Με Έμπνευση και Λόγο

<<- Γυναίκες φίλε μου!>> φώναξε αγανακτισμένα ο σύζυγος.
<<Δεν τις πιάνεις με τίποτα! Εκεί που θέλουν το ένα, ζητάνε το άλλο, εκεί που λες ότι τις κατάλαβες .. μπαμ! έχουν ένα ξαφνικό ξέσπασμα από το πουθενά και χάνεις τα αυγά και τα πασχάλια!
Μία κρύο, μία ζέστη, μία πάνω, μία κάτω .. Ορμόνες σου λέει, ορμόνες!
Μα ποιες μέρες του μήνα βρε αδελφέ αυτές οι ορμόνες είναι σε φυσιολογικά επίπεδα; Ακόμα δεν λέω να τις βρω!
Έρχεται με το χαμόγελο στα χείλη να με υποδεχτεί στην πόρτα, χαμογελάω κι εγώ ανυποψίαστος και με αρχίζει στο ψαλτήρι.
Γιατί, γιατί και πάλι γιατί .. Δεν πρόλαβα να αρθρώσω λέξη ο κακομοίρης και με δέος την παρακολουθούσα να μιλά και ανάσα να μην παίρνει! Ήμουν σίγουρος πως με τόση ένταση και χωρίς αναπνοή κάποια στιγμή θα έπεφτε ξερή και είχα και αυτή την αγωνία!
Με τρόπο σήκωσα τα χέρια σαν ένδειξη καλής πίστης, σαν τους αθώους μπροστά σε μία απειλή, σαν παράδοση άνευ όρων και αντί να πετύχω ανακωχή, ειρήνη, τέλος εχθροπραξίων, μου ήρθε νέα επίθεση γιατί και καλά την απαξιώνω λέει!
Ποιος ζωντανός άνθρωπος αντέχει τόσο σφυροκόπημα;>> ψέλλισε ο αβοήθητος σύζυγος.
Δίπλα του κάθισα ώρα πολλή, με σκυμμένο κεφάλι σαν τον "σκεπτόμενο" του Ροντέν και με φιλοσοφική διάθεση σαν ένας άλλος Άμλετ αναρωτήθηκα .. "Μόνος ή σύζυγος;" παράφραση του μνημειώδους "To be or not to be" ..

(εξαιρετικά αφιερωμένο στους ανυποψίαστους και ταλαιπωρημένους)​

επόμενες λέξεις: μέρες, πάλι, λέξη, στιγμή, τέλος

 

Ήταν μια όμορφη μέρα, από αυτές που σε κάνουν να αναστενάζεις από ευχαρίστηση.
Δροσερό αεράκι και ζεστό φως, ανοιξιάτικες μυρωδιές, χαλαροί ρυθμοί ..
Καθισμένη σε ένα παγκάκι, απολάμβανα κάθε στιγμή με έναν καφέ στο χέρι και παρέα φίλων.
Συζητήσεις έπαιρναν κι έδιναν κι εγώ μάλλον αδιάφορη για το θέμα, περισσότερο χαιρόμουν τη βουή γύρω μας, τους ήχους της φωνής του καθενός, τις εκφράσεις τους.
Ένιωθα μια παράξενη αγαλλίαση και ηρεμία μετά από αρκετό καιρό.
Ήξερα πως δεν θα κρατούσε πολύ και γι' αυτό προσπαθούσα να "κρατηθώ" από αυτή την αίσθηση όσο το δυνατόν περισσότερο.
Με την πλάτη ακουμπισμένη πίσω και τα πόδια απλωμένα πάνω στα πόδια των φίλων, ένιωθα σαν να είχαμε γίνει "ένα".
Μια μικρή όαση στην έρημο, ένας μίνι παράδεισος καταμεσής μιας καταπονημένης πόλης.
Μέσα σε αυτή την νιρβάνα οι λέξεις αιωρούνταν, χάνονταν και έμενε και πάλι μόνο η γαλήνη μέσα μου και γύρω μου.
Κάποτε όμως όλα, ειδικά τα ωραία, φτάνουν σε ένα δικό τους, απόλυτα δικό τους τέλος.

επόμενες λέξεις: όμορφη, καφέ, παρέα, ένα, μικρή

 

Από πολύ μικρός ήμουν - και είμαι - ονειροπόλος. Είχα τη συνήθεια να κάνω σχέδια για το οτιδήποτε. Ακόμη και για τα πιο απλά. Άλλες φορές είναι καλό, μα άλλες όχι! Θυμάμαι μικρός ανυπομονούσα για εκείνο το σαββατοκύριακο που θα έπαιζα ξένοιαστος, όχι φάρμα, ευτυχώς! Δεν ήμουν στη γενιά της τεχνολογίας και ας γεννήθηκα το 1999. (Είμαι μικρός ακόμη, αλλά έχω άσπρες τρίχες από τώρα) Βλέπετε έκανα σχέδια για το τι θα κάνω από την αρχή της εβδομάδας. Αδημονούσα να παίξω με τα παιχνίδια μου και το όμορφο σκυλάκι μας στην αυλή. Άλλες φορές καθώς διάβαζα σχεδίαζα τι θα κάνω το καλοκαίρι. Έτσι για να ξεφύγω από το "βαρετό" καθημερινό διάβασμα του δημοτικού. Μα το κάθε καλοκαίρι, άσχετα με το τι σχεδίαζα, με έβρισκε στο εξοχικό μας στη Χαλκιδική.

Το εξοχικό είναι ένα σπίτι που αν και μένει κενό τα 2/3 του χρόνου, το καλοκαίρι σφίζει από χαρά και φωνές. Πόσο μάλλον όταν συνυπάρχεις με άτομα που σου βγάζουν τον καλύτερο εαυτό προσφέροντας την αγάπη και τη θαλπορή τους. Το σπίτι μας είναι μικρό και απέχει από τη θάλασσα κυριολεκτικά μια ανάσα. Έτσι για όταν βαριέσαι να πεταχτείς για μια βουτιά και να δροσιστείς μέσα στον καύσωνα του καλοκαιριού! Οι πιο όμορφες εικόνες είναι αυτές που έχουν χαραχθεί βαθιά μέσα μου και τις θυμάμαι σαν χθες. Το κλασσικό πρωινό που το σπίτι μύριζε ελληνικό καφέ και το τραπέζι να είναι γεμάτο με τα καλούδια της μαμάς. Ζεστό ψωμί, σπιτική μαρμελάδα, γάλα, .. και .. και .. Η γιαγιά μου όλη μέρα στη κουζίνα να μας ετοιμάζει το μεσημεριανό φαγητό και τα σνακς για τη θάλασσα. Σε κάθε εξόρμηση μαζί με τα σωσίβια παίρναμε και μια τσάντα με τις νοστιμιές της γιαγιάς. Ειδικά εκείνοι οι λουκουμάδες με το μέλι....
Στην παραλία κάθε μέρα και μια διαφορετική παρέα. Το πιο αστείο ήταν όταν γνώριζα παιδάκια από διαφορετικές χώρες και προσπαθούσα με τα αγγλικά που ξέρω να συννενοηθώ. Μη φανταστείτε hi, bye, beuatiful, sea. Σκεφτείτε τι διάλογο θα κάναμε.. Όμως, δε μπορώ να πω. Περνούσα κάθε μέρα όλο και πιο όμορφα. Με πολλά παιδιά δίναμε και ραντεβού την επόμενη μέρα στο ίδιο σημείο ώστε να ξανα παίξουμε..και αυτό γινόταν. Από βραδύς το έλεγα στους γονείς μου και αυτοί για να μη μου χαλάσουν χατήρι ξυπνούσαν πρωί πρωί για να προλάβουμε θέση.
Το μεσημέρι ζαλισμένος από τον ήλιο και κουρασμένος από τις ατελείωτες βουτιές γύριζα στο σπίτι και έτρωγα το γιαγιαδίστικο φαγητό. Συνήθως έκανε ελαφρυά φαγητά, μα πάντα δεν έλειπε από το τραπέζι το ψάρι ή κάποιο άλλο θαλασσινό. Αφού τρώγαμε ερχόταν ο μεσημεριανός ύπνος. Έλα παραδεχτείτε το ...ήταν ο πιο ωραίος ύπνος. Εγώ πάντως σε δευτερόλεπτα κοιμόμουν. Το απόγευμα ήταν διαφορετικό κάθε μέρα.. Άλλες φορές πηγαίναμε στη θάλασσα και άλλες φορές έβαζα τις φόρμες μου και έπαιζα με τα αδέρφια μου στην αυλή. Μήλα, ψείρες, κυνηγητό κρυφτό..όλα τα παιχνίδια! Μέχρι να σουρουπώσει και να πάμε την απογευματινή μικρή μας βόλτα και να απολαύσουμε το ηλιοβασίλεμα με ένα παγωτό στο χέρι!



Όπως και να το κάνουμε το καλοκαίρι είναι η ομορφότερη περίοδος του χρόνου. Ανυπομονούμε να περάσουμε αυτές τις μέρες - για άλλους πολλές , για άλλους λίγες - και να ξεκουραστούμε από τη ρηχότητα της καθημερινότητας και το ρουτίνιασμα της ζωής. Εύχομαι μέσα από το μήνυμά μου να σας ταξίδεψα και εσάς στις παιδικές σας καλοκαιρινές αναμνήσεις και να το ευχαριστηθήκατε λιγάκι!

Παναγιώτης
​

επόμενες λέξεις: σχέδια, αγάπη, παιδιά, μέρα, βόλτα

 

Το "άλλο οικόπεδο", όπως το λέγαμε, ασκούσε πάντα μια παράξενη γοητεία. Έτσι, μόλις καταφέραμε και οι πέντε να περάσουμε τη μάντρα του, έγινε δικό μας. Αρκετά κατηφορικό, απάτητο χρόνια, γεμάτο ψηλά πεύκα, πυκνά βάτα, απλωμένους θάμνους και κιτρινοπράσινα χορτάρια, ένα ολόκληρο στρέμμα αγάπης. Μαζεύαμε λουμίνια να τα ξεράνουν οι γιαγιάδες για το καντήλι, στάχυα και γατάκια για τα βάζα, αγριολούλουδα για τα λευκώματα. Κόβαμε τα μπουμπούκια από τις παπαρούνες και στοιχηματίζαμε αν το εσωτερικό τους θα ήταν άσπρο ή ροζ ή κόκκινο πριν τα ανοίξουμε. Σκαρφαλώναμε στη μοναδική αμυγδαλιά, σπάζαμε χλωρά αμύγδαλα με τα δόντια και τρώγαμε τον ρευστό ακόμα καρπό. Πιάναμε πεταλούδες και πασχαλίτσες με αυτοσχέδιες απόχες από τούλι για να τις φέρουμε στον κήπο μας. Κάπου κάπου εμφανίζονταν χελώνες - αναγνωρίζαμε τον συρτό, ρυθμικό ήχο και δε φοβόμασταν για φίδια - και τα κουνέλια του γείτονα, που περνούσαν και αυτά τη μάντρα σκάβοντας από κάτω. Όποιο πιάναμε, το βάζαμε στο ειδικό καλάθι και γινόταν το επίτιμο κουνέλι μέχρι να το χαϊδέψουμε όλοι. Πριν το ελευθερώσουμε, του ψαλιδίζαμε τη γούνα στο πίσω πόδι για να το αναγνωρίζουμε, καθώς κουνέλι με κουρεμένη πατούσα δεν μπορούσε να ξαναγίνει επίτιμο. Παρακολουθούσαμε τα μυρμήγκια που κουβαλούσαν τις προμήθειες και όταν ανακαλύπταμε την φωλιά τους, σκορπίζαμε ζάχαρη γύρω της.
Γλιστρούσαμε στις πευκοβελόνες και προσγειωνόμασταν στο ελάχιστο χώμα που σκέπαζε τον βράχο. Όταν τον χτυπούσαμε με την τσουγκράνα κοβόταν σε γκρίζες φλοίδες που λαμπύριζαν στον ήλιο. Σιγά σιγά καθαρίσαμε το πιο επίπεδο τμήμα του και φτιάξαμε φρούριο. Φαρδιές κοτρώνες, πλεγμένες σε στρώματα, στερεώνονταν με το βάρος τους και αφήσαμε ένα μεγάλο άνοιγμα για να μπαινοβγαίνουν οι θησαυροί μας - κασόνια, χαρτοκιβώτια, αχρησιμοποίητα πλέον τρίκυκλα ποδηλατάκια , παλιά και νέα αντικείμενα από το πανηγύρι τον Δεκαπενταύγουστο. Μια μέρα ένα κουκουνάρι έσκασε ανάμεσά μας και ακολούθησε επίθεση από μια παρέα παιδιών που ήθελαν να μας πάρουν το φρούριο. Από τότε έγινε το καθημερινό μας παιχνίδι. Κάθε πρωί κουβαλούσαμε κουκουνάρια, ξύλα, σακούλες με νερό, μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε τα πάντα, εκτός από πέτρες. Τα αμυντικά μας σχέδια αποδείχτηκαν αρκετά αποτελεσματικά. Μόνο όταν φεύγαμε για μπάνιο στη θάλασσα έβρισκαν ευκαιρία, στρογγυλοκάθονταν και μας κορόιδευαν από μακριά αλλά μόλις θρονιάστηκαν στα πασαλειμμένα από το βράδυ με μαρμελάδα καθίσματα, έγιναν πιο επιφυλακτικοί.
Κάποια φορά, επιστρέφοντας από βόλτα, αντικρύσαμε το φρούριο εντελώς κατεστραμμένο. Ήταν η ώρα που οι μάνες έβγαιναν να τους φωνάξουν για το μεσημεριανό φαγητό αλλά εκείνοι δε φαίνονταν πουθενά. Κάναμε ένα τάιμ άουτ από το κλάμα που είχαμε ρίξει και αρχίσαμε να απαντάμε εμείς, μιμούμενες τις φωνές τους τόσο πιστά που ξεγελάστηκαν, συνεχίζοντας μέχρι να φορτώσουν για τα καλά. Όταν τους είδαμε να μπαίνουν στα σπίτια τους, στήσαμε αυτί και απολαύσαμε πλήρως ένα ενεργό μπόνους απίστευτα εκνευρισμένων μητέρων.
Η επιδιόρθωση αποφασίστηκε για το επόμενο καλοκαίρι. Άλλωστε τα κυκλάμινα είχαν αρχίσει να ανθίζουν, σηματοδοτώντας την έναρξη της επόμενης σχολικής χρονιάς.

επόμενες λέξεις: καταφέραμε, καθημερινό, απίστευτα, αποφασίστηκε, αρχίσει

 

ένα πιάτο πάνω στο άλλο ..

Καθημερινά ζούσαμε απίστευτες, πραγματικά απίθανες καταστάσεις. Μαθαίναμε νέα πράγματα και συνειδητοποιούσαμε ότι αυτό που μέχρι τώρα ξέραμε "έτσι", στην πραγματικότητα ήταν .. "αλλιώς"!
Δύσκολο πράγμα να χωνέψει κάποιος, που ζούσε την ζωή του μέσα στην αλήθεια του, ότι όλα ήταν ένα ψέμα και πως τίποτα απ' όσα ήξερε, δεν ήταν όπως αντιλαμβανόταν μέχρι τότε. Σοκ!
Κάποιοι αποφάσισαν πως η άρνηση είναι η καλύτερη αντιμετώπιση.
Αρνήθηκαν λοιπόν ότι ένιωθαν μέσα τους και συνέχισαν την ίδια ρουτίνα.
Άλλοι προχώρησαν με τα νέα δεδομένα, μισούσαν το ψέμα άλλωστε και υπήρχαν και εκείνοι που στοίβαζαν τις πληροφορίες τη μία πάνω στην άλλη, γνωρίζοντας, αλλά απλώς κοιτώντας. Αμέτοχοι.
Στρώμα, στρώμα έπεφταν οι ειδήσεις, σχηματίζοντας έναν ετοιμόρροπο σχηματισμό. Σαν πιάτα πλυμένα και άτακτα αφημένα να τακτοποιηθούν μόνα τους.
Εμείς παράλληλα σε κάθε μία από τις προηγούμενες διαστάσεις, διατηρούσαμε την δική μας τροχιά που μας πήγαινε μία στην χαρά, μία στη μιζέρια. Δεν καταφέραμε να προστατευτούμε από το αδιάκοπο σφυροκόπημα και υποφέραμε όπως οι αστροναύτες στις δοκιμασίες τους στην αλλαγή πίεσης.
Αρχίσαμε να έχουμε παραισθήσεις και να φαντασιωνόμαστε ταξίδια, περιπλανήσεις και ονειρικές στιγμές στα χρώματα της δύσης και της ανατολής. Στερημένοι σωματικά και ψυχικά, θέλαμε να βιώσουμε πολλά, να κάνουμε ότι είχαμε αφήσει μετέωρο, να νιώσουμε ζωντανοί. Κι εκεί που η χαρά συναντά την συντριβή, κατανόησα αυτό που κάπου διάβασα ..

.. Η απόλαυση της μιας στιγμής είναι το μαρτύριο της επόμενης ..

επόμενες λέξεις: νέα, ίδια, άλλη, δική μας

 

"Έχω κάνει πολλά βήματα. Τόσα πολλά που ακόμα κι αν έτρεχες, δεν θα με έφτανες."

Κάπως έτσι ξεκίνησε η δική μας ιστορία...
Την ώρα που έκλεινε μέσα μου με θόρυβο μια πόρτα, γκρεμίζοντας κάθε αλήθεια που νόμιζα πως υπήρχε μέχρι εκείνη τη στιγμή στη ζωή μου.
Δεν ήσουν ορμητικός άνεμος, μάλλον ένα δροσερό αεράκι στο ιδρωμένο μου μέτωπο.
Αναζωογονητικό και καλοδεχούμενο.

Αν έλεγα πως χάρηκα, θα ήταν μισή αλήθεια.
Είχα μάθει πως όλα τα πράγματα κινούνται σε πλαίσια κι εσύ με έβγαλες εκτός.
Κάπου όμως μου άρεσε η νέα εκδοχή του παράτολμου εαυτού μου...
-Όσο δεν έβγαινε από μέσα μου η ανασφάλεια να με κοιτάξει μέσα από τον καθρέπτη και να με κάνει να αμφιβάλλω ξανά …-
Γιατί τι είναι η ζωή αν όχι αποφάσεις, επιλογές;
Διάλεξα λοιπόν να είμαι τόσο γενναία όσο θα μου επιτρέψει ο εαυτός μου και εσύ.
Είμαι η ίδια αλλά ταυτόχρονα άλλη, διαφορετική.
Δεν φοβάμαι πια.

επόμενες λέξεις: κάπως, δροσερό, αν, μέσα, ζωή

 

Βροχερή μέρα σήμερα και οι σκέψεις να στροβιλίζουν.. εκεί άγγιχτες να σου παιδεύουν το μυαλό και να σε ταλαιπωρούν.... Όμως, υπάρχουν και αυτές οι βροχερές ημέρες, οι ιδιόμορφες, που σε κάνουν να νιώθεις όμορφα ανεξαρτήτως τη μοναξιά και τη μοναχικότητα.. Εγώ συνηθίζω να κάθομαι στο παράθυρο όλες τις εποχές και να χαζεύω το περιβάλλον, τον ουρανό και να αναλύω τη ζωή γενικότερα. Παρέα τα βιβλία, μια κούπα καφέ και τον εαυτό μου.. Η πιο ωραία εποχή είναι το φθινόπωρο - στις αρχές του - με το δροσερό αεράκι που παίρνει μαζί του μικρά πολύχρωμα φυλλαράκια και τα σκορπάει εδώ και εκεί!!

​

Είναι λίγο περίεργο να λες παρέα τον εαυτό μου, αλλά όταν καταλάβει κάποιος ότι καλύτερο φίλο πέρα από τον εαυτό μας δεν υπάρχει, θα αλλάξει πολύ τη νοοτροπία του. Θυμάμαι τον εαυτό μου από την πολύ μικρή ηλικία να έχω μέσα στο κεφάλι μου μια μικρή φωνούλα. Ένα μικρό ανθρωπάκι που μου μιλούσε, αλλά εγώ δεν του έδινα σημασία. Δεν ήξερα τότε τι πάει να πει εσωτερικός κόσμος, εαυτός, το "εγώ" κτλ. Μέσα από πολλές προσωπικές εμπειρίες κατάφερα να αναλύσω αυτό το "εγώ" και να αρχίσω να δίνω περισσότερη σημασία. Να το τρέφω με αγάπη, ευγνωμοσύνη, έγνοια, τρυφερότητα και .. και .. Πολλά θα μπορούσα να γράψω, αλλά ας μην μακρηγορήσω... Πάντα έβαζα το "άλλους" πάνω από το "εγώ". Το τιμωρούσα, αλλά δίχως να γνωρίζω ότι του έκανα κακό. Δεν το συγχωρούσα σε πολλές αποτυχίες και ήμουν απαιτητικός για τις επιδόσεις και τους στόχους που έπρεπε να φέρει εις πέρας. Κοντολογίς, η αδικία πήγαινε σύννεφο....
Έτσι αποφάσισα να αλλάξω.. Πάντα στο πλευρό μου είχα δύο τρεις φίλους, την οικογένεια μου και τα βιβλία αυτοβελτίωσης, αλλά ο αγώνας επικεντρώνεται μέσα στο "είναι" σου. Πρέπει να εκριζώσεις όλα τα αρνητικά αισθήματα & συναισθήματα και να τα μεταμοσχεύσεις με νέα, πιο ουσιώδη.. Ήταν πραγματικά δύσκολο να το πετύχεις. Δε λέω ήταν πολύ δύσκολο να γίνει, αλλά με το καιρό και τον κόπο η αρμονική σχέση έρχεται και είναι πολύ όμορφο συναίσθημα.. Και κάπως έτσι, ο Παναγιώτης και το "εγώ" τού έγιναν πολύ καλά φιλαράκια..
Πριν κλείσω θα σας αναφέρω ένα παράδειγμα που είχα διαβάσει σε ένα λογοτεχνικό βιβλίο για την εσωτερική αγάπη :
Όλοι μας έχουμε πάει σε θέατρα, κινηματογράφους, σινεμά κτλ., σωστά; Πόσες φορές σταθήκαμε σε έναν ηθοποιό, πρωταγωνιστή ή κάποιο τέλος πάντων άτομο που μας έκανε φοβερή εντύπωση; Πολλές και είμαι σίγουρος! Τέτοιοι λοιπόν πρωταγωνιστές είμαστε και εμείς, και μάλιστα με πλούσιες και ηγετικές θεατρικές ικανότητες. Εάν κάποιος σκηνοθέτης έπαιρνε τις ζωές μας και τις ζωγράφιζε με λίγο τέχνη, σασπένς και δράση, θα βλέπαμε μια ταινία του εαυτού μας και σίγουρα θα τη θαυμάζαμε. Υπό αυτό το πρίσμα, είμαστε οι πρωταγωνιστές, που νομίζουμε ότι είμαστε οι θεατές. Και αυτό ισχύει για όλους!! Κανένας από εμάς δεν είναι ασήμαντος, μικρός και ίδιος. Όλοι μας είμαστε διαφορετικοί, σημαντικοί και μεγάλοι. Είμαστε οι σημαντικότεροι άνθρωποι στη γη για τον εαυτό μας, για το "εγώ" και μόνο για το "εγώ". Γιατί αν δεν αγαπήσουμε πρώτα τον εαυτό μας, δεν θα μπορέσουμε να αγαπήσουμε και τους άλλους. Και χωρίς αγάπη ζωή δεν υπάρχει... Η αγάπη είναι το σημαντικότερο αίσθημα για τον άνθρωπο.. Τον αλλάζει, τον διαμορφώνει και τον ολοκληρώνει.....

Παναγιώτης​

Επόμενες λέξεις: οικογένεια, ζωγράφιζε, τέχνη, αίσθημα

 

Ένα έγκλημα διεπράχθη .. Κατά της ψυχής και του χαρακτήρα. Κατά της ίδιας της ύπαρξης.
Και ήταν οδυνηρό να το παρατηρείς, όσο και να το βιώνεις.
Μέσα σε μια δυστοπική πραγματικότητα, δυσλειτουργική και με ακραίες εκφάνσεις, το φως της αληθινής υπαρξιακής αναζήτησης έσβησε.
Έμεινε ένα τεράστιο εγώ. Ταυτόχρονα όπλο και ασπίδα. Προστασία και επίθεση.
Μα ο εχθρός που είναι; Κι εδώ έρχεται η ένσταση.
Ποτέ δεν υπήρξα εχθρός, πάντα ήμουν οικογένεια, φίλος, συνεργάτης, σύντροφος, υποστηρικτής.
Απογοήτευση, πόνος, φόβος, απελπισία, έφεραν την δραματική αλλαγή.
Κι έγινε καλλιτέχνης με υλικά τα δάκρυά σου και έφτιαξε τέχνη με το δικό σου συναίσθημα.
Ζωγράφιζε σε άσπρο καμβά μια καλά οργανωμένη ανόσια πράξη κι αυτό που ήσουν χάθηκε.

Απώλεια ..

Πόσο καλά τη διαχειρίζεσαι ρώτησα. Καθόλου καλά. Πάντα η σκέψη της σε καθόριζε.
Σε κρατούσε πίσω από τα θέλω και τις ανάγκες σου.
Μα αν ο άλλος δεν υποφέρει με την οριστική απουσία σου από τη ζωή του, γιατί να νοιάζει εσένα;
Αν μπορεί να προχωρήσει χωρίς πόνο, χωρίς προσπάθεια τότε έτσι θα κάνεις κι εσύ. Επιβάλλεται να το κάνεις.
Λες πως αγαπάς βαθιά, με πάθος : .. "Μόνο έτσι αξίζει, να αγαπάς πολύ, ατέλειωτα , αλλιώς μην το κάνεις καθόλου. Πιες ένα τσάι καθισμένος στην κουζίνα σου. Ζήσε σαν θεατής κι άσε τους <<ηθοποιούς>> να ζήσουν τον ρόλο τους." ..
Σου απαντώ, να αγαπάς μόνο όσους αξίζουν.
Και πώς ξέρεις ότι κάποιος πραγματικά αξίζει;


επόμενες λέξεις: πράξη, σκέψη, ζωή, αγαπάς, αξίζει

 

Η αγάπη είναι το εσύ,
το εγώ μπορεί μόνο να την αναζητά, να ενθουσιάζεται, να παθιάζεται αλλά δεν αγαπά.
Το εγώ κάνει επιλογές, βάζει όρια
και η αγάπη τα καταργεί μέσα από την απεραντοσύνη της.
Το εγώ χτίζει τον κόσμο του
και η αγάπη τον αλλάζει.
Το εγώ μαζεύει
η αγάπη δίνεται.
Το εγώ διαλέγεται και συνδιαλέγεται
η αγάπη προσφέρει.
Το εγώ κρίνει και συγκρίνει
η αγάπη είναι πάνω από ιδιότητες και χαρακτηριστικά.
Το εγώ φεύγει και έρχεται
η αγάπη παραμένει αμετακίνητη.
Το εγώ διστάζει και αμφιταλαντεύεται
η αγάπη προχωρά με σιγουριά.
Το εγώ ρωτά και μαθαίνει
η αγάπη γνωρίζει εκ των προτέρων.
Το εγώ επιλέγει προσεκτικά πράξεις και κινήσεις
η αγάπη τις εμπνέει αυθόρμητα.
Το εγώ επικεντρώνεται σε ό,τι αξίζει
η αγάπη κάνει τη ζωή να αξίζει.
Το εγώ δίνει και σφίγγει τα χέρια
η αγάπη τα ανοίγει και τα απλώνει.
Το εγώ ίσως πικραθεί από ανήσυχες σκέψεις, διαλυμένες ελπίδες, σκληρές πράξεις με αφετηρία και τελικό αποδέκτη το ίδιο,
γιατί η αγάπη δεν πληγώνει ποτέ.
Τότε μπορεί να υψώνει τείχη και να βρίσκει καταφύγια για να αυτοπροστατεύεται,
άδικα όμως, γιατί η αγάπη δεν είναι διαδραστική, τρέφεται από την ίδια της την ύπαρξη.
Κι όταν ο πιο βαθύς πόνος που μπορεί να νιώσει ο άνθρωπος σμιλέψει το εγώ και το αμβλύνει
και ισοπεδώσει κάθε αντίσταση,
τότε είναι γλυκιά η ζεστασιά που φέρνει η υπέρβαση
και μοιάζει σαν αγάπη.

Επόμενες λέξεις: απεραντοσύνη, προσφέρει, προχωρά, εμπνέει, υπέρβαση

 

Κάπου μεταξύ ύπνου και ξύπνιου, λίγο πριν η συνείδηση αποκοιμηθεί και ο κόσμος των ονείρων πάρει τον έλεγχο, λίγο πριν το σώμα χαλαρώσει στην αγκαλιά του Μορφέα, σκέφτομαι ..
Πολλά σενάρια, πολλές πιθανές ή απίθανες εξελίξεις ..
Σε αυτές τις ιστορίες είσαι πάντα εσύ, αλλά αλλιώς. Όπως θα ήθελα, όπως μου αρέσει.
Κάνεις υπερβάσεις, είσαι ο πρωταγωνιστής ήρωας και εγώ η σύντροφος, συνοδοιπόρος, αγαπημένη.
Στην άκρη του "γκρεμού" και πριν την κατάβαση ή άνοδο στο ασυνείδητο, πλησιάζω αυτό που θέλω κι όταν πια μπω στο όνειρο, αυτό που θέλω .. απομακρύνεται.
Εκείνη τη στιγμή που μπορώ σχεδόν να γευτώ όσα επιθυμώ, βρίσκομαι μακριά, στην απεραντοσύνη ενός αχαρτογράφητου κόσμου.
Δεν έχω πια επιλογές γιατί λειτουργώ έξω από το σενάριο, με πηγαίνει η ιστορία καθώς τρέχει και μαζί της τρέχω κι εγώ.
Κάπου κάπου καταφέρνω να σταθώ, να κοιτάξω γύρω μου, πίσω μου .. τις κινήσεις των χεριών μου και τότε αντιλαμβάνομαι πως ονειρεύομαι. Όλο αυτό αποκτά μια άλλη διάσταση και μπορώ ξανά να ελέγχω την πορεία του ονείρου μου.
Τότε προχωρώ χωρίς φόβο όλο και πιο βαθιά.
Φαντασία, φαντασίωση, πραγματικότητα και παραίσθηση συνθέτουν ένα παράδοξο σύνολο, όπου δεν ξέρω που αρχίζει το ένα και που τελειώνει το άλλο.
Και μετά από όλα αυτά .. ξυπνώ. Ή έτσι νομίζω.
Σε μια τέτοια μετάβαση, είχα την έμπνευση να σου δώσω ένα μικρό <<κομμάτι>> από μένα και όταν ξύπνησα αυτό το κομμάτι μου έλειπε.
Όταν θα σε βρω ξανά σε ένα τέτοιο όνειρο, περιμένω αυτό το κομμάτι να μου το επιστρέψεις ή να μου προσφέρεις το αντίστοιχο δικό σου.


επόμενες λέξεις: ύπνου, αγκαλιά, εσύ, αρέσει, κομμάτι

 

«Δεν υπάρχει τίποτε πιο θλιβερό σ’ αυτόν τον κόσμο από το να ξυπνάς τα Χριστούγεννα το πρωί και να μην είσαι παιδί» ..
​

«Το δώρο είσαι εσύ...»

Ένα μεγάλο χριστουγεννιάτικο δέντρο, στολισμένο και φωτισμένο.
Πολύχρωμα πακέτα με γυαλιστερές κορδέλες, με τάξη τοποθετημένα από κάτω, πάνω στο ζεστό χαλί.
Στο τζάκι μια όμορφη φωτιά.
Καλεσμένοι με ποτήρια στα χέρια γελούν και συζητούν ζωηρά.
Η χαλαρή μουσική γεμίζει τα κενά, αγκαλιάζει τις καρδιές και δίνει ρυθμό στο παιχνίδι των μικρότερων.
Η ατμόσφαιρα γιορτινή, αισιόδοξη, λαμπερή, γεμάτη υποσχέσεις για μια υπέροχη νέα χρονιά.
Όλα κομμάτια του παραμυθιού που συνθέτουν τη συμφωνία των γιορτινών ημερών.
Σε λίγο τα φώτα θα σβήσουν, η αντίστροφη μέτρηση θα ξεκινήσει και το 2022 θα πάρει τη θέση της χρονιάς που φεύγει.
Μέσα στο πλήθος τα συναισθήματα μεγεθύνονται και ότι ένιωθες πριν, τώρα σε πλημμυρίζει.
Αυτό που θα "έπρεπε" σε ζαλίζει, γίνεται τεράστιο και μέσα του πνίγεσαι.
Νοσταλγία, θλίψη, προσδοκίες .. Τόσες προσδοκίες!
Δάκρυα τρέχουν από τα μάτια σου και μπλέκονται με το γέλιο που είναι μόνο στα χείλη σου.
Κρατάς το ποτήρι σου γερά και με το βλέμμα στο χρυσαφί περιεχόμενο, σιγοτραγουδάς μαζί με την Μαράια Κάρεϊ .. "Φέτος το μόνο δώρο που θέλω είσαι εσύ."

.. Μακάρι η νέα χρονιά να μας φέρει αυτό που μας λείπει περισσότερο, να μας δώσει αγάπη και να μας εμπνεύσει να δώσουμε κι εμείς.
Ότι μας αρέσει να το έχουμε γύρω μας .. Κι ότι στον ύπνο μας λαχταρούμε, να το ζήσουμε στον ξύπνιο μας! ..


επόμενες λέξεις: όμορφη, φώτα, μέσα, γέλιο, δώρο

 

Εγώ ειμί ο πατέρας σου. Εγώ ειμί η μητέρα σου. Εγώ ειμί τα φώτα του κόσμου σου, και μέσα σε αυτά τα φώτα κρύβεσαι εσύ που φοβάσαι της δυσκολίες και τους πειρασμούς.
Όμως αυτοί οι πειρασμοί είναι πολλές φορές δυνατοί, ισχυρότεροι από την καρδιά και την διψασμένη ψυχή σου. Μια ψυχή που θέλει να αμφισβητεί και να ανακαλύπτει.
Και όταν εσύ θα ενδώσεις, όταν θα ακούσεις το γέλιο του σκότους και θα τρέξεις σ'αυτό, όταν εσύ θα αποποιηθείς τα φωτά που σου έδωσα, τότε εγώ θα είμαι εκεί για να σε αγκαλιάσω και να σε φέρω πίσω στα φώτα μου, στις ζεστές ακτίνες μου.
Και τότε είναι που θα καταλάβεις ότι η ομορφιά της ζωής, αυτού του ανεκτίμητου δώρου που σου χάρισα απλόχερα, κρύβεται σε αυτά που ήδη έχουμε και όχι στο άγνωστο.
Αλλά εσύ κάποια στιγμή θα ενδώσεις και πάλι, όχι επίτηδες, απλά έτσι έχεις φτιαχτεί. Και εγώ ξανά θα σου θυμίσω πόσο όμορφη είναι η ζωή, πως να αγαπάς, να γελάς, να νιώθεις.

Όσες φορές κι αν χρειαστεί, εγώ θα είμαι εδώ!


Επόμενες λέξεις: άγνωστο, μητέρα, διψασμένη, ακτίνες, επίτηδες

 

Σήμερα έφτιαξα ένα γλυκό. Κέικ σοκολάτας, με γέμιση σοκολάτας και επικάλυψη λευκής σοκολάτας!
Η απόλυτη υπερβολή με σοκολατένια εμφάνιση. Κόβοντας το πρώτο κομμάτι η γέμιση που διατηρείται υγρή, χύνεται στο πιάτο και σου παίρνει το μυαλό. Όταν συνοδεύεται με παγωτό, τότε πραγματικά η γεύση είναι συναρπαστική, σαν έκρηξη μέσα στο στόμα!
Προσεκτικά τοποθέτησα το δημιούργημά μου μέσα σε ένα όμορφο κουτί και το έκλεισα με μια χαρούμενη, κόκκινη κορδέλα.
Επίτηδες δεν έβαλα κάρτα, ήθελα να είναι έκπληξη. Θα στο έστελνα χωρίς στοιχεία αποστολέα.
Ήταν τα γενέθλιά σου και ένιωθα την ανάγκη να κάνω κάτι μικρό, κάτι γλυκό μόνο για σένα.
Καθώς πήρα το πακέτο στα χέρια μου και βγήκα στον δρόμο, οι ζεστές ακτίνες του ήλιου έπεσαν στο πρόσωπό μου και ένιωσα ένα παράξενο ενθουσιασμό, σαν κόμπο στο στομάχι μου.
Με μεγάλα βήματα και χαμόγελο στο στόμα σκεφτόμουν την αντίδρασή σου. Θα καταλάβαινες από ποιον ήταν; Κι αν καταλάβαινες θα χαιρόσουν;
Κι αν δεν σου άρεσε; Η σκέψη με έκανε να κοντοσταθώ .. Αν ένιωθες ενόχληση; Ακόμα χειρότερα αν θύμωνες ..
Η αντίδρασή σου, μου ήταν τόσο άγνωστη που έπαψα να νιώθω χαρά, ο κόμπος ενθουσιασμού έγινε σφίξιμο άγχους. Το τελευταίο που ήθελα ήταν να δημιουργήσω πρόβλημα.
Τα λόγια της μητέρας μου, ήρθαν εκείνη τη στιγμή στο μυαλό μου .. "Αν δεν είσαι σίγουρη για κάτι, τότε μην το κάνεις .. "
Αποφάσισα να μην σου στείλω το δώρο μου.
Μια τρυφερή σκέψη, ένα νόστιμο γλυκό, η αγάπη, πρέπει να είναι ευπρόσδεκτα, αν δεν είναι, καλύτερα να μην παραδίδονται, να μένουν στον "κάτοχο".
<<Ευτυχία είναι να πίνεις νερό όταν διψάς, να τρως όταν πεινάς, να ανακουφίζεσαι όταν πονάς, να αγαπιέσαι όταν αγαπάς..>>

επόμενες λέξεις: γλυκό, κόκκινη, σκέψη, χαρά, όταν

 

<< Σε προδίδουν τα κόκκινά σου μάγουλα.
Δεν ωφελεί να κρύβεσαι και να αποστρέφεις το βλέμμα.
Ξεκάθαρο πως κάτι παραμονεύει πίσω από τα κατεβασμένα σου βλέφαρα!
Είναι σκέψεις και πράξεις που προσπαθείς να κρατήσεις μυστικές ..
Γλυκά μάτια, γλυκό χαμόγελο.
Η εξαπάτηση σε κάνει τόσο ελκυστικό.
Είναι το μυστήριο σε όσα κρατάς σκόπιμα και πονηρά, ανείπωτα.
Πρόκληση και πρόσκληση λάμπει στα μάτια σου.
Στέκεται στα λακκάκια που έχεις δίπλα στο στόμα σου,
κρέμεται στις άκρες των χειλιών σου,
στάζει στον λαιμό σου, τρέχει στα δάχτυλά σου.
Χαίρομαι να ακούω τις λέξεις που λες.
Δεν έχουν τόση σημασία, όσο ότι τις λες εσύ και εγώ μπορώ να τις ακούω.
Ίσως το μυστικό να βρίσκεται μπροστά μου, κρυμμένο στα φανερά.
Όταν σε δω, θα έχω βρει εκείνο που είναι αόρατο για τους άλλους.
Τίποτα που αξίζει να βρεθεί, δεν βρίσκεται εύκολα.
Τίποτα που αξίζει να πραγματοποιηθεί, δεν εκπληρώνεται χωρίς θυσίες. >>

​

επόμενες λέξεις: πίσω, τόσο, άκρες, λέξεις, αόρατο

​

 

Κοιτάζοντας πίσω στο μυαλό μου,αναπολώ τις μέρες που ξεκίνησα να παίζω αυτό το παιχνίδι. Άνοιξα αυτό το λογαριασμό τόσο για μένα, για να ξεχνιέμαι, όσο και για τον αδερφό μου. Εκείνος ήταν δυστυχώς άρρωστος, τον χαροποιούσε λοιπόν να βλέπει όλα αυτά τα όμορφα ζωάκια να κινούνται με τα όμορφα χρώματα. Για εμένα μου έφτανε να βλέπω να σχηματίζεται ένα χαμόγελο στις άκρες των χειλιών του, όταν μπαίναμε στο παιχνίδι. Δυστυχώς εκείνος δεν τα κατάφερε και εγώ έμεινα να παίζω το παιχνίδι μόνη μου, δεν υπάρχουν λέξεις να περιγράψουν τι ένιωσα, αλλά αποφάσισα πως θα συνεχίζω να ζω και για τους δυο μας. Ξέρω πως δεν είναι πια εδώ, όμως υπάρχουν στιγμές που κάτι αόρατο νιώθω κοντά μου, θέλω να πιστεύω πως είναι εκείνος αυτό που νιώθω. Τελικά είμαστε πιο δυνατοί από όσο νομίζουμε και η δύναμη μας μεγαλώνει από τα απλά πράγματα γύρω μας , όπως το να παίζουμε ένα όμορφο παιχνίδι.


επόμενες λέξεις: μυαλό, όμορφα, έφτανε, αλλά, πιστεύω

 

Ήταν απόγευμα Σαββάτου.
Καθόταν σιωπηλός στη βεράντα και παρακολουθούσε τις σκιές που όλο και μεγάλωναν, τα φώτα σιγά σιγά να ανάβουν και το κενό μέσα του να παραμένει ασφυκτικά άδειο.
Δεν έβλεπε μπροστά κινήσεις που να μπορεί να κάνει και πίσω .. Το "πίσω" ήταν μια τελειωμένη ιστορία. Το τώρα κυλούσε και εκείνος δεν έκανε τίποτα.
Πολλές φορές έπλαθε με το μυαλό του σενάρια, ολόκληρες ιστορίες όπου μπορούσε να κάνει ό,τι ήθελε, ό,τι του άρεσε και ό,τι επιθυμούσε. Αυτές οι ιστορίες τον κοίμιζαν τα βράδια και τα πρωινά ξυπνούσε ζαλισμένος και πιο άδειος από πριν, καθώς η αίσθηση του ανικανοποίητου τον ακολουθούσε για ώρα πολύ, σε όλες του τις δραστηριότητες.
Αυτό τον γέμιζε με ένα σιωπηλό θυμό. Θύμωνε με αυτό που θα μπορούσε, αυτό που ήθελε, γιατί ήταν ευκολότερο από να το θυμώνει γι' αυτό που είχε.
Ήθελε να του φτάνει αυτό που δεν έφτανε, αλλά ήταν αδύνατο να βρει πως θα είχε τόσο, ώστε τελικά να γεμίσει το κενό και να σταματήσει τους "θορύβους".
Ο εαυτός του φώναζε: "Είσαι ευτυχισμένος;" ..
"Φτάνει, απαντούσε εκείνος ξανά και ξανά, κανείς δεν είναι ευτυχισμένος!!"
Σε τι πίστευε πια δεν θυμόταν. Συναισθήματα, σκέψεις και όνειρα είχαν γίνει ένα.
Έκλεισε τα μάτια και μια όμορφη εικόνα άρχισε να σχηματίζεται, καθώς σιγά σιγά παρασύρθηκε σε έναν ύπνο βαθύ.
Ήταν άβολα σε εκείνη την καρέκλα αλλά .. ναι, ήταν τόσο ωραίο αυτό που έβλεπε ..

επόμενες λέξεις: Σαββάτου, βεράντα, φώτα, βράδια, πρωινά

 

Άλλη μια μέρα κοντεύει να φτάσει στο τέλος της έχει σουρουπώσει ,τα νυχτερινά φώτα άναψαν δυνατά δηλόνωντας ηχηρά την παρουσία τους στη γλυκιά βραδιά που τα συνοδεύει!!
Βγήκα στην βεράντα να απολαύσω τις τελευταίες ώρες του Σαββάτου πρίν μας αποχαιρετήσει..Όλη αυτή η ατμόσφαιρα συνωμότησε με το μυαλό μου και αφέθηκε σε σκέψεις...!!
Σάν παιδί,τότε που παίζαμε στίς γειτονιές,έκανα μεγάλα όνειρα,σχέδια και η καρδιά μου χτυπούσε απο ενθουσιασμό ...Έτρεχα τα πρωινά με την ομάδα των ξυπόλητων ιπποτών,μέχρι αργά το σούρουπο..και μας μάζευαν μεσα οι φωνές που φωναζαν επιτακτικά και γεμάτο αγωνία το όνομα μας..Μιχααααληη....Ρανιαααα....Λιιιτσααα .....βράδιασε πια μα δεν χορτάσατε;;;Ελατε μέσα νύχτωσε..Έτσι ..όλες μάζι σαν χορωδία!!
Ταράζομαι και φεύγω απ'αυτή την γλυκιά διάθεση που ήμουν μα που πήγαν τοσα όνειρα τόσα σχεδια;;;Τι έκανα τίποτα απ'ολα αυτά που σκεφτόμουν τότε...τίποτε..!Σηκώνομαι απότομα και πάω μέσα στο σπίτι ,εκεί με περίμενε μια έκπληξη..Ήταν η ποιο όμορφη ανθοδέσμη που είδα ποτέ στην ζώη μου!!Δάκρυα χαράς έτρεξαν από τα μάτια μου ...μπορεί να μην πέτυχα αυτά που ονειρεύομουν σαν παιδί..κατέκτησα όμως άλλα σπουδαιότερα που δεν τα αλλάζω με τίποτα στον κόσμο όλο!!Δέν εχει σημασία που θα σε βγάλει η ζωή,τι θα καταφέρεις και τι όχι..αρκεί να είναι ευτυχισμένη η ψυχή σου!!

Επόμενες λέξεις:παρουσία,όνειρα,σχέδια,κατέκτησα,ψυχή

 

Δε φτάνει που η Πανδώρα άνοιξε το κουτί και βγήκαν από μέσα όλα τα κακά, άφησε στον πάτο την ελπίδα και οι άνθρωποι περιμένουμε την παρουσία ενός ουράνιου τόξου και μιας ηλιόλουστης μέρας για να χαμογελάσουμε.
Μας δίδαξαν να κάνουμε σχέδια και να αγωνιζόμαστε για να κατακτήσουμε τους στόχους μας αλλά μας άφησαν να καταλάβουμε μόνοι μας πως, στην πορεία για να το πετύχουμε, θα βιώσουμε τους μεγαλύτερους κόπους και τις περισσότερες απογοητεύσεις.
Είπαν να μην κοιμόμαστε, να κυνηγήσουμε τα όνειρα, αλλά αυτά ξεθώριασαν μέσα από την κούραση της ξαγρύπνιας.
Μάθαμε να θέλουμε αυτό που μπορούμε να κάνουμε και απομακρυνθήκαμε από αυτό που είμαστε και που μπορούμε να γίνουμε.
Αποδεχτήκαμε πως είναι δίκαιο ο νικητής να τα παίρνει όλα, όμως πόσο δίκαιοι είναι οι όροι που αναδεικνύεται ο νικητής;
Μοιάζουμε με άλογα κούρσας αλλά τα μετάλλια που διαφημίζονται στην τηλεόραση αφορούν τους αναβάτες.
Νιώθουμε μειονεκτικά βλέποντας τις ουρές των άλλων μπροστά μας και κυνηγάμε τη δική μας ουρά, ανακυκλώνοντας τα ίδια λάθη.
Μετράμε την ευτυχία μας με πρότυπο το μέσο όρο και τη βρίσκουμε μισή, γιατί δεν αγαπήσαμε τη διαφορετικότητα και τη μοναδικότητά μας.
Άραγε πόσο πιο εύκολο θα ήταν να είμαστε ευτυχισμένοι, αν η Πανδώρα είχε αφήσει μέσα στο κουτί της την ικανότητα να αποδεχόμαστε
τη μυρωδιά και τη γεύση της καταιγίδας με ευγνωμοσύνη που εξαφάνισε τα συννεφάκια που ανεπαίσθητα μαζεύονταν στην ψυχή μας,
ακούγοντας τον κρότο από σπασμένα στερεότυπα,
καθρεφτίζοντας όλο το νόημα της επιτυχίας στην ένταση και στην προσπάθεια στο βλέμμα του αλόγου να φτάσει στο τέρμα
και κρατώντας τη ζωή, σαν ένα άγραφο χαρτί, με την εμπιστοσύνη που βγάζουν τα χέρια ενός μικρού παιδιού;

Επόμενες λέξεις: Μάθαμε, Αποδεχτήκαμε, Μοιάζουμε, Νιώθουμε, Μετράμε

 

Μετράς κι εσύ αντίστροφα τις μέρες για την άδειά σου;
Εργάσιμες και Σαββατοκύριακα ..
Τις κοιτάζεις στο ημερολόγιο και ανυπομονείς. Δείχνουν να καθυστερούν, αλλά ξέρεις καλά ότι οι μέρες περνούν γρήγορα.
Άδειες έρχονται και φεύγουν, εποχές, γιορτές και χρόνια .. Πόσα χρόνια;
Τα πιο πολύτιμα πράγματα, δεν είναι καν πράγματα. Είναι αναμνήσεις. Εμπειρίες που έζησες και έμειναν μέσα σου να τις αναπολείς και να τις ζεις ξανά και ξανά, κάθε φορά λίγο πιο όμορφα, λίγο πιο καθαρά, απαλλαγμένη από σκέψεις, αναστολές ή ενοχές. Φρέσκιες σαν να γίνονται τώρα, πολύτιμες σαν κάτι που έφυγε αλλά είναι παντοτινά δικό σου.
Εμείς οι δυο μοιάζουμε, είμαστε ένα. Σε κοιτάζω στον καθρέπτη και σε αναγνωρίζω. Είσαι εγώ και είμαι εσύ.
Πλέον σε αποδέχομαι και με αποδέχεσαι. Δεν είμαστε τέλειες, έχουμε ελαττώματα, ατέλειες που μας κάνουν αυτό που είμαστε.
<< Ολοκληρωμένοι άνθρωποι, ωραίοι και άσχημοι, καλοί και κακοί. >>
Το φως μέσα μας το βλέπω να λάμπει. Πάντα να βγαίνει προς τα έξω παρά το σκοτάδι που προσπαθεί να επικρατήσει.
Τα τελευταία χρόνια έμαθα να βασίζομαι πάνω σου, να σε εμπιστεύομαι, να σε νιώθω καλύτερα.
Είδα τις δυνάμεις σου, τις αδυναμίες σου και σε αγάπησα λίγο παραπάνω για τις προσπάθειές σου να βγαίνεις πάνω από τις δυσκολίες, χωρίς να γίνεσαι κάτι ξένο, άγνωστο ή αλλοτριωμένο.
Αν είχα μια ευχή θα ήταν πάντα να μείνεις έτσι .. Ένα παιδί που πέφτει και σηκώνεται, κλαίει, γελάει και μαθαίνει συνέχεια.

Όχι ενήλικος, οι ενήλικοι δεν μαθαίνουν πια, σκληραίνουν, σίγουροι πως ξέρουν τα πάντα και εσύ γνωρίζεις πως η γνώση δεν τελειώνει ποτέ.


επόμενες λέξεις: Σαββατοκύριακα, πολύτιμα, μέσα, φως, αν

 

Οι πρώτοι μου φαρμεροδάσκαλοι ήταν παιδιά του Δημοτικού, σε έναν υπολογιστή που συνήθως έκανε του κεφαλιού του. Τα Σαββατοκύριακα, όταν μου αποκάλυπταν τα πολύτιμα "μυστικά" του παιχνιδιού, ένιωθα πως είχα ανακαλύψει την Αμερική. Σιγά σιγά ο υπολογιστής υπάκουγε στις εντολές μου, όλα τα παιδιά με πέρασαν σε ύψος κι εγώ σε πόντους εμπειρίας.
Κανόνας 1ος Όσο άσχετος κι αν είσαι, κάποτε θα περάσεις σε επίπεδο τουλάχιστον όσους έχουν σταματήσει να παίζουν.
Ακολούθησε η φάση του log in, που δεν ήταν πάντα εύκολη, με αποκορύφωμα τις περιόδους των διακοπών και τη συνεργασία με άπονους παρόχους ίντερνετ.
Κανόνας 2ος Ο σύγχρονος παίκτης ξεχωρίζει για το πλατύ χαμόγελο ικανοποίησης μόλις συνδεθεί, παρά τα βάσανα που έχει περάσει μέχρι να το πετύχει.
Αναμφίβολα, η συχνή, πυκνή εισαγωγή νέων αντικειμένων και η λαχτάρα να τα αποκτήσω όλα οδήγησαν σε μια αμφίδρομη, καθοριστική και διαρκώς εξελισσόμενη διαδικασία αλληλεπίδρασης με τη φάρμα μου.
Κανόνας 3ος Το παιχνίδι δίνει πολλές και διαφορετικές ευκαιρίες, αρκεί να επιμένω με εμπιστοσύνη πως κάποια θα είναι η δική μου.
Κανόνας 4ος Όσα δε φτάνει η αλεπού, πηδάει και τα πιάνει. Εννοείται πως σε καμία περίπτωση δεν τα κάνει κρεμαστάρια, ούτε πριν τα πιάσει, γιατί τότε δε θα πηδήσει ποτέ, ούτε μετά, γιατί θα έχει απαξιώσει η ίδια όλη της την προσπάθεια.
Κανόνας 5ος Ακούω το παιχνίδι. Κάθε φορά μου μιλάει μέσα από διαφορετικούς τρόπους και εναλλακτικές.
Επιπλέον, οι συμβουλές, οι τρόποι και τα μέσα για να ολοκληρωθεί και να αποδώσει μια προσπάθεια έχουν σημαντικό ρόλο και η γνώση τους χαρακτηρίζει έναν παίκτη. Ωστόσο:
Κανόνας 6ος Δεν υπάρχει μια και μοναδική συγκεκριμένη στρατηγική για να επιτευχθεί ένας στόχος, η καλύτερη όμως είναι αυτή που δημιουργεί αίσθημα προσμονής για το επόμενο log in.
Κανόνας 7ος Οι στρατηγικές που με απογοήτευσαν είναι συνήθως αυτές που δεν ταιριάζουν στον τρόπο που παίζω.
Κανόνας 8ος Ο άπειρος παίκτης ενημερώνεται και μαθαίνει από τα φώτα άλλων, ο έμπειρος εφαρμόζει στρατηγικές, ο καλός τις τροποποιεί με βάση προηγούμενες αστοχίες, ο δυνατός βρίσκει καινούργιες και ο παιχταράς κάνει όλα αυτά μαζί.
Κανόνας 9ος Τα χρόνια που παίζω μοιάζουν με διαδοχικούς κύκλους, που καθένας τέμνει τους προηγούμενους. Ένα πολύ μεγάλο ευχαριστώ στους συμπαίκτες που ενέπνευσαν και έδειξαν νέες προοπτικές στα σημεία σύνδεσης αυτών των κύκλων.
Κανόνας 10ος Τίποτα δεν τελειώνει μέχρι να τελειώσει και το παιχνίδι παίζεται, παίζεται ακόμα.


Επόμενες λέξεις: ξεχωρίζει, διαφορετικές, αποδώσει, διαδοχικούς, σημεία