Με Έμπνευση και Λόγο

Αγαπητέ Άγιε Βασίλη,

Το 2022 ήταν μια χρονιά πρόκληση, μια χρονιά δοκιμασιών για μένα καθώς και για το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού.
Στάθηκα στο ύψος των περιστάσεων χωρίς να αρνηθώ ότι έκανα λάθη, παραβλέψεις και σίγουρα όλο και κάποιον θα εκνεύρισα. Παρ' όλα αυτά μπορώ να πω ότι ήμουν ένα καλό κορίτσι, έδειξα ιδιαίτερη αυτοσυγκράτηση και έβγαλα τους γονείς μου ασπροπρόσωπους για τη διαγωγή που μου έδωσαν και τον συνετό τρόπο που με μεγάλωσαν.
Σε αυτή την επιστολή απολογισμό, θέλω να επισημάνω ότι δεν περιμένω κάποιο δώρο από σένα. Ξέρω πως είσαι ένα μη πραγματικό πρόσωπο που υπάρχει μόνο στα παραμύθια, στη φαντασία των μικρών παιδιών και στην απληστία των μεγαλύτερων. Είσαι όμως και το απαραίτητο συστατικό, μαζί με τα γλυκά, τα στολίδια και τις λαχταριστές μυρωδιές που κάνει τις γιορτές ξεχωριστές. Έτσι θεωρώ λογικό και αυτονόητο να απευθυνθώ σε σένα.
Για να συνεχίσω .. Μέσα στη χρονιά αυτή είδα ποιοι ήταν αληθινοί φίλοι, ποιοι με αγαπούν, βρήκα τη δύναμη που δεν ήξερα ότι διέθετα, αγάπησα με τη σειρά μου βαθιά, έβαλα προτεραιότητες και τις τήρησα, ανταποκρίθηκα σε προκλήσεις και έμεινα μέσα σε προθεσμίες. Επίσης κατάφερα να δω με διαφορετικό τρόπο ανθρώπους που λίγο καιρό πριν είχαν άλλη ιδιότητα και ρόλο στη ζωή μου και αισθάνθηκα καλά με την νέα πραγματικότητα.
Βρίσκομαι σε πιο ομαλό δρόμο όσον αφορά την ικανότητα να δείχνω κατανόηση και σεβασμό στον εαυτό μου, όμως παραδέχτηκα με μεγάλη ειλικρίνεια πως τον κακομεταχειρίστηκα και του φέρθηκα με σκληρότητα στο πέρασμα του χρόνου. Κάνω κάποια πρόοδο σε αυτόν τον τομέα … "Ψυχραιμία" όπως λέει ο μέντοράς μου. θα γίνει κι αυτό.
Μετά από διαδοχικές κρίσεις πανικού και ταρακουνήματος, βρέθηκα σε εκείνο το σημείο που φωνάζεις "βοήθεια" και περιμένεις από θαύμα να καταλαγιάσει το τσουνάμι που προκάλεσε όλη αυτή η αλλαγή πολλών ρίχτερ που συντελέστηκε στη ζωή μου.
Η επιτυχία ήταν πως δεν "πνίγηκα" και δεν παρασύρθηκα μακριά, αντίθετα βρέθηκα πιο κοντά σε ότι έχει σημασία για μένα και σε ότι με κάνει να ηρεμώ και να χαμογελάω.
Για να κλείσω .. θα ήθελα να ευχηθώ σε όλους μας, να έχουμε ανοιχτή καρδιά, ανοιχτό μυαλό, καθαρή σκέψη και να χρησιμοποιούμε τις ικανότητες μας για καλό και μόνο.
Ας είναι το 2023 μια χρονιά που θα μας εκπλήξει ευχάριστα, με δικαιοσύνη να αποδίδεται, και ισορροπίες να αποκαθίστανται.

Με εκτίμηση,
Μάρα.


επόμενες λέξεις : χρονιά, δώρο, μικρών, ζωή, εκπλήξει

 

Προηγούμενες λέξεις: χρονιά, δώρο, μικρών, ζωή, εκπλήξει

Ω τι γλυκειά νοσταλγία να μπαίνεις τυχαία στην πρώτη σελίδα του 'Έμπνευση και Λόγος' και να βλέπεις πως η πρώτη ανάρτηση ήταν το 2014. Πώς περνάν τα χρόνια! Οι παλιοί ξέραμε πως υπήρχαν και παλαιότερες αναρτήσεις στο παλιό φόρουμ. Οι παλιοί έγιναν απόντες, και οι νέοι έγιναν παλιοί.

Προχωράει λοιπόν η ζωή, και η ψηφιακή, αλλά κυρίως η εκτός σύνδεσης. Φεύγουμε για να επιδιώξουμε άλλα ταξίδια, άλλες συνθήκες, άλλες ευκαιρίες. Κάποιες φορές επιστρέφουμε για λίγο καιρό, για να αναζωπυρώσουμε τις μνήμες, να αναλογιστούμε από πού ξεκινήσαμε και πού φτάσαμε. Πως κάνει κύκλο η ζωή και μας ξαναφέρνει στο Α. Πόσο μακριά έχουμε φτάσει. Και πως το Ω ενός ταξιδιού είναι το Α του επόμενου.

Γιατί η ζωή δεν είναι γραμμική, ούτε κυκλική, ούτε, ούτε. Ακολουθεί το διάγραμμα που λέγεται 'Κύκλος του χρηματιστηρίου', όπου παρά τα σκαμπανεβάσματα, στο μακροχρόνιο διάστημα, κάθε ιστορικό υψηλό είναι υψηλότερο από τα προηγούμενα υψηλά. Και κάθε ιστορικό χαμηλό είναι υψηλότερο από τα προηγούμενα χαμηλά. Η πορεία παραμένει ανοδική.

Μακάρι να συνέβαινε το ίδιο και με το ήθος των ανθρώπων..

Και όσο κάποιοι φεύγουν, πετούν ψηλά, ταξιδεύουν, ανοίγουν ορίζοντες, άλλοι μένουν πίσω, να αγναντεύουν, να κουνούν το μαντήλι, να φθονούν.
Μπορώ. Μπορείς. Μπορεί! Να διαλέξεις σε ποια κατηγορία θα τοποθετήσεις τον εαυτό σου και τα όνειρά σου. Μικρά τα όνειρα; Μικρός ο κόπος, αλλά μικρή και η επιβράβευση.

Η ζωή είναι ένα δώρο, που δίνεται μόνο μια φορά. Και τρέχει, τρέχει σαν τον άνεμο. Και τρέχουμε και μεις μαζί της. Πότε την προφτάνουμε, πότε τρέχουμε από πίσω καταϊδρωμένοι. Αλλά αξίζει, αξίζει, αξίζει! Είναι γεμάτη εκπλήξεις!

Το 2023, κάνε τις επιλογές σου πριν οι επιλογές σου κάνουν (διαμορφώσουν) εσένα. (Make your choices before your choices make you)

Επόμενες λέξεις - ταξίδια, παλιοί, διαλέγω, υψηλό, ιστορικό

Καλή χρονιά, με υγεία!

 

Από τον σταθμό που κατέβηκα μόνο το όνομα είχε μείνει το ίδιο. Δε θυμάμαι πότε ακριβώς ανακαινίστηκε αλλά ούτε ο χρόνος ούτε ο τόπος είχαν σημασία, γιατί σε τούτο το μικρό ταξίδι ήθελα μόνο να αποβιβαστώ στις μνήμες μου. Περπάτησα προς την έξοδο, αναζητώντας την ξύλινη γέφυρα που ένωνε τις δύο αποβάθρες και απαντούσε με τη δική της κίνηση στα βήματα των περαστικών και στο πέρασμα των τρένων. Τότε μουλάρωνα και οι συνοδοί μου αναγκάζονταν να με κουβαλήσουν απέναντι, καθώς δεν μπορούσαν να κάμψουν το υψηλό μου φρόνημα να μην τη διασχίσω, αλλά τώρα ήταν το μόνο πράγμα που θα ήθελα να ξαναδώ.
Βγήκα στον γεμάτο ζωή πεζόδρομο και, ανάμεσα στους πάγκους των μικροπωλητών δώρων και αυτοσχέδιων κοσμημάτων, επέστρεψε έντονη η θύμηση του παζαριού της Κυριακής, όταν η περιέργεια και ο ενθουσιασμός μπροστά σε παλιά, άγνωστα αντικείμενα εναλλασσόταν με τη θλίψη μπροστά σε πουλιά και σκίουρους που χτυπιούνταν στα μικροσκοπικά κλουβιά τους. Μιλώντας για κάγκελα, είχαν ρίξει την περίφραξη των δύο διπλανών κήπων και είχαν περιποιηθεί τη βλάστηση. Ο χώρος πλέον φαινόταν άπλετος, ωστόσο έλειπε εκείνο το κιόσκι με το ιστορικό των όχι πάντα φρέσκων, τυλιγμένων σε πολύχρωμα σελοφάν ινδοκάρυδων. Ακόμη, λένε πως όταν ανοίγει ένα σχολείο, κλείνει μια φυλακή αλλά να το πρώτο μου σχολείο που έκλεισε και στη θέση του άνοιξε ένα μπαρ.
Είναι περίεργο πόσο είχαν μικρύνει οι αποστάσεις και πόσο γρήγορα βρέθηκα στο σπίτι που μεγάλωσα και που τώρα στέγαζε άλλον ένοικο. Θα ήθελα πολύ να μπω μέσα αλλά έμοιαζε κλειστό, ήρεμο και ξένο. Έτσι, μπήκα στον απέναντι φούρνο, το βλέμμα μου διάλεξε
μια τυρόπιτα με τυρί που ξεχείλιζε και χάρηκα πολύ, όταν, προς μεγάλη έκπληξη, η πωλήτρια μου έδωσε ακριβώς αυτήν. Περιηγήθηκα τριγύρω, με έντονη συγκίνηση για τα κτίρια που έμειναν ίδια ή που φαίνονταν ακόμα πιο περιποιημένα και για τους ανθρώπους που άλλαξαν ή έφυγαν. Μόνο αυτό το κομμάτι του πεζοδρομίου παραμένει ακόμα άφτιαχτο - κι ακόμα εκεί σκοντάφτω.

Επόμενες λέξεις: πέρασμα, ήθελα, γεμάτο, έντονη, ήρεμο

 

Το πέρασμα από το "δύο" στο "ένα" ήταν αιτία να "ενηλικιωθώ".

Παρά τη θέλησή μου οδηγήθηκα σε έναν μονόδρομο που (εκείνη την εποχή), οδηγούσε κατευθείαν πάνω σε τοίχο, σε συναισθηματικό γκρεμό ή ακόμα πιο σωστά σε κάτι που με έκανε να ασφυκτιώ και να αναζητώ αέρα να ανασάνω.
Αφορμή αυτής της θύμησης ήταν η περιπέτεια ενός φίλου. Μέσα από τη δική του ματιά, έζησα σε συνοπτικό χρόνο τη δική μου οδύσσεια ξανά. Χάρηκα που ήταν μόνο εικόνες ξεθωριασμένες.

Τελικά το κλισέ ότι ο χρόνος όλα τα θεραπεύει είναι πέρα για πέρα αληθινό!

Ήθελα σε μια κλήση να του μεταδώσω αυτή την αίσθηση, αλλά αποδείχτηκε ακόμα μια φορά, πως η εμπειρία δεν μεταδίδεται.
Πρέπει κανείς να ζήσει και να περπατήσει μόνος του στη λεωφόρο του πόνου.

"Αγαπημένε μου φίλε, μην κοιτάς πολύ μακριά, αντίκρισε μόνο το τώρα και το σήμερα .. Άσε το αύριο για το μέλλον. Μία μέρα τη φορά και έτσι θα έρθει η πολυπόθητη γαλήνη. Το μυαλό σου θα ηρεμήσει και η ψυχή σου θα θεραπευτεί. Νιώθω τη σύγχυση σου, μακάρι να μπορούσα να πάρω λίγο από τον πόνο σου και να σε ανακουφίσω..

Είσαι γεμάτος αναμνήσεις, μην προσπαθήσεις να τις "πετάξεις". Οι αναμνήσεις είσαι εσύ ο ίδιος. Πώς να τις εξαφανίσεις;
Δεν θα σου πω άλλες σοφιστείες, είναι λόγια άχρηστα που τα παίρνει ο αέρας.

Άντλησε δύναμη από αυτούς που σε αγαπούν και άσε τα συναισθήματά σου, όσο έντονα κι αν είναι να εκδηλωθούν. Έτσι θα τα "μικρύνεις" .. θα τα λιγοστέψεις. Σιγά σιγά θα ατονήσουν και στο τέλος θα γίνουν, εικόνες ξεθωριασμένες ..

επόμενες λέξεις: ματιά, ξεθωριασμένες, φορά, φίλε, αέρας

 

Εκείνο το απόγευμα, φορούσε ένα κίτρινο πιτζαμάκι με τον Σνούπυ. Μικρά τετραγωνάκια όπως τα πλαίσια ενός κόμικ περιοδικού, απεικόνιζαν το αγαπημένο σκυλάκι σε μια ιστορία.
Μπροστά έκλεινε με κουμπάκια που έδιναν στο σύνολο των δύο κομματιών, μια πολύ γουστόζικη εικόνα. Καθόταν στα γόνατα και κρατούσε έναν κόκκινο μαρκαδόρο, ενώ ένα χοντρό μπλοκ ζωγραφικής ήταν ανοιγμένο μπροστά του, πάνω στο τραπέζι.
- Διάλεξε ένα σχέδιο, του είπα, να το ζωγραφίσουμε μαζί.
Έσκυψε πάνω από το μπλοκ του προβληματισμένος. - Τι να διαλέξω, λουλουδάκια ή ζωάκια;
Αποφασιστικά γύρισε τη σελίδα και είπε .. - Διάλεξα!
Από τη μία εγώ κι από την άλλη εκείνος, δώσαμε τον καλύτερο εαυτό μας να φτιάξουμε μια ζωντανή, ζωηρή εικόνα.
Ο μικρός μου ζωγράφος, δεν υπολόγιζε ούτε όρια, ούτε περιγράμματα, ούτε πρόσωπα ή χέρια. Με το κόκκινο χρώμα έβαψε το 1/2 της πλευράς του και κάπου στη μέση αυτής έβαλε και λίγο μπλε.
- Μαμά, αργείς πολύ. Εγώ σε πέρασα!
- Τι καταπληκτικά που το έφτιαξες! Τόσο όμορφα χρώματα!
Κάθε απόγευμα από τότε γεμίζαμε τις σελίδες με τη φαντασία και το γέλιο μας ..
Πριν λίγες μέρες και κάποια χρόνια μετά, αυτό το μπλοκ ήρθε ξανά στα χέρια μου. Καθώς το ξεφύλλιζα γελούσα με τη δημιουργικότητα του γιου μου - ήταν μόλις 3 ετών τότε - και την δική μου ευρηματικότητα.
Η ματιά μου έπεσε στις ημερομηνίες που είχα γράψει προσεκτικά στο κάτω μέρος κάθε φύλλου. Συγκινήθηκα πολύ με τα δαχτυλάκια που είχαν αποτυπωθεί στο χαρτί καθώς λερώνονταν με τους μαρκαδόρους που χρησιμοποιούσε..
Θυμήθηκα εκείνη τη φορά που έκλαψε και τα δάκρυα του ξεθώριασαν τις μπογιές στο χαρτί και τις έκαναν να τρέξουν παντού.
Ένιωσα ξανά τα χεράκια του να με αγκαλιάζουν και τα υγρά του μαγουλάκια πάνω στα δικά μου.
θυμήθηκα και η ψυχή μου γέμισε αγάπη, παιδικές μυρωδιές και γλυκό αέρα νοσταλγίας.
Οι αναμνήσεις αυτές είναι οι καλύτεροί μου φίλοι...

επόμενες λέξεις: απόγευμα, κόκκινο, πέρασα, όμορφα, γλυκό

 

Το καλοκαιράκι είχε μπει για τα καλά,ο ήλιος μεγαλόπρεπος έδειχνε περήφανα τις φωτεινές ακτίνες του και του άρεσε να παίζει κρυφτούλι με κάποιο συννεφάκι που τυχαία θα περνούσε μπροστά του.
Σήμερα αποφάσισα να φτιάξω μαρμελάδα φράουλα φώναξα δυνατά χαμογελώντας όταν ένα πολύχρωμο φουστανάκι έκανε την εμφάνισή του και δυο απαλά χεράκια ζήτησαν την αγκαλιά μου.
Την σήκωσα ψηλά και η γλυκιά της φωνούλα αναφώνησε...ναίιιιιι μανούλα με κόκκινες γλυκές φραουλίτσες.
Ήταν το αγαπημένο της γλυκό όπως συνήθιζε να λέει.
Από μικρή της άρεσε να ανακατεύεται στη κουζίνα όχι τόσο για τη προετοιμασία φαγητού,αλλά γλυκού.
Λάτρευε τα χρώματα και η φαντασία της την οδηγούσε σε ένα δικό της κόσμο που αποτύπωνε σε χαρτί με μοναδικό τρόπο.
Μανούλα θα γίνω ζωγράφος όταν μεγαλώσω είπε και τα μικρά της άσπρα χεράκια είχαν γίνει κόκκινα από τις φράουλες.
Το απόγευμα πέρασε όμορφα,με χαρούμενες φωνούλες,γέλια και φυσικά την παρασκευή της μαρμελάδας.
Έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε με τις γλυκές στιγμές να μένουν αξέχαστες.
Εικονογράφος πλέον σήμερα η μονάκριβή μου,έκανε πραγματικότητα αυτό που από μικρή ονειρευόταν,να ασχολείται με τα χρώματα,να ταξιδεύει μαζί τους φανταστικά,να δίνει χρώμα στη ζωή.
Όσο για την μαρμελάδα φράουλα?έμαθε να την φτιάχνει μόνη της!!!!

Επόμενες λέξεις : σήμερα,αγαπημένο,τρόπο,γέλια,ζωή.

 

Σταμάτησες, αφουγκράστηκες το κάλεσμα για βοήθεια σε μια άγνωστη φωνή με ενδιαφέρον για ένα άλλο στομάχι, εκτός από το δικό σου,
γι' αυτό σε εμπιστεύομαι.
Έβαλες τα χέρια σου σε βρώμικες γούνες, γεμάτες τζίβες και παράσιτα,
σε μαραμένα πούπουλα, που φτεροκοπούσαν άσκοπα,
σε κορμάκια γεμάτα αποκρουστικές πληγές
χωρίς να σιχαίνεσαι
κι έδιωξες την ασχήμια σου,
γι' αυτό σε θεωρώ όμορφο.
Ένιωσες τις ομοιότητες να βαραίνουν περισσότερο από τις διαφορές και επικοινώνησες μαζί τους με κάθε τρόπο που ήξερες μέχρι να μάθεις τη γλώσσα τους,
γι' αυτό σε θεωρώ ανθρώπινο.
Είδες τη δίψα τους για ζωή και άντλησες αισιοδοξία,
εκτίμησες τη γενναιότητα της στάσης τους απέναντι στις κακουχίες και πλέον τα προβλήματά σου δεν είναι δυσεπίλυτα,
διδάχτηκες από την ικανότητά τους να αυτορυθμίζονται τόσο καλά στο σήμερα και στο τώρα,
γι' αυτό σε θεωρώ σοφό.
Τους αφιέρωσες χρόνο και ο χρόνος σου έγινε πολύτιμος
και τα κορμάκια αφέθηκαν και ακούμπησαν πάνω σου
και δέχτηκες με ευγνωμοσύνη γουργουρητά, αγαπημένες πατούσες, γελαστές ουρές και ειλικρινή βλέμματα,
γι' αυτό σε θεωρώ πλούσιο.

Επόμενες λέξεις: εμπιστεύομαι, όμορφο, ανθρώπινο, σοφό, πλούσιο

 

"Πόσο ανθρώπινο να είσαι μικρός, δειλός, αδιάφορος .. "
Πόσο ανθρώπινο να γυρνάς το κεφάλι στον πόνο του άλλου και να λες στο παιδί σου να νοιάζεται μόνο για τη δική του οικογένεια. Να κοιτάζει μόνο το δικό του σπίτι, το δικό του συμφέρον.
- Τι σε νοιάζει εσένα; Τι σε ενδιαφέρει; Γιατί να ασχοληθείς;

Όσο αυτό που συμβαίνει έξω από τον δικό σου μικρόκοσμο δεν σε αγγίζει, δεν σε ενδιαφέρει κιόλας.
Μόλις όμως αρχίσει να σε ακουμπάει .. Εκεί αλλάζουν όλα! Εκεί απαιτείς το ενδιαφέρον, τη συμπόνοια των άλλων. Εκεί την ζητάς και αναρωτιέσαι γιατί δεν την βρίσκεις.
Γιατί όλοι σχεδόν έχουμε γίνει το ίδιο. Αδιάφοροι!

Πόσο όμορφο είναι να απλώνεις το χέρι και να βοηθάς κάθε ζωντανό.
Λίγο φαγητό στο άστεγο ζωάκι, ένα χάδι και αγκαλιά στον κάθε αδύναμο, συμπόνοια ..
Κάνε ότι θα ήθελες να κάνει κάποιος για σένα όταν θα βρεθείς σε θέση ανάγκης!
Γίνε περισσότερο ανθρώπινος, άνθρωπε!

Δείξε εμπιστοσύνη στις δυνάμεις σου, άνοιξε τη ψυχή σου, αγάπα, δείξε καλοσύνη.
Μέσα σου υπάρχει πλούτος κλειδωμένος, άφησέ τον να βγει και σκύψε στην ανάγκη με πόνο και κατανόηση.
Και αν παρ' όλα αυτά δεν καταλαβαίνεις, δεν θέλεις, δεν μπορείς, πάψε να κοιτάς με περιφρόνηση αυτούς που καταλαβαίνουν, μπορούν και θέλουν.
Ίσως γίνεις λίγο πιο σοφός και παραδεχτείς πως είσαι πολύ μικρός και δεν θες να μεγαλώσεις.


Επόμενες λέξεις: σπίτι, μικρόκοσμο, χέρι, χάδι, αγκαλιά

 

Ζυγός, ζώδιο του αέρα, όργανο μέτρησης, σύμβολο δικαιοσύνης.

Ευαίσθητος και λογικός. Με κατανόηση και ενσυναίσθηση, γεμάτος ιδέες για νέα σχέδια, υπέροχος στις συμβουλές.. για τους άλλους.
Για τον εαυτό του μάλλον καταστροφικός, σίγουρα αναβλητικός και 100% ικανός για τις χειρότερες επιλογές και αποφάσεις.

Αν ρωτήσεις έναν ζυγό τι θέλει από τη ζωή του, θα σου πει ότι θέλει να είναι ήρεμος και ευτυχισμένος.
Αν τον ρωτήσεις τι κάνει για αυτό θα σου πει.. τίποτα.

Ή μάλλον κάνει. Τα πάντα λάθος. Βλέπει τον εαυτό του ως μέρος του συνόλου, στην πραγματικότητα νιώθει βαθιά μόνος.
Κανείς δεν τον καταλαβαίνει κι όποιος κάνει πως "ξύνει"την ανέμελη επιφάνεια που δείχνει στους γύρω του, συνήθως εκμεταλλεύεται ακριβώς αυτό, την ευαίσθητη και αφελή φύση του.

Μια φίλη Ζυγός, μου έλεγε πως εμείς (οι ζυγοί) είμαστε από άλλον πλανήτη. Πιθανόν καταγόμαστε από τον Σείριο.
Το σπίτι μας είναι ένα θερμό, φωτεινό αστέρι.
Εκεί, που έλεγε ο Γκάτσος ότι τα παιδιά δεν έχουν έγνοιες και δεν ξέρουν από πόλεμο και θάνατο.
Κρατιούνται χέρι χέρι και σχηματίζουν μια τεράστια αγκαλιά. Έναν μικρό ασφαλή κόσμο.
Η καρδιά μας δεν είναι για αυτή τη γη όπου ακόμα και το χάδι είναι τραχύ...

Χρειαζόμαστε διαδρόμους στα σύννεφα.
Ακούραστοι κυνηγοί ονείρων.


επόμενες λέξεις: αέρα, λογικός, ήρεμος, ακριβώς, αστέρι

 

Κρατούσε στο δεξί χέρι ένα μικρό, μικρό κομματάκι χαράς.
Λίγο μεγαλύτερο από άμμο, τόσο μεγάλο όσο να το νιώθει μέσα στην παλάμη του να τον αγκυλώνει, αλλά και τόσο μικρό που να μην έχει αίσθηση βάρους.
Στεκόταν μπροστά από τη λίμνη της Απελπισίας και ζυγίζοντας αυτή τη μικρούλικη Χαρά, την πέταξε ψηλά και την παρακολούθησε καθώς έπεφτε και απαλά ακουμπούσε την ήρεμη επιφάνεια του νερού.

Το υγρό στοιχείο αμέσως αντέδρασε, δεν ήθελε ξένα σώματα μέσα του.
Ήθελε να παραμείνει η απελπισία καθαρή, βαθιά και απόλυτη.
Δεν είχε καμιά δουλειά μέσα στο μαύρο, ένα μικρό, άσπρο, αδύναμο πετραδάκι.
Κι έτσι η λίμνη επιτέθηκε με μανία, σαν να είχε να αντιμετωπίσει έναν τεράστιο εχθρό, ένα ζιζάνιο που θα γινόταν ζούγκλα και θα τη "ρουφούσε" μέχρι την τελευταία της σταγόνα.

Εξαπέλυσε εναντίον της τον Φόβο, έναν γιγαντιαίο βάτραχο με απέραντη όρεξη. Μονομιάς την κατάπιε και η μικρούλα Χαρά βρέθηκε στο μεγάλο και σκοτεινό του στομάχι.
Ανακάλυψε πως εκείνος υπέφερε.
Και μόνο που βρισκόταν όμως εκεί, το φως της παρουσίας της έκανε τον Φόβο να νιώθει περίεργα, καλύτερα!
Ο πόνος ηρέμησε κι ένιωσε πιο ανάλαφρος, σχεδόν χαρούμενος!
Η Χαρά ταξίδεψε ως το στόμα του και την άφησε να φύγει.

Η λίμνη αυτή τη φορά έστειλε τεράστια κύματα να την βυθίσουν στον πυθμένα της και να την εξαφανίσουν, όμως εκείνη είχε μεγαλώσει μέσα στον Φόβο και ξεχώριζε ανάμεσα στους πολλούς κόκκους της άμμου της Ανυπαρξίας.

~Η λίμνη μαζί με τον θυμό ένιωθε και κάτι διαφορετικό, που την τρόμαζε, ένιωθε αλλιώτικα .. Τι ήταν άραγε αυτό το συναίσθημα;

Έστειλε τότε τον Αέρα.
Άγριος αυτός και θυελλώδης, πήρε τη Χαρά και την έστειλε ψηλά, τόσο ψηλά που μπορούσε να δει όλη την λίμνη απ' άκρη σ' άκρη!
Ένα αστέρι την πλησίασε και της πρότεινε να ενωθούν ενάντια στην Απελπισία.
Δεν ήταν ξεκάθαρο τι την έπεισε ακριβώς στα λόγια του .. Ίσως να ήταν η λογική του αυτή που την κέρδισε.
Και οι δυο μαζί έγιναν λάμψη, μια έκρηξη φωτός τόσο δυνατή που εξαφάνισε κάθε τι άσχημο, απαισιόδοξο και θλιβερό από τη λίμνη και τα πλάσματά της.

~Ποτέ μη λες πως δεν μπορείς να κάνεις κάποιον χαρούμενο. Ποτέ μην νιώσεις λίγος!
Η παρουσία σου και μόνο αρκεί να κάνει τη ζωή κάποιου καλύτερη~


Επόμενες λέξεις: μικρό, υγρό, μαύρο, θυμός, άγριος

 

"Έλεος πια, τίποτα δεν εκτιμάς και τίποτα δε σέβεσαι! Όλα μόνη μου πρέπει να τα κάνω κι ο κόπος μου πάει χαμένος... Επιτέλους, φιλοτιμήθηκες δήθεν να βοηθήσεις, άστα σου λέω, δεν ξέρεις εσύ... Αχ, θα φύγω και τότε θα σας δω τι θα απογίνετε!" Πόσες φορές έχεις ακούσει ή έχεις πει αυτά τα λόγια; Νιώθεις συχνά πως οι προσπάθειές σου ματαιώνονται; Θεωρείς πως η δουλειά σου δεν αναγνωρίζεται; Για να εκτονωθεί η θλιβερή αυτή κατάσταση, υπάρχει στο Φόρουμ μας το θέμα "Δούλα έχω καταντήσει εδώ μέσα",
όπου οι συναγρότες αναφέρουν τα παράπονά τους και αναζητούν λύσεις. Εννοείται πως όλοι είναι ευπρόσδεκτοι να εκφραστούν και ιδιαίτερα η μέση Ελληνίδα μάνα και ο μέσος Έλληνας συντονιστής.
Επιπλέον, μήπως αναλογίζεσαι με υγρά μάτια τους άπειρους απλούς και πάρτι γύρους που έχεις ξοδέψει σε αστεράκια και μπανάνες ενώ άλλοι συμπαίκτες σου πετυχαίνουν άφθονα μπόνους και ολοκληρώνουν τα δρώμενα την ίδια κιόλας μέρα; Σφίγγεις τα δόνται με θυμό
κάθε φορά που γεμίζεις κίτρινες αναβαθμίσεις ενώ το πολυπόθητο νεοεισαγόμενο δέντρο/στάβλος/εργαστήριο παραμένει συστηματικά άφαντο; Το θέμα "Τύχη Μαύρη" είναι εδώ για σου προσφέρει μια δεύτερη ευκαιρία. Το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να ανεβάσεις μια φωτογραφία με τις επιδόσεις σου. Η συμμετοχή με τις περισσότερες διαδοχικές ατυχίες θα κερδίσει το διακοσμητικό "Ντέμης-όχι-άλλο-Γκαντέμης", το οποίο μπορεί να τοποθετηθεί σε κάθε έκταση (συμπεριλαμβανομένου του χωριατοροδανιού) και αυξάνει τα ευνοϊκά αποτελέσματα κατά 99,9%. Ακόμη, όλοι θα αποκτήσουν το κιβώτιο "Όμηρος, ο Καλόμοιρος", διεκδικώντας πλούσια δώρα. Αν τώρα, ακόμα και με τέτοια ποσοστά, δεν καταφέρεις να κερδίσεις κάτι καλό, μην απογοητεύεσαι! Θέτεις σοβαρή υποψηφιότητα για το καφάσι "Τυχερούλα Κατσικοποδαρούλα", που χαρίζει φιορινόδεντρο με πιθανότητες 1: 1.000.000 (μη σου φαίνονται μικρές οι πιθανότητες, είναι ειδικά διαμορφωμένες για την περίπτωσή σου).
Αναμφίβολα, το φαινόμενο DDoS αποτελεί σύγχρονη μάστιγα για το αγαπημένο μας παιχνίδι. Τυχαίνει να έχεις μελετήσει τη συχνότητα και το μοτίβο των άγριων επιθέσεων; Διαθέτεις μάστερ στη Στατιστική ή κληρονομικό χάρισμα; Γενικά, μπορείς με οποιονδήποτε τρόπο να προβλέψεις με ασφάλεια την ημέρα, την ώρα και τη διάρκεια του επόμενου συμβάντος; Το θέμα "Decided to Do Something" απευθύνεται σε σένα. Μοιράσου τις προβλέψεις σου, βοήθησε από το δικό σου μετερίζι την ομάδα των τεχνικών και ενημέρωσε έγκαιρα τους συναγρότες, ώστε να μη χάνουν άδικα τα μπόνους τους.

Επόμενες λέξεις: επιπλέον, άπειρους, άφθονα, περισσότερα, αναμφίβολα

 

Το παράδοξο του +1 και -1


Αναμφίβολα ο κόσμος είναι άπειρος και οι πιθανότητες να ξαφνιαστείς ευχάριστα ±1.
Καθώς ένα σου παίρνουν και ένα σου δίνουν, βρίσκεσαι εκεί που ήσουν αρχικά.
Έτσι παρατηρείς με δέος τις προσφορές όπου μαζί με ένα παίρνεις κι άλλο ένα (στην ίδια τιμή που έχει το καθένα ξεχωριστά ή διαφορετικά στην αυξημένη τιμή τώρα, που πριν ήταν και τα δυο μαζί φθηνότερα) ..

Κάπως έτσι λειτουργεί η δελεαστική προσφορά του +1 κι αλλού!
Έχεις 5 μήλα σου δίνω 1 ακόμα, πόσα έχεις τώρα;
Υπάρχουν 10 τρίχες στο μούσι του παππού, αν του δώσεις άλλη 1 πόσες θα έχει;
Έπεσαν 11 πιάτα στο πάτωμα και έγινε χαμός, αν ρίξω 1 ακόμα που έμεινε στην πιατοθήκη, το χάος θα γίνει πιο χαοτικό;

Θα μπορούσα να δώσω περισσότερα παραδείγματα/ερωτήματα, αλλά θα κουράσω ή μήπως στην γλυκιά αναμονή να πάρεις αυτό το ένα παραπάνω, βρίσκεις μια επιπλέον χαρά σε αυτά τα παράδοξα που διαβάζεις;
Τέλος στο ερώτημα αν ο χρόνος είναι άφθονος ή το χρήμα, έχει κανείς απάντηση;


επόμενες λέξεις: παράδοξο, παίρνουν, δίνουν, χάος, ένα

 

Εκείνη η βόλτα, η τόσο διαφορετική από όλες τις προηγούμενες, είχε αποφασιστεί λίγο πριν τη δύση του ήλιου και, όλοι όσοι μπορούσαμε, ήρθαμε και σε συναντήσαμε.
Οδηγούσες εσύ και μας πήγαινες όπου ήθελες. Ξεκινούσες, σταματούσες, άλλαζες πορεία, για να νιώσεις, όσο το δυνατόν καλύτερα, το χώμα και τον αέρα, τα ζωντανά πλάσματα και τα άψυχα αντικείμενα με τον δικό σου γνώριμο, τον έναν και μοναδικό τρόπο. Εμείς σε ακολουθούσαμε, βγάζαμε φωτογραφίες και βίντεο, σου μιλούσαμε, σε φιλούσαμε και σε χαϊδεύαμε περισσότερο από ό,τι συνήθως.
Κάποια στιγμή, κάθισες στον δρόμο και αρνήθηκες να συνεχίσεις. Τότε, σε πήραμε αγκαλιά και σε μεταφέραμε πίσω, τυλιγμένο σε μια κουβερτούλα με χρώμα γαλάζιο, σαν αυτό που είχε το λουρί με την ταυτότητά σου, το υγρό που έδωσε τέλος στις κοινές μας στιγμές και τα θαμπά, λεκιασμένα γυαλιά μου εκείνο το ίδιο βράδυ που παρηγορήθηκα στη φάρμα μου, κάνοντας εκτροφές μόνο σκύλων.
Ωστόσο, η σκέψη παραμένει καρφωμένη σε εκείνους που διαρκώς ρωτούσαν "Τι θα βρω, όταν γυρίσω στο σπίτι;" και "Πώς θα είναι η επόμενη μέρα;", σαν απόηχοι της καμπάνας του Έρνεστ Χέμινγουεϊ και του Τζων Ντον.
Γιατί είναι αληθινό και συνάμα παράδοξο πως αυτό το ίδιο που μας κάνει ευτυχισμένους μπορεί να βυθίσει την καθημερινότητά μας στο χάος και να μας δώσει τη μεγαλύτερη πίκρα. Ίσως είναι απλά θέμα χρόνου.

Επόμενες λέξεις: ίσως, είναι, απλά, θέμα, χρόνου

 

Χρόνος .. φίλος, σύμμαχος, εχθρός, αντίπαλος.
Έχει πολλά πρόσωπα και έχει γεννήσει ακόμα περισσότερα συναισθήματα.

Για μένα είναι φθορά, σωματική και ψυχική.
Ακόμα κι όταν απαλύνει πόνους, θεραπεύει πληγές .. ταυτόχρονα "σβήνει", αλλοιώνει ένα κομμάτι από αυτό που υπήρξες κάποτε.

Η ίδια η αλλαγή δεν είναι κακή. Αντίθετα μπορεί να είναι ευεργετική και ένδειξη εξέλιξης και ανάπτυξης. Αυτός που μεγαλώνοντας γίνεται καλύτερος από τις εμπειρίες του, μόνο κερδισμένος μπορεί να είναι.

Η αλλαγή όμως απαιτεί μια ικανότητα που δεν έχουμε όλοι.
Απαιτεί να θέλεις, απαιτεί να προσπαθείς, απαιτεί να βλέπεις τις "ελλείψεις" σου και να επιζητάς να τις γεμίσεις με την καλύτερη εκδοχή αυτού που είσαι. Να παραμείνεις ο εαυτός σου, αλλά πιο σοφός, βελτιωμένος.

Μεγαλώνοντας, βλέπω πως απογοητεύομαι πιο συχνά από τους ανθρώπους, αλλά δεν ξαφνιάζομαι.
(Έτσι είναι η φύση του ανθρώπου, να γοητεύει, να απογοητεύει, να γοητεύεται και να απογοητεύεται)
Μεγαλώνοντας, έμαθα πως η ευτυχία είναι μια πολύ αφηρημένη έννοια που χάνεται γρήγορα όταν την αισθάνεσαι και κάποιες φορές δεν την αντιλαμβάνεσαι παρά μόνο όταν την αναπολείς!
Μεγαλώνοντας, έμαθα να εκτιμώ την ψυχική γαλήνη, την ηρεμία, την φιλία και την συντροφικότητα που μπορεί να έχεις, μόνο με ανθρώπους που αγαπάς και σε αγαπάνε για αυτό που είσαι.
Μεγαλώνοντας, κατάλαβα πως η εκτίμηση που δέχεσαι μέσα από τις σχέσεις, την εργασία, την οικογένεια, δίνει δύναμη και ενέργεια για να γίνεσαι όλο και καλύτερος.
Μεγαλώνοντας, κατάφερα να γίνω λίγο πιο επιεικής με τον εαυτό μου γιατί μέχρι τώρα ήμουν μόνο με τους άλλους.

Ίσως όλα να είναι θέμα χρόνου.
Τόσο απλά, τόσο σύνθετα και χαοτικά, που τίποτα να μην εξαρτάται πραγματικά από μας, εκτός -ίσως- από τον τρόπο που διαθέτουμε τον δικό μας χρόνο πάνω στη γη, με τις επιλογές που κάνουμε.


επόμενες λέξεις: αλλαγή, φύση, ηρεμία, ενέργεια, μόνο

 

Κάποιες φορές λέμε πως καταλαβαίνουμε, πως μπορούμε να κατανοήσουμε την ψυχική κατάσταση κάποιου, στην πραγματικότητα όμως δεν μπορούμε.

Ένας άνθρωπος που βιώνει μια τραυματική εμπειρία, είτε αυτή είναι απώλεια αγαπημένου προσώπου, είτε του εαυτού του, πνίγεται.
Πνίγεται μέσα του και δεν υπάρχει σωσίβιο να του ρίξεις, όσο και να τον αγαπάς.

Οι αλλαγές είναι σταδιακές κι έτσι αυτός που νοσεί δεν το αντιλαμβάνεται εγκαίρως ώστε να αντιδράσει.
Ο χρόνος δεν λειτουργεί προς όφελός του, αντίθετα τον μπερδεύει και τον παγιδεύει, καθώς νομίζει πως όλα είναι φυσιολογικά.
Η σύγχυση γίνεται μια πάγια κατάσταση.
Και οι καταστάσεις αυτές έχουν την τάση να αλλοιώνουν την ανθρώπινη φύση.

Γνωρίζοντας πώς είναι η αλληλεπίδραση με κάποιον που υποφέρει, μπορώ να πω ότι καταλήγεις να φοβάσαι.
Φοβάσαι πως θα χαθείς κι εσύ. Θα παρασυρθείς μέσα στην κινούμενη άμμο που βρίσκεται ο άλλος και θα εξαφανιστείς.
Θες να βοηθήσεις, αλλά πώς;
Πώς όταν ο ίδιος δεν αντιλαμβάνεται τι του συμβαίνει ή θεωρεί πως αντιδρά λογικά, όταν στα δικά σου μάτια μοιάζει σχεδόν .. παρανοϊκός.
Πολεμούν με τα τέρατά τους κι αν χάσουν κινδυνεύουν να γίνουν αυτό που πολεμούν.

" Όποιος παλεύει με τέρατα, πρέπει να προσέξει να μη γίνει τέρας. Κι όταν κοιτάς πολλή ώρα μέσα σε μια άβυσσο, κοιτάει και η άβυσσος μέσα σε σένα " Νίτσε

Η άβυσσος που βρίσκεται έξω από μας, μπορεί κάπως να αντιμετωπιστεί, αυτή που βρίσκεται μέσα μας, είναι απίστευτα δυνατή, τρομακτική και τελείως, παράλογα όμως, ανακουφιστική. Σχεδόν λυτρωτική.
- Κοιτάς από ψηλά το χάος και αυτό σε ρουφάει μέσα του -

Να το σκάσεις από κάποιον που σε καταδιώκει, ίσως και να μπορείς, να δραπετεύσεις από αυτά που έχεις μέσα σου είναι αδύνατον.

Μπορώ λοιπόν να σου κρατήσω το χέρι όταν χάνεσαι, να σε καταλάβω όταν θυμώνεις και ξεφεύγεις, να σε ακούσω ήρεμα χωρίς να μιλάω όταν σε πιάνει το παράπονο..
Κατανόησε μόνο, ότι για να μπορώ να τα κάνω αυτά, πρέπει να παραμείνω αυτό που είμαι.

Πολύ συχνά λίγο πριν αποκοιμηθώ τα βράδια, μουρμουρίζω, σχεδόν χωρίς να το ακούω .. "Χρειάζομαι ενέργεια .."

επόμενες λέξεις : χρόνος, λογικά, σε σένα, μιλάω, ακούω

 

Αρχικά, έμοιαζες με σπασμένο τηλέφωνο, που, ωστόσο, κάποια κομμάτια του είχαν μείνει ανέπαφα και πάνω σε αυτά καλούνταν να τοποθετηθούν και να κολλήσουν όλα τα ραγισμένα. Η προσωρινή μνήμη και η σκέψη είχαν αρχίσει να χάνονται και να παραχωρούν τη θέση τους στο παρελθόν. Ήταν σα να προσπαθούσες να αποκηρύξεις το άχαρο σήμερα, που σε έκανε να νοιώθεις ανήμπορη, και να γαντζωθείς σε εκείνες τις περιόδους της ζωής σου που σε γέμιζαν ασφάλεια και γαλήνη. Μιλούσες αργά, έψαχνες ή άλλαζες τις λέξεις αλλά καταλάβαινα τι εννοούσες και σε ενθάρρυνα να συνεχίσεις. Μέσα στο παραμιλητό σου, οι φοβίες, τα άγχη και οι αγωνίες, συσσωρευμένες από καιρό εκεί μέσα, επιτέλους εξωτερικεύονταν χωρίς προφάσεις. Κάτω από αυτό το πρίσμα, όλα όσα έλεγες μου φαίνονταν λογικά. Μην ανησυχείς, μπορώ να ακούσω τα πάντα, γιατί παραμένεις το ίδιο αγαπημένο μου πρόσωπο.
Τα βράδια έβλεπα απελευθερωτικούς εφιάλτες. Ήταν ο τρόπος μου να διαχειριστώ αυτήν την πρωτόγνωρη κατάσταση. Πάλευα με τις δικές μου ανεπάρκειες και το μυαλό τις έκανε εικόνες και μου τις παρουσίαζε σε δόσεις απευαισθητοποίησης, για να τις προβάρω τη νύχτα, ώστε να προετοιμαστώ λίγο καλύτερα όταν θα ερχόμουν σε σένα την επόμενη μέρα, χαμογελαστή και ευδιάθετη.
Συχνά, τα τέρατα είναι η αναπαραγωγή ενός φαύλου κύκλου που δεν έχουμε ακόμη συνειδητοποιήσει ή μιας φυσικής συνέχειας πραγμάτων που αφήνουμε να διαιωνίζεται γιατί, τελικά, έτσι μας βολεύει. Ο πόνος είναι σαν τη δίνη, δεν μπορούμε να κολυμπήσουμε έξω από αυτήν, μόνο να την αφήσουμε να μας παρασύρει ως τον πάτο της, για να καταφέρουμε να βγούμε. Η όλη διαδικασία είναι μια προσωπική και μοναχική πορεία, διαφορετική ως προς τον τρόπο και τον χρόνο, όμως κανένας άλλος δεν μπορεί να δώσει τις δικές μας μάχες για μας.
Ωστόσο, είναι αλήθεια πως η πραγματικότητα συνήθως δεν είναι τόσο φοβερή όσο την περιμένουμε και πως η ζωή σιγά σιγά βρίσκει τα μονοπάτια της. Συνεπώς, όπως προτείνει ο Καβάφης
" Τους Λαιστρηγόνας και τους Κύκλωπας,
τον άγριο Ποσειδώνα δεν θα συναντήσεις,
αν δεν τους κουβανείς μες στην ψυχή σου,
αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου".

Επόμενες λέξεις: ανέπαφα, ενθάρρυνα, συνεχίσεις, χαμογελαστή, ευδιάθετη

 

Είχα πολύ καιρό να γράψω σε αυτήν την ενότητα!

Η Άννα καθόταν μόνη της στο παλιό ξύλινο παγκάκι, δίπλα στη θάλασσα που απλωνόταν ήσυχα μπροστά της. Ο ήλιος, έτοιμος να βυθιστεί στον ορίζοντα, έβαφε τον ουρανό με βαθύ πορτοκαλί και χρυσαφί χρώματα, και η αύρα της θάλασσας κουβαλούσε μια αίσθηση απόκοσμης γαλήνης. Όμως, μέσα της, τα κύματα έμοιαζαν να αγριεύουν. Η ζωή πάντα έτσι ήταν για την Άννα – εξωτερικά ήρεμη, εσωτερικά θορυβώδης. Εκείνη τη μέρα, είχε αναλογιστεί πολλά. Τη σημασία της ύπαρξής της, το βάρος των επιλογών, αλλά και τη διαρκή πάλη της να κατανοήσει κάτι βαθύτερο: τον έρωτα, την εσωτερική ελευθερία και την αέναη αναζήτηση νοήματος. Ο έρωτας, σκέφτηκε, δεν είναι τίποτα άλλο από μια παραίσθηση, ένα φως που τρεμοπαίζει στην άκρη του νου, και που όταν προσπαθήσεις να το κρατήσεις, εξαφανίζεται, σαν καπνός που διαλύεται στον αέρα.

Πριν χρόνια είχε γνωρίσει κάποιον. Τον είχε αγαπήσει σιωπηλά, ανέπαφα σχεδόν, χωρίς ποτέ να διεκδικήσει αυτό που βαθιά ποθούσε. Δεν είχε τολμήσει, γιατί φοβόταν πως ό,τι αγγίζει, χάνει τη μαγεία του. Ο έρωτας για εκείνον παρέμεινε ανεκπλήρωτος, με έναν τρόπο σχεδόν μεταφυσικό. Τον έβλεπε να περνάει δίπλα της, πάντα από μακριά, να υπάρχει σαν σκιά στη ζωή της, χωρίς όμως να της ανήκει ποτέ πραγματικά. Κι έτσι, έμαθε να ζει με αυτόν τον ανέπαφο έρωτα, που αν και ποτέ δεν ολοκληρώθηκε, της χάρισε περισσότερο βάθος από οποιαδήποτε άλλη σχέση. Τι είναι ο έρωτας λοιπόν, σκέφτηκε ξανά; Ίσως δεν είναι κάτι που πρέπει να κατέχεις, αλλά κάτι που πρέπει να αφήνεις να σε διαπεράσει, να σε αλλάξει, χωρίς να προσπαθήσεις να τον κρατήσεις για πάντα. Σαν το νερό που ρέει ανάμεσα στα δάχτυλά σου: όσο περισσότερο προσπαθείς να το κλείσεις στη χούφτα σου, τόσο πιο γρήγορα χάνεται.

Η Άννα χαμογέλασε σιωπηλά στον εαυτό της. Παρά τις πικρίες και τις ήττες, παρά την αίσθηση του ανεκπλήρωτου, ήξερε πως έπρεπε να συνεχίσει. Δεν υπήρχε άλλη επιλογή. Οι άνθρωποι γεννιούνται με την ικανότητα να προχωρούν, ακόμα κι όταν η καρδιά τους βαραίνει. Ενθάρρυνε τον εαυτό της να μην σταματά, ακόμα κι αν η διαδρομή φαινόταν αβέβαιη και γεμάτη αμφιβολίες. Καθώς η νύχτα άρχισε να πέφτει, το τοπίο μπροστά της άλλαξε. Η θάλασσα, κάποτε ήρεμη, είχε γεμίσει μαύρα νερά και ησυχία. Σκέφτηκε πόσο εύκολα μεταβάλλεται η φύση, ακριβώς όπως κι εμείς. Είμαστε σε μια συνεχή ροή, αλλάζουμε, μεταμορφωνόμαστε. Κι όμως, πάντα υπάρχει μια ουσία μέσα μας που παραμένει ίδια – η ανάγκη για νόημα, για σύνδεση, για κάποιον ή κάτι που να μας κάνει να αισθανόμαστε ζωντανοί. Η Άννα αναλογίστηκε τη σημασία του να παραμένεις ευδιάθετη, ακόμα κι όταν όλα μοιάζουν αβέβαια. Το χαμόγελο που φορούσε κάθε μέρα δεν ήταν ένα προσωπείο, αλλά μια μορφή αντίστασης. Όχι αντίστασης στον πόνο, αλλά αντίστασης στην παραίτηση. Ήταν μια σιωπηρή υπόσχεση στον εαυτό της ότι θα συνέχιζε, ό,τι κι αν της επιφύλασσε η ζωή. Στο τέλος, ίσως αυτό ήταν το μόνο που μπορούσε να κάνει: να συνεχίζει.

Καθώς σηκώθηκε από το παγκάκι, ένιωσε την αύρα να χαϊδεύει το πρόσωπό της. Ο αέρας είχε αλλάξει και η πόλη πίσω της είχε βυθιστεί στη νυχτερινή σιωπή. Η Άννα ήξερε ότι η αναζήτηση της για νόημα και έρωτα δεν είχε τελειώσει. Αλλά αυτό δεν την αποθάρρυνε. Ήξερε πως, όπως η θάλασσα, ο χρόνος θα έφερνε νέες αλλαγές, νέες προοπτικές. Και εκείνη, πάντα χαμογελαστή, θα συνέχιζε να βαδίζει μέσα στη ροή της ζωής, ευδιάθετη και ανοιχτή στο άγνωστο.

Σε τελική ανάλυση, σκέφτηκε, ίσως ο σκοπός δεν είναι να βρούμε όλες τις απαντήσεις, αλλά να μάθουμε να ζούμε με τα ερωτήματα!!


​

επόμενες λέξεις: έρωτας, δάχτυλά, χούφτα, καρδιά, νυχτερινή σιωπή

 

- "Αγαπητέ κύριε, νομίζω δεν έχετε ιδέα τι είναι έρωτας! Δεν ξέρετε τι νόημα, τι βάθος υπάρχει σε αυτό το συναίσθημα!
Σίγουρα θα νομίζετε πως είναι μια σύμβαση όπως πολλές άλλες.
Μια συμφωνία με όρους, όπου οι συμβαλλόμενοι βάζουν στο τέλος τις υπογραφές τους.
Όμως όχι! Δεν είναι τίποτα τέτοιο. Ο έρωτας είναι ένας Θεός. Και σαν Θεός που είναι, τα απαιτεί όλα. Τα θέλει όλα. Καμία διαπραγμάτευση, καμία υποχώρηση!
Εσείς θαρρείτε, μέσα στην σκόπιμη άγνοια σας, πως μπορείτε να βρείτε μέσες λύσεις..."

Στεκόταν όρθια με τα χέρια της απλωμένα, τις χούφτες στραμμένες στον ουρανό ..
Ακόμα και τα δάχτυλά της ήταν θυμωμένα!

Η καρδιά της χτυπούσε δυνατά όταν φώναξε,
"Ε λοιπόν δεν υπάρχουν τέτοιες λύσεις! Είτε είσαι ερωτευμένος είτε δεν είσαι!"

Μέσα στη νυχτερινή σιωπή, το μόνο που ακουγόταν ήταν ο θυμός της.
Εκείνος μόνο την κοίταζε.

Την κοίταζε με έκπληξη για το αναπάντεχο αυτό ξέσπασμα, με αγάπη για την ειλικρίνεια της, με θαυμασμό για το πάθος της ή με οργή και απορία, γιατί καμία ιδέα δεν είχε για τι πράγμα του μιλούσε;

[ Ποιος ξέρει .. (! ; ]

Επόμενες λέξεις : ιδέα, νόημα, συμφωνία, όλα, ποιος ξέρει

 

Η κοπέλα περπατούσε στον παλιό κήπο, με τα μάτια της να ψάχνουν ανάμεσα στους θάμνους και τα λουλούδια για κάτι που δεν ήξερε αν υπήρχε στ’ αλήθεια. Ήταν σαν ένα παιχνίδι, μια αναζήτηση χωρίς τέλος. Η ιδέα ότι εδώ, σε αυτό το μέρος, κρυβόταν κάποιο μεγάλο μυστικό την ενθουσίαζε, αλλά την τρόμαζε κιόλας. Ένας ψίθυρος της είχε πει πως ο κήπος ήταν το κέντρο όλων. Όλων των ιστοριών, των μύθων, και των χαμένων συμφωνιών που είχαν γίνει στο παρελθόν.

Η κοπέλα κοντοστάθηκε μπροστά από μια πέτρινη βρύση. Το νερό κυλούσε αργά, με έναν ήχο που έμοιαζε με ανάσα. Έσκυψε πάνω από το νερό, και εκεί είδε το πρόσωπό της να καθρεφτίζεται. Κι όμως, δεν ήταν ακριβώς το δικό της πρόσωπο. Κάτι στην εικόνα που της επέστρεφε την έκανε να νιώθει σαν να την παρακολουθούσε κάποιος άλλος, σαν να υπήρχε ένα νόημα που της ξέφευγε.

"Συμφωνία..." ψιθύρισε η φωνή από τα βάθη του νερού, και η κοπέλα τραβήχτηκε πίσω, με την καρδιά της να χτυπά δυνατά. Ποιος μιλούσε; Ποιος ήξερε για τη συμφωνία που είχε γίνει πριν χρόνια, όταν ο κήπος ήταν ακόμη γεμάτος με ανθρώπους και γέλια; Τότε που όλα έμοιαζαν πιο απλά, πιο όμορφα.

Η γυναίκα θυμήθηκε την ιστορία που της είχε πει η γιαγιά της. Ήταν μια παλιά ιστορία, για ένα πλάσμα που φύλαγε τον κήπο, ένα πλάσμα που μπορούσε να προσφέρει κάτι σπουδαίο σε όσους το ζητούσαν. Μα υπήρχε ένα τίμημα, πάντα υπήρχε ένα τίμημα, και η συμφωνία έπρεπε να γίνει με τη ψυχή. Όλα είχαν την αξία τους, και τίποτα δεν ήταν πραγματικά δωρεάν.

Ένιωσε τον άνεμο να περνά από τα μαλλιά της, σαν να της ψιθύριζε μυστικά από άλλες εποχές. Η σκιά μιας ιτιάς κουνήθηκε αργά, και από κάτω της πρόβαλε μια φιγούρα που δεν είχε ξαναδεί. Ένας άντρας, με μακριά μαύρα ρούχα και μάτια που έλαμπαν σαν το νερό της βρύσης, την κοιτούσε με περιέργεια.

"Ποιος ξέρει τι ζητάς εδώ, κορίτσι;" είπε με φωνή βαθιά και απαλή, σχεδόν σαν μελωδία.

Η κοπέλα τον κοίταξε, και τα λόγια του της θύμισαν το ερώτημα που την έκαιγε. "Ψάχνω την αλήθεια," του είπε. "Θέλω να μάθω τι συνέβη εδώ, γιατί όλα έχουν χαθεί και ο κήπος αυτός είναι τόσο μοναχικός." Ο άντρας την πλησίασε λίγο περισσότερο, χαμογελώντας ελαφρά. "Η αλήθεια δεν είναι εύκολο πράγμα," είπε. "Η συμφωνία του κήπου δεν είναι κάτι που πρέπει να ψάχνεις χωρίς προσοχή. Κάθε επιλογή φέρνει μια συνέπεια, και κάθε μυστικό απαιτεί μια θυσία." Η γυναίκα δεν τρόμαξε. Ένιωσε τον εαυτό της να γεμίζει θάρρος. "Είμαι έτοιμη," του είπε με δύναμη. "Ό,τι κι αν χρειαστεί, θέλω να μάθω." Ο άντρας γέλασε, και ο ήχος ήταν σαν τον ήχο των φύλλων που τρίζουν στο φθινοπωρινό αεράκι. "Τότε έλα μαζί μου," της είπε, απλώνοντας το χέρι του. "Και να θυμάσαι, καθετί που θα ανακαλύψεις, θα αλλάξει τον τρόπο που βλέπεις τον κόσμο για πάντα."

Η κοπέλα άπλωσε το χέρι της και τον ακολούθησε, με τα βήματά τους να χάνονται μέσα στο σκοτάδι του κήπου. Ο αέρας γέμισε με τη μυρωδιά των παλιών λουλουδιών και της βροχής που ερχόταν, και η συμφωνία είχε μόλις αρχίσει να ξετυλίγεται.



επόμενες λέξεις : παιχνίδι, ανάσα, κήπο, σκιά, αέρας