Διαγωνισμός Χριστουγεννιάτικος Διαγωνισμός 2023

Γεια χαραντάν αγρότες και αγρότισσες,

Η πιο όμορφη γιορτή καταφθάνει!
Έρχονται τα Χριστούγεννα!!!
Για να κάνουμε αυτήν την περίοδο πιο όμορφη, σας ετοιμάσαμε έναν χριστουγεννιάτικο διαγωνισμό με υπέροχα δώρα.



Το θέμα του διαγωνισμού μας είναι ελεύθερο.
Μπορείτε να γράψετε ό,τι επιθυμείτε και σας φτιάχνει τη διάθεση, αρκεί η κάθε φωτογραφία - ανάρτηση να έχει το ID τ
Μια ιστορία, μια εικόνα με τα αυτοκόλλητα, ένα έθιμο, μια διασκόμηση.. όλα είναι καλοδεχούμενα!


Ο διαγωνισμός αρχίζει στις 11/12/2022 στις 11:00 και λήγει στις 27/12/2022 στις 15:00.

Οι καλύτερες και πιο εντυπωσιακές συμμετοχές θα κερδίσουν!

Οι νικητές θα είναι 6 και κάθε παίκτης μπορεί να συμμετέχει με έναν λογαριασμό.

Η ανάδειξη των νικητών θα γίνει από εμάς τους συντονιστές, κατόπιν αξιολόγησης.

Τα δώρα των νικητών είναι τα εξής:

1ος νικητής
300x Φιορίνια

2ος νικητής
1x Αρκουδοφιλαράκι (+)

3ος νικητής
1x Σκουληκοκοπάνημα (+)

4ος νικητής
1x πίκολο

5ος νικητής
3x Σεντούκι Στάβλων Νέον II

6ος νικητής
1x κουπονι 24 ωρες

Σας ευχόμαστε καλή επιτυχία!
Καλές γιορτές με υγεία, αγάπη και αισιοδοξία..
Να περάσετε όμορφα με τους αγαπημένους σας ανθρώπους.

Η ομάδα του FARMERAMA​

 

Γεια σας γεια σας... να τα πω ; ή πιο μετά;;; χοχοχο
Είπα να γράψω με τον λογαριασμό του συντονιστή και όχι με τον προσωπικό μου λογαριασμό, διότι δε θέλω να στερήσω τα δώρα από κάποιον συμπαίκτη μου!
Θα ήθελα να σας μιλήσω για ένα ωραίο χριστουγεννιάτικο έθιμο που γίνεται σε μια όμορφη πόλη της Ελλάδος...την Φλώρινα! Κάθε χρόνο στις 23 Δεκεμβρίου διεξάγεται αυτό το ωραίο έθιμο. Μια ημερομηνία που σηματοδοτεί και τη λήξη των σχολείων για τις χριστουγεννιάτικες διακοπές. Οπότε κάθε χρόνο, όντας μικρό παιδί, περίμενα πως και πως αυτή την ημέρα, τόσο για αυτό το υπέροχο έθιμο, όσο και για την ανάπαυλα από τις σχολικές υποχρεώσεις και τα πρωινά ξυπνήματα. Είναι η Νύχτα της Φλώρινας , είναι η ημερομηνία που η πόλη για 24 ώρες δεν κοιμάται , είναι το 24ωρο οπού τα χάλκινα όργανα δεν σταματάνε να ακούγονται σε κάθε γειτονιά της πόλης...η πόλη χορεύει και κερνά τους επισκέπτες της! γίνεται μια αγκαλιά ... Ένα μεγάλο τραπέζι όλη η πόλη.

Θυμάμαι η γιαγιά μου μού έλεγε: «Κάποτε η προετοιμασία ξεκινούσε μήνες πριν. Όλοι οι πιτσιρικάδες χωριζόμασταν σε ομάδες-γειτονιές και μαζεύαμε ξύλα από το βουνό, κυρίως κέδρα, που κάνουν θόρυβο όταν καίγονται και θεωρείται ότι διώχνουν τα κακά πνεύματα, αλλά ζητούσαμε και από τα σπίτια φωνάζοντας: "ξύλα για κάλαντα!". Ο στόχος ήταν να μαζέψουμε τα περισσότερα ξύλα για να ανάψουμε στη γειτονιά μας τη μεγαλύτερη φωτιά! Το βλέπαμε πατριωτικά το θέμα και έτσι κάθε γειτονιά είχε στόχο να κάνει την πιο όμορφη και ψηλότερη φωτιά. Το έθιμο επέβαλλε κάποια ξύλα να είναι κλεμμένα, έτσι αρπάζαμε τις νύχτες τα ξύλα από τις αυλές των σπιτιών και οι νοικοκύρηδες μας κυνηγούσαν. Βέβαια, αυτό που είχε ιδιαίτερη αξία ήταν το κλέψιμο των ξύλων από τις άλλες ομάδες. Κάθε βράδυ, λοιπόν, έκανε βάρδια κάποιος από την ομάδα και τα φρουρούσε. Όπως στον στρατο!».

Κανείς δεν μένει κλεισμένος μέσα, μαζί με τους Φλωρινιώτες και οι επισκέπτες στους δρόμους, πίνουν τσίπουρο , κρασί (όλος ο νομός παράγει εξαιρετικά αποστάγματα), τρώνε φασολάδα (προϊόν της Φλωρινιώτικης γης των Πρεσπών) και άλλα κεράσματα που προσφέρονται από τον δήμο. Από πρωί της 23ης Δεκεμβρίου περιμένουν όλοι να δείξει ο δείκτης του ρολογιού 12 τα μεσάνυχτα, οπού οι στοίβες με τα ξύλα, θα λαμπαδιάσουν. Όλες οι γειτονιές, ανάβουν φωτιές μέσα στην πόλη ενώ το ίδιο συμβαίνει και στα χωριά. Οι μέρες συμπίπτουν με το χειμερινό ηλιοστάσιο (21 Δεκέμβρη), τη μεγαλύτερη νύχτα του χρόνου, και η φωτιά λατρευόταν από αρχαιοτάτων χρόνων ως προάγγελος του φωτός και του ήλιου, της καλοκαιρίας και της καρποφορίας ενώ κατά μιά άλλη εκδοχή συμβολίζουν τις φωτιές που άναψαν οι βοσκοί για να ζεστάνουν τον Νεογέννητο Θείο Βρέφος. Μπορεί τα πράγματα να μη γίνονται έτσι ακριβώς πια, αλλά οι ομάδες ξεκινούν ακόμη από νωρίς την προετοιμασία, αναζητούν τα ξύλα από τον κόσμο, στήνουν γλέντια στα κονάκια τους δίπλα στις φωτιές τους κάθε μέρα.

Αυτό είναι το έθιμο της Φλώρινας που είναι πασίγνωστο σε ολόκληρη την Ελλάδα και προσελκύει επισκέπτες από κάθε γωνιά της Ελλάδας.

​

 

Καλησπέρα σε όλους και καλές γιορτές με υγεία !!!

 

Στόλισες το χριστουγεννιάτικο δέντρο σου με όλα τα καλά, έσβησες τα φώτα και κάθισες αναπαυτικά στον καναπέ. Ωστόσο, προλαβαίνεις να χαρείς την τελειότητα μόλις μερικά λεπτά πριν αρχίσει να σείεται, τα μισά κλαδιά να υποχωρούν και τα στολίδια να κατρακυλούν στο πάτωμα προς διαφορετικές κατευθύνσεις. Αναμφίβολα, η περίοδος των Χριστουγέννων αποτελεί μεγάλη πρόκληση για τη γάτα σου, καθώς το όλο θέαμα ξυπνά τον αίλουρο μέσα της. Αλλά τι πραγματικά σκέφτεται; Τι μπορείς να κάνεις για να έχεις γάτα αλλά όχι ζημιά;

• Τι ωραίο δώρο μου έκαναν φέτος!

Θα πρέπει να της δώσεις να καταλάβει πως το χριστουγεννιάτικο δέντρο δεν προορίζεται για αυτήν. Φτιάχνεις λοιπόν ένα ολόδικό της ή δίνεις εορταστική νότα στο γατόσπιτο, γεμίζοντάς το πουγκάκια ή στερεώνοντας μπωλάκια με κροκέτες σε διαφορετικά ύψη μαζί με τα παιχνίδια της. Ακόμη, κρεμάς κονσέρβες με τις αγαπημένες της γεύσεις και μετράτε μαζί αντίστροφα, ανοίγοντας μια κάθε μέρα μέχρι να τελειώσουν οι γιορτές.

• Είμαι αστέρι!

Αν η γάτα ακροβατεί ή χουζουρεύει με τις ώρες στην κορυφή του δέντρου, τότε αφαιρείς όλα τα χαμηλά και τα μεσαία κλαδιά και
στολίζεις μόνο τα ψηλότερα, ώστε να μην μπορεί να σκαρφαλώνει. Εναλλακτικά, καρφώνεις τη βάση του δέντρου στο ταβάνι και το στολίζεις ανάποδα.

• Μα πόσους κουραμπιέδες θα φάει πια!

Ολημερίς το έστηνες, το βράδυ γκρεμιζόταν αλλά εδώ πρόκειται για ένα άκρως αθλητικό γατί με ευγενικές προθέσεις σε ρόλο personal trainer. Σκέψου μόνο πόσο ευεργετικές είναι οι διατάσεις, οι επικύψεις και τα πους απς που θα κάνεις συνολικά για να πιάνεις τα ριγμένα στολίδια και να τα ξαναβάζεις στη θέση τους.

• Έχω τόσες φορές καλύτερα αισθητήρια και αντανακλαστικά από σένα όσες και το ID σου (ID: 39272491) και 7 ζωές για να σου το αποδείξω!

Να η ευκαιρία σου να ανατρέψεις τα αποτελέσματα ψυχομετρικών δοκιμών που έχουν δείξει πως οι γάτες θεωρούν τους ανθρώπους κατώτερους. Αν διαθέτεις κλασική επίπλωση, κλειδώνεις το χριστουγεννιάτικο δέντρο στη βιτρίνα ή στο σκρίνιο. Αν το ύφος του σπιτιού είναι μοντέρνο, δημιουργείς ένα αφαιρετικό δέντρο στον τοίχο κρεμώντας μπάλες από μια ράβδο και παρακολουθείς με το ύφος του νικητή τη γάτα σου να το γυροφέρνει με στυλωμένο βλέμμα και επίμονα Κουχ Κουχ Αου Αου (σύμπλεγμα ήχων απόγνωσης από την απώλεια της επίδοξης λείας.

• Μιαμ Μιαμ! Γιαμ Γιαμ!

Σε περίπτωση που η γάτα έχει αντιληφθεί τη χριστουγεννιάτικη διακόσμηση ως πιθανό θήραμα, γεμίζεις φωτάκια την ηλεκτρική σκούπα και την τοποθετείς δίπλα στο δέντρο. Τα γατιά τρέμουν τον θόρυβο της σκούπας, συνεπώς είναι πολύ πιθανό πως η όψη της θα λειτουργήσει αποτρεπτικά αλλά για να σιγουρευτείς, βάζε την σε λειτουργία κάθε φορά που θα πειράζει τις μπάλες. Ή φόρεσέ της τον σκούφο του αϊ Βασίλη, είναι επίσης κάτι που μισεί. Εναλλακτικά, ειδικά αν βαριέσαι να στολίζεις και να ξεστολίζεις κάθε χρονιά, ζωγραφίζεις το χριστουγεννιάτικο δέντρο ή το φωτογραφίζεις και το τυπώνεις σε μεγάλο πόστερ.

• Oh, what fun it is to destroy your Christmas tree a stray!

Αν η γάτα σου είναι τόσο αποφασισμένη, τότε πρέπει να παίξεις γερή άμυνα. Στρώνεις αλουμινόχαρτο στη βάση του δέντρου, οι γάτες αποφεύγουν να το πατούν. Μετά, ενώνεις μερικά γατοτούνελ, φτιάχνεις ένα τεράστιο κύλινδρο και περικυκλώνεις το δέντρο για αντιπερισπασμό. Έπειτα, τυλίγεις το δέντρο με γιρλάντες από φλούδες ή ολόκληρα εσπεριδοειδή. Τέλος, ενισχύεις τα χαμηλότερα κλαδιά με καμπανούλες, που όχι μόνο θα γεμίζουν την ατμόσφαιρα με γιορτινούς ήχους αλλά θα λειτουργούν ως συναγερμός.

• Θα πετάξω κάτω τις μπάλες και ελπίζω πως αυτή τη φορά θα τις τοποθετήσει σωστά. Δυστυχώς σε ό,τι αφορά το γούστο, είναι σαν τη Χαλκιδική... Δεν έχει.

Όταν η γάτα σου διαφωνεί ριζικά με την αισθητική σου, απλά δέξου την πικρή αλήθεια και ένα σίγουρο βοηθό την ημέρα που θα ξεστολίζεις.

Καλά Χριστούγεννα!

 

ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ ΕΝΑ ΘΑΥΜΑ
Μια φορά και ένα καιρό ζούσε ένα μικρό κοριτσάκι που του άρεσε να κάνει όνειρα και να τραγουδάει. Γεννήθηκε σε ένα φτωχικό σπίτι μα πάντα ήταν πολύ περήφανο για τους γονείς του.Πλησιαζαν Χριστούγεννα και η δασκάλα στο Νηπιαγωγείο της ζήτησε να της πει τι δώρο ήθελε από τον Αγιο Βασίλη. Ήθελε κουζινικα για να παίζει με τις κούκλες της και ένα μικρό μπλε αυτοκινητακι σιδερένιο που να ανοίγουν οι πόρτες του.Αυτο το λαχταρουσε πάρα πολύ. Ίσως επειδή δεν είχαν ποτέ δικό τους αυτοκίνητο. Ίσως ήταν το μόνο παιχνίδι που ζήλευε όταν έβλεπε να το παίζει κάποιο άλλο παιδί.Η δασκάλα της έδωσε το ποίημα που έπρεπε να πει και της είπε ότι ήταν σίγουρη ότι ο Άγιος Βασίλης θα της έφερνε ότι ζητούσε. Μαμά να μου μάθεις το ποίημα μου έλεγε σε όλο το δρόμο στη μαμά της.Η μαμά είχε συννεφιασει.Σκεφτοταν με τι τρόπο να της έλεγε πως δεν θα πηγαίνε
στη γιορτή γιατί τα παπούτσια της ήταν τρύπια και ο μπαμπας δεν θα είχε πληρωθεί για να της πάρει καινούργια. Κοριτσάκι μου της είπε και την κοίταζε στα μάτια θα ήταν καλύτερα να μη πας στη γιορτή. Τα παπουτσακια σου είναι παλιά και θα τα κοιτάνε όλοι και ο μπαμπας δεν θα έχει πληρωθεί για να πάρουμε καινούργια. Βούρκωσε το μικρό κοριτσάκι αλλά μετά χαμογελασε αμέσως για να μη στεναχωρησει τη μαμά του.Μη στεναχωριεσαι μαμά της είπε. Θα πάω και θα πω το ποίημα μου τόσο καλά που όλοι θα δώσουν προσοχή σ αυτο και όχι στα παπουτσακια μου.Το βράδυ έκλεισε τα μάτια του και προσευχοταν να πληρωνοταν νωρίτερα ο μπαμπας της και ο Άγιος Βασίλης να της έφερνε τα δώρα που του ζήτησε. Και η μέρα της γιορτής έφθασε. Είχε μάθει νερό το ποίημα της.Η μαμά της την έντυνε και έκλαιγε. Μη πας κοριτσάκι μου της έλεγε. Ήξερε πόσο ευαίσθητο ήταν και φοβοταν μη της ραγισουν τη καρδουλα.Η μικρή ήταν ανενδοτη. Έβαλε τα τρύπια της παπούτσια και ευχόταν να μη βρεξει για να μη λασπωθουν τα πόδια της.Οταν έφθασε η σειρά της ένιωσε τη καρδιά της να χτυπαει.Δειλιασε.Εκανε μεταβολή να φύγει. Όχι δεν θα έφευγε σκέφτηκε. Η μαμά περίμενε από κάτω. Θα τη στεναχωρουσε. Χαμογελασε και βγήκε έξω. Έκανε υπόκλιση και άρχισε να λέει το ποίημα της όσο πιο ζωντανά μπορούσε. Θυμάται που όλοι την χειροκροτησαν. Θυμάται τη μαμά της να κλαιει. ....Και ήρθε η στιγμή να της δώσει ο Άγιος Βασίλης τα δώρα της.Πηρε το κουτί με ματάκια που ελαμπαν από τη προσμονή.Παμε κοριτσάκι μου της είπε ψυθιριστα η μαμά .Θα τα ανοίξεις σπίτι. Στο δρόμο τραβούσε τη μαμά της να προχωράει πιο γρήγορα. Είχε πιάσει και βροχή. ....Μόλις έφθασε σπίτι άνοιξε το κουτί. Ήταν τα κουζινικα που ζήτησε αλλά ο Άγιος Βασίλης αντι για το σιδερένιο αυτοκινητακι της είχε βάλει δύο πλαστικά που δεν άνοιγαν οι πόρτες του.Ο Άγιος Βασίλης μπερδεύτηκε της είπε. Η δεν άκουσε καλά. Που να της έλεγε ότι δεν έφθασαν τα λεφτά για το σιδερένιο αυτοκινητακι.....Στεναχωρηθηκε πάρα πολύ η μικρούλα μας.Εβρεξε το μαξιλάρι της .Τα ματάκια του πρηστηκαν από το κλάμα. Πέρασαν λίγες μέρες. Ο μπαμπάς πληρώθηκε και κατέβηκε με τη μανούλα να αγοράσει καινούργια παπούτσια. Δεν ήταν χαρούμενη όμως. Ήθελε καλύτερα το αυτοκινητακι από τα παπούτσια. Περνούσαν μέσα από την αγορά. Ξαφνικά σκόνταψε. Κοίταξε κάτω. Ήταν ένα μικρό κουτί τυλιγμένο με ένα όμορφο φιόγκο. Η μαμά της έσκυψε να δει αν κτύπησε. Τι είναι αυτό μωρό μου της είπε. Δεν ξέρω μαμά. Το άνοιξαν.Ηταν ένα μπλε σιδερένιο αυτοκίνητο που άνοιγαν οι πόρτες του....Ήταν για εκείνη το θαύμα των Χριστουγεννων.....Ήταν για εκείνη τα πιο όμορφα Χριστούγεννα. Και πέρασαν τα χρόνια. Το κοριτσάκι είπε πολλές φορές το ποίημα του με τρύπια παπούτσια. Πολέμησε για τα όνειρα του.Τα περισσότερα ίσως δεν τα κατάφερε.....Προσπάθησαν πολλοί να του στερησουν το χαμόγελο του.Να του κόψουν τα ονειρα.Αυτο όμως συνεχίζει να ονειρεύεται. Ίσως χαμογελάει πιο σπάνια αλλά ονειρεύεται και δίνει αγάπη εκεί που αξίζει. ....Κλείνει τα μάτια και περιμένει το θαύμα. .....Γιατί Άγιος Βασίλης υπάρχει. .....❤

 

Υπάρχουν παραμύθια που μένουν... παραμύθια……Υπάρχουνε κι αυτά που γίνονται... αλήθεια. Υπάρχουν παραμύθια που κρύβουν μυστικά……..Υπάρχουνε κι αυτά που είναι τρυφερά.
Απόψε θα σας πω για κάποιον που αγαπώ…..Για κάποιον που πιστεύω….Γι αυτόν...που περιμένω......στην ανέμη τυλιγμένη......ΠΙΣΤΕΥΩ..!
Πάντα πίστευα στον Αη Βασίλη. Κι ακόμη πιστεύω δηλαδή...Ο Αη Βασίλης είναι σαν την ζωή. Δεν πιστεύεις σ αυτά τα δυο?
Για μένα, λοιπόν, ο Αη Βασίλης έρχεται τα Χριστούγεννα. Γιατί? Γιατί έτσι μ αρέσει!
Σιγά μην περιμένω την Πρωτοχρονιά. Και να σας πω κι ένα μυστικό για να σκάσετε απ την ζήλια σας? Πάντα ερχόταν τα Χριστούγεννα, για μένα και μόνο! Ναι, ναι...μη γελάτε.. σας βλέπω...
Ειδική διαδρομή για μένα που αν δε γινόταν το δικό του, οι τσιρίδες μου έφταναν μέχρι τον βόρειο πόλο και δεν τον αφήναν να κλείσει μάτι.
Ξύπναγε, τότε, τα ξωτικά ( τι έχω ακούσει απ’ αυτούς τους τύπους, δε λέγεται...) , μπαίνανε στο εργαστήρι, ξετρυπώνανε ότι είχε ξεμείνει απ’ την προηγούμενη Πρωτοχρονιά, το φορτώνανε στο έλκηθρο κι αξημέρωτα ξεκίναγαν για το σπίτι μας.
Δε μ’ ένοιαζε τι θα μου φέρει. Μ ένοιαζε μόνο να΄ρθει...για μένα... Τον ήθελα δικό μου...κατάδικο μου...Το μόνο που του ζήταγα , στα γράμματα μου, ήταν να έρθει! "Έλα!" του έγραφα, τίποτα άλλο...Κι ερχόταν...
Χοντρουλής, ροδαλός, μ αυτήν την τεράστια κοιλιά που μ’ εμπόδιζε να τον αγκαλιάσω σφιχτά και με την αφράτη γενειάδα του.
Εγώ, πάλι, σηκωνόμουν, κρυφά , απ’ το κρεβάτι μου, ( ήξερα την ώρα πάνω κάτω, άκουγα και τα καμπανάκια από μακριά.. ) φόραγα την αγαπημένη μου φορεσιά, και ένα μαύρο καπέλο του μπαμπά, που μου έφτανε μέχρι τα ματιά και τον περίμενα μπροστά στο τζάκι.
Νάτος, λοιπόν, παραμονή Χριστουγέννων, πιστός στο ραντεβού μας, να τινάζει τις στάχτες απ’ την στολή του, πάνω στο λευκό μας χαλί ( ποιος ακούει τη μαμά το πρωί...)
" Χο,χο,χο" , μου κάνει. "Χι,χι,χι", του απαντάω. Με σηκώνει στον αέρα και μου σκάει ένα φιλί στο μάγουλο. Του τραβάω τα γένια. Μ’ αφήνει κάτω και μου δίνει το δώρο μου. "Πάμε βόλτα του λέω!" Με παίρνει απ’ το χέρι, χωνόμαστε στην καμινάδα - ασανσέρ και να μαστε στην ταράτσα.
Ο Ρούντολφ αναβοσβήνει την μυτούλα του χαρούμενα ενώ το ξωτικό με κοιτάζει με βλέμμα που σκοτώνει..." κι εγώ σ αγαπώ..." , λέω από μέσα μου και του βγάζω τη γλώσσα. Ο Άγιος, με ανεβάζει στο έλκηθρο, με τυλίγει στην καρό, χριστουγεννιάτικη κουβερτούλα του, πιάνει τα γκέμια και...φύγαμε...
Πως να περιγράψω αυτό το πέταγμα, αυτό το ταξίδι στ’ αστέρια, την αίσθηση ελευθέριας, την απέραντη χαρά που ξυπνάει μέσα μου...Περιγράφεται η μαγεία?
Φτάνουμε … πάντα στο ίδιο μέρος...το δικό μας...Χιόνι παντού και έλατα, έλατα... Απόψε είναι ανοιχτά τα ουράνια και οι καρδίες. Στην αρχή, μου λέει ιστορίες με ξωτικά για να με κάνει να γελάσω, να σπάσει ο "πάγος".
Μα, ο δικός μου "πάγος", είναι εύθραυστος, διάφανος. Του τα λέω όλα. Τις χαρές μου, τις λύπες μου, τα όνειρα μου... Κι είναι πολλά...έναν ολόκληρο χρόνο έχω να τον δω... Μ ακούει σοβαρός και πότε πότε κουνάει το κεφάλι του με κατανόηση. Κλαίμε και γελάμε μαζί. Κάποτε σταματάω. Παίρνουμε τον δρόμο του γυρισμού, κοντεύει να ξημερώσει. Στην επιστροφή κοιμάμαι βαθιά... Το πρωί, ξυπνάω στο κρεβάτι μου.
Πάλι δεν πρόλαβα να τον αποχαιρετίσω.
"Χαμογελούσες, απόψε, στον ύπνο σου" μου λέει η μαμά, δίνοντας μου ένα γλυκό, χριστουγεννιάτικο φιλί. " Μαμά, ήρθε πάλι!" , της λέω. Το ξέρω, γλυκέ μου" , μου απαντάει. " Πάντα έρχεται..." Μετά, ανοίγω το δώρο του.
Πρώτα κοιτάζω την καρτούλα...
" ΠΙΣΤΕΥΩ" , γράφει.......
ID-23784883

 

«Γιωργάκη, σήκω παιδί μου είναι ώρα για το σχολείο!», ακούστηκε η φωνή της κυρίας Ερατώ, της μητέρας του, δίνοντάς του ένα φιλάκι στο μέτωπο. «Μην ξεχάσεις να φτιάξεις και το δωμάτιό σου πριν φύγεις. Το πρωινό σου είναι στο τραπέζι. Πρόσεχε να κλείσεις καλά τα παράθυρα και την πόρτα».
Η πόρτα έκλεισε πίσω της βιαστικά. Είχε ήδη αργήσει στη δουλειά της, υπάλληλος σε έναν φούρνο στη διπλανή γειτονιά. Ο Γιωργάκης, όπως κάθε πρωί, έκανε όπως του είπε η μητέρα του. Όμως σήμερα ήθελε να κάνει
και άλλα πράγματα..
Ήταν λίγες μέρες πριν τα Χριστούγεννα και ήθελε να κάνει μια έκπληξη στην κυρία Ερατώ. Αγαπούσε πολύ τη μαμά του, ιδιαίτερα από τότε που ο μπαμπάς του είχε φύγει από το σπίτι μια μέρα χωρίς να πει τίποτα, ποτέ δεν έμαθε πραγματικά τον λόγο η κυρία Ερατώ.
Όταν τη ρωτούσε πού πήγε ο μπαμπάς, απαντούσε πάντα με την ίδια φράση: «Κάπου μακριά μωρό μου… κάπου μακριά…»
Ο Γιωργάκης ήθελε πολύ να της δείξει την αγάπη του… Αυτό το πρωί έτρεξε γρήγορα στο υπνοδωμάτιό του. Βαθιά σε ένα συρτάρι είχε βάλει από την αρχή της σχολικής χρονιάς ό,τι χαρτζιλίκι του έδινε η μαμά του για να ψωνίζει κάτι στο σχολείο. Σε κάθε ερώτηση της μαμάς αν είχε φάει κάτι
έγνεφε καταφατικά.
Σήμερα λοιπόν ήταν η μεγάλη μέρα!
Έβαλε στις δύο τσέπες του όλες τις οικονομίες του, δύο χούφτες από κέρματα όλες και όλες…
Έτρεξε γρήγορα προς την κοντινή πλατεία ενώ τα κέρματα κουδούνιζαν ρυθμικά στις τσέπες του. Από μέρες είχε δει ένα όμορφο φουλάρι στο αγαπημένο χρώμα της μαμάς, το κόκκινο!
Μπήκε βιαστικά στο εμπορικό και έδειξε στην υπάλληλο το φουλάρι.
«Αυτό σας παρακαλώ!», είπε δείχνοντάς το, πόσο κοστίζει;»
Η υπάλληλος τον κοίταξε με χαμόγελο αλλά και περιέργεια.
«Είναι από μετάξι παιδί μου… είναι λίγο ακριβό… για τη μαμά σου το θέλεις;» Ο Γιωργάκης είπε με αγωνία ένα χαμηλόφωνο “ναι”!
«Εντάξει τότε. Θα στο αφήσω 30 ευρώ!».
Ο Γιωργάκης έβαλε βαθιά το χέρι του στη μία τσέπη και έβγαλε ό,τι ψηλά υπήρχαν μέσα. Τα ακούμπησε απαλά πάνω στον πάγκο του μαγαζιού και άρχισε να μετράει τα κέρματα… έκανε στην άκρη τα 30 ευρώ και κάτι λίγα που περίσσεψαν τα έβαλε ξανά στην τσέπη του.
Η κυρία του έβαλε το φουλάρι σε ένα όμορφο κουτάκι και το έδωσε με χαμόγελο στον μικρό.
Τα ματάκια του Γιωργάκη έλαμψαν! Δεν είχε όμως ακόμα τελειώσει το σχέδιό του.
Στη γωνία του ίδιου δρόμου ήταν ένα ανθοπωλείο με πολύ όμορφα λουλούδια αλλά και πανέμορφες γλαστρούλες.
Τα μάτια του έκαναν με θαυμασμό ένα γύρω σε όλα τα πολύχρωμα λουλούδια που κατέκλυζαν το μαγαζί.
Σαν από ξύπνημα κούνησε το κεφαλάκι του. Έβαλε το χέρι στην άλλη τσέπη και έβγαλε τα υπόλοιπα κέρματα και τα ακούμπησε πάνω στον πάγκο του ανθοπωλείου.
«Κυρία», ρώτησε την υπάλληλο πίσω από τον πάγκο, «τι όμορφο λουλούδι θα μπορούσα να αγοράσω με αυτά τα χρήματα;»
Η κυρία του καταστήματος μέτρησε τα κέρματα… 47 ευρώ και 73 λεπτά…
«Ωραία!», του αποκρίθηκε, «με 45 ευρώ μπορώ να σου δώσω αυτή την πανέμορφη γλαστρούλα!»
«Αρκεί το λουλούδι να είναι κόκκινο κυρία!», είπε ο Γιωργάκης, «είναι το αγαπημένο χρώμα της μαμάς…»
Πήρε τη γλαστρούλα με το πανέμορφο κόκκινο λουλούδι στην αγκαλιά του, μαζί με το κουτάκι με το φουλάρι. Με το άλλο χέρι μάζεψε τα υπόλοιπα 2 ευρώ και 73 λεπτά και τα έβαλε ξανά στην τσέπη του. Γύρισε γρήγορα στο σπίτι.
Έβαλε τα δώρα προσεκτικά πάνω στο τραπέζι του μικρού σαλονιού τους. Μετά άρπαξε τα βιβλία του και έφυγε για το σχολείο. Είχε ήδη αργήσει αρκετά…
Μπαίνοντας στην τάξη θυμήθηκε ξαφνικά ότι σήμερα θα έπρεπε να παραδώσουν μία έκθεση με θέμα τα Χριστούγεννα.
Στη λαχτάρα του να πάρει τα δώρα για την κυρία Ερατώ το είχε ξεχάσει εντελώς…
Όταν έφτασε η σειρά του να δώσει την έκθεση αισθάνθηκε πολύ άσχημα…ντράπηκε πολύ…ήταν και αυτό το αυστηρό βλέμμα της δασκάλας. Χωρίς να αρθρώσει λέξη σηκώθηκε, πήρε τα βιβλία στην αγκαλιά του και με σκυμμένο το κεφάλι βγήκε από την τάξη.
«Για πού το βαλες Γιωργάκη;», ρώτησε η κυρία Ιόλη η δασκάλα του.
Τον πρόλαβε στον διάδρομο.
«Τι συμβαίνει Γιωργάκη; Εσύ ποτέ δεν ξεχνάς τις εργασίες σου. Και όχι μόνο αυτό αλλά ήρθες και πολύ καθυστερημένος!».
«Έχετε δίκιο κυρία, είχα μια δουλειά να κάνω, για αυτό…»
«Εννοείς ότι είχες μια δουλειά πιο σημαντική από το σχολείο και τα μαθήματά σου;», συνέχισε με αυστηρό ύφος η κυρία Ιόλη. «Κοίταξέ με σε παρακαλώ!»
Το κεφάλι του Γιωργάκη ήταν ακόμα σκυμμένο…
«Κοίταξέ με Γιωργάκη!», επανέλαβε η δασκάλα του.
Ο Γιωργάκης δεν μπορούσε πλέον να κρύψει τα δάκρυά του.
«Συγγνώμη κυρία Ιόλη, κάτι με τη μαμά!»
«Τι εννοείς; Έπαθε κάτι;»
«Όχι, όχι! Έπρεπε να κάνω όμως κάτι που το είχα υποσχεθεί στον εαυτό μου… Η μαμά μου εργάζεται σε έναν φούρνο από πολύ πρωί, κάθε μέρα. Η δουλειά της είναι πολύ δύσκολη. Τα χέρια της πονούν και η σκόνη του αλευριού την κάνει πολλά βράδια να βήχει για ώρα..
Από τότε που έφυγε ο μπαμπάς το μοναδικό της ενδιαφέρον είμαι εγώ. Κανείς δεν βρέθηκε να της πάρει ένα δώρο, ούτε καν στη γιορτή της ή στις γιορτινές μέρες όπως αυτές. Αποφάσισα να της κάνω εγώ ένα δώρο, να δω τα μάτια της να χαμογελούν και πάλι, όπως τότε που ο μπαμπάς της έφερνε λουλούδια παραμονές των Χριστουγέννων…»
«Δηλαδή;», ρώτησε η κυρία Ιόλη, «της πήρες κάτι σήμερα;»
«Ναι! Της πήρα ένα κόκκινο λουλούδι και ένα κόκκινο φουλάρι. Είναι ξέρετε το αγαπημένο χρώμα της μαμάς…της τα έβαλα πάνω στο τραπέζι και ανυπομονώ να δω ξανά το απόγευμα, που θα έρθει σπίτι, το χαμόγελο και τα μάτια της να λάμπουν…»
Η κυρία Ιόλη είχε συγκινηθεί πολύ με τα λόγια του Γιωργάκη. Άνοιξε τα χέρια της και έσφιξε δυνατά τον μικρούλη στην αγκαλιά της. Εκεί, στη μέση του διαδρόμου, έξω από την τάξη της.. Το δικό της δάκρυ κύλησε στο πρόσωπο του Γιωργάκη.
«Σήμερα Γιωργάκη έκανες ό,τι πιο σπουδαίο θα μπορούσε να κάνει ένα παιδί στη μητέρα του…
Καλά Χριστούγεννα παιδί μου… Όσο για την έκθεση, υπάρχει και η αυριανή ημέρα…»(δανεισμενο απο το διαδικτυο θανασης αυγερινος)
id17734864

 

Η γέννηση του Χριστού ας είναι το προμήνυμα για μια χρονιά διαφορετική, όμορφη, με λιγότερα προβλήματα και περισσότερες φωτεινές εικόνες. Εύχομαι η μαγεία των Χριστουγέννων να μας αγγίξει και να μας δώσει αυτό το κάτι που χρειαζόμαστε για να είμαστε ευτυχισμένοι.
Καλά Χριστούγεννα, με υγεία, αγάπη και χαρά για όλο τον κόσμο!
Ο νέος χρόνος που ‘ ρχεται
υγεία να χαρίσει
με γέλιο αγάπη και χαρά
το σπίτι να γεμίσει.
ID: 20418776

 

Χρόνια πολλά!
Καλά Χριστούγεννα σε όλους με υγεία , αγάπη και ευτυχία!
Να ΄μαστε και του χρόνου εδώ όλοι παρεούλα

​

 

Χρόνια Πολλά σε όλους, με υγεία!!!


​

 

Καλησπέρα σε όλη την παρέα, χρόνια πολλά με υγεία, και καλή χρονιά με πολλά χαμόγελα εύχομαι. Θα σας παρουσιάσω μερικά έθιμα για την Πρωτοχρονιά που αφορά την Αλεξανδρούπολη, αλλά και τον Νομό Έβρου


«Σούρβαλα-Σούρβαλα» (κάλαντα της Πρωτοχρονιάς) διαλαλούσαν οι μικροί καλαντιστές την προηγούμενη της έλευσης του νέου χρόνου, στις γειτονιές των χωριών του Έβρου, τραγουδώντας «Άγιους Βασίλης έριτι απού την Καισαρεία, απού την Καισαρεία, βαστάει πένα κι χαρτί, χαρτί κι καλαμάρι...». Το βράδυ της τελευταίας μέρας του χρόνου οι ομάδες των νεαρών καλαντιστών, ανύπανδρων ή αρραβωνιασμένων, επισκέπτονταν και πάλι όλα τα σπίτια του χωριού και εύχονταν υγεία και ευημερία στους νοικοκύρηδες που τους αντάμειβαν δεόντως.

Ιδιαίτερη θέση μεταξύ των πρωτοχρονιάτικων εθίμων έχει και το φαγητό το οποίο, στον Έβρο συνδέεται με τον προγραμματισμό της νέας χρονιάς. Χαρακτηριστική είναι η τυρόπιτα η εβρίτικη «αλμυρή βασιλόπιτα», που μεταξύ των φύλλων της έκρυβε, εκτός από το γνωστό σε όλους νόμισμα, διάφορα ξυλαράκια το καθένα με τον δικό του συμβολισμό (η κρανιά για την υγεία, το σουσάμι για την πληθώρα των αγαθών και της παραγωγής κ.α.)ενώ μέσω των συμβόλων γίνονταν και οι αναθέσεις των εργασιών του νέου έτους, π.χ. αυτός που τύχαινε το άχυρο θα φρόντιζε το στάβλο κ.ο.κ.

Την Πρωτοχρονιά ετοιμάζεται και το ζυμωτό ψωμί «κεντημένο» περίτεχνα με σχέδια της αγροτικής παραγωγής, το οποίο ο νοικοκύρης κρατά στον αέρα καλώντας τους συνδαιτυμόνες τους να κόψουν ένα κομμάτι με το χέρι, σύμβολο υγείας και τύχης.
Παραδοσιακά φαγητά της Πρωτοχρονιάς το χοιρινό με λάχανο τουρσί και το «Σουούσι», που είναι χοιρινό κρέας ψημένο επί αρκετές ώρες σε ειδικά πήλινα σκεύη, σε μορφή μικρής στάμνας, με καπάκι που σφραγίζεται με ζυμάρι. Το συγκεκριμένο φαγητό εφ' όσον δεν αποσφραγιστεί διατηρείται έως και του Αγίου Αθανασίου.

ID: 52960331

 

Καλησπέρα και χρόνια πολλά!!!
Εύχομε όλοι οι άνθρωποι να προσπαθήσουμε αυτές τις γιορτές να ξαναβρούμε την ανθρωπιά μέσα μας και να αλλάξουμε πορεία, οδεύοντας προς μια καλύτερη προοπτική/εκδοχή του εαυτού μας!
Να αναστήσουν όλοι το χαμόγελο στα χείλη τους, να ζεστάνουν τις παγωμένες καρδιές τους και να έχουν όλοι υγεία που είναι και το πιο πολύτιμο δώρο στις μέρες μας

 

Μια φορά και έναν καιρό σε ένα απόκρυφο μέρος που ονομαζόταν από τους αγρότες, φαρμεράμα
υπήρχε μια πανέμορφη γατούλα, με ηγετικές ικανότητες.. τη φώναζαν Σνορκελ. Η γάτα αυτή από μικρή φαινόταν υπεύθυνη και δουλευταρού. Καθάριζε τους στάβλους, έφτιαχνε τροφές για τα ζώα, θέριζε, μάζευε τα δέντρα, ακόμη και τα διακοσμητικά του χωριατόσπιτου ξεσκόνιζε.. Ήταν τόσο ικανή που στέφθηκε αρχηγός τη φάρμας. Αναλάμβανε την οργάνωση και το συντονισμό για τα δρώμενα που λάμβαναν χώρα στη φάρμα κατά καιρούς και φρόντιζε να υπάρχει τάξη και οργάνωση. Όποιος διατάρασσε την αρμονία της φάρμας είχε το δικαίωμα να τον εξορίσει μέχρι και στους αλπικούς κήπους, ως ντελίβερι παραγγελιών..

Στη φάρμα όμως υπήρχε και μια άλλη μορφή εξίσου γοητευτική.. Την έλεγαν.. για να θυμηθώ.. χμμμ μπουμπουλίνα νομίζω, όχι όχι Θαμπελίνα την έλεγαν.. μπράβο. Μια πανέξυπνη και διαβαστερή κουκουβάγια. Η θαμπελίνα ήταν η σοφή του χωριού.. Όμορφη, με μεγάλα μπιρμπιλωτά ματάκια και με φτερά μεγάλα και επιβλητικά.. Είχε ένα χάρισμα.. Από μικρή αντιλήφθηκαν όλοι τη σοφία της για αυτό και στέφθηκε συντονίστρια του δέντρου της σοφίας.. Όποιος παρέκκλινε από το δρόμο και έκανε πολλές αταξίες, συμβούλευε τη γάτα-αρχηγό και αποφάσιζαν από κοινού..

Υπήρχαν δε όμως και κάτι δύσκολες αποφάσεις.. Ξέρετε από αυτές που μόνο η θεία δίκη μπορεί να αποφανθεί...Μια μέρα λοιπόν, εμφανίζεται ένα αστέρι στο δέντρο της σοφίας.. Πέταξε η θαμπελίνα να το δει από κοντά και αυτό ξαφνικά θρυμματίζεται και γεννιέται ένα μικρό ζωάκι με φτερωτά ποδαράκια.. Ένα επιβλητικό και συνάμα μαγευτικό ρακούν.. Από μικρό είχε μανία να διαβάζει εφημερίδες πάρα πολύ και επειδή η κ Σνόρκελ το συμπάθησε το έχρησε αγγελιαφόρο και τον ονόμασε Ερμή.. Το ρακούν αυτό είχε φτερά και διέφερε από τα υπόλοιπα. -Πέρα από τις καταπληκτικές και μεγάλες βλεφαρίδες του, λες και φορούσε μάσκαρα σκαθαριού-, πετούσε γρήγορα και μπορούσε να ταξιδέψει έως και το ναό των πιθήκων.. Ήταν υπεύθυνο για τα newslaters και για την οργάνωση των εορτών. Ουέ και αλίμονο και δεν έστελνε σε όλα τα σπίτια γράμμα.. Η κ. Σνόρκελ θα το έκανε γούνα-χαλάκι για το μπάνιο της.

Στο μεταξύ τα πράγματα κυλούσαν ήρεμα στη φάρμα και επικρατούσε ησυχία.. Μια μέρα η Πέρση το αλογάκι, γέννησε και τότε η φάρμα γέμισε με δύο πανέμορφα γλυκά ματάκια.. μια γλυκύτατη φοράδα που την ονόμασαν Ιοκάστη.. Ήταν ιδιαίτερα καλή στις πολεμικές τέχνες και τη φώναζαν άλογο-ιππότη.. Η Σνόρκελ μαγεύτηκε από τις ικανότητες της και την έχρησε πιστό οδηγό και συνοδοιπόρο στο δύσκολο έργο του συντονισμού της φάρμας.

Η Ιοκάστη όμως είχε και μια αδερφή, για την οποία δεν έγινε ποτέ λόγος γιατί όταν γεννήθηκε είχε ένα ιδιαίτερο χάρισμα που αν μαθαινόταν θα εξοριζόταν... Ήταν μάγισσα.. Εξού και το όνομα της Κίρκι..Ένα άλογο με μεγάλα στραβά πόδια και μια ουρά περίεργη.. Έμοιαζε περισσότερο με ουρά γαϊδάρου και όχι αλόγου. Είχε δε και ένα πρόσωπο όμοιο με τυφλοπόντικα. Ζει στις σπηλιές των Άλπεων και την επισκέπτεται συχνά-πυκνά η κ.Σνορκελ όταν θέλει να λάβει πραγματικά δύσκολες αποφάσεις ή όταν θέλει κανένα φίλτρο νεότητας.. Μη νομίζετε για αυτό έχει τέτοιο τρίχωμα η άτιμη.

Τα ζωάκια αυτά ζουν όλα αγαπημένα και φιλοξενούν στο χώρο τους πολλούς αγρότες που εργάζονται στο φανταστικό κόσμο του φαρμεράμα.

Υ.Γ: Το κείμενο είναι καθαρά χιουμοριστικό και οι όποιοι χαρακτηρισμοί τυχαίοι.

ID: 5055287

 

Γεια σας αγρότες και αγρότισσες.

Σας ευχαριστούμε για την συμμετοχή σας. Δυστυχώς μόνο 5 συμμετοχές ήταν έγκυρες.
Οι υπόλοιπές συμμετοχές κρίθηκαν άκυρες.

Οι έγκυρες συμμετοχές είναι:
SYLVART
renalian
annagiannis
skias10
evieva

1ος νικητής
300x Φιορίνια
SYLVART

2ος νικητής
1x Αρκουδοφιλαράκι (+)
renalian

3ος νικητής
1x Σκουληκοκοπάνημα (+)
evieva

4ος νικητής
1x πίκολο
skias10

5ος νικητής
3x Σεντούκι Στάβλων Νέον II
annagiannis

6ος νικητής
1x κουπόνι 24 ώρες
Κανείς νικητής.


Τα έπαθλα θα πιστωθούν αύριο.



Η ομάδα του FARMERAMA

 

Τα δώρα πιστώθηκαν σε όλους τους νικητές!
Συγχαρητήρια σε όσους παίκτες κέρδισαν και σε όσους προσπάθησαν.
Σας ευχαριστούμε για τη συμμετοχή σας.

Καλές γιορτές σε όλους!​