως τέλος.
Λιποτάκτες που χάνονταν στον απροσμέτρητο ουρανό…στην αναπνοή του χρόνου…Η νύχτα τους έβρισκε στα φεγγισμένα νερά, με το βλέμμα στραμμένο στ’ αστέρια, υφαίνοντας την ισόβια αγάπη τους με σιωπηρές υποσχέσεις στην αιωνιότητα.Ανυπεράσπιστοι των επιθυμιών , έρμαιοι μιας εξημμένης φαντασίας, δεσμώτες και φύλακες του έρωτά τους, στροβιλίζονταν στο κουβάρι του χρόνου.Κι εκείνο κυλούσε φέρνοντας το φθινόπωρο, που έπαιρνε αργά μα πρόθυμα τη θέση του εξαντλημένου καλοκαιριού, ενώ μικρές ριπές ανέμου όλο και πιο συχνά μαστίγωναν τον υγρότοπο, αποκαλύπτοντας ανάγλυφα σχέδια στην επιφάνεια του νερού.
Ύστερα ήρθαν οι πρώτες βροχές και οι πρώτοι ψυχροί άνεμοι που συμβούλευαν το ερωτευμένο ζευγάρι για ένα καινούργιο ταξίδι, για μια καινούργια φυγή προς το Νότο.Μα κάποτε, η μοίρα με μια μονοκοντυλιά σκορπίζει τα πάντα αγάπες…έρωτες…κάνοντας το παντοτινό να μοιάζει εφήμερο , το αιώνιο προσωρινό…διαχωρίζοντας το εγκόσμιο απ’ το απόκοσμο με ένα λεπτό, λεπτότατο νήμα, ή μ’ έναν ήχο…ένα κρότο…και ύστερα παύση…Την παύση διέκοψε η τρομαγμένη φωνή της καθώς έβγαινε λαβωμένη στην όχθη.
Ο ήλιος που έδυε και μια πληγή την έβαφαν κόκκινη…
Σκοτείνιαζε, κι εκείνος απελπισμένος πλάι της άκουγε τη φωνή και το αδύναμο χτυποκάρδι της που τρεμόσβηναν, κι όλο σκοτείνιαζε…
Η πρωινή καταχνιά τον βρήκε με το κεφάλι γερμένο στο άψυχο πλέον σώμα της…Σηκώθηκε πλησιάζοντας τη λιμνοθάλασσα, το σιωπηλό βασίλειο του νερού τον συνέθλιβε.Πόσα του χάρισε…πόσα του στέρησε…
Ένας γκρίζος ουρανός απειλούσε και υπενθύμιζε τυραννικά στους τελευταίους κατοίκους του υγρότοπου, πως έπρεπε να βιαστούν για το ταξίδι του γυρισμού.Όλοι είχαν εγκαταλείψει τη λιμνοθάλασσα και οι μόνοι που απέμεναν ήταν οι κύκνοι, που τώρα υψώνονταν βιαστικά και πετούσαν αφήνοντας πίσω τους ένα ερημωμένο τοπίο.
Κι εκείνος;Εκείνος δίπλα της, μια να κοιτάει ανήσυχος τους συντρόφους του που απομακρύνονταν και μια εκείνη…Σφάλισε τα μάτια του…
Η δύναμη του ενστίκτου τον καθόριζε του έδειχνε τον προορισμό του…
Άνοιξε τα μάτια του κι έπειτα άπλωσε τα φτερά του…
Δεν ακολούθησε τα σμήνη που κατευθύνονταν προς το Νότο παρά μονάχα μια ανοδική , σχεδόν κατακόρυφη πτήση προς τ’ αστέρια που τους συντρόφευαν τις νύχτες.
Μια απελπισμένη διαφυγή στον ουρανό, ώσπου χάθηκε στην μεγάλη αγκαλιά της απεραντοσύνης του…
Αν το καλοκαίρι υψώσουμε το βλέμμα μας στο νυχτερινό ουρανό θ΄αντικρίσουμε χιλιάδες αστέρια να αχνοφέγγουν τρεμοπαίζοντας αδύναμα το λιγοστό τους φως.
Κάπου εκεί κρυμμένη υπάρχει και μια μικρή ομάδα αστεριών.
Είναι ο αστερισμός του Κύκνου, που με το φως του επιστρέφει και θυμίζει ότι η αγάπη και ο έρωτας, όσο προσωρινά και εφήμερα μοιάζουν κάποιες φορές, τόσο παντοτινά και αιώνια είναι…>>
καλο ξημερωμα φιλοι μου!!

 

Kαλημερα αγορια και κοριτσια!!!

Για να βλεπω χαρουμενα προσωπακια

 

Πρωινός καφές στο Στέκι
τι να πει κανείς ..δεν έχει....
οι φίλοι όλοι γλυκά κοιμούνται
μέχρι να `ρθει μεσημέρι
στα όνειρα περιπλιανούνται
μα η ζωή τους μεταφέρει.....
Λίγο απότομα.......
Ευτυχώς υπάρχει η Πόπη και μας στέλνει κουλουράκια

Ήρθε όμως και η Αννούλαααααααααααααα, πουρνό πουρνό η μανούλα
με ζεστά τα καφεδάκια και σιροπιαστά γλυκάκια


**Κέλι μου γλυκιά μου Κέλι,δεν την είδες την λαμπάδα,
που έφερα στην βαφτισιμιά μου???
Είχε πάνω ποντικάκι...
τό ΄φαγε το γατουλάκι????

**Ψιψινο Μαράκι..?? κι εσύ λιχούδικο???
για κόπιασε να γίνουμε πολλά τα λιχούδικα

Καλημέεερααααα Στέκι ...

 

Καλημερα κουκλες μου και κουκλοι του στεκιου και του φορουμ!!! σημερα κανει κρυο αλλα εμεις εχουμε ζεστη στην καρδια και δεν μας πτοει τιποτα!! Λιλακι μου εψαξα, ξαναεψαξα αλλα δεν βρηκα πουθενα την λαμπαδα της Σπιριτ. μηπως την πηρε αλλη γατουλα?? βρηκα το αυγο που μου χαρισε η gragada (πανεμορφο ευχαριστω), τα παπουτσακια της Σοφουλα για την Λουσυ, αλλα η λαμπαδα σου πουθενα!! ααα υπαρχει ποντικος στο στεκι και κανει σαμποταζ στις γατουλες!!
σημερα βρισκόμαστε στο μέσον της Μεγάλης Εβδομάδας, την Μεγάλη Τετάρτη που είναι αφιερωμένη στην μετάνοια, την προδοσία ενώ σηματοδοτεί και την αρχή του τέλους για τον Ιησού με τον Μυστικό Δείπνο.
Κατά την διάρκεια της σημερινής ημέρας αναφέρεται η μετάνοια και η μεταστροφή της πόρνης που άλειψε με μύρο τα πόδια του Ιησού, ο Μυστικός Δείπνος, δηλαδή η παράδοση της Θείας Ευχαριστίας, η προσευχή του Χριστού στο Όρος των Ελαίων και η προδοσία του Ιούδα. Το απόγευμα της Μεγάλης Τετάρτης, τελείται στις Εκκλησίες το Μυστήριο του Μεγάλου Ευχελαίου, κατά τη διάρκεια του οποίου διαβάζονται επτά Ευαγγέλια και επτά Ευχές. Ευλογείται με αυτό το τρόπο το λάδι με το οποίο ο ιερέας «σταυρώνει» τους πιστούς στο μέτωπο, στο πηγούνι, στα μάγουλα και στις παλάμες, προσφέροντας έτσι τη χάρη και την ευλογία του Ιησού και του Αγίου Πνεύματος.
να εχετε μια υπεροχη μερα φιλαρακια μου!!