Παίξε με τις συλλαβές

" Έχει και η ψυχή τον δικό της κονιορτό που, εάν σηκωθεί μέσα μας αέρας, αλίμονο. Οι ορμές χτυπάνε στα παράθυρα, τα τζάμια θρυμματίζονται. Λίγοι ξέρουν ότι ο υπερθετικός στα αισθήματα σχηματίζεται με το φως, όχι με τη δύναμη. Κι ότι χρειάζεται χάδι εκεί που βάζουν μαχαίρι... " Οδυσσέας Ελύτης

 

“Τ’ άλλα ειπώθηκαν σιγανά σαν προσευχή:
«Φίλιππε, θεία Ρόζα,
Άννα…» αλλά τι σημασία έχουν τα ονόματα
αφού είμαστε όλοι ξένοι και το σκοτάδι γιατί
έρχεται καθώς νυχτώνει αν όχι για να κρύψει
κάποιο μεγάλο μυστικό.
Ω απέραντη νοσταλγία για κάτι που ποτέ δεν
ζήσαμε
κι όμως αυτό υπήρξε όλη η ζωή μας…”

Τάσος Λειβαδίτης

Καλό μήνα με υγεία και ότι επιθυμείτε

 

"Αν μια στιγμή μπορεί .. αν μια λέξη αρκεί .. σ' αγαπούσα πριν μας δω μαζί.. "
Π. Καρασούλας

 

Τους ανθρώπους που ξεσπάς πάνω τους και αντί να θυμώσουν προσπαθούν να σε κάνουν να νιώσεις καλύτερα,κράτησέ τους....

 

Σπασμένο καράβι να 'μαι πέρα βαθιά
έτσι να 'μαι
με δίχως κατάρτια με δίχως πανιά
να κοιμάμαι

 

Άλλη μια μέρα στο τέλος της φτάνει
μια καλησπέρα νοερά θα στην πω,
ένα παράπονο πάλι με πιάνει
την απουσία σου πως να δεχτώ...

 

"Ο έρωτας αρχίζει από μια μεταφορά. Μ’ άλλα λόγια : Ο έρωτας αρχίζει από τη στιγμή που μια γυναίκα εγγράφεται με μια από τις κουβέντες της, στην ποιητική μας μνήμη... " ραντεβού με τον Μίλαν Κούντερα

 

Η νύχτα να ’ταν που έκλεισε τα μάτια; Μένει αθάλη,
σαν από δοξαριού νευρά μένει πνιχτό βουητό,
μια στάχτη κι ένας ίλιγγος στο μαύρο γυρογιάλι
κι ένα πυκνό φτερούγισμα στην εικασία κλειστό.

Γιώργος Σεφέρης

 

Οι όροι τοποθεσία και θέση στη γεωγραφία χρησιμοποιούνται για την αναγνώριση ενός σημείου ή μιας περιοχής στη επιφάνεια της Γής ή αλλού.

Καλημερούδια παρεούλα

 

Το πρόγραμμα ξεκίνησε μαζί με τα παιδιά της
παιχνίδια εν-συναίσθησης έχει μες στην ποδιά της.
Σε κύκλο η συνάντηση, λένε τα ονόματά τους
φρουτοσαλάτα παίζουνε μ’ όλα τα χρώματά τους.
Συμβόλαιο υπογράφουνε, σαν μια κοινοπραξία
την προσοχή γυρεύουνε, μισούν την απραξία.
Λένε τις ιστορίες τους ο ένας με τον άλλο
και το χαρτί γεμίζουνε με στοχασμό μεγάλο.
Πατρίδα και ξεριζωμός είναι τα θέματά τους
της ξενιτιάς τα σύνορα έχουνε βρει μπροστά τους.
Στέλνουνε γράμματα ζεστά, εκφράζουνε τη λύπη
διαβάζουνε τις σκέψεις τους, ο άλλος πως τους λείπει.
Εικόνες ετοιμάζουνε, ακίνητες τις λένε
στο θέατρο στηρίζονται και φαίνονται να κλαίνε.
Με δράση συνεχίζουνε, φοράνε προσωπεία
κοστούμια δοκιμάζουνε, ζητούν την ουτοπία. Οι στίχοι είναι γραμμένοι σε ιαμβικό δεκαπεντασύλλαβο.

 

Καλημερούδια όμορφο παρεάκι, κολοκυθόπιτα σκέφτομαι να φτιάξω, την αρμυρή με τα μοσχοβολιστά κολοκυθάκια, που είναι ότι καλύτερο για καλοκαίρι

 

Καλησπέρα Δώρα μου,ταχέως έρχομαι να την απολαύσω

 

Παλεύουμε για ένα τίποτα, που ωστόσο είναι το παν.
Οδυσσέας Ελύτης

 

Ο πραγματικά σοφός δάσκαλος δεν είναι αυτός που σε σπρώχνει μέσα στο οίκο της σοφίας,αλλά αυτός που σε οδηγεί στο κατώφλι του μυαλού σου.
Χαλίλ Γκιμπράν

 

<< Για ασφάλεια κυκλωθήκαμε με τείχη - και γίνανε τα τείχη φυλακή μας.>>
Κώστας Ουράνης

 

Πέστε ότι θέλετε,αλλά είναι καλύτερα να σε έχουν εγκαταλείψει από το να μη σε έχουν αγαπήσει ποτέ.
William Congreve

 

Ο Λόρκα μας προτείνει μέσα στη νύχτα τον Σείριο,
ο Χατζιδάκις, μας συστήνει τον Σείριο (ως δικό του τόπο κατοικίας, ως στάση ζωής, ως αντίληψη για τη σχέση).
Έτσι, προκύπτει αβίαστα η ιδέα για ένα τραγούδι που τι πιο φυσικό να γράψει τους στίχους ο Νίκος Γκάτσος..

 

Αγαπάω – Νίκος Καββαδίας

“Αγαπάω τ’ ό,τι θλιμμένο στον κόσμο,
Τα θολά τα ματάκια, τους άρρωστους ανθρώπους,
Τα ξερά, γυμνά δέντρα και τα έρημα πάρκα,
Τις νεκρές πολιτείες, τους τρισκότεινους τόπους.
Τους σκυφτούς οδοιπόρους που μ ένα δισάκι
Για μια πολιτεία μακρινή ξεκινάνε.
Τους τυφλούς μουσικούς των πολύβουων δρόμων,
Τους φτωχούς, τους αλήτες, αυτούς που πεινάνε
Τα χλωμά τα κορίτσια που πάντα προσμένουν
Τον ιππότη που είδαν μια βραδιά στο όνειρό τους
Να φανεί απ τα βάθη του απέραντου δρόμου
Τους κοιμώμενους κύκνους πάνω στ’ ασπροφτερό τους
Τα καράβια που φεύγουν για καινούρια ταξίδια
Και δεν ξέρουν καλά αν θα γυρίσουν ποτέ πίσω
Αγαπάω, και θα θελα μαζί τους να πάω,
Κι ούτε πια να γυρίσω
Αγαπάω τις κλαμένες, ωραίες γυναίκες
Που κοιτάνε μακριά, που κοιτάνε θλιμμένα.
Αγαπώ σε τούτον τον κόσμο ό, τι κλαίει
Γιατί μοιάζει με μένα.”

 

Ρόδου μοσκοβόλημα-Κωστής Παλαμάς

Εφέτος άγρια μ'έδειρεν η βαρυχειμωνιά
που μ'έπιασε χωρίς φωτιά και μ'ηύρε χωρίς νιάτα,
κι ώρα την ώρα πρόσμενα να σωριαστώ βαριά
στη χιονισμένη στράτα.

Μα χτες καθώς με θάρρεψε το γέλιο του Μαρτιού
και τράβηξα να ξαναβρώ τ'αρχαία τα μονοπάτια,
στο πρώτο μοσκοβόλημα ενός ρόδου μακρινού
μου δάκρυσαν τα μάτια.

 

Δούρειος ίππος

Τίποτα δεν μάθαμε από τον μύθο.

Ακόμη τα θαυμάζουμε
τα ξύλινα
τα λόγια
τα έργα
και τα δώρα τους
και αγνοούμε τον εχθρό
που βρίσκεται εντός.
Αποστόλης Ζυμβραγάκης