Ιστορίες για το farmerama

Η συζήτηση στο 'Γωνία ομιλητών' ξεκίνησε από τον/την FARMER.GP, 16/11/17.

Αγαπητέ αναγνώστη και αναγνώστρια του φόρουμ,

αν θέλεις να συμμετέχεις ενεργά στις συζητήσεις του φόρουμ ή να δημιουργείς τα δικά σου θέματα, θα πρέπει πρώτα να συνδεθείς στο παιχνίδι. Αν δεν έχεις ήδη λογαριασμό παιχνιδιού, κάνε εγγραφή. Ανυπομονούμε να σε καλωσορίσουμε στην ομάδα μας στο φόρουμ! „ΣΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ!“
Κατάσταση θέματος:
Δεν μπορείτε να υποβάλετε άλλες απαντήσεις.
  1. FARMER.GP

    FARMER.GP Βετεράνος του παιχνιδιού

    Μια φορά και ένα καιρό ήταν τρία γουρουνάκια αδερφάκια που ζούσαν στο σπίτι της μαμάς τους. Τα αδερφάκια αυτά ήθελαν όταν μεγαλώσουν έχουν το δικό τους σπίτι και ένα ξεχωριστό επάγγελμα μακριά από το πατρικό τους. Έτσι αφού τελείωσαν το πανεπιστήμιο ή τη σχολή τους, θέλησαν να ασκήσουν τα επαγγέλματα που σπούδασαν. Το πρώτο γουρουνάκι (Στέλιος) που του άρεσε η μαγειρική έγινε μάγειρας-ζαχαροπλάστης. Το δεύτερο (Χοντροκοιλαράς) που αγαπούσε την περιπέτεια σπούδασε ναυτικός. Το τρίτο (Λάκης) που λάτρευε το διάστημα σπούδασε αστροναύτης. Και τα τρία αδέρφια έκτισαν τα σπίτια τους κοντά σε ένα αγρόκτημα. Γείτονας τους στο αγρόκτημα ήταν ένας καλός λύκος (Φένσο) που έγινε και φίλος τους. Την πρώτη τους νύχτα εμφανίστηκε ένας δυνατός αέρας και γκρέμισε τα τέσσερα σπιτάκια, (επειδή ήταν από άχυρα).Οι τέσσερις φίλοι φιλοξενήθηκαν στο καράβι του Χοντροκοιλαρά παρά τα τόσα ταρακουνήματα από τα κύματα. Την επόμενη μέρα έκτισαν τα σπίτια τους από ξύλο. Δυστυχώς μετά από μια εβδομάδα συνέβη το ίδιο γεγονός με τον αέρα, αφήνοντας πίσω του πεταμένα ξύλα παντού. Αυτή τη φορά τα γουρουνάκια και ο λύκος φιλοξενήθηκαν για τη νύχτα τους στο εστιατόριο-ζαχαροπλαστείο του Στέλιου. Μετά που ξημέρωσε και το σκέφτηκαν καλύτερα, έκτισαν τα σπίτια τους από τούβλα. Κατάφεραν επιτέλους να μείνουν σε αυτά παρά τις καιρικές συνθήκες. Τα ζώα σαν καλοί γείτονες έκαναν σχεδόν συχνά επισκέψεις μεταξύ τους. Ο Στέλιος έφερνε μαζί του κάποιο σπιτικό φαγητό-γλυκό από το μαγαζί του. Ο Χοντροκοιλαράς διάφορα όστρακα και σουβενίρ από τα ταξίδια του, ο Λάκης διάφορες σπάνιες πέτρες από το διάστημα και ο Φένσο διάφορα φρούτα και λαχανικά από το κήπο του. Μερικές φορές τα επισκέπτονταν και η μαμά των γουρουνιών,για να καμαρώσει τα παιδιά της. Ο μάγειρας, ο ναυτικός, ο αστροναύτης και ο αγρότης φίλος τους έζησαν καλά και εμείς καλύτερα.
     
    Τελευταία επεξεργασία: 16/11/17
    Αρέσει σε ΜαύροςΛύκος, kat77, skareleni και 13 σε άλλους.
  2. FARMER.GP

    FARMER.GP Βετεράνος του παιχνιδιού

    "Οι τρεις αγελάδες" Μια φορά και ένα καιρό ήταν τρία θηλυκά μοσχαράκια σε μια τεράστια φάρμα, ένα καφέ,ένα λευκό και ένα κίτρινο. Τα μοσχαράκια αυτά ήθελαν όταν μεγαλώσουν να κάνουν κάτι διαφορετικό από τις υπόλοιπες αγελάδες συγγενείς τους.Παρατηρούσαν καθημερινά ότι οι συνήθειες ενός θηλυκού βοδιού ήταν να βόσκει στα λιβάδια και παίρνει ο αγρότης το γάλα του.Καθώς περνούσαν τα χρόνια και τα μοσχαράκια έγιναν ώριμες αγελάδες, αποφάσισαν να φύγουν από το αγρόκτημα που ζούσαν. Έτσι μια νύχτα πήραν ό,τι χρειάζονταν μαζί τους και ξεκίνησαν για ένα ταξίδι. Μερικές μέρες μετά έφτασαν σε ένα τόπο, το οποίο υπήρχαν μόνο ζώα. Αφού γνωρίστηκαν με τους κατοίκους αυτής της χώρας, προσπάθησαν να βρουν κάποιο κατάλληλο επάγγελμα. Άσκησαν όλα τα επαγγέλματα που βρήκαν, αλλά κανένα δεν των άρεσε. Απογοητευμένες οι τρεις αδερφές ετοιμάστηκαν να τα παρατήσουν και να γυρίσουν πίσω. Ξαφνικά πρόσεξαν ότι από τα τρόφιμα της συγκεκριμένης χώρας δεν υπήρχε ένα πολύ γνωστό τρόφιμο στη φάρμα τους:το μιλκσέικ. Λίγο καιρό αργότερα με τα λίγα χρήματα που είχαν, άνοιξαν ένα μαγαζί με μιλκσέικ.Το μαγαζί αυτό αν και είχε μερικά προβλήματα με τους σωλήνες αρχικά που λύθηκαν, έγινε από τα καλύτερα της πόλης. Έτσι οι τρεις αγελάδες ευχαριστημένες από το αποτέλεσμα των προσπαθειών τους έζησαν ευτυχισμένα στη "Χώρα των ζώων" και εμείς καλύτερα. Υ.Γ. Όποιος-α θέλει μπορεί να γράψει τη δική του\της ιστορία για το φαρμεράμα.
     
    Αρέσει σε ΜαύροςΛύκος, kat77, skareleni και 9 σε άλλους.
  3. elena101960

    elena101960 Στρατηγός του φόρουμ

    «ΣΕΣΙΛΙΑ» ΜΙΑ ΑΠΡΟΣΕΚΤΗ ΝΥΦΙΤΣΑ

    Η Λιλίκα η μικρή ποντικίνα σήμερα είναι πολύ χαρούμενη…από το πρωί έχει αρχίσει με το καθάρισμα του πανέμορφου σπιτικού της,πλένει,απλώνει,σιδερώνει τραγουδώντας και χορεύοντας…τρέχει γρήγορα στην κουζίνα να κοιτάξει αν είναι έτοιμη η τάρτα με μαρμελάδα από αγριοκέρασα…τα είχε μαζέψει χθες από το δάσος με πολύ αγάπη…έχει μοσχομυρίσει όλο το σπίτι.Ο λαμπερός ήλιος ξεδιπλώνει τις ακτίνες του και η φωτεινότητά του δίνει μια μαγική λάμψη στο ζεστό,πεντακάθαρο σπιτάκι της μικρής μας φίλης.
    Να μαζέψω τα λιγοστά ξερά φυλλαράκια από τον κήπο,να ποτίσω τα όμορφα λουλουδάκια μου και είναι όλα έτοιμα ακούγεται να μονολογεί,ενώ το χαμόγελο δεν λείπει από το πρόσωπό της!!!
    Γιατί όμως όλες αυτές οι ευχάριστες,χαρούμενες ετοιμασίες???θα το μάθουμε αμέσως…χθες το πρωί λοιπόν ο καλός της φίλος Νέστορας,ο αετός της όμορφης παρέας των κατοίκων του δάσους με τα χρυσά φτερά,της έφερε ένα γράμμα από την αδελφή της Μιμίκα που ζει στην πράσινη κοιλάδα και της έγραφε ότι θα την επισκεφθεί για να μείνει μαζί της μερικές μέρες.
    Είχαν πάνω από χρόνο να συναντηθούν και έλειπε πολύ η μία στην άλλη…η απόσταση όμως μεγάλη και αρκετά επικίνδυνη για κάποιον που θα ταξιδέψει μόνος…η Μιμίκα όμως δεν θα ερχόταν μόνη…θα την συνόδευαν οι καλοί της φίλοι σκαντζόχοιροι…ο Λάκης και η Λούση…ζούσαν μαζί της από την στιγμή που αποφάσισε να εγκατασταθεί στην πράσινη κοιλάδα.
    Όλα λοιπόν είναι έτοιμα…είναι ακόμα μεσημεράκι και η Μιμίκα θα φθάσει αργά το βραδάκι.Ανυπόμονη η Λιλίκα μην έχοντας κάτι άλλο να κάνει από το να περιμένει,αποφασίζει να πάει στην καλή της φίλη Σεσίλια την νυφίτσα να της ανακοινώσει και την ευχάριστη επίσκεψη της αδελφής της…βάζει στο μικρό της καλαθάκι ένα βαζάκι μαρμελάδα αγριοκέρασο που ξέρει ότι είναι η αδυναμία της και ξεκινάει χαρούμενη.
    -Καλημέρα Λιλίκα ακούγεται μια γλυκειά φωνούλα από ψηλά.
    -Καλημέρα Μυρτούλα απαντά η φίλη μας….η πολύχρωμη πεταλουδίτσα φτερουγίζει και κάθεται στο ώμο της..στην Σεσίλια πηγαίνεις??? την ρωτά..
    Ναι Μυρτούλα και της πηγαίνω την αγαπημένη της μαρμελάδα απαντά η ποντικίνα μας..
    Κάτι παράξενο συμβαίνει λέει η πεταλουδίτσα στην Λιλίκα…από το πρωί δεν έχω δει καθόλου την φίλη μας,η πόρτα της είναι κλειδωμένη και τα παράθυρα κλειστά..χτύπησα πολλές φορές αλλά απάντηση δεν πήρα και τώρα που σε συνάντησα πήγαινα στην σοφή κουκουβάγια μήπως και την είδε…η Λιλίκα ανησύχησε πολύ με αυτά που άκουσε από την πεταλουδίτσα…η Σεσίλια πάντα ξυπνούσε πρωί,έκανε την καθημερινή της βόλτα στο δάσος και μετά είχε την ασχολία με το σπίτι της,την καθαριότητα,το μαγείρεμα,την φροντίδα του πανέμορφου κήπου της και αργότερα τις επισκέψεις στους φίλους της.
    -Μυρτούλα πάμε γρήγορα στην σοφή κουκουβάγια,πρέπει να μάθουμε τι συμβαίνει.
    Έτσι οι δυο φίλες μας ξεκινούν να φτάσουν το δυνατόν γρηγορότερο στο πανύψηλο αιωνόβιο δένδρο που κατοικεί η σοφή κουκουβάγια και που πάντα βρίσκει λύσεις στα προβλήματα των κατοίκων του δάσους.
    Την βρήκαν να κοιμάται ανάμεσα στα πυκνά καταπράσινα φύλλα της πελώριας βελανιδιάς…η πεταλουδίτσα πέταξε κοντά της και με τα λεπτά καλοσχηματισμένα ποδαράκια της γαργάλισε το ράμφος της…η σοφή κουκουβάγια άνοιξε τα μεγάλα μάτια της και κάτω από τα γυαλάκια της αντίκρυσε την μικρή πεταλουδίτσα.
    -Τι συμβαίνει Μυρτούλα και είσαι τόσο βιαστική? ρώτησε αγουροξυπνημένη.
    -Καλή μου κουκουβάγια υπάρχει ένα μεγάλο πρόβλημα και ζητάμε την βοήθειά σου…είναι εδώ και η Λιλίκα…η κουκουβάγια έσκυψε και είδε την ποντικίνα μας να πηγαινοέρχεται ανήσυχη…άνοιξε τα πελώρια φτερά της και πέταξε στο χαμηλότερο κλαδί της βελανιδιάς…
    -Θα μου πείτε επιτέλους τι συμβαίνει???ρώτησε με αυστηρό ύφος…η Λιλίκα τότε άρχισε να της εξηγεί για την εξαφάνιση της νυφίτσας…
    -Μισό λεπτό μικρή μου ποντικίνα αναφώνησε η κουκουβάγια…την Σεσίλια την είδα χαράματα να πηγαίνει στο δάσος…την ρώτησα γιατί τόσο νωρίς και μου απάντησε ότι πρέπει να μαζέψει μανιτάρια για την πίτα της…της είπα μάλιστα να προσέχει τα πράσινα μανιτάρια με τις μωβ βούλες που φυτρώνουν αυτή την εποχή γιατί φέρνουν ύπνο και επειδή είναι μικρά μπερδεύονται ανάμεσα στα μεγάλα και δεν τα ξεχωρίζεις εύκολα…
    -Η Λιλίκα έβγαλε τότε μια δυνατή φωνούλα λέγοντας…<<αυτό είναι>>,η Σεσίλια μαγείρεψε τα μανιτάρια του ύπνου!!!
    -Πως το ξέρεις την ρώτησε γεμάτη απορία η Μυρτούλα…το ξέρω είπε με σιγουριά η ποντικίνα μας,γιατί η Σεσίλια χθες έσπασε τα γυαλιά της και χωρίς αυτά δεν μπορεί να διακρίνει καθαρά…και τώρα τι κάνουμε??? ρώτησε η πεταλουδίτσα…
    Η σοφή κουκουβάγια σκέφθηκε για λίγο και πρότεινε την λύση…Μυρτούλα ειδοποίησε τον νάνο Σκαφτούλη να έρθει αμέσως εδώ…ξέρεις που θα τον βρείς…στον πράσινο μύλο…εγώ θα φέρω τον Νέστορα τον καλό μας αετό και εσύ Λιλίκα περίμενέ μας εδώ…δεν θα αργήσουμε,όλα θα πάνε καλά…
    Έτσι και έγινε…ο νάνος Σκαφτούλης έτρεξε στο πρόσταγμα της σοφής κουκουβάγιας και ο Νέστορας μαζί με την φίλη μας σε λίγο ήταν εκεί…ξεκίνησαν λοιπόν όλοι μαζί για το σπιτάκι της νυφίτσας…όταν έφτασαν η πόρτα ήταν ακόμα κλειδωμένη και τα παράθυρα κλειστά…η Λιλίκα ήταν πλέον σιγουρότερη από ποτέ γι’αυτό που είχε πει προηγουμένως…πως όμως θα έμπαιναν μέσα???
    -Σκαφτούλη το βλέπεις εκείνο το μικρό κλαδάκι είπε η κουκουβάγια στον νάνο…κάντο όσο πιο λεπτό μπορείς και φέρτο μου…ο μικρός μας φίλος άρχισε να πλανίζει με το τσεκούρι του με μεγάλη δεξιοτεχνία το μικρό κλαδάκι,ώσπου το έκανε σαν μια λεπτή ξύλινη βελόνα…το έδωσε στην κουκουβάγια και εκείνη με την σειρά της προσπάθησε να ανοίξει την μικρή κλειδαριά της πόρτας…προσπάθησε αρκετές φορές και τελικά τα κατάφερε…μπήκαν όλοι στο σπίτι με μεγάλη προσοχή χωρίς να κάνουν θόρυβο…όλα ήταν στην θέση τους τακτοποιημένα,καθαρά…και ναααα,πάνω στο τραπέζι η πίτα από μανιτάρια και να λείπει ένα κομμάτι….και στο πάτωμα να κοιμάται αμέριμνη η μικρή μας νυφίτσα….η Λιλίκα με την βοήθεια του νάνου την μετέφεραν στο μαλακό κρεβατάκι της.
    Και τώρα τι κάνουμε??? ρώτησε η ποντικίνα μας…η Σεσίλια μπορεί να κοιμάται για μέρες και αυτό ξέρουμε όλοι ότι είναι επικίνδυνο…και πράγματι ήταν,γιατί η μικρή μας νυφίτσα είχε ένα σοβαρό κρύωμα και έπρεπε καθημερινά να πίνει το σιροπάκι της…αν το ξεχνούσε θα χειροτέρευε πολύ η κατάστασή της….
    Τότε η σοφή κουκουβάγια ξεφύλλισε το χρυσοκέντητο βιβλίο της που δεν αποχωριζόταν ποτέ και σταμάτησε στην σελίδα με τον χρυσό κρίνο.
    -Αυτό είναι αναφώνησε με χαρά…θα χρειαστούμε την βοήθεια σας όμως και γύρισε προς την πλευρά του Σκαφτούλη και του Νέστορα.
    -Είμαστε στις διαταγές σου σοφή κουκουβάγια είπαν και οι δύο με μια φωνή.
    -Λοιπόν ακούστε είπε η σοφή φίλη μας:
    Στην πλαγιά της λευκής χιονισμένης οροσειράς φυτρώνει ο χρυσός κρίνος,το νέκταρ του είναι το φάρμακο για τον ύπνο που προκαλούν τα συγκεκριμένα μανιτάρια…πρέπει όμως να βιαστείτε,γιατί μόλις αρχίζει να δύει ο ήλιος κλείνει τα πεταλά του και κανείς μα κανείς δεν μπορεί να πάρει το νέκταρ….
    Και πράγματι είχε αρχίσει να σουρουπώνει….τότε ήταν που σκέφθηκε η ποντικίνα μας ότι σε λίγο θα έφθανε η αγαπημένη της αδελφή με τους φίλους σκαντζόχοιρους, δεν μπορούσε όμως να φύγει,γιατί εδώ ήταν χρήσιμη η παρουσία της…τότε ήταν που παρακάλεσε την πεταλουδίτσα μας…
    -Σε παρακαλώ Μυρτούλα πέταξε μέχρι το σπιτάκι μου και περίμενε να έρθουν οι καλεσμένοι μου…εξήγησέ τους το πρόβλημα και εγώ θα έρθω όποτε μπορέσω…το φαγητό και το γλυκό είναι έτοιμα…τα κρεβατάκια στρωμένα για ύπνο…άλλωστε η Μιμίκα γνωρίζει τα κατατόπια του σπιτιού…πήγαινε μικρή μου και θα σου είμαι ευγνώμων είπε με τρυφερότητα και πολύ γλυκύτητα η ποντικίνα μας…η πεταλουδίτσα πρόθυμη να βοηθήσει πέταξε για να φτάσει όσο πιο γρήγορα μπορούσε…
    Η ώρα περνούσε και ο Σκαφτούλης σκαρφάλωσε γρήγορα στην ράχη του αετού,κρατήθηκε γερά και πέταξαν γρήγορα για την χιονισμένη οροσειρά…λιγάκι ακόμα και φτάνουμε καλέ μου φίλε είπε ο γλυκός νάνος στον Νέστορα…πετούσαν τώρα πάνω από την γαλαζοπράσινη λίμνη με τους λευκούς κύκνους να κολυμπούν ήρεμα και γαλήνια στα ήσυχα νερά της…λίγο πιο κάτω οι ροζ ερωδιοί δημιουργούσαν υπέροχους σχηματισμούς και οι πολύχρωμες αγριόχηνες έβγαζαν χαρούμενες κραυγούλες…
    Φτάσαμε ακούστηκε δυνατή και χαρούμενη η φωνούλα του Σκαφτούλη.Μπροστά τους ορθωνόταν η λευκή χιονισμένη οροσειρά με τα πανύψηλα έλατα που φάνταζαν σαν φρουροί του γιγάντιου βουνού….ο Νέστορας προσγειώθηκε μαλακά στην ψηλότερη κορφή και ο νάνος μας κατέβηκε γρήγορα για να ψάξει τον χρυσό κρίνο…έκανε κρύο και άρχισε να ρίχνει ψιλό χιονάκι….γρήγορα Σκαφτούλη φώναξε ο αετός…πρέπει να το βρούμε πριν αρχίσει να δύει ο ήλιος…ο νάνος άρχισε να ψάχνει στους γύρω θάμνους,στις πέτρες,στα δένδρα αλλά κανένα ίχνος από τον χρυσό κρίνο…και ξαφνικά σε μια απόκρυμνη πλαγιά ένα χρυσοκίτρινο λαμπερό φως έκανε την εμφάνισή του…
    Το βρήκα,το βρήκα,φώναξε χαρούμενος ο νάνος…έβγαλε από την τσέπη του το μικρό γυάλινο μπουκαλάκι που του είχε δώσει η σοφή κουκουβάγια και πλησίασε το λουλούδι…μόλις το πλησίασε εκείνο έγειρε τα πέταλά του και έριξε τρεις σταγόνες νέκταρ στο γυάλινο μπουκαλάκι.
    Δεν φτάνουν,είναι λίγες μονολόγησε ο μικρός μας νάνος….τότε ακούστηκε μια γλυκιά μελωδική φωνή που ερχόταν από τον χρυσό κρίνο…
    Είναι αρκετές καλέ μου νάνε είπε το πανέμορφο λουλούδι…ο νάνος σαστισμένος ρώτησε…μιλάς???και μιλάω και γνωρίζω τον σκοπό που ήρθες απάντησε ο κρίνος…γιατί το νέκταρ μου το δίνω μόνο για να βοηθήσω όσους το έχουν πραγματικά ανάγκη…πρέπει όμως να βιαστείτε…σε λιγάκι θα νυχτώσει και πρέπει να επιστρέψετε…εγώ πάλι πρέπει να κοιμηθώ…
    Ο νάνος ευχαρίστησε τον κρίνο,έβαλε με μεγάλη προσοχή το μπουκαλάκι στην τσέπη του,σκαρφάλωσε στην ράχη του αετού και πέταξαν γρήγορα για την επιστροφή.
    Οι φίλοι μας στο σπιτάκι της νυφίτσας περίμεναν με αγωνία την επιστροφή του νάνου και του αετού,γιατί είχε αρχίσει να νυχτώνει…η Λιλίκα πηγαινοερχόταν ανήσυχη και η σοφή κουκουβάγια με ηρεμία την καθησύχαζε ότι είχε εμπιστοσύνη στους φίλους μας και σύντομα θα τους έβλεπαν.
    Δεν πέρασε πολύ ώρα όταν ακούστηκαν τα δυνατά φτερά του αετού να διασχίζουν τον αέρα και να προσγειώνεται στην αυλή της νυφίτσας…η Λιλίκα χαρούμενη και συγκινημένη έτρεξε και αγκάλιασε τον αετό και τον νάνο…καλοί μου φίλοι αν δεν είσαστε εσείς η Σεσίλια θα κινδύνευε.
    Γρήγορα ακούστηκε η φωνή της κουκουβάγιας…δώσε μου Σκαφτούλη το νέκταρ…ο νάνος με μεγάλη προσοχή έδωσε στην κουκουβάγια το μπουκαλάκι με τις χρυσές σταγόνες του νέκταρ να λαμπιρίζουν…πλησιάσε την νυφίτσα και έσταξε τις σταγόνες στο στόμα της.
    Τώρα θα περιμένουμε είπε και όλοι τριγύρω από το κρεβάτι ανυπομονούσαν να ξυπνήσει η Σεσίλια.
    Δεν πέρασε αρκετή ώρα όταν η όμορφη νυφίτσα άρχισε να κουνάει το χεράκι της,να χασμουριέται μέχρι που άνοιξε τα ζωηρά ματάκια της και αντίκρυσε τους φίλους της να την κοιτούν με μεγάλη χαρά…
    Τι..τι συμβαίνει???ρώτησε απορημένη…ενώ ανακάθισε,γιατί είστε όλοι εδώ???η Λιλίκα ανέλαβε να εξηγήσει στην φίλη μας τι της είχε συμβεί…η νυφίτσα με δάκρυα στα μάτια τους ευχαρίστησε πολύ γιατί οι καλοί της φίλοι της έσωσαν την ζωή και υποσχέθηκε στο μέλλον να είναι πολύ προσεκτική…
    Είχε πια νυχτώσει,οι φίλοι μας αποχαιρέτησαν την νυφίτσα και πήραν τον δρόμο για τα σπιτάκια τους. Οι πυγολαμπίδες φώτιζαν όλο το δάσος και υπήρχε μια μαγική ηρεμία…Λιλίκα είσαι πολύ κουρασμένη της είπε ο αετός,γι’αυτό σκαρφάλωσε στην ράχη μου…έτσι η μικρή μας φίλη ανέβηκε στον αετό που σε λίγα λεπτά την μετέφερε στο σπιτάκι της…
    Εκεί την περίμεναν η Μιμίκα η αδελφή της,ο Λάκης και η Λούση οι αγαπημένοι φίλοι της σκαντζόχοιροι και φυσικά η Μυρτούλα η γλυκιά πεταλουδίτσα…
    Τους αγκάλιασε με λαχτάρα,τους ευχαρίστησε για την υπομονή τους στην δύσκολη αυτή μέρα και όλοι μαζί απόλαυσαν την τάρτα με αγριοκέρασα που με τόση αγάπη είχε φτιάξει η αγαπημένη,τρυφερή ποντικίνα μας!!!
     
    Τελευταία επεξεργασία: 23/11/17
    Αρέσει σε ΜαύροςΛύκος, kat77, Gulit1 και 10 σε άλλους.
  4. -lousi-leon2001

    -lousi-leon2001 Επιβλέπων του φόρουμ

    Ουάου, κορίτσια! Σας ευχαριστώ!
     
    Αρέσει σε kat77, katerina-paylopoyloy, sofiapao76 και 3 σε άλλους.
  5. FARMER.GP

    FARMER.GP Βετεράνος του παιχνιδιού

    "Τα πέντε βασίλεια" Μια φορά και ένα καιρό σε ένα μακρινό βασίλειο τη "Πράσινη Κοιλάδα" ήταν ένα βασιλικό ζευγάρι λιονταριών, ο βασιλιάς Βίκτωρ και η βασίλισσα Μπέτη. Οι χωρικοί τους πάντα χαρούμενοι ορεξάτοι για δουλειά έδιναν τον καλύτερο τους εαυτό,για να μην τους λείψει τίποτα. Το λιοντάρι έλεγχε και έθετε κανόνες για τη σωστή λειτουργία της εξουσίας του. Άφηνε πάντα ένα μεγάλο μερίδιο από τα αγαθά που δικαιούταν στους χωρικούς και μερικές φορές τους έδινε άδεια ξεκούρασης για λίγες μέρες.Η λέαινα συμπεριφερόταν πάντα ευγενικά στους υπηκόους της. Όλοι λάτρευαν το βασιλικό ζευγάρι. Μια μέρα ο Βίκτωρ καθώς άκουγε από τον Αλεξάντερ, την αρκούδα υπεύθυνη αναφοράς βασιλικών καθηκόντων, το πρόγραμμα των σημερινών υποχρεώσεων του, παρατήρησε ότι είχε τέσσερις προσκλήσεις από άλλα γειτονικά βασίλεια. Η πρώτη από τα "Ψηλά όρη", η δεύτερη από το "Νησί του χορού", η τρίτη από το "Πυκνό δάσος" και η τέταρτη από το "Σκοτεινό κόσμο".Ο Βίκτωρ γνωρίζοντας ότι ήταν υποχρέωση του να τα επισκεφτεί με τη Μπέτη, αποφάσισε να πάει. Απευθύνθηκε στο καλό του σύμβουλο και φίλο Φρανκ, τη μαρμότα να συνεχιστούν κανονικά οι δουλειές εδώ χωρίς να ανησυχούν και πως θα επιστρέψει το πολύ σε δέκα μέρες. Έτσι την επόμενη μέρα ο Βίκτωρ με τη Μπέτη στην άμαξα τους και το στρατό τους με αρχηγό του στρατού τον Μάικ την αλεπού αναχώρησαν για τις περιοχές αυτές. Στα "Ψηλά βουνά" γνωρίστηκαν με τους βασιλιά και βασίλισσα παγόνια Πίτερ και Σαμπρίνα με το σύμβουλο τους Άλβιν, τον ασβό και τον στρατηγό Μάκη, την αγριόχηνα. Στο "Νησί του χορού" που έφτασαν με το πλοίο τους και συζήτησαν με τη βασίλισσα μαϊμού, την σύμβουλο της Κλάρα, τον παπαγάλο και τον στρατηγό Τηλέμαχο,τον ιπποπόταμο απολαμβάνοντας ταυτόχρονα μερικά τραγούδια από τον Σάιμον τον τάρανδο. Στο "Πυκνό δάσος" συνομίλησαν με τους βασιλιά Έντι και βασίλισσα Ντόροθι τους βατράχους, τον σύμβουλο τους Σαμ τη σαλαμάνδρα και τον στρατηγό Σπάικ τον σκίουρο. Και τέλος στο "Σκοτεινό κόσμο" με τα παράξενα πλάσματα και φυτά γνώρισαν την καλή βασίλισσα-μάγισσα γάτα με το σύμβουλο της Γιώργη, το τρομακτικό σκιάχτρο και τον στρατηγό Ντάνι, τον φλογερό γάιδαρο. Σε κάθε περιοχή έμειναν για δύο μέρες και αργότερα επέστρεψαν στην "Πράσινη Κοιλάδα". "Εκεί οι υπήκοοι έκαναν ένα γλέντι καλωσορίσματος που χάρηκαν για την επιστροφή του Βίκτορα και της Μπέτης. Περισσότερη χαρά αισθάνθηκαν ο Αλεξάντερ και ο Φρανκ. Λίγες μέρες μετά αφού ξεκουράστηκε το βασιλικό ζευγάρι, έστειλε προσκλήσεις στα υπόλοιπα βασίλεια για την υπογραφή συμφωνιών σχετικά με το εμπόριο και την παντοτινή ειρήνη μεταξύ τους. Οι υπόλοιποι βασιλιάδες και βασίλισσες (Πίτερ με Σαμπρίνα, Μαϊμού, Έντι με Ντόροθι και Γάτα) ήρθαν και υπέγραψαν τις συγκεκριμένες συνθήκες. Τα πέντε βασίλεια έζησαν ειρηνικά και ευτυχισμένα για πάντα.
     
    Τελευταία επεξεργασία: 24/11/17
    Αρέσει σε ΜαύροςΛύκος, kat77, maria_palou και 7 σε άλλους.
  6. elena101960

    elena101960 Στρατηγός του φόρουμ

    Η φιλία είναι πολυτιμότερη από όλο το χρυσάφι του κόσμου

    Το μικρό γουρουνάκι Άλφι ξύπνησε ξαφνιασμένο από τον μεσημεριανό ύπνο του κάτω από την όμορφη βελανιδιά.Τι όνειρο και αυτό μονολόγησε.Η λευκή χήνα Κλειώ που περνούσε την ώρα εκείνη για την καθιερωμένη της βόλτα με το ψάθινο καπελάκι της και την ασορτί κόκκινη τσάντα της με τα κόκκινα γοβάκια της,κοντοστάθηκε απορημένη.Τι συμβαίνει Άλφι???ρώτησε.Ένα πολύ παράξενο όνειρο είπε το γουρουνάκι ακόμα ξαφνιασμένο.Α τι όμορφα,ξέρω να εξηγώ όνειρα…έλα λοιπόν άρχισε,είπε χαρούμενη η χήνα.
    Βρέθηκα σε μια μεγάλη καταπράσινη πεδιάδα άρχισε να διηγείται το γουρουνάκι,με πολύχρωμα λουλούδια και ένα πελώριο ποτάμι με μια ξύλινη γεφυρούλα,όταν ξαφνικά είδα να έρχονται από μακριά δυο φιγούρες.Δεν μπορούσα να τις διακρίνω και έτσι περίμενα να έρθουν πιο κοντά.Όταν πλησίασαν είδα μια πελώρια καφετί αρκούδα να κρατάει ένα χρυσό φαναράκι και έναν γκρίζο λύκο με μια κόκκινη τσάντα περασμένη στο λαιμό του γεμάτη χρυσά νομίσματα Τους καλωσόρισα και δεν πρόλαβα να τους ρωτήσω που πάνε,όταν με ρώτησε η αρκούδα.Καλό μου γουρουνάκι μήπως μπορείς να με βοηθήσεις να περάσω την γεφυρούλα,γιατί δεν βλέπω κάλά και φοβάμαι μη πέσω στο ποτάμι???και θα σε ανταμείψω για το καλό που θα κάνεις.Φυσικά και μπορώ απάντησα.’Ετσι πέρασα την αρκούδα απέναντι και εκείνη με ρώτησε.Τώρα πες μου τις θέλεις να σου χαρίσω,το χρυσό φαναράκι ή την φιλία μου και όποτε με χρειαστείς θα είμαι δίπλα σου???.
    Ενδιαφέρον μονολόγησε η φίλη μας χήνα…συνέχισε,συνέχισε παρότρυνε το γουρουνάκι.
    Την κοίταξε με τα όμορφα καστανά ματάκια του και συνέχισε.Η φιλία σου είναι πολυτιμότερη από όλο το χρυσάφι του κόσμου της απάντησα και εκείνη ξαφνικά χάθηκε από μπροστά μου.Την ώρα εκείνη με πλησίασε ο γκρίζος λύκος με τα χρυσά νομίσματα και με ρώτησε.Σε παρακαλώ,μήπως μπορείς να μου φέρεις λίγο νεράκι από το ποτάμι,γιατί έχω χτυπήσει τον λαιμό μου και δεν μπορώ να σκύψω να πιώ και θα σε ανταμείψω για το καλό που θα μου κάνεις.Φυσικά και μπορώ απάντησα και έτρεξα γρήγορα στο ποτάμι,γέμισα τις χούφτες μου και έδωσα δροσερό νερό στον λύκο.Ξεδίψασε,με ευχαρίστησε και με ρώτησε:Τώρα πες μου τι θέλεις να σου χαρίσω…την τσάντα με τα χρυσά νομίσματα ή την φιλία μου και όποτε με χρειαστείς θα είμαι δίπλα σου???
    Η φιλία σου είναι πολύτιμότερη από όλο το χρυσάφι του κόσμου του απάντησα και ξαφνικά χάθηκε από μπροστά μου …και ύστερα ξύπνησα.
    Λοιπόν τι λες Κλειώ μου,ρώτησε με αγωνία το γουρουνάκι,τι να σημαίνει αυτό το όνειρο???
    Το μόνο που μπορώ να σου πω απάντησε η χήνα μας ,είναι ότι κάτι πολύ καλό θα σου συμβεί και μάλιστα σύντομα…τον χαιρέτησε με ένα αινιγματικό χαμόγελο και συνέχισε τον δρόμο της.Η ώρα με την κουβέντα είχε περάσει,σε λίγο θα νύχτωνε και ο Άλφι ξεκίνησε για το σπιτάκι του σκεπτικός.Αφηρημένος όπως ήταν ξέκοψε από το το γνωστό μονοπάτι και βρέθηκε να κατευθύνεται στο δάσος,όταν ξαφνικά σταμάτησε.Είχε πια νυχτώσει και τώρα δεν μπορούσε να βρει τον γνωστό δρόμο.Τι θα κάνω τώρα μονολόγησε φοβισμένος,όταν ξαφνικά ένα χρυσό φως έκανε την εμφάνισή του…ήταν η αρκούδα με το χρυσό φαναράκι που ήρθε να τον βοηθήσει…μη φοβάσαι καλέ μου φίλε του είπε η αρκούδα,θα σε οδηγήσω στο σπιτάκι σου ασφαλή…και ξεκίνησαν για τον δρόμο του γυρισμού…λίγο ήθελαν να φτάσουν,όταν ξαφνικά μέσα από τα φυλλώματα φάνηκε μια μεγάλη τίγρης,που τους πλησίαζε απειλητικά…και τώρα τι κάνουμε???ρώτησε ο ΄Αλφι την αρκούδα.Περιμένουμε του είπε εκείνη χαμογελώντας,όταν ξαφνικά φανερώθηκε ο γκρίζος λύκος πελώριος με την τίγρη να φεύγει τρέχοντας και φοβισμένη στην παρουσία του.Τώρα και οι τρείς συνέχισαν τον δρόμο για το σπιτάκι του Άλφι.Όταν έφτασαν ο Άλφι θέλησε να ευχαριστήσει τους φίλους του,μα είχαν εξαφανιστεί,αλλά στη θέση τους είχαν παραμείνει το χρυσό φαναράκι και η τσάντα με τα χρυσά νομίσματα.’Αρχισε να τους φωνάζει,αλλά μάταια,όταν ακούστηκε από μακριά μια φωνή που έλεγε:η φιλία είναι πολυτιμότερη από όλο το χρυσάφι του κόσμου.Δάκρυα χαράς κύλησαν στα όμορφα ματάκια του και η επομένη ήταν η πιο χαρούμενη μέρα της φάρμας.
    Ο Άλφι με τα χρυσά νομίσματα βοήθησε όλους τους φίλους του…έχτισε την αποθήκη της Φιφής της λαγουδίνας που είχε γκρεμιστεί από την προηγούμενη νεροποντή,αγόρασε καινούργια παπούτσια στα σκιουράκια,φρόντισε να επισκευαστεί η σκεπή του πετεινού Ρόκυ,αγόρασε καινούργιο κουδουνάκι για την Μιμή την προβατίνα,δώρισε καινούργιες κυψέλες στις μέλισσες,ένα μαλακό και ζεστό στρώμα για τον Μπέν το αρκουδάκι και πολλά πολλά άλλα.
    Το χρυσό φαναράκι στήθηκε στη μέση της φάρμας για να φωτίζει τις ψυχές των μικρών φίλων μας.
    Στο τέλος,ένα μεγάλο γλέντι στήθηκε στη αυλή της φάρμας,με όλα τα ζώα να είναι χαρούμενα και ευτυχισμένα,αλλά περισσότερο ο Άλφι με την χρυσή καρδιά και πιστεύοντας ολόψυχα,ότι η φιλία είναι πολυτιμότερη από όλο το χρυσάφι του κόσμου.
     
    Τελευταία επεξεργασία: 25/11/17
    Αρέσει σε ΜαύροςΛύκος, kat77, Gulit1 και 9 σε άλλους.
  7. FARMER.GP

    FARMER.GP Βετεράνος του παιχνιδιού

    "Το όνειρο μιας στρουθοκαμήλου" Μια φορά και ένα καιρό ήταν μία νεαρή στρουθοκάμηλος η Ζωζώ, η οποία ήθελε όταν μεγαλώσει να πετά στον ουρανό όπως και τα υπόλοιπα πουλιά. Παρατηρούσε συχνά το πέταγμα του αετού, του μεγαλοπρεπούς πουλιού του κόσμου μαζί με ένα κοράκι, ένα περιστέρι και ένα παπαγάλο που τον ακολουθούσαν. Κάθε φορά που έβλεπε αυτό το θέαμα, τόσο πολύ μεγάλωνε η θέληση της για πτήση. Προσπαθούσε συνέχεια να μάθει τις κινήσεις στα φτερά της, αλλά απέτυχε. Μια μέρα καθώς πήγαινε μια βόλτα στο δάσος με την φίλη της την Έιμι, το Εμού, για να ξεχάσει λίγο τις αποτυχίες της, κάτι απίστευτο συνέβη. Ένα περίεργο ιπτάμενο αντικείμενο εμφανίστηκε από τον ουρανό και προσγειώθηκε. Η Έιμι τρόμαξε και έκρυψε το κεφάλι της στο έδαφος. Η Ζωζώ που ήταν γενναία, πλησίασε εκείνο το μυστηριώδες πράγμα. Από αυτό βγήκε ένας πιλότος κάστορας που σταμάτησε, για να θαυμάσει τη θέα του δάσους και από χαμηλά. Μια ώρα μετά η Ζωζώ αφού γνωρίστηκε με τον πιλότο, της εξήγησε για το αεροπλάνο του που μπορεί να πετάξει με αυτό οποιοδήποτε ζώο, τελειώνοντας πρώτα τη σχολή πιλότων. Ακούγοντας αυτά τα λόγια μια σπίθα ελπίδας άναψε αμέσως στην καρδιά της. Έτσι η στρουθοκάμηλος μετά που επέστρεψε σπίτι με τη φίλη της που ξεπέρασε λίγο το σοκ, μίλησε στους γονείς της. Εκείνοι αν και παραξενεύτηκαν από την επιθυμία της κόρης τους, δέχτηκαν να την βοηθήσουν. Χαρούμενη η Ζωζώ γράφτηκε στη σχολή πιλότων με δάσκαλο έναν καλό λαγό ελικοπτεράκια. Λίγα χρόνια αργότερα η Ζωζώ ως ώριμη στρουθοκάμηλος και πιλότος πήρε το πτυχίο της και άρχισε να απολαμβάνει τη πτήση της με το νέο κόκκινο αεροπλάνο της. Οι γονείς της και υπόλοιπες στρουθοκάμηλοι έμειναν με το ράμφος ανοιχτό και καμάρωσαν την νέα ιπτάμενη στρουθοκάμηλο. Παρόμοια αντίδραση έδειξε και ο αετός με το κοράκι, το περιστέρι και τον παπαγάλο. Αμέσως μετά καλωσόρισαν το νέο ιπτάμενο μέλος τους και άρχισαν να κάνουν διάφορα εναέρια κόλπα στον ουρανό. Η Ζωζώ βέβαια λίγο μακριά από την ομάδα της, για να μην τους γεμίζει καπνούς από το αεροσκάφος της. Λίγο καιρό αργότερα έμαθαν και τα υπόλοιπα μεγάλα πουλιά να πετάνε με αεροπλάνο και το διασκέδασαν. Η Ζωζώ γεμάτη από ευτυχία και συγκίνηση που πραγματοποιήθηκε επιτέλους το όνειρο της, έζησε ευτυχισμένα με τα άλλα πτηνά, διασχίζοντας τους ουρανούς.
     
    Αρέσει σε ΜαύροςΛύκος, kat77, maria_palou και 8 σε άλλους.
  8. FARMER.GP

    FARMER.GP Βετεράνος του παιχνιδιού

    "Το αγριογούρουνο, το κουνάβι και τα φαντάσματα" Μια φορά και ένα καιρό ήταν ένα αγριογούρουνο ο Μπόρις και ένα κουνάβι ο Αλ που είχαν ένα μικρό καζίνο και έναν φτωχό και τίμιο υπάλληλο τον Χένρι,τη χελώνα. Οι δύο ιδιωκτήτες ήταν τρομερά τσιγκούνηδες και πολύ σπάνια ξόδευαν χρήματα. Πλησίαζε η "Εορτή του Χειμώνα" στη χώρα των ζώων και οι επιχειρήσεις ετοιμάζονταν να κλείσουν για εκείνη. Ο Χένρι τη στιγμή που ήταν να φύγει για το σπίτι του, ζήτησε από τα αφεντικά του αν μπορούσαν να του αυξήσουν λίγο το μισθό του μέρες που είναι. Εκείνοι του αρνήθηκαν ευγενικά και τον καληνύχτισαν. Την ίδια απάντηση έδωσαν και στον δήμαρχο άλογο με τον σύμβουλο του τον τυφλοπόντικα για ένα μικρό έρανο που ήταν για καλό σκοπό. Όταν έφτασαν το αγριογούρουνο και το κουνάβι σπίτι τους, που ήταν μια παλιά μονοκατοικία, δέχτηκαν μια απρόσμενη επίσκεψη. Ο επισκέπτης ήταν ένα ρακούν φάντασμα, που ήταν κάποτε φίλος τους και εξίσου σπαγκοραμμένος. Τους προειδοποίησε ότι απόψε θα τους επισκεφτούν άλλα τρία φαντάσματα: του παρελθόντος, του παρόντος και του μέλλοντος και ύστερα εξαφανίστηκε. Ο Μπόρις με τον Αλ δεν τον πίστεψαν και κοιμήθηκαν. Στις 22:00 εμφανίστηκε το φάντασμα του παρελθόντος το οποίο ήταν μια λευκοντυμένη κουκουβάγια. Οδήγησε τους δύο συνεταίρους, αφού ξύπνησαν από τρόμο, σε ένα παλιό χωριό. Το αγριογούρουνο και το κουνάβι δεν πίστευαν στα μάτια τους. Είδαν τους εαυτούς τους όταν ήταν μικροί μαζί με το ρακούν μέχρι που έγιναν ενήλικες και έχασαν όλους τους παλιούς τους φίλους εξαιτίας της αγάπης για το χρήμα. Στις 23:00 τους επισκέφτηκε το φάντασμα του παρόντος: μια μαρμότα ντυμένη στα πράσινα και έφερε τους δυο τσιγκούνηδες σε ένα μικρό σπίτι. Εκεί μέσα βρίσκονταν ο Χένρι με τη σύζυγο του και τα δυο παιδιά του, την στιγμή που απολάμβαναν το φτωχικό τους γεύμα, λέγοντας καλά λόγια για τα αφεντικά του. Στις 12 τα μεσάνυχτα ήρθε και το φάντασμα του μέλλοντος: ένας μαυροντυμένος βραδύπους. Ο Μπόρις και ο Αλ τρομάζοντας για τα καλά οδηγήθηκαν στο παρατημένο αργότερα σπίτι τους με μια μεγάλη πινακίδα που έγραφε "Πωλείται το σπίτι των τσιγκούνηδων". Βλέποντας αυτή την εικόνα είπαν στο φάντασμα ότι θα αλλάξουν συμπεριφορά. Ξαφνικά όλα σκοτείνιασαν. Οι δυο φίλοι ξύπνησαν από τον φόβο τους και αντιλήφθηκαν ότι βρίσκονται στα κρεβάτια τους στο σπίτι τους. Γεμάτοι από χαρά πήγαν προς το σπίτι του Χένρι. Στο δρόμο τους συνάντησαν τον δήμαρχο άλογο με τον σύμβουλο του τον τυφλοπόντικα και τους είπαν ότι θα βοηθήσουν για τον έρανο. Εκείνοι ξαφνιασμένοι χάρηκαν για αυτό. Ύστερα έφτασαν στην οικία των χελωνών ανακοινώνοντας για τη μεγάλη αύξηση στον υπάλληλο τους και δίνοντας πολλά παιχνίδια στα παιδιά του. Έτσι ο Μπόρις και ο Αλ έκαναν πολλούς φίλους και έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα.
     
    Αρέσει σε ΜαύροςΛύκος, kat77, maria_palou και 7 σε άλλους.
  9. FARMER.GP

    FARMER.GP Βετεράνος του παιχνιδιού

    "Η κατσίκα, το αγριόγιδο και το βουνό"Μια φορά και ένα καιρό ήταν μια γενναία κατσίκα, η Ζώρα που ζούσε σε ένα άγριο λιβάδι. Μια μέρα διάβαζε ένα γράμμα, το οποίο της έστειλε η ξαδέρφη της η Άλις, το αγριόγιδο. Έγραφε αν θέλει να έρθει μαζί της στο βουνό για λίγες μέρες και να δει πώς είναι η ζωή του αλπινιστή. Η Ζώρα το σκέφτηκε για λίγο και δέχτηκε την πρόσκληση. Πήρε μαζί της μια βαλίτσα με χειμωνιάτικα ρούχα και αναχώρισε για την περιοχή του βουνού. Όταν έφτασε εκεί με το τρένο της γραμμής, την καλωσόρισε η Άλις και πήγαν σπίτι της. Την επόμενη μέρα η κατσίκα και το αγριόγιδο παίρνοντας μαζί τους τον κατάλληλο εξοπλισμό: σχοινί, πιολέ και άλλα, άρχισαν την ορειβασία. Η Ζώρα προσπαθούσε να μην κοιτάει κάτω μην τυχόν και ζαλιστεί, θαυμάζοντας ταυτόχρονα την Άλις που σκαρφάλωνε. Σε κάποιο σημείο προχώρησαν με τα πόδια. Εκεί γνώρισαν μια νυφίτσα που είχε μια καλύβα. Τις κέρασε από ένα φλιτζάνι τσάι, συζήτησαν και συνέχισαν τη διαδρομή τους. Λίγα χιλιόμετρα πιο πέρα υπήρχε ένα δασαρχείο με τους μοναδικούς του δασοφύλακες: ένα κάστορα και ένα σκύλο. Τις ενημέρωσαν να προσέχουν πού σκαρφαλώνουν, γιατί σε κάποια σημεία πραγματοποιούνταν δραστηριότητες με δυναμίτη. Η Ζώρα με την Άλις τους ευχαρίστησαν για την πληροφορία και σκαρφάλωσαν. Ύστερα βρήκαν σε ομαλό έδαφός μια σπηλιά με νυχτερίδες στο εσωτερικό της που τις υποδέχτηκαν ευγενικά με λίγο ζεστό κακάο. Την ώρα που έφευγαν λίγα μέτρα πιο μακριά συνάντησαν μια λίμνη και έβαλαν λίγο νερό στα παγούρια τους, συνομιλώντας ταυτόχρονα με το αξολότλ τον κάτοικο της. Η κατσίκα και το αγριόγιδο χαρούμενες που έκαναν τόσους φίλους, έφτασαν επιτέλους στην κορυφή του βουνού ονομαζόμενη ως "Βράχο του γερακιού", αλλά νύχτωσε. Ευτυχώς υπήρχε εκεί ένα μικρό ξενοδοχείο που το είχε ένα ελάφι, για να μείνουν. Έκατσαν δυο μέρες στο βουνό απολαμβάνοντας τη θέα και κάνοντας σκι. Επέστρεψαν σπίτι, κατεβαίνοντας όλο το βουνό με τον εξοπλισμό τους και αποχαιρετώντας τους φίλους τους. Η Ζώρα ευχαριστημένη από την ορειβασία ευχαρίστησε την Άλις για την εμπειρία και της υποσχέθηκε ότι ξανάρθει σύντομα. Το αγριόγιδο χάρηκε με αυτό που άκουσε, λέγοντας της ότι την περιμένει. Έτσι η κατσίκα γύρισε πίσω στο άγριο λιβάδι, έχοντας πολλές αναμνηστικές φωτογραφίες από τον "Βράχο του γερακιού" με τους κατοίκους του και έζησε αυτή καλά και εμείς καλύτερα.
     
    Τελευταία επεξεργασία: 7/12/17
    Αρέσει σε ΜαύροςΛύκος, kat77, maria_palou και 6 σε άλλους.
  10. FARMER.GP

    FARMER.GP Βετεράνος του παιχνιδιού

    "Χειμερινές περιπέτειες" Μια φορά και ένα καιρό σε ένα παγωμένο τόπο ήταν τέσσερα ζώα φίλοι: ένας πιγκουίνος,μια πολική αρκούδα, μια γκρίζα φώκια και μια λευκή αλεπού. Μια μέρα όπως πήγαιναν βόλτα στην κρύα λίμνη, κολύμπησαν. Μόνο η αλεπού τους έβλεπε από μακριά να παίζουν, επειδή δεν ήξερε μπάνιο. Ξαφνικά ένα παράξενο ιπτάμενο πλάσμα την πλησίασε. Ο πιγκουίνος με την αρκούδα και τη φώκια βγήκαν από το νερό, για να δουν τι συνέβη. Μερικά λεπτά αργότερα οι τέσσερις φίλοι έμαθαν από εκείνο το ιπτάμενο ζώο που ήταν ένας ταρανδούλης, ότι στο παγωμένο χωριό του γέροντα Αρκούδου αυξήθηκε η ζήτηση των δώρων για την "Εορτή του Χειμώνα" και χρειάζεται βοήθεια για τις προετοιμασίες. Οι τέσσερις φίλοι συμφώνησαν ότι θα βοηθήσουν. Ο ταρανδούλης χαρούμενος από την απάντηση τους, τους έδωσε ένα σακουλάκι με μαγική σκόνη, για να μπορούν να πετάνε με διάρκεια μίας ώρας περίπου. Τα ζώα χωρίς να πιστεύουν στα μάτια τους χωρίστηκαν πετώντας,για να ειδοποιήσουν τους υπόλοιπους κατοίκους του παγωμένου δάσους. Μία ώρα αργότερα έχοντας από ένα χάρτη το καθένα για το παγωμένο χωριό και μερικά άλλα ζώα μαζί τους, έφτασαν όλα μαζί πετώντας σε εκείνο τον προορισμό. Θαυμάζοντας το θέαμα των πολύχρωμων σπιτιών και των διάφορων ειδών ταρανδούληδων ξεκίνησαν τη δουλειά. Η φώκια με την κουκουβάγια, τους αετούς, το γεράκι,τα γουρούνια και μερικούς ταρανδούληδες ταχυδρόμους ξεχώρισαν με τα μηνύματα ποια παιδιά ήταν καλά και ποια άτακτα. Η πολική αρκούδα με τον βάτραχο,τους τυφλοπόντικες, τον σκαντζόχοιρο, τους κάστορες και τους ταρανδούληδες ξωτικά έφτιαξαν τα παιχνίδια. Η αλεπού με τον σκίουρο, τη μαϊμού, το κόκκινο πάντα,τα πρόβατα και τους ταρανδούληδες μεταφορείς ασχολήθηκαν με το τύλιγμα των δώρων. Και τέλος ο πιγκουίνος με τους ελέφαντες, τα καγκουρό, τους ασβούς και τους ταρανδούληδες αγγελάκια τοποθέτησαν όλα τα δώρα στον γιγάντιο σάκο του γέροντα Αρκούδου. Μέσα χρόνο μηδέν και λίγες ώρες από την "Εορτή του Χειμώνα", όλα ήταν έτοιμα. Ο γέροντας Αρκούδος παρατηρώντας την τεράστια πολύτιμη βοήθεια όλων των ζώων, τα ευχαρίστησε και τους έδωσε από έναν έπαινο και ένα επιπλέον δώρο. Τα ζώα ευτυχισμένα επέστρεψαν σπίτια τους.Στον πιγκουίνο, την πολική αρκούδα, τη λευκή αλεπού και τη γκρίζα φώκια τα άφησε να ανεβούν στο έλκηθρο του, για να τον δουν να μοιράζει με τους ταρανδούληδες του τα δώρα στα σπίτια. Έτσι και έγινε. Την επόμενη μέρα οι τέσσερις φίλοι ξύπνησαν στα σπίτια τους αντικρίζοντας τα δώρα τους και τον έπαινο. Όταν βγήκαν έξω, είδαν τα υπόλοιπα ζώα με τα παιχνίδια τους να τραγουδούν για την "Εορτή του Χειμώνα". Ο πιγκουίνος, η αρκούδα, η αλεπού και η φώκια ευχαριστημένοι από αυτή την περιπέτεια έζησαν καλά και εμείς καλύτερα.
     
    Τελευταία επεξεργασία: 16/12/17
    Αρέσει σε ΜαύροςΛύκος, kat77, maria_palou και 6 σε άλλους.
  11. katerina-paylopoyloy

    katerina-paylopoyloy Τακτικός στο φόρουμ

    Γεια χαραντάν,ωραίες ιστορίες!:D
    Συγχαρητήρια έχετε κάνει ωραία δουλειά!:)
    Γνωρίζετε ότι στις καμπάνιες πάνω δεξιά έχουν διάφορες ιστορίες και κάποιες απ'αυτές μπορεί να γίνουν πιο ωραίες παίρνοντας ιδέες από εσάς.:p
    Εγώ προσωπικά χαλαρώνω βλέποντας τις ιστορίες σας.8)
     
    Αρέσει σε maria_palou, elpaylopoylos, xristina-alexopoyloy και 4 σε άλλους.
  12. elena101960

    elena101960 Στρατηγός του φόρουμ

    ΜΥΡΤΟΥΛΑ Η ΑΤΑΚΤΗ ΝΕΡΑΪΔΟΠΕΤΑΛΟΥΔΑ

    Ο χειμώνας στο πανέμορφο δάσος πλησίαζε στο τέλος του και οι αγαπημένοι μας κάτοικοι ανυπομονούσαν να έρθει η άνοιξη,να ξεχυθούν στις ανθισμένες πλαγιές,να αντικρύσουν τα πανέμορφα λουλούδια,να μυρίσουν το υπέροχο άρωμά τους,να απολαύσουν το θέαμα από τα πανύψηλα δένδρα με τα καταπράσινα φύλλα τους,να κάνουν τα αγαπημένα τους πικ-νικ με τα φανταστικά φαγητά και γλυκά τους,να επισκέπτονται συχνότερα τους φίλους τους!!!
    Αυτές ήταν και οι σκέψεις της Λιλίκας της αγαπημένης μας ποντικίνας που ετοίμαζε την απολαυστική μηλόπιτα της.
    Σήμερα λοιπόν είχε καλέσει όλους τους φίλους μας στο ζεστό σπιτάκι της για μυρωδάτο τσάι και αχνιστή μηλόπιτα.Το τελευταίο χιόνι τους είχε αποκλείσει με αποτέλεσμα να έχουν να ειδωθούν αρκετές μέρες,με την βοήθεια όμως του καλού μας γίγαντα Άβερι που τους άνοιξε ένα δρομάκι,θα μπορούσαν να μαζευτούν όλοι,να πουν τα τελευταία νέα τους και να αναπολήσουν στιγμές του παρελθόντος.
    Το τραπέζι ήταν στολισμένο γιορτινό,το λευκό πλεκτό τραπεζομάντηλο με κεντημένα κόκκινα και ροζ τριανταφυλλάκια,το καλό της πορσελάνινο σερβίτσιο με τους ζωγραφισμένους υπέροχους κύκνους,το κρυστάλλινο βάζο με τους κίτρινους και λευκούς ασφόδελους!!!
    Το τσάι από λεβάντα μοσχομύριζε σε όλο τον χώρο.
    Έριχνε ένα ξύλο στο αναμμένο τζάκι όταν ακούστηκε ο κτύπος στην πόρτα.Έτρεξε με χαρά ανεμίζοντας το καρό φορεματάκι της που την έκανε ξεχωριστή να ανοίξει στον καλεσμένο μας…και να η καλή μας νυφίτσα Σεσίλια με την γνωστή μας πεταλουδίτσα Μυρτούλα.
    -Αγαπημένες μου φίλες,χαίρομαι πολύ που σας βλέπω αναφώνησε η ποντικίνα μας,ελάτε κοντά στην φωτιά να ζεσταθείτε.
    Η Σεσίλια έβγαλε το πλεκτό παλτουδάκι της και η Μυρτούλα το κασκόλ της και κάθισαν κοντά στο τζάκι.
    -Πολύ σε επιθυμήσαμε καλή μας Λιλίκα είπαν οι φίλες μας,αλλά το τελευταίο χιόνι ήταν τόσο πολύ που δεν μπορούσαμε να βγούμε από τα σπιτάκια μας,ας είναι καλά ο φίλος μας γίγαντας που βοήθησε έτσι ώστε να συγκεντρωθούμε σήμερα όλοι και να χαρούμε την όμορφη αυτή βραδιά είπε η ποντικίνα μας.
    Ένας δεύτερος χτύπος στην πόρτα και η φίλη μας έτρεξε γρήγορα να ανοίξει,ήταν η σοφή κουκουβάγια,ο νάνος Σκαφτούλης και φυσικά ο αγαπημένος μας αετός ο Νέστορας.Τώρα ήταν όλοι εκεί καθισμένοι δίπλα στο τζάκι,απολαμβάνοντας το τσάι λεβάντας και την μυρωδάτη μηλόπιτα.
    -Είμαι πολύ χαρούμενη που σας βλέπω ξανά,είπε με πολύ αγάπη η ποντικίνα μας και σκέφτηκα να σας πω μια όμορφη πραγματική ιστορία.
    Ναι…ναι αναφώνησαν όλοι,που αγαπούσαν τις διηγήσεις της ποντικίνας,γιατί είχε ένα ξεχωριστό τρόπο να αγγίζει τις καρδιές τους.
    Στην αποψινή μας ιστορία θα σας μιλήσω για την χώρα των νεραϊδών και μια άτακτη πεταλουδίτσα είπε η φίλη μας χαμογελώντας.Ξαφνικά η Μυρτούλα πέταξε και κούρνιασε στην ποδιά της φίλης μας,η Λιλίκα την αγκάλιασε στοργικά και είπε.
    -Ναι Μυρτούλα σήμερα θα διηγηθώ την δική σου ιστορία είπε η Λιλίκα με τα ματάκια της να λάμπουν από ευτυχία!!!
    Οι φίλοι μας ήξεραν ότι η πεταλουδίτσα ζούσε στο δάσος,ήρθε όμως η ώρα να μάθουν από πού πραγματικά προερχόταν.
    Έτσι άρχισε η Λιλίκα την ιστορία:
    Ήταν φθινόπωρο και στην φανταστική χώρα των νεραϊδών επικρατούσε μια πανέμορφη ατμόσφαιρα,τα φύλλα των δένδρων με τα γήινα χρώματα είχαν σχεδιάσει ένα πίνακα ζωγραφικής στο έδαφος,οι νεραϊδούλες μάζευαν το νέκταρ από τα τελευταία λουλούδια να το αποθηκεύσουν για τον επερχόμενο χειμώνα,οι χρυσοκέντητες ζακετούλες βγήκαν από τα σεντούκια,τα μεταξωτά σεντονάκια αντικαταστάθηκαν από βελούδινες ζεστές κουβερτούλες και υπήρχαν όλες οι απαραίτητες ετοιμασίες,πάντα όμως με την επίβλεψη της βασίλισσας των νεραϊδών και ξωτικών Τιτάνια.
    Μια πανέμορφη και επιβλητική νεράιδα με γαλαζοπράσινο αέρινο φόρεμα,χρυσό στέμα στολισμένο με διαμάντια και ρουμπίνια και πελώρια πολύχρωμα φτερά.Δεν αποχωριζόταν ποτέ το μαγικό της ραβδί με την χρυσή λαμπερή σφαίρα σκαλισμένη με δροσοσταλίδες από τα μικρά αγαπημένα της ξωτικά.
    Η ποντικίνα μας σταμάτησε για μια στιγμή,ήπιε λίγο από το ζεστό τσαγάκι της και έφαγε ένα κομματάκι μηλόπιτα.Οι φίλοι μας συνεπαρμένοι είπαν…έλα Λιλίκα συνέχισε.Η ποντικίνα μας κοίταξε έξω από το τζάμι το χιόνι που άρχισε να πέφτει πυκνό και συνέχισε.
    Έτσι λοιπόν κυλούσε εκείνη η μέρα στην νεραϊδοχώρα,μέχρι που άρχισε να βραδιάζει.Η βασίλισσα έστειλε τους λευκούς μονόκερους να ειδοποιήσουν τις νεράιδες και τα ξωτικά ότι έπρεπε να γυρίσουν στα σπιτάκια τους,είχε αρχίσει να φυσάει δυνατός αέρας και να κάνει περισσότερη ψύχρα.
    Οι λευκοί μονόκεροι άνοιξαν τα πελώρια φτερά τους και σαν την αστραπή ξεχύθηκαν στον ουρανό για να μεταφέρουν το μήνυμα στις νεράιδες και τα ξωτικά.Έτσι και έγινε…σε λίγο εμφανίστηκε το πολύχρωμο σμήνος με τις νεραϊδούλες και τις πυγολαμπίδες να φέγγουν τον δρόμο τους,ήταν πολύ κουρασμένες και το μόνο που ήθελαν ήταν να πιούν νέκταρ και να αποκοιμηθούν στα ζεστά τους λουλουδόσπιτα.
    Όλα φαίνονταν ότι κυλούσαν ομαλά,μέχρις ότου…η ποντικίνα μας έκανε πάλι μια μικρή παύση για να ρίξει άλλο ένα κούτσουρο στην φωτιά…και μετά και μετά,έλα Λιλίκα πες μας,μην μας κρατάς σε αγωνία είπαν οι φίλοι μας.Η ποντικίνα μας χαμογέλασε και συνέχισε,μέχρις ότου η νεραϊδούλα Τριανταφυλλένια βγήκε ανήσυχη από το σπιτάκι της και πετούσε τριγύρω φωνάζοντας την συγκάτοικος της που δεν ήταν άλλη από την Μυρτούλα μας.
    Εψαχνε αρκετή ώρα,αναγκάστηκε να ξυπνήσει και τις υπόλοιπες νεραϊδούλες που όλες μαζί ξεχύθηκαν στην νεραϊδοχώρα.Η ώρα περνούσε,το κρύο άρχισε να παγώνει τις φίλες μας και η Μυρτούλα άφαντη,δεν μπορούσαν να κάνουν τίποτε περισσότερο από το να το αναφέρουν στην βασίλισσά τους.
    Και έτσι έγινε…όλες μαζί κατευθύνθηκαν στο λουλουδόσπιτο της νεραϊδοβασίλισσας.Έναν υπέροχο,πελώριο άσπρο κρίνο με τα φύλλα του να λάμπουν μαγικά και στην είσοδο τους αγαπημένους της μονόκερους,που μόλις αντίκρυσαν όλες τις νεραϊδούλες ξαφνιάστηκαν.
    -Τι συμβαίνει εδώ??? ρώτησε ο αρχηγός της αγέλης.
    Τότε η Τριανταφυλλένια απάντησε.
    -Καλέ μου μονόκερε είναι μεγάλη ανάγκη να μιλήσουμε στην βασίλισσα,χάθηκε η Μυρτούλα.
    -Πως χάθηκε???μήπως σας κρύβεται πάλι όπως κάνει συνήθως η μικρή μας άτακτη ρώτησε ο μονόκερος.
    -Όχι όχι απάντησε η Τριανταφυλλένια,ψάξαμε σε όλη την νεραϊδοχώρα,ακόμα και στα μέρη εκείνα που κρύβεται συνήθως,αλλά πουθενά η Μυρτούλα.
    Ο μονόκερος της είπε να περιμένει και αμέσως έτρεξε να ειδοποιήσει την βασίλισσα.
    Σε λίγα λεπτά εμφανίστηκε η Τιτάνια επιβλητική όπως πάντα αλλά αρκετά θυμωμένη.Πάλι η μικρή θα μας βάλει σε περιπέτειες αναφώνησε με δυνατή φωνή,αυτή την φορά όμως θα της επιβληθεί αυστηρή τιμωρία.
    -Να την βρούμε πρώτα βασιλισσά μου είπε η Τριανταφυλλένια και μετά αποφασίζεται για την τιμωρία της!!!
    Η Τιτάνια έδωσε αμέσως εντολή στους μονόκερους να συγκεντρώσουν τα ξωτικά και να συναντηθούν όλοι στον γέρικο πλάτανο στη μέση του δάσους,θα ζητούσε την βοήθεια των δένδρων αλλά και της σοφής κουκουβάγιας που βρίσκει πάντα λύση στα προβλήματα τους και η Μυρτούλα μας τώρα ήταν ένα σοβαρό πρόβλημα.
    Η ποντικίνα μας σταμάτησε,κοίταξε την Μυρτούλα που είχε βολευτεί στην ποδιά της,χάιδεψε την μυτούλα της και είπε,έτσι δεν είναι μικρή μου????η νεραϊδοπεταλουδίτσα μας κατέβασε τα ματάκια της και έγνεψε ναι και η ποντικίνα μας συνέχισε ενώ το χιόνι άρχισε να πέφτει ακόμα πιο πυκνό,αλλά οι φίλοι μας ήταν τόσο ζεστά στο φιλικό σπιτάκι της Λιλίκας που δεν ήθελαν να χάσουν ούτε μια λέξη της,την παρακολουθούσαν εντυπωσιασμένοι..
    -Θέλετε λίγο ακόμα μηλόπιτα???ακούστηκε η γλυκειά φωνή της Λιλίκας.
    -Όχι όχι Λιλίκα έχουμε ότι χρειαζόμαστε έλα…έλα πες μας την συνέχεια.
    Σε πολύ λίγη ώρα λοιπόν είχαν συγκεντρωθεί όλοι στον γέρικο πλάτανο που μόλις είδε τόσο κόσμο συγκεντρωμένο γύρω του σάστισε,οι πυγολαμπίδες φώτισαν τον χώρο και η Τιτάνια πλησίασε την σοφή μας κουκουβάγια.
    Ζητώ συγγνώμη για την απρόσμενη επίσκεψη καλή μου κουκουβάγια,αλλά πρέπει να μας βοηθήσεις,χάθηκε μια νεραϊδούλα μας και φοβάμαι μήπως της έχει συμβεί κάτι κακό.
    {Να μην παραλείψω να σας πω είπε η ποντικίνα μας ότι στην νεραϊδοχώρα υπήρχαν νόμοι και απογορεύσεις και μία από τις απαγορεύσεις ήταν ότι ποτέ καμία νεράιδα ή ξωτικό δεν έπρεπε να βγει έξω από την νεραϊδοχώρα και το δάσος και να περάσει το μεγάλο γεφύρι που οδηγούσε στην πλευρά που υπήρχε η πράσινη λίμνη.Μια λίμνη με σκούρα πράσινα νερά που ανέδυε ένα μυστηριώδη καπνό καταστροφικό για τους κατοίκους της νεραϊδοχώρας }.
    Η σοφή κουκουβάγια σκούπισε τα γυαλάκια της άνοιξε το μεγάλο βιβλίο του δάσους,ακούμπησε το μαγικό της ραβδάκι και οι σελίδες άρχισαν να γυρίζουν γρήγορα,ώσπου σταμάτησαν στην σελίδα με την πράσινη λίμνη.Η κουκουβάγια αναστατωμένη με γρήγορη κίνηση έκλεισε το βιβλίο.
    Τι συμβαίνει ρώτησε η Τιτάνια???
    Καλή μου νεράιδα πρώτα θα κοιτάξουμε αν την έχει πάρει ο ύπνος σε κάποιο δένδρο είπε η σοφή κουκουβάγια και διέταξε όλα τα δένδρα του δάσους να ψάξουν στα φυλλώματά τους μήπως κοιμάται η μικρή μας φίλη.Η απάντηση ήταν αρνητική από όλα τα δένδρα και μόνο τότε η σοφή κουκουβάγια είπε στην βασίλισσα των νεραϊδών.Πολύ φοβάμαι βασίλισσά μου ότι η Μυρτούλα κινδυνεύει,το μαγικό βιβλίο μου έδειξε την πράσινη λίμνη.
    Όχι αναφώνησε τρομαγμένη η Τιτάνια,δεν είναι δυνατόν,δεν μπορούμε να περάσουμε απέναντι,τι θα κάνουμε καλή μου κουκουβάγια??και η φίλη μας όπως πάντοτε βρήκε την λύση.
    Εσείς οι νεράιδες και τα ξωτικά δεν μπορείτε,εμείς όμως οι κάτοικοι του δάσους μπορούμε να περάσουμε απέναντι και σε μία δύσκολη στιγμή όπως η τωρινή θα το κάνουμε αμέσως,γιατί ο καπνός της πράσινης λίμνης δεν μπορεί να μας κάνει κακό.
    Η σοφή κουκουβάγια έδωσε αμέσως εντολή να συγκεντρωθούν οι σκαντζόχοιροι και με την βοήθεια των πυγολαμπίδων θα προσπαθούσαν να βρουν την Μυρτούλα πριν είναι πολύ αργά.
    Το σύνθημα δόθηκε και οι σκαντζόχοιροι με τις πυγολαμπίδες ήταν έτοιμοι να ξεκινήσουν.Όλη η παρέα πήγε μαζί τους μέχρι την άκρη του δάσους,η κουκουβάγια τους έδειξε το σχέδιο που θα ακολουθούσαν και μόλις έφτασαν στο γεφύρι,εκατοντάδες μπαλίτσες με καρφάκια ξεχύθηκαν και πέρασαν στην απέναντι όχθη με τις καλές τους φίλες πυγολαμπίδες να τους δείχνουν τον δρόμο.Οι σκαντζόχοιροι έβγαλαν τα μικρά τους ποδαράκια και άρχισαν να περπατάνε μέσα στα δύσβατα μονοπάτια με τα αγκαθωτά κλαδιά,να ανοίγουν δρόμο στα πυκνά φυλλώματα με μεγάλη προσοχή και μετά από πολύ δρόμο έφτασαν στην πράσινη λίμνη.Ο πράσινος καπνός που αναδυόταν προκαλούσε δυσφορία στην αναπνοή και αμέσως μάσησαν τα φύλλα ιτιάς που τους είχε δώσει η κουκουβάγια.Τώρα μπορούσαν να πλησιάσουν πιο κοντά και ξαφνικά αυτό που είδαν τους έκοψε την ανάσα.
    Η Μυρτούλα μας μαρμαρωμένη να βρίσκεται στην άκρη της λίμνης και πυκνά πράσινα μουντά φύλλα να την καλύπτουν.Ξαφνικά ένας πελώριος πράσινος δράκος αναδύθηκε μέσα από τα νερά,οσφρίστηκε τον αέρα,έκανε τον γύρο της λίμνης πλησίασε την μαρμαρωμένη νεραϊδοπεταλούδα και χάθηκε πάλι στα θολά νερά της λίμνης.
    Οι σκαντζόχοιροι με την βοήθεια πάντα των πυγολαμπίδων αθόρυβα αλλά πολύ στενοχωρημένοι γύρισαν πίσω και είπαν στους φίλους μας όλα όσα είχαν δει.
    Οι νεραϊδούλες άρχισαν να κλαίνε και να θρηνούν την άτακτη Μυρτούλα και τότε ήταν που η βασίλισσα με δυνατή φωνή είπε.
    Σωπάστε,τίποτα δεν έχει τελειώσει ακόμα και διέταξε τον αρχηγό των μονόκερων με το χρυσό κέρας να έρθει κοντά της.
    Πλησίασε το ραβδί της και μάζεψε λίγη χρυσή σκόνη από το κέρας του,το έβαλε σε ένα δερμάτινο σακουλάκι και το έδωσε στον σκαντζόχοιρο Ζόναρ,τον καλύτερο,τον δυναμικότερο και εξυπνότερο σκαντζόχοιρο.
    Καλέ μου Ζόναρ του είπε η βασίλισσα,πάρε αυτή την σκόνη και προσεκτικά ρίξε την στον άγαλμα της Μυρτούλας,τα μάγια θα λυθούν,τότε θα μπορέσετε να την πάρετε και να γυρίσετε,επειδή όμως ο δράκος είναι πανέξυπνος και θα παραφυλάει,πάρε και αυτό το κόκκινο μανιτάρι.Πέταξέ το στην λίμνη,έχει υπνωτικό που θα τον αποκοιμήσει μέχρι να ελευθερώσεις την Μυρτούλα.
    Στις διαταγές σας βασίλισσα μου είπε ο καλός μας σκαντζόχοιρος και ξεκίνησε για την πιο δύσκολη αποστολή που είχε αναλάβει μέχρι τώρα.Ήταν μόνος του και έπρεπε να είναι πολύ προσεκτικός,έτσι είχε έτοιμα τα καρφάκια του για καλό και κακό.
    Έκανε πάλι τον γνωστό δύσβατο δρόμο και μόλις είδε το άγαλμα της νεραϊδούλας έγινε ένα κουβαράκι και βρέθηκε δίπλα της.Εκείνη ήταν και η κατάλληλη στιγμή για να ρίξει και το μαγικό μανιτάρι στην λίμνη.Έτσι και έγινε..αμέσως κόκκινες μπουρμπουλήθρες εμφανίστηκαν στην επιφάνεια της λίμνης και ο πράσινος καπνός βάφτηκε κατακόκκινος,τώρα ο καλός μας σκαντζόχοιρος έβγαλε το σακουλάκι με την μαγική σκόνη και την έριξε πάνω στο άγαλμα,αμέσως τα πράσινα μουντά φύλλα άρχισαν να μαραίνονται,το μάρμαρο άρχισε να σπάει και σιγά-σιγά να εμφανίζεται η Μυρτούλα.
    Λιγάκι ακόμα και θα σε έχουμε πάλι κοντά μας είπε ο Ζόναρ με φανερή αγωνία και πράγματι σε λίγο εμφανίστηκε η νεραϊδούλα μας που δεν θυμόταν όμως τίποτα,άπλωσε τα φτερά της να ξεμουδιάσουν και πριν προλάβει να ρωτήσει τον φίλο μας τι συνέβη της είπε ότι έπρεπε να φύγουν αμέσως και θα της τα εξηγούσε όλα αργότερα.
    Χωρίς να χάσουν καιρό ξεκίνησαν γρήγορα για τον γυρισμό και σε λίγη ώρα αντίκρυσαν τους φίλους μας που τους περίμεναν με μεγάλη αγωνία.Οι νεραϊδούλες αγκάλιασαν χαρούμενες και γελαστές την Μυρτούλα που ακόμα δεν μπορούσε να καταλάβει τι είχε συμβεί,η Τιτάνια ευχαρίστησε πολύ τον Ζόναρ για την ανδρεία του και προς τιμήν του κάλεσε όλους τους κατοίκους του δάσους στην νεραϊδοχώρα να γιορτάσουν την επιστροφή της Μυρτούλας.
    Όσο για εσένα μικρή μου,είπε με αυστηρό ύφος η βασίλισσα των νεραϊδών στην Μυρτούλα θα τα πούμε αύριο που θα έχεις συνέλθει.Ευχαρίστησε όλους για την πολύτιμη βοήθειά τους και έδωσε το πρόσταγμα να γυρίσουν στην χώρα τους.
    Πολύχρωμα φτερά και άσπρους μονόκερους γέμισε ο ουρανός με τις πολύτιμες πυγολαμπίδες σαν μικρά αστεράκια να δείχνουν τον δρόμο της επιστροφής.
    Η ποντικίνα μας σταμάτησε για λίγο την διήγησή της,ήπιε μια γουλιά από το αρωματικό τσάι λεβάντας,κοίταξε για άλλη μία φορά τρυφερά την μικρή μας νεραϊδούλα και συνέχισε.
    Την επόμενη μέρα όλα ήταν όπως πριν στη νεραϊδοχώρα,ήσυχα,ήρεμα.Οι φίλες της Μυρτούλας της εξήγησαν τι της είχε συμβεί και την ανησυχία τους μέχρι να την δουν ξανά.
    Η ανυπακοή της όμως έπρεπε να τιμωρηθεί όπως είχε πει και η βασίλισσα των νεραϊδών.
    Από νωρίς το πρωί τα ξωτικά διαλαλούσαν την συγκέντρωση που θα γινόταν το μεσημέρι στη λουλουδένια πλατεία με το πανέμορφο από τουλίπες συντριβάνι.
    Η ώρα πλησίαζε,νεράιδες,ξωτικά και μονόκεροι άρχισαν να συγκεντρώνονται.Τότε ήταν που εμφανίστηκε η επιβλητική βασίλισσα και μόλις σήκωσε το μαγικό ραβδί της οι ψίθυροι έπαψαν και σιωπή απλώθηκε παντού.
    Με δυνατή αλλά και αυστηρή φωνή άρχισε να λέει:
    -Σήμερα συγκεντρωθήκαμε όλοι για να σας ανακοινώσω την τιμωρία που πρόκειται να επιβάλλω στη Μυρτούλα.
    Με την συμπεριφορά της και την ανυπακοή της δεν έθεσε μόνο σε κίνδυνο τον εαυτό της αλλά και όλους που κατοικούν στη νεραϊδοχώρα,αγνόησε τους κανόνες και φέρθηκε με μεγάλη επιπολαιότητα.
    Η νεραϊδοπεταλουδίτσα μας-συνέχισε η ποντικίνα-είχε σταθεί μπροστά στη βασίλισσα με σκυμμένο το κεφαλάκι της και τα δάκρυα να κυλούν από τα πράσινα ματάκια της.
    -Πριν ανακοινώσω τη τιμωρία σου-είπε η βασίλισσα στη Μυρτούλα-έχεις να μας πεις κάτι???
    Η Μυρτούλα χωρίς να σηκώσει το κεφαλάκι της ψιθύρισε.
    -Ζητώ συγνώμη βασίλισσά μου,από εσένα και από όλους τους φίλους μου που ήμουν η αιτία να κινδυνέψετε,μου αρμόζει ότι τιμωρία αποφασίσετε.
    Η βασίλισσα τότε άρχισε να διαβάζει.
    -Από σήμερα και για ένα χρόνο θα απομακρυνθείς από τη νεραϊδοχώρα και θα σε αναλάβουν οι κάτοικοι του δάσους.
    -Η σοφή κουκουβάγια θα σε επιβλέπει και θα βοηθάς σε όλες τις εργασίες.
    -Πρέπει να είσαι υπάκουη και εργατική,διαφορετικά δεν θα ζήσεις ποτέ ξανά στη χώρα μας και αν συνεχίσεις να παραβλέπεις τους κανόνες η τελική ποινή σου θα είναι η αφαίρεση των φτερών σου.
    -Τώρα μπορείς να πηγαίνεις να ετοιμαστείς,ο χρυσός μονόκερος θα σε μεταφέρει στο δάσος.
    Η Μυρτούλα χωρίς να μπορεί να συγκρατήσει τα δάκρυά της γύρισε στο λουλουδένιο σπιτάκι της και άρχισε να μαζεύει τα πραγματάκια της.Τις μεταξωτές φορεσιές της,τις ζεστές κουβερτούλες της,τα δαντελένια παπουτσάκια της και ότι άλλο χρειαζόταν.Στο τέλος κράτησε στα χέρια της το αγαπημένο της παιχνίδι που δεν ήταν άλλο από μια βελούδινη κατακκόκινη πασχαλίτσα,χαιρέτησε τους αγαπημένους της φίλους και ανέβηκε στο χρυσό μονόκερο που αμέσως άνοιξε τα πελώρια φτερά του και άρχισε να κατευθύνεται στον ουρανό.
    Μία τελευταία ματιά στην αγαπημένη της χώρα και η Μυρτούλα πετούσε για την νέα της κατοικία.
    -Η ποντικίνα σταμάτησε φανερά συγκινημένη,ποιός θέλει άλλο ένα κομμάτι μηλόπιτα???ρώτησε τους φίλους μας???
    -Δεν θέλουμε τίποτα Λιλίκα…συνέχισε της απάντησαν.
    -Η Λιλίκα έριξε άλλο ένα ξύλο στη φωτιά,σκούπισε τα γυαλάκια της και χωρίς να έχει αφήσει από την αγκαλιά της την Μυρτούλα συνέχισε.
    Έτσι εδώ και έξι μήνες η Μυρτούλα έχει γίνει αναπόσπαστο κομμάτι της χώρας μας,όπως όλοι άλλωστε ξέρετε και θα συμφωνήσετε μαζί μου ότι είναι πολύ αγαπητή,έξυπνη,εργατική,υπομονετική.
    -Έτσι δεν είναι φίλοι μου???ρώτησε η ποντικίνα.
    -Ναι,ναι,είπαν όλοι χαρούμενα και γελαστά,είμαστε πολύ ευτυχισμένοι που την έχουμε κοντά μας και δεν θέλουμε να φύγει ποτέ από εδώ.
    -Το ξέρω αγαπημένοι μου φίλοι είπε η ποντικίνα,αλλά δεν μπορούμε να αποφασίσουμε εμείς γι’αυτό,δεν παύει να είναι μια νεραϊδούλα και σίγουρα θα επιθυμεί τη χώρα της,όπως θα κάναμε άλλωστε και εμείς όταν θα βρισκόμασταν στη θέση της,έχουμε όμως μπροστά μας άλλους έξι μήνες που θα ομορφαίνει με τη παρουσία της τις ζωές όλων μας.
    Το χιόνι άρχισε τώρα να πέφτει πολύ πυκνό,το δρομάκι δεν φαινόταν πια και τότε είπε η ποντικίνα μας:
    Καλοί μου φίλοι δεν μπορείτε να γυρίσετε απόψε στα σπιτάκια σας,είναι πολύ επικίνδυνο,γι’αυτό θα κοιμηθείτε εδώ,είναι ζεστά και υπάρχουν κρεβατάκια για όλους,θα περάσουμε μια υπέροχη βραδιά.Ήταν όλοι πολύ χαρούμενοι που θα περνούσαν τη βραδιά στο σπίτι της φιλόξενης ποντικίνας μας.
    Πλησιάσαν στο παράθυρο και παρακολουθούσαν τις νιφάδες του χιονιού που έμοιαζαν σαν μικρές νεραϊδούλες να χορεύουν,έμοιαζαν σαν την όμορφη μικρή μας άτακτη νεραϊδοπεταλούδα που κοντά στους κατοίκους του δάσους βρήκε αγάπη,στοργή,τρυφερότητα,φροντίδα.
    Όλα αυτά που υπήρχαν στη νεραϊδοχώρα που κατοικούσε και που σύντομα θα ζήσει και πάλι!!!
     
    Τελευταία επεξεργασία: 16/12/17
    Αρέσει σε ΜαύροςΛύκος, GEPPO1, kat77 και 9 σε άλλους.
  13. -lousi-leon2001

    -lousi-leon2001 Επιβλέπων του φόρουμ

    Καλησπέρα! Ποιες καμπάνιες;
     
    Αρέσει στους katerina-paylopoyloy, maria_palou και soyla74.
  14. katerina-paylopoyloy

    katerina-paylopoyloy Τακτικός στο φόρουμ

    Γεια χαραντάν, -lousi-leon2001 εννοώ τις καμπάνιες στην λαχαναγορά στην αριστερή στήλη έχουν ποια καμπάνια θα διαλέξεις και δεξιά τι θα προϊόντα που θα χρειαστεί .Στο επάνω μέρος στην δεξιά έχει ένα μικρό τετράδιο στην μία μεριά έχει τον τίτλο της καμπάνιας και στην άλλη έχει μικρές ιστορίες. ;)
     
    Τελευταία επεξεργασία: 16/12/17
    Αρέσει σε maria_palou, elpaylopoylos, xristina-alexopoyloy και 2 σε άλλους.
  15. -lousi-leon2001

    -lousi-leon2001 Επιβλέπων του φόρουμ

    Καλησπέρα! Υπέροχο, elena101960!!! Καλές γιορτές!
     
    Αρέσει σε katerina-paylopoyloy, maria_palou, soyla74 και 3 σε άλλους.
  16. elena101960

    elena101960 Στρατηγός του φόρουμ

    Ευχαριστώ πολύ -lousi-leon2001.

    Καλές γιορτές σε όλους/ες,με κάθε επιθυμία σας πραγματοποιήσιμη [​IMG]
     
    Αρέσει σε Gulit1, maria_palou, soyla74 και 4 σε άλλους.
  17. FARMER.GP

    FARMER.GP Βετεράνος του παιχνιδιού

    "Αγώνας τρεξίματος" Μια φορά και ένα καιρό στη "Χώρα των ζώων" πραγματοποιήθηκε ένας αγώνας τρεξίματος για τον τίτλο του πιο γρήγορου ζώου στον κόσμο. Υπεύθυνος για τη διοργάνωση αυτής της εκδήλωσης υπήρξε ο δήμαρχος γαλοπούλας. Το βραβείο για το νικητή του αγώνα ήταν ένα χρυσό μετάλλιο και για τους υπόλοιπους ένας μικρός έπαινος συμμετοχής. Τα ζώα που θα συμμετείχαν, διακρινόταν το λιοντάρι, η τίγρης, η στρουθοκάμηλος, ο λύκος, το άλογο, η αλεπού, το ελάφι, το πρόβατο, ο λαγός και η χελώνα. Οι εννιά πρώτοι με το αντίκρισαν την τελευταία συναγωνίστρια τους, έβαλαν τα γέλια χωρίς να συγκρατηθούν. Η χελώνα σοβαρή αδιαφόρησε. Πολλά ζώα συγκεντρώθηκαν, για να παρακολουθήσουν αυτόν τον αγώνα. Το σύνθημα θα το έδινε ο γαλοπούλας. "Λάβετε θέσεις. Έτοιμοι; Πάμε!!". Οι εννιά πρώτοι διαγωνιζόμενοι έφυγαν σαν βολίδες. Μόνο η χελώνα πήγαινε με το δικό της αργό ρυθμό. Η απόσταση του αγώνα περιελάμβανε την πόλη (αφετηρία), το άγριο λιβάδι, τη φάρμα και το ξέφωτο του δάσους (τέρμα). Την ώρα του τρεξίματος το λιοντάρι φαινόταν πρώτο, η τίγρης δεύτερη, το άλογο τρίτο, η στρουθοκάμηλος τέταρτη, ο λύκος πέμπτος, το ελάφι έκτο, η αλεπού έβδομη, ο λαγός όγδοος και το πρόβατο ένατο. Κάποια στιγμή όπως έτρεχαν σκέφτηκαν κάτι. "Είτε εγώ βγω πρώτος-η, είτε προτελευταίος-α, πάλι θα είμαι γρήγορος-η από τη χελώνα". Με αυτή τη λογική αποφάσισε το κάθε ζώο να κάνει ένα μικρό διάλειμμα και θα συνέχιζε πιο μετά τον αγώνα. Το άλογο, το πρόβατο, το ελάφι, η στρουθοκάμηλος και ο λαγός με το που έφτασαν στο άγριο λιβάδι, σταμάτησαν να φάνε μερικά χορταράκια και φρούτα από τον κήπο. Στο ίδιο μέρος σταμάτησαν το λιοντάρι, η τίγρης, η αλεπού και ο λύκος,για να φάνε σε ένα κοντινό εστιατόριο. Μισή ώρα αργότερα αφού γέμισαν όλοι τις κοιλιές τους, προσπάθησαν να τρέξουν. Δυστυχώς με γεμάτο το στομάχι ήταν λίγο δύσκολο να μετακινηθούν. Γι αυτό σκέφτηκαν ότι αφού είναι οι πιο γρήγοροι, γιατί να μην κοιμηθούν λίγο; Μόλις συναντήθηκαν όλοι στη φάρμα, βολεύτηκαν στους σωρούς με τα άχυρα και αποκοιμήθηκαν. Στο μεταξύ η χελώνα μετά από πολλές ώρες έφτασε και αυτή στη φάρμα. Παρατήρησε τους αντιπάλους της που κοιμούνταν βαθιά και προσπάθησε να μην τους ξυπνήσει. Μία ώρα αργότερα ακούστηκαν δυνατές φωνές και τα εννιά ζώα ξύπνησαν. Αμέσως μετά κατάλαβαν τι συνέβη και έτρεξαν. Όταν έφτασαν στο ξέφωτο του δάσους έμειναν με το στόμα τους ανοιχτό. Η χελώνα μασουλώντας ένα μαρούλι και έχοντας στο θώρακα της το χρυσό μετάλλιο άκουγε όλα τα μπράβο από τον δήμαρχο και τους υπόλοιπους κατοίκους. Το λιοντάρι, η τίγρης, το άλογο, η στρουθοκάμηλος, ο λύκος,η αλεπού, το ελάφι, το πρόβατο και ο λαγός χωρίς να το πιστεύουν στα μάτια τους πήραν απογοητευμένοι τους επαίνους συμμετοχής τους. Είπαν μπράβο στη χελώνα που νίκησε και έφυγαν για τα σπίτια τους. Ο γαλοπούλας μάταια προσπαθούσε να τους πείσει, να μείνουν στο αποψινό γλέντι. Τότε το λόγο τον πήρε η χελώνα και είπε ότι στη ζωή μας δε χρειάζεται να είμαστε πάντα πρώτοι. Αρκεί να το διασκεδάζουμε με σεβασμό ο ένας στον άλλο και τους έδωσε συγχαρητήρια που διαγωνίστηκαν όλοι μαζί. Ακούγοντας αυτά τα λόγια, ανέβηκε το ηθικό στα εννιά ζώα και ζητώντας συγγνώμη, υποσχέθηκαν ότι δε θα κοροϊδέψουν ξανά άλλο αργό ζώο. Εκείνη τη νύχτα απολαμβάνοντας τη μουσική του γουρουνιού ροκά και τα τραγούδια του ταράνδου, όλοι έφαγαν, χόρεψαν με τη ψυχή τους και έζησαν καλά και εμείς καλύτερα.
     
    Αρέσει σε ΜαύροςΛύκος, GEPPO1, katerina-paylopoyloy και 7 σε άλλους.
  18. FARMER.GP

    FARMER.GP Βετεράνος του παιχνιδιού

    "Το στολισμένο δέντρο" Μια φορά και ένα καιρό στη "Χώρα των ζώων" ήρθε ο Χειμώνας και τα ζώα προετοιμάζονταν για την μεγαλύτερη γιορτή αυτής της εποχής. Η αγελάδα με την προβατίνα έφτιαξαν ζεστό κακάο και χυμούς. Η πάπια με την ιπποποταμίνα νόστιμες πίτες και κουλουράκια. Η κότα με τον σκίουρο έπλεξαν όμορφα κασκόλ, σκούφους και πουλόβερ. Τα παιδιά βγήκαν έξω,για να παίξουν με το χιόνι. Όλα ήταν σχεδόν έτοιμα για την "Εορτή του Χειμώνα". Μόνο το δέντρο έλειπε, για να στολιστεί. Ο ξυλοκόπος κάστορας μαζί με τον γάιδαρο διασκεδαστή και τον μαύρο τράγο πήγαν να βρουν ένα όμορφο έλατο,για να το φέρουν. Ρώτησαν το κόκκινο πάντα δασοφύλακα πού υπάρχουν τα πιο όμορφα έλατα στο δάσος. Εκείνο τους απάντησε κοντά στο βουνό και τους προειδοποίησε να προσέχουν πού πατούν, γιατί σε κάποια σημεία υπάρχουν απότομες κατηφόρες και ανηφόρες. Οι τρεις ξυλοκόποι τον ευχαρίστησαν και συνέχισαν τον προορισμό τους. Μετά από δύο ώρες έχοντας στο νου τους τα λόγια του δασοφύλακα, έφτασαν στο μέρος με τα έλατα. Ο τράγος πρότεινε ένα μεγάλο έλατο και τους είπε ότι το συγκεκριμένο θα φαίνεται και από μακριά με τα φωτεινά στολίδια του. Ο κάστορας και ο γάιδαρος διαφώνησαν με την δικαιολογία ότι θα δυσκολευτούν να το μεταφέρουν. Τελικά μετά από πολλές διαφωνίες κατέληξαν σε ένα μεσαίο ανοιχτόχρωμο έλατο. Τη στιγμή που έβγαλαν τα τσεκούρια, για να το κόψουν, ξαφνικά άκουσαν μια λυπημένη φωνή να τους λέει να σταματήσουν. Τα τρία ζώα κοιτάχτηκαν τρομαγμένα και αναρωτήθηκαν από πού ακούστηκε αυτή η φωνή. Πλησίασαν πιο κοντά το δέντρο και τι να δουν; Το έλατο είχε μάτια και στόμα και τους παρακάλεσε να μην του κάνουν κακό. Αμέσως μετά εμφανίστηκε μια γατονεράιδα και τους εξήγησε τι συμβαίνει. Σύμφωνα με τα λεγόμενα της ο κάστορας, ο γάιδαρος και ο τράγος έμαθαν ότι το δέντρο ήταν κάποτε μια άτακτη γατονεράιδα και ένας κακός μάγος βάτραχος την μεταμόρφωσε σε έλατο, επειδή δεν σεβόταν τους υπόλοιπους κατοίκους γύρω της, κοροϊδεύοντας τους. Οι τρεις ξυλοκόποι συγκινημένοι από αυτή την ιστορία είπαν ότι δεν ήθελαν να κάνουν κακό στο δέντρο, αλλά να το μεταφέρουν στην πόλη τους και να το γεμίσουν με στολίδια και φωτάκια για την "Εορτή του Χειμώνα". Η γατονεράιδα και το έλατο αφού το σκέφτηκαν για λίγο, δέχτηκαν να έρθουν μαζί τους. Με ένα μαγικό ξόρκι της νεράιδας, το έλατο βγήκε από το έδαφος και τοποθετήθηκε σε μια μεγάλη γλάστρα με ρόδες. Οι τρεις φίλοι κατάφεραν με ευκολία να μεταφέρουν το έλατο στην πόλη με τη συνοδεία φυσικά της νεράιδας. Οι κάτοικοι της πόλης στην αρχή χωρίς να πιστεύουν στα μάτια τους θαύμασαν το ζωντανό έλατο και αμέσως μετά το στόλισαν με όμορφα πολύχρωμα στολίδια και φωτάκια. Το έλατο χαρούμενο του άρεσαν τα στολίδια του. Μία μέρα μετά μαζεύτηκαν πολλά νεαρά ζωάκια,για να τραγουδήσουν τα κάλαντα κοντά στο έλατο. Ταυτόχρονα συγκεντρώθηκαν πολλές νεράιδες, για να χορέψουν και να τραγουδήσουν με τα υπόλοιπα ζώα. Ήταν ανήμερα "Εορτής του Χειμώνα" και ο κάστορας ξυλοκόπος με τον ασβό, τον βραδύποδα, το λύκο,τον ελέφαντα και κάποια άλλα ζώα έφεραν τα τραπέζια και τις καρέκλες σχηματίζοντας ένα μεγάλο ημικύκλιο. Ο μαύρος τράγος με το γάιδαρο διασκεδαστή, τον παπαγάλο, το παγόνι, το σκύλο, το σκίουρο, το χάμστερ και μερικούς άλλους έβαλαν τα τραπεζομάντιλα και τακτοποίησαν τα πιάτα και τα μαχαιροπίρουνα. Τέλος η αγελάδα, η προβατίνα, η πάπια, η κότα, η ιπποποταμίνα και οι υπόλοιπες κυρίες έφεραν τα φαγητά, τους χυμούς και τα ροφήματα. Το θέαμα ήταν μαγευτικό. Όλοι έφαγαν, ήπιαν, τραγούδησαν, χόρεψαν κοντά στο στολισμένο δέντρο και θαυμάζοντας τα πυροτεχνήματα αντάλλαξαν ευχές. Τα ζώα και οι γατονεράιδες έζησαν την καλύτερη "Εορτή του Χειμώνα" και ήλπιζαν να γίνει το ίδιο και του χρόνου. Στο μεταξύ το έλατο που βρήκε ένα σημείο κοντά στην πλατεία της πόλης, χαιρόταν να βλέπει καθημερινά τους νέους του φίλους και έζησε αυτό καλά και εμείς καλύτερα.
     
    Τελευταία επεξεργασία: 22/12/17
    Αρέσει σε ΜαύροςΛύκος, kat77, maria_palou και 5 σε άλλους.
  19. elena101960

    elena101960 Στρατηγός του φόρουμ

    «ΝΕΣΤΟΡΑΣ»
    Ο ΦΥΛΑΚΑΣ ΑΕΤΟΣ ΤΩΝ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΤΟΥ ΔΑΣΟΥΣ


    Μετά από το ευτυχές τέλος με την περιπέτεια της νυφίτσας,ο Νέστορας ο καλός μας αετός,κούρνιασε στην ζεστή φωλιά του αρκετά κουρασμένος,αλλά πολύ ευτυχισμένος.
    Οι φίλοι του ήταν όλη του η ζωή!!!
    Ας ξετυλίξουμε όμως το κουβάρι της ιστορίας του!!!
    Ήταν μια κρύα χειμωνιάτικη νύχτα του Δεκέμβρη,πλησίαζαν Χριστούγεννα και όλοι οι κάτοικοι του δάσους έκαναν τις απαιτούμενες ετοιμασίες για να υποδεχθούν τις εορταστικές μέρες.Δούλευαν μέχρι αργά,γιρλάντες,πολύχρωμα λαμπάκια,χρωματιστές κορδέλες φάνταζαν μαγικά στο χιονισμένο τοπίο,οι πυγολαμπίδες είχαν την τιμητική τους,ήταν διαρκώς σε κίνηση γιατί έπρεπε να φωτίζουν τον χώρο.
    Επικρατούσε μια χαρούμενη αναταραχή,πλαισιωμένη από τραγούδια και γέλια όταν ξαφνικά εμφανίστηκε το σκιουράκι λαχανιασμένο και φοβισμένο!!!
    Ησυχία,ακούστε με όλοι,ησυχία φώναξε δυνατά σκαρφαλωμένο στο κλαδί της χιονισμένης ιτιάς.
    Όλοι οι φίλοι μας το κοίταξαν απορημένοι.
    Τι συμβαίνει Σάιμον και είσαι τόσο ανήσυχος τον ρώτησε η σοφή κουκουβάγια.
    Γρήγορα,τρέξτε,πρέπει να σώσουμε το μικρό αετόπουλο που έπεσε από την φωλιά του γιατί η μαύρη αρκούδα βρίσκεται πολύ κοντά του.
    Η σοφή κουκουβάγια με αποφασιστικότητα απευθύνθηκε στους κάτοικους του δάσους που άκουγαν με τρόμο όσα έλεγε το σκιουράκι.
    Καλοί μου φίλοι πρέπει να βοηθήσουμε το μικρό αετόπουλο,γι’αυτό πρέπει να οργανωθούμε.
    Γενναίοι μου νάνοι είπε η κουκουβάγια,μαζέψτε κουκουνάρια και βελανίδια στα μεγάλα καλάθια.
    Μέλισσες συνταχθείτε,πυγολαμπίδες θα μας φωτίζετε τον δρόμο,σκαντζόχοιροι θα είστε σπουδαία βοήθεια,αλλά θα σας μεταφέρουν οι αετοί για να μην καθυστερούμε.
    Όλα έγιναν γρήγορα με απίστευτη ταχύτητα.
    Όλα ήταν έτοιμα για την μεγάλη διάσωση και οι φίλοι μας ξεκίνησαν με ηρωισμό και γενναιότητα για την δύσκολη αυτή αποστολή.
    Το κρύο ήταν τσουχτερό και το χιόνι άρχισε να πυκνώνει,το σκιουράκι προπορεύεται για να τους δείχνει τον δρόμο,κάθε λίγο όμως σταματά και κοιτάζει αν το ακολουθούν όλοι.
    Οι πυγολαμπίδες σαν φωτεινά αστεράκια κάνουν την νύχτα μέρα,το χιόνι όμως δυσκολεύει τους νάνους που μεταφέρουν τα βαριά καλάθια γεμάτα κουκουνάρια και βελανίδια.
    Η κατάσταση είχε αρχίσει να δυσκολεύει πολύ και είχαν αρκετό δρόμο να διανύσουν μέχρι να φτάσουν στον προορισμό τους.
    Η κουκουβάγια δίνει εντολή να σταματήσουν,βρίσκουν προσωρινό καταφύγιο κάτω από τον πελώριο πλάτανο.Οι νάνοι είναι κατάκοποι και είναι αμφίβολο αν θα μπορέσουν να προχωρήσουν στο χιόνι που τώρα πέφτει πολύ πυκνό.
    Η σοφή κουκουβάγια πηγαινοέρχεται ανήσυχη όταν ξαφνικά τα μάτια της λάμπουν από την ιδέα που μόλις σκέφθηκε.
    Σάιμον έλα γρήγορα εδώ καλεί το μικρό μας σκιουράκι,εκείνο στέκεται μπροστά της περίεργο στο τι θα του ζητήσει.
    Με το ράμφος της βγάζει ένα φτερό από την φτερούγα της και το δίνει στο σκιουράκι.Τρέξε στην σπηλιά του γίγαντα Άβερι και δώσε του το φτερό μου,εκείνος ξέρει τι θα κάνει και που θα μας βρεί,πρέπει όμως να βιαστείς,δεν έχουμε καιρό για χάσιμο και το σκιουράκι σαν άνεμος χάθηκε στο ξέφωτο του δάσους.
    Η φωτιά με τα λιγοστά κλαδάκια που μάζεψαν οι νάνοι ζέστανε τα παγωμένα κορμάκια τους και δεν θα πείραζε αν έτρωγαν λίγα βελανίδια,έπρεπε να έχουν δυνάμεις για να προχωρήσουν αναμένοντας και τον γίγαντα που θα ήταν τελικά η μεγάλη δύναμη για να αντιμετωπίσουν αυτό που αργότερα θα εμφανιζόταν μπροστά τους απρόσμενα και απειλητικά.
    Η ώρα περνούσε,η φωτιά σε λίγο θα έσβηνε και η σοφή κουκουβάγια ήταν πολύ ανήσυχη,όταν ξαφνικά ισχυροί κραδασμοί ακούστηκαν.Ο γίγαντας,ο γίγαντας αναφώνησαν με ανακούφιση οι νάνοι.
    Πράγματι σε λίγα λεπτά ο γίγαντας Άβερι ήταν κοντά τους έτοιμος να τους βοηθήσει.Η κουκουβάγια τον ευχαρίστησε θερμά και του εξήγησε το σχέδιο διάσωσης του αετόπουλου.
    Ο καλοσυνάτος γίγαντας πήρε στην μια πάλαμη του τους νάνους και στην άλλη τα καλάθια με τα κουκουνάρια και τα βελανίδια,στο ώμο του καθόταν το μικρό σκιουράκι,το σύνθημα δόθηκε και ξεκίνησαν ξανά.Οι αετοί άπλωσαν τα πανέμορφα φτερά τους και πέταξαν ψηλά,οι μέλισσες,οι πυγολαμπίδες και η σοφή κουκουβάγια ακολούθησαν για τον τελικό προορισμό.
    Ο βρυχηθμός της αρκούδας που ακούστηκε σήμανε συναγερμό στους φίλους μας,οι αετοί με τους σκαντζόχοιρους προσγειώθηκαν στο ψηλό χιονισμένο έλατο,το σμήνος των μελισσών κρύφτηκε στην κουφάλα της μεγάλης βελανιδιάς,οι πυγολαμπίδες έλαμπαν λιγότερο και η κουκουβάγια πλησίασε τον γίγαντα Άβερι.Προχωράμε τώρα σιγά και με μεγάλη προσοχή,η μαύρη αρκούδα είναι κοντά όταν ξαφνικά μια μικρή κραυγή ακούστηκε.Το αετόπουλο ήταν και αυτό πολύ κοντά,αλλά πολύ πιο κοντά στην αρκούδα..
    Η σοφή κουκουβάγια έστειλε το μικρό σκιουράκι να δει όσο πιο κοντά μπορούσε που ακριβώς ήταν η αρκούδα. Μπροστά από μία αγριοτριανταφυλλιά στέκονταν η αρκούδα και στην μέσα πλευρά το μικρό αετόπουλο που κραύγαζε από φόβο.’Ηταν δύσκολο για την αρκούδα να πλησιάσει το αετόπουλο γιατί τα χοντρά κλαδιά με τα αιχμηρά αγκάθια της αγριοτριανταφυλλιάς ήταν σαν να προστάτευε τον μικρό μας φίλο,παρ’όλα αυτά η αρκούδα με τα πελώρια σκληρά νύχια της προσπαθούσε να σπάσει τα κλαδιά της.
    Το σκιουράκι γύρισε τρέχοντας και είπε ότι ακριβώς είχε δει.
    Είχε έρθει η ώρα της επίθεσης.
    Μέλισσες επιτεθείτε διέταξε η κουκουβάγια και το σμήνος ξεχύθηκε επάνω στην άγρια αρκούδα,τα τσιμπήματα αμέτρητα,αλλά έδειχνε να μην την ενοχλούν και πολύ,γιατί το δέρμα της ήταν πολύ σκληρό.
    Νάνοι τώρα είναι η ώρα φώναξε η κουκουβάγια.Άρχισαν τότε να σφυρίζουν στο αέρα οι κουκουνάρες και τα βελανίδια που έπεφταν επάνω της με απίστευτη ταχύτητα,αλλά και πάλι το αποτέλεσμα δεν ήταν το αναμενόμενο.
    Ήρθε η σειρά των σκαντζόχοιρων,που σαν μπάλες με καρφιά κύλισαν στα πόδια της αρκούδας,ένας βρυχηθμός από πόνο ακούστηκε,αλλά με ένα τίναγμα του ποδιού της τους απομάκρυνε.
    Σηκωμένη τώρα στα δυο της πόδια άρχισε να κινείται απειλητικά προς τους φίλους μας.Για κακή της όμως τύχη δεν είχε δει τον γίγαντα που παρουσιάστηκε μπροστά της και με τα πελώρια χέρια του την άρπαξε και την έβαλε στην κορυφή ενός έλατου που ήταν δίπλα του.Η αρκούδα από τον φόβο της γαντζώθηκε στα κλαδιά και έμεινε ακίνητη σαν άγαλμα.
    Τώρα ήρθε η ώρα να σώσουν το μικρό αετόπουλο.Οι νάνοι πλησίασαν την αγριοτριανταφυλλιά και ήταν έτοιμοι να κόψουν τα κλαδιά της με τα τσεκούρια τους όταν ξαφνικά τα κλαδιά άρχισαν να κινούνται και να ξεδιπλώνονται μόνα τους για να φανεί το μικρό αετόπουλο με τα χρυσά φτερά φοβισμένο,βρεγμένο πεινασμένο.Και πράγματι η αγριοτριανταφυλλιά ήταν μαγική και προφύλαξε τον μικρό μας φίλο.Η κουκουβάγια που ήξερε και την γλώσσα των λουλουδιών την ευχαρίστησε πολύ και της χάρισε μια μικρή φωτεινή σφαίρα.Μόλις την ακούμπησε στα πέταλα της η σφαίρα άνοιξε και παρουσιάστηκε μία μικρή νεραϊδούλα που θα της κρατούσε συντροφιά στον βαρύ χειμώνα.
    Οι νάνοι πήραν με προσοχή το μικρό αετόπουλο,το τοποθέτησαν μαλακά σ’ένα από τα καλάθια,ανέβηκαν ξανά στον γίγαντα και ξεκίνησαν για το ταξίδι της επιστροφής.Τα μεγάλα βήματα του γίγαντα τους έφεραν γρήγορα στο γνώριμο δάσος.Όλοι οι κάτοικοι τους περίμεναν με αγωνία και ένας αναστεναγμός χαράς ξεχύθηκε μόλις τους αντίκρισαν.
    Ο γίγαντας ευτυχισμένος που βοήθησε στην δύσκολη αυτή περιπέτεια πήρε τον δρόμο του γυρισμού για την σπηλιά του αφού δέχθηκε από όλους τις θερμές ευχαριστίες.
    Οι ήρωες μας αποσύρθηκαν στα ζεστά σπιτάκια τους,ενώ η Λιλίκα η καλοσυνάτη ποντικίνα ήταν εκείνη που ήθελε να αναλάβει την φροντίδα του μικρού αετόπουλου.Έτσι από τότε μεγάλωσε κοντά της.
    Ήταν μια σχέση αγάπης,τρυφερότητας,καλωσύνης που κρατάει μέχρι σήμερα αστήρευτη και έγινε ο φύλακας όλων των φίλων μας που ζουν στην αγαπημένη αυτή χώρα.Όνειρα γλυκά καλέ μου αετέ,όνειρα μαγικά αγαπημένοι μου κάτοικοι του δάσους!!!
     
    Αρέσει σε ΜαύροςΛύκος, GEPPO1, kat77 και 9 σε άλλους.
  20. FARMER.GP

    FARMER.GP Βετεράνος του παιχνιδιού

    "Μια σπουδαία ανακάλυψη" Μια φορά και ένα καιρό ήταν ένας γενναίος νεαρός γάτος, ο Ξυλοπόδαρος. Ο συγκεκριμένος γάτος, ο οποίος είχε και μια αδερφή την Κίτι, ήθελε όταν μεγαλώσει να γίνει αρχαιολόγος και εξερευνητής. Του άρεσε πολύ το μάθημα της Ιστορίας και τα υπόλοιπα φυσικά.Τα χρόνια πέρασαν και ο Ξυλοπόδαρος αφού γράφτηκε στο Πανεπιστήμιο Αρχαιολογίας με τους καλύτερους καθηγητές όπως την αρχαιολόγο καμήλα, πήρε το πτυχίο του. Εκεί γνώρισε την Μπουμπού την αλεπουδίτσα και έγιναν φίλοι. Ο γάτος και η αλεπού, για να ασκήσουν το νέο τους επάγγελμα πήγαν για έμπνευση στη βιβλιοθήκη. Διάβασαν πολλά βιβλία και κάποια στιγμή σταμάτησαν τη μελέτη. Το βιβλίο που μελετούσε ο Ξυλοπόδαρος έγραφε λίγα πράγματα για έναν αρχαίο και ίσως μυθικό ναό που έκρυβε κάποια μυστική δύναμη. Ρώτησαν την γουρουνίτσα βιβλιοθηκάριο για περισσότερες λεπτομέρειες, αλλά αυτή γνώριζε μόνο ό,τι έγραφε και το βιβλίο. Έτσι αφού έγραψαν στα σημειωματάρια τους τις περισσότερες πληροφορίες, έφυγαν για ένα ταξίδι. Μπήκαν σε ένα κρουαζιερόπλοιο με προορισμό ένα τροπικό νησί. Με το που έφτασαν εκεί, άρχισαν να εξερευνούν τη ζούγκλα. Ξαφνικά όπως προχωρούσαν, εμφανίστηκε μπροστά τους ένα ανακόντα. Οι δυο εξερευνητές ξαφνιάστηκαν από την όψη τεράστιου ερπετού και προσπάθησαν να παραμείνουν ψύχραιμοι. Το φίδι τους ρώτησε καχύποπτα ποιοι είναι και τι θέλουν εδώ. Ο Ξυλοπόδαρος και η Μπουμπού χωρίς δισταγμό του συστήθηκαν και του εξήγησαν το λόγο της επίσκεψης τους. Το ανακόντα άρχισε να γελά με αυτά που άκουσε και ταυτόχρονα τους είπε ότι τα λεγόμενα τους είναι μύθοι. Η Μπουμπού σοβαρή του έδειξε τις σημειώσεις της. Με το που τις είδε το φίδι σταμάτησε τα γέλια και ζητώντας τους συγγνώμη τους πρόσταξε να το ακολουθήσουν. Μερικές ώρες αργότερα καθώς νύχτωσε έφτασαν σε μια ανοιχτή πεδιάδα. Ευτυχώς που οι δύο αρχαιολόγοι πήραν μαζί τους τον κατάλληλο εξοπλισμό και έβγαλαν τους φακούς τους. Το ανακόντα τους είπε ότι εδώ κάποτε υπήρξε ένας αρχαίος ναός και λόγω δυνατής βροχής, θάφτηκε μέσα στη Γη. Από τότε όλοι κάτοικοι της ζούγκλας το νομίζουν για μύθο. Η Μπουμπού και ο Ξυλοπόδαρος άρχισαν να ψάχνουν για σημάδια ή κάτι πολύτιμο, αλλά επειδή ήταν νύχτα και πολύ κουρασμένοι έβγαλαν τους υπνόσακους τους και κοιμήθηκαν. Το φίδι είχε φύγει από ώρα, για να τους αφήσει στην ησυχία τους. Την επόμενη μέρα αφού ξύπνησαν και έφαγαν το πρωινό τους, άρχισαν τη δουλειά. Ο Ξυλοπόδαρος πήρε το φτυάρι και έσκαψε. Η Μπουμπού τη σκαλίδα και χτύπησε με προσοχή το έδαφος. Μετά από μία ώρα βρήκαν μια μεγάλη πέτρινη πλάκα. Τη μετέφρασαν και έμαθαν ότι όποιος βρει τα τέσσερα πέτρινα σχήματα (κύκλος, τρίγωνο, τετράγωνο και ορθογώνιο) και τα ενώσει στις τρύπες θα εμφανιστεί ο ναός των πιθήκων. Επίσης διάβασαν ότι τα πρώτα δύο σχήματα βρίσκονται κοντά στη λίμνη του νησιού και τα άλλα δύο στο τροπικό δάσος. Οι δυο εξερευνητές χαρούμενοι για την πρώτη μικρή τους ανακάλυψη χωρίστηκαν, για να βρουν αυτά σχήματα. Ο Ξυλοπόδαρος πήγε στη λίμνη και η Μπουμπού βαθιά στο τροπικό δάσος. Μερικές ώρες αργότερα με τη βοήθεια του κροκόδειλου στη λίμνη και του μυρμηγκοφάγου στο τροπικό δάσος επέστρεψαν. Ένωσαν στην πέτρινη πλάκα τα σχήματα και ξαφνικά εμφανίστηκε μια μεγάλη πυραμίδα. Χωρίς να πιστεύουν στα μάτια τους μπήκαν μέσα και γλιτώνοντας από διάφορες παγίδες, γνώρισαν τον φύλακα του ναού, τον Γιόγκι Πίθηκο. Τους είπε ότι λόγω της αχαριστίας κάποιων ζώων, έβρεξε δυνατά και η πυραμίδα θάφτηκε σκορπίζοντας τα σχήματα. Ταυτόχρονα τους μίλησε για τις κρυμμένες χρυσές μπανάνες του ναού και ότι όποιος τις βρει, μπορεί να πραγματοποιηθεί οποιαδήποτε επιθυμία. Ο Ξυλοπόδαρος και η Μπουμπού αφού τον διαβεβαίωσαν ότι δεν πρόκειται να υπάρξει άλλη αχαριστία από τα ζώα, γύρισαν σπίτι. Αρχικά ευχαρίστησαν τους νέους τους φίλους (ανακόντα, κροκόδειλο, μυρμηγκοφάγο) για τη χρήσιμη βοήθεια τους. Όταν έφτασαν στην πόλη φανέρωσαν τη νέα ανακάλυψη και τα λόγια του Γιόγκι. Έτσι ο γάτος και η αλεπού αφού έγιναν οι καλύτεροι εξερευνητές του κόσμου, συνέχισαν ευχαριστημένοι το επάγγελμα τους, ψάχνοντας για χρυσές μπανάνες και άλλα πολύτιμα αρχαία αντικείμενα και έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα.
     
    Τελευταία επεξεργασία: 27/12/17
    Αρέσει σε ΜαύροςΛύκος, soyla74, kat77 και 6 σε άλλους.
Κατάσταση θέματος:
Δεν μπορείτε να υποβάλετε άλλες απαντήσεις.