Ήξερες ότι...

Καλημέρα!! Οι όροι 1)πειρατεία και 2)πειρατής σημαίνουν ληστεία σε ανοιχτή θάλασσα και αυτός που κάνει πειρατεία.

 

Η καμηλοπάρδαλη είναι το ψηλότερο ζώο στον κόσμο.Είναι θηλαστικό και φυτοφάγο. Πήρε το όνομά της από τον συνδυασμό των λέξεων «Καμήλα» και «Λεοπάρδαλη». Το ύψος της φτάνει τα 5,5 μέτρα και το βάρος της τα 1.350 κιλά. Το σώμα της καλύπτεται από παχύ δέρμα και φέρει καφετιές κηλίδες. Το κεφάλι της φαντάζει μικροσκοπικό σε σχέση με το μακρύ λαιμό της και καταλήγει σε δύο μικρά κέρατα. Έχει μεγάλα υγρά μάτια και ευκίνητα αυτιά. Η όραση και η ακοή της είναι πολύ ανεπτυγμένες. Η καμηλοπάρδαλη βαδίζει αργά, και όταν παραστεί ανάγκη μπορεί να τρέξει με ταχύτητα 30 χιλιομέτρων.
Τρέφεται με φύλλα και βλαστούς ψηλών δέντρων που είναι απρόσιτα στα άλλα ζώα. Όταν θέλει να πάρει κάτι από το έδαφος ή να πιει νερό ανοίγει τα μπροστινά πόδια της ή γονατίζει λυγίζοντάς τα. Ωστόσο, η καμηλοπάρδαλη δεν πίνει συχνά νερό διότι, λόγω ύψους, είναι αναγκασμένη να ακολουθήσει ολόκληρη διαδικασία για να σκύψει, οπότε εκείνη τη στιγμή γίνεται πολύ ευάλωτη στους εχθρούς της.
Η καμηλοπάρδαλη ζει στην Κεντρική Αφρική. Κατά μέσο όρο ζει ως 30 χρόνια. Είναι κοινωνικό ζώο.Είναι ζώο φιλήσυχο και συνήθως τρέπεται σε φυγή για να γλιτώσει από τα σαρκοφάγα ζώα. Η νεογέννητη καμηλοπάρδαλη έχει ύψος 1,5 μέτρα και βάρος 55 κιλά. Καθημερινά η καμηλοπάρδαλη περνάει 12 ώρες βόσκοντας και κοιμάται βαθιά 20 λεπτά το 24ωρο. Η καμηλοπάρδαλη γεννάει όρθια και το μωρό της πέφτει στο έδαφος από ύψος 1,5 μέτρου.

 

Οι χαμένοι κήποι του Heligan βρίσκονται κοντά στο Mevagissey στην Κορνουάλη και είναι από τους πιο δημοφιλείς βοτανικούς κήπους στο Ηνωμένο Βασίλειο. Το στιλ των κήπων είναι χαρακτηριστικό του δέκατου ένατου αιώνα και έχει περιοχές διαφορετικού χαρακτήρα και με διαφορετικά στιλ σχεδιασμού.
Οι κήποι δημιουργήθηκαν από μέλη της οικογένειας Cornish Tremayne σε μια περίοδο από τα μέσα του 18ου αιώνα μέχρι τις αρχές του 20ού αιώνα. Οι κήποι είχαν παραμεληθεί μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο και αποκαταστάθηκαν στη δεκαετία του 1990 λόγω του ότι είχαν γίνει το αντικείμενο πολλών δημοφιλών τηλεοπτικών προγραμμάτων και βιβλίων.Οι κήποι διαθέτουν τώρα μια υπέροχη συλλογή από πλευράς ηλικίας και κολοσσιαία ροδόδεντρα και καμέλιες, μια σειρά από λίμνες που τροφοδοτούνται από μια αντλία πάνω από εκατό ετών. Οι κήποι έχουν επίσης τον μοναδικό ανανά της Ευρώπης, που θερμαίνεται από σήψη κοπριάς, καθώς και δύο σώματα που δημιουργήθηκαν από βράχια και φυτά και το κεφάλι ενός γίγαντα.

​

 

Ήξερες ότι....
Ο Τσάρλι Τσάπλιν (ο αυθεντικός) βγήκε τρίτος σε έναν διαγωνισμό σωσιών του Τσάρλι Τσάπλιν;
Το συνολικό βάρος του παγκόσμιου πληθυσμού των μυρμηγκιών είναι μεγαλύτερο από το συνολικό βάρος του ανθρώπινου πληθυσμού;
Τα κουνούπια ελκύονται περισσότερο από τη μυρωδιά των ανθρώπων που έχουν φάει πρόσφατα μπανάνα ; Καθημερινά, κατά μέσο όρο, 12 νεογέννητα βρέφη παραδίδονται σε λάθος γονείς;

 

Καλησπέρα!! Ο Λεονάρντο Ντα Βίτσι ήταν ο πρώτος που παρατήρησε ότι ο αριθμός των δακτυλίων στον κορμό ενός δέντρου φανερώνει την ηλικία του!

 

Η ντροπαλή vaquita​

Μέχρι το 1958, δεν τη γνώριζε κανείς. Δεν τη συναντούσε άνθρωπος σχεδόν ποτέ, παρότι δε ζούσε πολύ μακριά του. Και ποτέ δεν υπήρξε «σε αφθονία». Αλλά τώρα, το πιο μικρό θαλάσσιο θηλαστικό, με τους χαρακτηριστικούς σκούρους κύκλους γύρω από τα μάτια, είναι σε άμεσο κίνδυνο. Έχουν απομείνει μόνο 60, στον Κόλπο της Καλιφόρνιας, τη μοναδική περιοχή του κόσμου όπου ζει. «Παράπλευρο» θύμα της παράνομης αλιείας ενός άλλου ψαριού, που καταλήγει «γκουρμέ» τροφή σε ακριβά σερβίτσια. «Ούτε ένα ακόμα δεν πρέπει να πιαστεί» προειδοποιούν οι ειδικοί, διαφορετικά, τα επόμενα δέκα χρόνια, το είδος θα έχει εξαφανιστεί. Αυτή είναι η ιστορία της vaquita, που κανείς δε μπορεί να δει.

​

Συχνά τη μπερδεύουν με το δελφίνι. Και η αλήθεια είναι ότι μοιάζουν. Αλλά η vaquita έχει μικρότερο ρύγχος, επίπεδα δόντια, και είναι πιο μικρόσωμη από τα «ξαδέλφια» της. «Μικρή αγελάδα» σημαίνει το όνομά της, και της το έδωσαν οι ντόπιοι ψαράδες στον Κόλπο του Μεξικού.

 

Σαπουνόδεντρο

Αφού βρίσκεται στην φάρμα μας, ας μάθουμε λίγα πράγματα γι αυτό το περίεργο δέντρο



Γνωρίζετε ότι το φυτό Sapindus είναι κοινώς γνωστό ως Σαπουνόδενδρο επειδή ο πολτός των φρούτων του χρησιμοποιείται για την παρασκευή σαπουνιού;

Το Sapindus (Σαπουνόδενδρο) είναι γένος φυτών, στο οποίο ανήκουν περίπου πέντε με δώδεκα είδη θάμνων και μικρών δέντρων, της οικογένειας Λίτσι, Sapindaceae, ενδημικό στις ζεστές εύκρατες μέχρι τροπικές περιοχές του Παλαιού και του Νέου Κόσμου. Το γένος περιλαμβάνει τόσο φυλλοβόλα όσο και αειθαλή είδη. Τα μέλη του γένους είναι κοινώς γνωστά ως soapberries ή soapnuts επειδή ο πολτός των φρούτων τους χρησιμοποιείται για την παρασκευή σαπουνιού. Η γενική ονομασία του προέρχεται από τις λατινικές λέξεις saponis, που σημαίνει "σαπούνι", και indicus, που σημαίνει "της Ινδίας".

 

Το στήθος της αγελάδας.

Το συναντάμε στη Νότια και Κεντρική Αμερική και Καραβαική. Το κίτρινο άνθος του θυμίζει κεφάλι αγελάδας, εξού και τ` όνομά του. Δεν είναι βρώσιμο γιατί είναι δηλητηριώδες. Χρησιμοποιείται όμως στην ιατρική, για δερματικές παθήσεις και για προβλήματα εντέρου. Αναμεμειγμένο κάνει και για λίπασμα.

 

Tο νησί των φιδιών

Το νησί Queimada Grande στον Ατλαντικό Ωκεανό θεωρείται ένα από τα πιο επικίνδυνα μέρη στον κόσμο. Οι επιστήμονες εκτιμούν ότι περισσότερα από 4.000 φίδια ζουν σε αυτό το νησί. Μεταξύ αυτών και η χρυσή οχιά. Το δηλητήριό της είναι πέντε φορές πιο επικίνδυνο από οποιουδήποτε άλλου φιδιού και μπορεί ακόμη και να λιώσει την ανθρώπινη σάρκα!
Η κυβέρνηση της Βραζιλίας έχει απαγορεύσει στους πολίτες να πλησιάζουν την περιοχή, με εξαίρεση κάποιους ριψοκίνδυνους επιστήμονες.
​

 

Γνωρίζετε ότι οι καρποί του φυτού Salak ονομάζονται φρούτα της μνήμης στην Ινδονησία λόγω του ότι περιέχουν σε υψηλό επίπεδο κάλιο και πηκτίνη;

Σαλάκ - Salacca zalacca

Το σαλάκ (Salacca zalacca) είναι ένα είδος φοίνικα, της οικογένειας Arecaceae, ενδημικό στην Ιάβα και στη Σουμάτρα. Σε άλλες περιοχές είναι καλλιεργούμενο είδος για το βρώσιμο καρπό του. Σύμφωνα με αναφορές έχει εγκλιματισθεί στο Μπαλί, τη Λομβόκ, το Τιμόρ, τη Μαλαισία, το Maluku και το Sulawesi.
Ο φοίνικας έχει πολύ κοντό κορμό, με πτεροειδή διάταξη φύλλων και μεγαλώνει στο τροπικό δάσος σαν δέντρο χαμηλής βλάστησης. Είναι ένας σχετικά μικρός φοίνικας, αρκετά αγκαθωτός, έρπει με παραβλάσταρα, είναι σχεδόν άμισχος, φτάνει τα 1-5 μέτρα σε ύψος και αναπτύσσεται σε συμπαγείς συστάδες που προκαλούνται από διαδοχικές διακλαδώσεις στη βάση. Κάθε φύλλο έχει ένα μίσχο μήκους 2 μέτρων, με στενόμακρα αντικρυστά φυλλάρια μήκους έως 15 εκατοστών και μυτερά στην άκρη. Το περίβλημα των φύλλων, οι μίσχοι και τα φυλλάρια καλύπτονται με πολυάριθμα μακριά αγκάθια.

 

Γνωρίζετε ότι το όνομα του φυτού Κενταύρια ονομάστηκε έτσι από τον σοφό Κένταυρο Χείρωνα της Ελληνικής μυθολογίας ο οποίος χρησιμοποιούσε το φυτό σαν θεραπευτικό βότανο;
Λέγεται ότι αυτό το είδος λουλουδιού πήρε το όνομα του από τον σοφό Κένταυρο Χείρωνα, δάσκαλο του Ασκληπιού, του Αχιλλέα, του Ιάσονα αλλά και του Απόλλωνα. Στην τιτανομαχία ο Χείρωνας ήταν με το μέρος του Ηρακλής στη μάχη του εναντίον των κενταύρων. Ο Ηρακλής όμως τον πλήγωσε κατά λάθος στο πόδι με ένα βέλος ποτισμένο στο δηλητήριο της Λερναίας Ύδρας. Ο Χείρωνας τότε χρησιμοποίησε το φυτό της κενταύριας σαν βότανο για να γιατρέψει την πληγή του.

Το χαρακτηριστικό όνομα "cornflower" (λουλούδι των καλαμποκιών) (γερμανικά korn blume) προέρχεται από το γεγονός ότι το φυτό αναπτύσσεται άγριο σε χωράφια με σιτηρά και παρόμοια γεννήματα της νότιας Ευρώπης. Όταν ο Ναπολέων εξανάγκασε τη βασίλισσα Λουΐζα της Πρωσίας να απομακρυνθεί από το Βερολίνο, αυτή έκρυψε τα παιδιά της σ' ένα χωράφι σπαρμένο με σιτηρά και για να κάθονται ήσυχα και αθόρυβα τα έβαλε να πλέκουν στεφάνια με κενταύριες. Αργότερα, ένα από τα παιδιά της, ο Γουλιέλμος, έγινε αυτοκράτορας της Γερμανίας. Αναπολώντας τη γενναιότητα της μητέρας του, έκανε την κενταύρια εθνικό σύμβολο.

 

Λευκός Ελέφαντας. Στην Ταϊλάνδη ο λευκός ελέφαντας υπήρξε ως ένα ιερό και αξιοζήλευτο ζώο την Ιστορία της. Πολλά από τα ιερά ή τα ιστορικά της βιβλία και κτήρια περιέχουν λευκούς ελέφαντες. Ακόμη και σήμερα συνεχίζει να είναι ένα ζώο, το οποίο οι κάτοικοι δείχνουν ιδιαίτερη αφοσίωση.

 

Αρθρόποδο: ζώο με αρθρωτά άκρα που χωρίζεται σε τμήματα και καλύπτεται από σκληρό εξωσκελετό (ασπόνδυλο). Θηλαστικό: ζώο που το θηλυκό έχει μαστούς και θηλάζει (= ταίζει με γάλα)τα μικρά του (σπονδυλωτό). Ερπετό: ζώο που έρπει (=σέρνεται με την κοιλιά του στο έδαφος) (σπονδυλωτό). Αμφίβιο: ζώο που το αρχικό μέρος της ζωής του το περνά στο νερό και αργότερα και στην ξηρά (σπονδυλωτό). Πουλί: φτερωτό ζώο με ράμφος (= κεράτινο μυτερό στόμα) (σπονδυλωτό). Ψάρι:ζώο που ζει μόνο στο νερό και έχει πτερύγια (σπονδυλωτό).

 

Halloween: Η ρίζα του προέρχεται από το All-hallow-even και δηλώνει την παραμονή (eve) της γιορτής των Αγίων Πάντων (All Hallows Day - All Saints Day) που εορτάζεται τη νύχτα της 31ης Οκτωβρίου με μασκαράδες μεταφυσικού περιεχομένου. Στην Ανατολική (Ορθόδοξη) Εκκλησία τιμάται η μνήμη όλων των Αγίων κατά την πρώτη Κυριακή μετά την Πεντηκοστή, ενώ στις τις Δυτικές Εκκλησίες (Καθολική και Προτεστάντες) την 1 Νοεμβρίου. Η γιορτή αυτή συγχέεται με τις Ελληνικές Απόκριες, όμως διαφοροποιείται κατά πολύ από αυτές καθώς το Χάλοουιν έχει περισσότερο μυστικιστική χροιά. Αποτελεί εξέλιξη της αρχαίας Κελτικής γιορτή Samhain, του θεού του Κάτω Κόσμου. Στη σημερινή της μορφή η γιορτή δεν ασχολείται πια με τα φαντάσματα και τα κακά πνεύματα, αλλά περισσότερο με διασκέδαση, γιορταστικές μεταμφιέσεις και γλυκίσματα. Για τους Κέλτες η μέρα αυτή σημάδευε το τέλος της συγκομιδής και την αρχή του χειμώνα, και ταυτόχρονα η αλλαγή της εποχής ήταν και μια γέφυρα ανάμεσα στον πάνω κόσμο και στον κόσμο των νεκρών. Με την πάροδο των αιώνων η γιορτή πήρε αρχικά Χριστιανικό χρώμα και στη συνέχεια μετασχηματίστηκε από μια σκοτεινή παγανιστική τελετή σε μέρα χαράς και μεταμφιέσεων, με εύθυμες παρελάσεις και κεράσματα γλυκών σε παιδιά και ενήλικες.
Το έθιμο της κολοκύθας έχει ρίζες από έναν παλιό Ιρλανδικό μύθο, αυτόν του τσιγκούνη και πειραχτήρι Τζακ. Σύμφωνα λοιπόν με τον μύθο ο Τζακ είχε καλέσει τον διάβολο να πιούνε ένα ποτό μαζί. Όμως ο Τζακ δεν ήθελε να πληρώσει για το ποτό του και έτσι έπεισε τον διάβολο να μεταμορφωθεί σε ένα νόμισμα ώστε να μπορέσουν να πληρώσουν για τα ποτά τους. Μεταμορφώθηκε λοιπόν ο διάβολος σε νόμισμα αλλά ο Τζακ αντί να πληρώσει τον έβαλε στην τσέπη του, δίπλα σε ένα σταυρό και έτσι ο διάβολος δεν μπορούσε να πάρει την κανονική του μορφή. Ύστερα από πολλά παρακάλια όμως, ο Τζακ αποφάσισε να τον ελευθερώσει αρκεί να του έδινε την υπόσχεση ότι ο διάβολος δεν επρόκειτο να τον ενοχλήσει για ένα χρόνο και ούτε θα διεκδικούσε την ψυχή του όταν πέθαινε.
Έτσι πέρασε ο χρόνος και ο διάβολος ξαναεμφανίστητε την ώρα που ο Τζακ προσπαθούσε να κόψει ένα φρούτο από κάποιο δέντρο. Ζήτησε λοιπόν από τον διάβολο να ανέβει στο δέντρο και να του κόψει ένα φρούτο. Ο διάβολος ανέβηκε και ο Τζακ γρήγορα γρήγορα σκάλισε ένα σταυρό στον κορμό του δέντρου. Ο διάβολος λοιπόν ήταν παγιδευμένος. Δεν μπορούσε να κατέβει. Γι' αυτό παρακάλεσε τον Τζακ να τον ελευθερώσει και του υποσχέθηκε ότι δεν θα τον ενοχλήσει για δέκα ολόκληρα χρόνια. Έτσι ο Τζακ τον ελευθέρωσε.
Πέρασαν αρκετά χρόνια και ο Τζακ πέθανε. Πήγε στον παράδεισο όμως ο Θεός δεν τον δέχτηκε καθώς ο Τζακ ήταν έναν άνθρωπος μίζερος και κακός. Έτσι τον έστειλε στην κόλαση. Όμως ούτε ο διάβολος τον ήθελε και του θύμισε την υπόσχεση που του είχε δώσει παλιότερα. Είπε λοιπόν στον Τζακ να φύγει. Όμως ο Τζακ τον ρωτάει: «Πως θα φύγω; Έξω έχει σκοτεινιά». Και ο διάολος πήρε ένα αναμμένο κάρβουνο και του το έδωσε να πορευθεί μέσα στην νύχτα. Ο Τζακ τότε έβγαλε ένα ραπάνι (που πάντα κουβαλούσε μαζί του καθώς ένα από τα πιο αγαπημένα του φαγητά), το χάραξε και έβαλε μέσα το κάρβουνο. Από τότε περιπλανιέται στον κόσμο μην μπορώντας να βρει κάποιο μέρος να αναπαύσει την ψυχή του.
Έτσι κάθε Χάλογουιν, οι Ιρλανδοί σκάλιζαν ραπάνια, πατάτες, κολοκύθες, βάζανε μέσα ένα κερί και τα τοποθετούσαν κοντά σε παράθυρα έτσι ώστε να κρατάνε μακριά τα κακά τα πνεύματα και κυρίως το πνεύμα του τσιγκούνη και πειραχτήρι Τζακ.

 

Ο αληθινός φασιανός κατάγεται από την Ασία , συγκεκριμένα από τις όχθες του ποταμού Φάσου απ' όπου , σύμφωνα με τον θρύλο, μεταφέρθηκε στην Ελλάδα και στη Ευρώπη , από τον Ιάσονα και τους αργοναύτες.
Στην Γαλλία όπως φαίνεται πρωτοεμφανίστηκε από τον 9ο αιώνα. Για μεγάλο χρονικό διάστημα τον συναντάμε μόνο σε μερικά όμορφα βασιλικά κυνήγια της Ιλ-ντε-Φρανς . Η εύκολη όμως εκτροφή του ευνόησε στην συνέχεια tην εξάπλωση του.

​

​

Σήμα κατατεθέν αυτού του πουλιού είναι η πολύ μακριά και μυτερή ουρά. Πολύχρωμο και πλουμιστό το αρσενικό , πιο λιτό στην εμφάνιση το θηλυκό.
Τον περασμένο αιώνα φώλιαζαν Φασιανοί στην Μακεδονία , στην Εύβοια , στην Αιτωλοακαρνανία, ακόμη και στην Αττική. Σήμερα ο αυτόχθων πληθυσμός του επιδημητικού αυτού είδους, πολύ περιορισμένος, επιβιώνει μόνο στο Δέλτα του Νέστου, στο παραποτάμιο δάσος του Κοτζά Ορμάν όπου απαντιούνται λίγες εκατοντάδες άτομα. Οι φασιανοί του Νέστου αποτελούν υπόλειμμα του γενετικά καθαρού και αγρίου πληθυσμού του είδους , δεν πρόκειται δηλαδή για απελευθερωμένα πουλιά [που έχουν εισαχθεί στην Ελλάδα και που βρίσκονται σε άλλα μέρη.
Ο φασιανός για το κυνήγι (Phasianus colchicus colchicus), δεν πρέπει να συγχέεται με τον φασιανό με περιλαίμιο (Phasianus colchicus torquatus), που μεταφέρθηκε από την Κίνα , τον περασμένο αιώνα. ’λλα υπο-είδη έχουν εισαχθεί στην Ευρώπη κατά την ίδια περίοδο , όπως ο φασιανός της Φορμόζας με πολύ ανοικτόχρωμο φτέρωμα.
Οι άγριοι Φασιανοί είναι πολύ όμοιοι με τους ήμερους , μολονότι σκουρότεροι και πιο μικροί σε μέγεθος. Επίσης, δεν έχουν το λευκό "κολάρο" των ήμερων πουλιών.
Οι πλήθος υβριδιώσεις που έγιναν , συγκεκριμένα ανάμεσα σε φασιανό κυνηγιού και σ' αυτόν με το περιλαίμιο , δεν επέτρεψαν καθόλου την ουσιαστική απομόνωση ενός ιδιαίτερου τύπου.
Ο αρσενικός έχει μήκος 76-89 εκατοστά και βάρος 1,4 -2 κιλά, στιλπνό σκουροπράσινο κεφάλι, κατακόκκινο σάρκωμα γύρω από τα μάτια και κοντές φούντες σαν κερατάκια…, πίσω από τα αφτιά.
Όταν τα μάγουλα του αρσενικού φουσκώσουν όταν θυμώσει η αναστατωθεί παρατηρούμε την εμφάνιση δύο μικρών κεράτων στην κάθε πλευρά του κεφαλιού , που αντιστοιχούν σε δύο μικρά φτερά αστραφτερού πράσινου.
Το υπόλοιπο φτέρωμα έχει αποχρώσεις κοκκινωπές και κιτρινικάστανες. Τα αρσενικά των απελευθερωμένων πληθυσμών έχουν ένα λευκό , στενό περιλαίμιο. Πιο απλός σε εμφάνιση ο θηλυκός , μήκους 53-64 εκατοστά και βάρους περίπου 1,2 κιλά, με σχεδόν ομοιόμορφο ανοιχτό καφετί πτέρωμα, αλλά και με κοντύτερη ουρά. Και χωρίς περιλαίμιο. Αυτό το βοηθά να περνά απαρατήρητο κατά την διάρκεια της φωλιάς , όταν κλωσάει.
Όταν νιώσει τον κίνδυνο, ο φασιανός προτιμάει να κρυφτεί μέσα στους θάμνους παρά να πετάξει. Το φτερούγισμα του είναι δυνατό.
Τρέφεται με σπόρους , φυτά, έντομα δημητριακά, σκουλήκια, μικρά σπονδυλωτά. Ο αρσενικός όταν πετάγεται μέσα από τις φτέρες και τα χορτάρια βγάζει ένα χαρακτηριστικό ήχο "γκοκ γκοκ" ενώ κράζει με την διαπεραστική του κραυγή "κερρκ-κοκ" .
Το θηλυκό ξεπετιέται αφήνοντας ένα λεπτό σφύριγμα. Από τις πρώτες μέρες του Μάρτη , αν οι κλιματολογικές συνθήκες είναι ήπιες, το αρσενικό εγκαταλείπει το μικρό κοπάδι με το οποίο πέρασε τον χειμώνα για να φύγει αναζητώντας μια περιοχή κοντά σε λίμνη , ένα προφυλαγμένο χώρο , ανάμεσα σε θάμνους , κοντά σε ένα καταφύγιο , σ' 'ένα χωράφι η σ' ένα αυλάκι.

​

Επικυρώνει στη συνέχεια την εδαφική του διεκδίκηση κι αποζητά την προσέλκυση θηλυκών βγάζοντας την χαρακτηριστική κραυγή σε δύο τόνους «Κοκ Κοκ Κρόκ» που την συνοδεύει με δυνατό κτύπημα φτερών . Βίαιες μάχες γίνονται , με χτυπήματα των νυχιών γίνονται μεταξύ αρσενικών. Το αρσενικό που θα κυριαρχήσει μπορεί να μαζέψει γύρω του μέχρι δέκα θηλυκά. Το ιδανικό είναι ένα αρσενικό με τέσσερα θηλυκά.
Αφού γονιμοποιηθούν τα θηλυκά , φεύγουν αναζητώντας τόπο για φωλιά, κοντά στα όρια ενός δάσους κλπ Το αρσενικό δεν δείχνει κανένα ενδιαφέρον για τα μικρά του.
Φωλιάζει στο έδαφος , στους αγρούς, στα δάση, σε θαμνώδεις εκτάσεις . Γεννάει τον Μάιο-Ιούνιο από 8-15 αβγά που κλωσάει το θηλυκό επί 23-28 μέρες.
Τα μικρά του φασιανού τρέφονται κατά τις πρώτες τρεις εβδομάδες , με ζωικές πρωτεΐνες, σκουλήκια , σκαθάρια, μυρμήγκια , σαρανταποδαρούσες , έντομα και οστρακοειδή.

​

Η τροφή του ενήλικου πουλιού ποικίλλει στη συνέχεια ανάλογα με τις εποχές και τον περίγυρο . Είναι κύρια χορτοφάγο πουλί , τρώει σπόρους δημητριακών , καλαμπόκι , σιτάρι, βρώμη, φρούτα και καρπούς τους δάσους , ρίζες και γογγύλια, πράσινα φύλλα και νεαρά βλαστάρια. Δεν περιφρονεί όμως τα σκουλήκια , τα σκαθάρια η τα έντομα, ακόμη και μικρά ερπετά σαύρες η φίδια. Επίσης τσιμπολογά και χαλίκια που αποθηκεύει στην γκούσα του , θα διευκολύνουν τη διάλυση των τροφών και το πέρασμα τους από το πεπτικό σωλήνα.
Οι εχθροί του είναι τα δι' άφορα αρπακτικά , όπως αλεπού, κουνάβι, ασβός , γεράκια κ.λ.π.

 

Το κέρας της Αμάλθειας. Η Αμάλθεια ήταν η τροφός του θεού Δία στο Ιδαίο Άντρο, όπου τον είχε κρύψει η μητέρα του η Ρέα για να γλυτώσει από τον Τιτάνα πατέρα του, Κρόνο, ο οποίος έτρωγε τα παιδιά του. Άλλοτε περιγράφεται ως νύμφη Υάδα και άλλοτε ως κατσίκα, από το κέρας της οποίας τρεφόταν ο Δίας με γάλα και μέλι.Στην τέχνη των αρχαίων Ελλήνων, πολλοί θεοί εικονίζονταν να κρατούν το κέρας της Αμαλθείας. Το κέρας αυτό ήταν σύμβολο της αφθονίας, της πλησμονής των αγαθών και της ευημερίας του ανθρώπου. Αναφέρεται στο σπασμένο κέρατο της κατσίκας Αμάλθειας, το οποίο μπορούσε να γεμίζει με οποιοδήποτε αγαθό επιθυμούσε ο κάτοχος του. Αμάλθεια:α- (στερητικό) + μάλθος (= έλλειψη, στέρηση π.χ. μαλθακός), οπότε η αρχική σημασία της λέξης ήταν η μη στέρηση και κατά συνέπεια, η γενναιοδωρία, η αφθονία.

 

Το Γεράκι είναι αρπακτικό ημερόβιο πτηνό της οικογένειας των Ιερακιδών (Falconidae) (γνήσια γεράκια). Όμως, ειδικά για τον ελλαδικό χώρο, στον όρο «γεράκι», συμπεριλαμβάνονται -καταχρηστικά- και τρία είδη της οικογένειας των Αετίδών (Accipitridae) (μη γνήσια γεράκια)Η ελληνική ονομασία γεράκι έχει την εξής ετυμολογία: γεράκων (ίεράκιον ίέραξ ή ϊρηξ που ίσως συνδ. µε το ρήμα (Ε)ίεµαι εξορµώ, ρίχνοµαι..Η ονομασία του γένους (falco) έχει τη ρίζα της στη λατινική λέξη falx (-cis)που σημαίνει δρεπάνι, πιθανότατα λόγω του δρεπανοειδούς σχήματος των πτερύγων του πτηνού.
Τα γεράκια είναι, γενικώς, μικρού έως μεσαίου μεγέθους αρπακτικά ημερόβια πτηνά. Το κεφάλι είναι σχετικά μεγάλο και ο λαιμός βραχύς. Το ράμφος είναι γαμψό και η άνω σιαγόνα (ρινοθήκη), φέρει εγκοπή ή οδοντική προεξοχή που, όταν το ράμφος είναι κλειστό, εφαρμόζει με αντίστοιχη εσοχή στην κάτω σιαγόνα, χρησιμεύει δε για τον ακρωτηριασμό της λείας.Το χαρακτηριστικό ράμφος ενός γερακιού
Τα πόδια είναι ισχυρά και φέρουν μακριά, άνισα μεταξύ τους δάκτυλα, με κυρτούς, αγκιστροειδείς γαμψώνυχες.
Οι πτέρυγες είναι λεπτές, μακριές, δρεπανοειδείς και οξύληκτες με 10 συνήθως πρωτεύοντα ερετικά φτερά και, από 11 έως 26 δευτερεύοντα. Η ουρά είναι μέσου ή μεγάλου μεγέθους και φέρει 12-14 πηδαλιώδη φτερά.
Στα περισσότερα γεράκια εμφανίζεται φυλετικός διμορφισμός , με τα θηλυκά να είναι σχεδόν πάντοτε μεγαλύτερα και βαρύτερα. Τα φύλα διαφέρουν συνήθως σε εμφάνιση, αλλά μπορεί να είναι και όμοια.Τα γεράκια περιλαμβάνουν μερικούς από τους καλύτερους θηρευτές του ιπτάμενου κόσμου και, σίγουρα, τους ταχύτερους. Μερικά είδη, όπως ο πετρίτης, κυνηγάνε με εφορμήσεις μέσης ωριαίας ταχύτητας 200-250 χιλιομέτρων, ενώ έχουν καταγραφεί και ταχύτητες που πλησιάζουν τα 400 χιλιόμετρα. Κυνηγούν είτε ακολουθώντας την ουρά του θηράματος, είτε -συνηθέστερα- εποπτεύοντας το χώρο από κάποιο ύψος και εφορμώντας κάθετα την κατάλληλη στιγμή. Η όρασή τους είναι οξύτατη, περίπου 2,5 φορές μεγαλύτερη του ανθρώπου. Αρκετά γεράκια χρησιμοποιούν την τεχνική της αιώρησης, για ακριβέστερη εποπτεία του χώρου. Κυνηγάνε την ημέρα, αλλά υπάρχουν και κάποια είδη που μπορεί να συνεχίζουν μέχρι αργά το βράδυ (λ.χ. μαυροκικίνεζο). Είναι αποκλειστικά σαρκοφάγα πτηνά και η λεία τους περιλαμβάνει ένα ευρύτατο φάσμα που, ξεκινάει από τα έντομα τα αμφίβια, τα ερπετά και φτάνει μέχρι κάποια μεγαλόσωμα θηλαστικά. Πάντως,η πλειονότητα των θηραμάτων τους είναι μικρά ή μεγάλα πτηνά όλων των ειδών.
Τα γεράκια δεν κατασκευάζουν φωλιά, αλλά χρησιμοποιούν στις περισσότερες περιπτώσεις, παλιές φωλιές άλλων πουλιών, όπως κορακοειδών , ή άλλων αρπακτικών και δεν χρησιμοποιούν κάποιο ιδιαίτερο υλικό επίστρωσης.
Γεννάνε συνήθως 2-5 ανοιχτόχρωμα και πιτσιλωτά αβγά που τα επωάζει κυρίως το θηλυκό, για 30 ημέρες περίπου. Οι νεοσσοί, στα πρώτο χρόνο, έχουν μακρύτερα ερετικά φτερά, για να εξυπηρετούνται οι γενικότερες ανάγκες πτήσης. Με αυτόν τον εξοπλισμό μαθαίνουν τις βασικές δεξιότητες της πτήσης για να γίνουν αποτελεσματικοί και εξαίρετοι κυνηγοί στη φάση της ενηλικίωσης.
Το πρόβλημα με την απόδοση στα ελληνικά του όρου «γεράκι», δεν αφορά μόνο στην ελληνική βιβλιογραφία αλλά και στις διεθνείς και, προκύπτει από το γεγονός ότι δεν υπάρχουν (εκτός από τις λατινικές επιστημονικές ονομασίες) κάποια «ονοματολογικά στάνταρντς» που να έχουν καθιερωθεί και να τηρούνται. Έτσι, λ.χ. υπάρχουν «γεράκια» που δεν ανήκουν στο γένος Falco, αλλά στο Microhierax,ενώ αντιστρόφως υπάρχουν μέλη της οικογένειας Falconidae που δεν αποκαλούνται «γεράκια», αλλά φυλογενετικά είναι, λ.χ. τα γ'ενηDaptrius, Caracara, Milvago, που συνοπτικά ονομάζονται καρακάρα.
Έτσι, εάν θεωρηθεί ότι στον όρο «γεράκι» συμπεριλαμβάνεται μόνο το γένος Falco της οικογένειας Falconidae, τότε υπάρχουν 38 συνολικά είδη παγκοσμίως.
Εάν, όμως, θεωρηθεί ότι στον όρο «γεράκι» συμπεριλαμβάνεται ολόκληρη η Falconidae -ορθότερο ταξινομικά-, τότε υπάρχουν 11 γένη με, συνολικά 64 είδη παγκοσμίως. Στον ελλαδικό χώρο απαντούν συνολικά 12 είδη που, είτε ζουν μόνιμα στη χώρα (επιδημητικά), είτε έρχονται μόνο το χειμώνα ή το καλοκαίρι (για να αναπαραχθούν), είτε απλώς χρησιμοποιούν τη χώρα ως πέρασμα κατά τις δύο μεταναστεύσεις (εαρινή και φθινοπωρινή) προς το Βορρά ή προς το Νότο (μεταναστευτικά).

 

Το δέντρο των Χριστουγέννων ή χριστουγεννιάτικο δέντρο απoτελεί σήμερα ένα διεθνές χριστουγεννιάτικο εθιμο. Ως Χριστουγεννιάτικο σύμβολο - έθιμο φέρεται από τον 8ο αιώνα με τον Άγιο Βονιφάτιο το 750.
Ο στολισμός του δένδρου είναι καθαρά συμβολικός της ευτυχίας των ανθρώπων και της φύσεως με τη Γέννηση του Θεανθρώπου. Σύμφωνα με ερευνητές του αντικειμένου, το πρώτο στολισμένο δένδρο εμφανίστηκε στη Γερμανία το 1539 και τα πρώτα στολίδια ήταν συσκευασμένα φαγητά ή είδη ρουχισμού ή άλλα χρήσιμα είδη, που στο πέρασμα των χρόνων και με την άνοδο του βιοτικού επιπέδου εξελίχθηκαν μόνο σε διακοσμητικά αντικείμενα. Κατά την παράδοση ο πρώτος που στόλισε δέντρο ήταν ο Μαρτίνος Λούθηρος. Έχει εκφραστεί όμως και η άποψη ότι το έθιμο έχει ανατολίτικη προέλευση. Σύμφωνα με αυτή, ο Αναστάσιος Α' το 512 έχτισε στη Συρία έναν ναό με δύο ορειχάλκινα δέντρα.
Στην Ελλάδα το έθιμο αυτό του έλατου ως χριστουγεννιάτικη διακόσμηση ήρθε για πρώτη φορά με τον Βαυαρό Βασιλιά Όθωνα το 1833, που σημαίνει ότι είχε ήδη καθιερωθεί ως έθιμο στους βασιλικούς οίκους της Βόρειας Ευρώπης. Αρχικά στολίστηκε στα ανάκτορα του Ναυπλίου και εν συνεχεία στην Αθήνα, όπου οι κάτοικοι έκαναν ουρές για να το θαυμάσουν. Σημειώνεται ότι στη Γαλλία ως έθιμο εισήχθηκε αρκετά χρόνια μετά απ΄ ότι στην Ελλάδα από την Κόμισσα της Ορλεάνης. Τα χριστουγεννιάτικα δένδρα μπορεί να είναι είτε φυσικά, κυρίως έλατα, είτε τεχνητά των οποίων η παραγωγή είναι σημαντική. Οι δε βιοτεχνίες παραγωγής χριστουγεννιάτικων στολιδιών είναι επίσης πολύ σημαντικές. Η υλοτομία των φυσικών δένδρων για τις ανάγκες του εθίμου γίνεται πάντα από συγκεκριμένα δενδρόφυτα μέρη και μετά από σχετική άδεια του κατά τόπο αρμόδιου Δασαρχείου.
Τα σημαντικότερα χριστουγεννιάτικα δένδρα στον κόσμο είναι αυτά που στολίζονται στο Μπάκιγχαμ Πάλας στο Λονδίνο και στον Λευκό Οίκο στις ΗΠΑ. Σημειώνεται ότι σήμερα για λόγους εμπορίου τέτοια δένδρα, κατά την περίοδο των εορτών των Χριστουγέννων, στολίζονται και σε χώρες μη χριστιανικές. Το ακριβότερο χριστουγεννιάτικο δέντρο σήμερα (2010) στον κόσμο είναι αυτό που φέρεται στο ξενοδοχείο Εμιρέιτς Παλάς στο Άμπου Ντάμπι των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων, όπου όλα τα στολίδια του είναι πραγματικά πανάκριβα κοσμήματα με πολύτιμες πέτρες πάνω τους που διατίθενται προς πώληση, η συνολική αξία των οποίων φθάνει τα 11 εκατομμύρια δολάρια. Αντίστοιχο καθαρά ελληνικό παραδοσιακό έθιμο αποτελεί το στολισμένο καραβάκι. Ρίζες από την Ανατολή Σε χειρόγραφο του Βρετανικού Μουσείου, του 13ου αιώνα, αναφέρεται πως το έτος 512 ο αυτοκράτορας Αναστάσιος Α΄ έκτισε ένα Ναό στο Tur Abdyn της Συρίας στον οποίο προσέφερε δύο ορειχάλκινα δένδρα στημένα εκατέρωθεν της Ωραίας Πύλης του Ιερού Βήματος, τα οποία είχαν θέσεις για φώτα. Επίσης και στον Ναό Αγίας Σοφίας στην Κωνσταντινούπολη υπήρχαν επί Βυζαντίου, στο επιστύλιο του τέμπλου, μεταλλικά δένδρα σε σχήμα κώνου (πυρσόμορφα δένδρα) όμοια με κυπαρίσσια, όπου αντί για καρπούς έφεραν φώτα σε σχήμα κωνοειδές. Βεβαιώνεται επιπλέον η χρήση πολυκάνδηλων σε σχήμα δένδρου σε όλο τον Ναό. Μάλιστα σε διάφορα μέρη όπως στο Λιτόχωρο Πιερίας και τα Επτάνησα στόλιζαν δένδρα στο μέσο των Εκκλησιών με φρούτα ή και καρπούς. Στην Καππαδοκία στόλιζαν μέσα στα σπίτια κατά το Δωδεκαήμερο κλαδιά κωνοφόρων ή άλλων δένδρων με ξηρούς καρπούς και αυτοσχέδια στολίδια.

 

Ο Άι Βασίλης αποτελεί σήμερα μία διεθνή λαογραφική μορφή η οποία διανέμει δώρα σε παιδιά και ενηλίκους ανεξαιρέτως. Μια εκδοχή υποστηρίζει ότι τα δώρα του Άι Βασίλη τα δικαιούνται μόνο όσοι υπήρξαν «καλοί» κατά τη διάρκεια του χρόνου. Είναι κυρίαρχο πρόσωπο του εορτασμού της Πρωτοχρονιάς και των Χριστουγέννων. Η γνωστή παρουσία του με κόκκινη στολή, λευκή γενειάδα, τα γυαλιά του, πάντα χαμογελαστός με το σάκο με τα δώρα, πάνω σε έλκηθρο που το σέρνουν ζωηρά ελάφια ή τάρανδοι αποτελεί σήμερα σε παγκόσμια κλίμακα τον πλέον αγαπημένο ήρωα των παιδιών τις ημέρες των εορτών, ακόμη και σε χώρες μη χριστιανικές. Είναι ακριβώς ο ίδιος ο «Σάντα Κλάους» ή «Father Christmas» των Άγγλων, ο «Περ Νοέλ» των Γάλλων, ο «Σίντερ-Κλάας» (Άγιος Νικόλαος) των Ολλανδών, ο «Βάιναχτσμαν» των Γερμανών, ο «Λαμ-Κουνγκ-Κουνγκ» (= «ο Καλός γερο-πατέρας») των Κινέζων, ο«Χοτέισο» των Ιαπώνων, «Babbo Natale» των Ιταλών και ο «Άγιος των Πάγων» των Ρώσων.Η σημερινή μορφή του Άι Βασίλη έγινε δημοφιλής με το ποίημα «A Visit from St. Nicholas» (Μια επίσκεψη από τον Άγιο Νικόλαο) που δημοσιεύτηκε το 1823. Η οπτικοποιημένη εκδοχή πρωτοεμφανίστηκε στο περιοδικό «Harper’s Weekly» το 1863. Συμμετοχή στην δημοφιλία είχε και το παιδικό βιβλίο «The Life and Adventures of Santa Claus» του 1902. Η White Rock Beverages ήταν μια εταιρία αναψυκτικών που τον χρησιμοποίησε το 1915 για να πουλήσει μεταλλικό νερό, και το 1923 τζίντζερ-έιλ. Το 1931 η γνωστή αμερικάνικη εταιρεία αναψυκτικών Coca-cola παρουσίασε τον Άι-Βασίλη με πρωτοχρονιάτικα δώρα τα προϊόντα της εταιρείας στα χρώματα βεβαίως εκείνης. Υπεύθυνος για το σχεδιασμό του 'Αι Βασίλη με τη συγκεκριμένη μορφή ήταν ο Αμερικάνος σχεδιαστής Haddon Sundblom ο οποίος και συνεργάστηκε για δεκαετίες με την εταιρεία. Η διαφήμιση αυτή υπήρξε εμπορικά τόσο επιτυχής που έμελλε να γίνει σήμα δημοτικότητας της ανά τον κόσμο. Η μακρόχρονη χρήση του σε διαφημίσεις της Coca-Cola παγίωσε την εμφάνισή του και ειδικά τα κόκκινα ρούχα, αλλά οπωσδήποτε δεν ήταν δική της εφεύρεση.Για τους Ορθόδοξους χριστιανούς ο Άι Βασίλης είναι ο Μέγας Βασίλειος, ο οποίος έζησε στη Καππαδοκία που αφιέρωσε σχεδόν όλη του τη ζωή στη βοήθεια προς τον συνάνθρωπο και που θεωρείται στη παγκόσμια ιστορία ως ο εμπνευστής αλλά και πρώτος δημιουργός της οργανωμένης φιλανθρωπίας. Σύμφωνα με την παράδοση, ο Μέγας Βασίλειος ήταν ψηλόλιγνος, με μαύρα μάτια και γένια. Ακόμη και ο Άγιος Νικόλαος στην Ορθόδοξη παράδοση αγιογραφείται ως ισχνός ασπρογένης γέροντας. Ο Μέγας Βασίλειος πέθανε στης 31 Δεκεμβρίου του 378. Τη 1 Ιανουαρίου του 379, ημέρα της κηδείας του, διατηρούμενη στη παράδοση, θεωρήθηκε (πρώτα) απ΄ όλους χριστιανικούς λαούς ότι φέρνει ευλογία και καλή τύχη στη νέα χρονιά. Τα κάλαντα τς Πρωτοχρονιάς πέρα από τα παινέματα κύριο πρόσωπο είναι ακριβώς ο Μέγας Βασίλειος για το έργο του οποίου γίνεται υπενθύμιση στον σπιτονοικοκύρη ώστε να επαναλάβει επ' ωφελεία βεβαίως των παιδιών που ψάλλουν εκείνα. Στη Δύση το πρόσωπο του Santa Claus έχει ταυτιστεί με την ιστορία του Αγίου Νικολάου που φημιζόταν για τη γενναιοδωρία του. Στην ιστορία του Αγίου Νικολάου οι βόρειοι λαοί έχουν προσθέσει στοιχεία των δικών τους παραδόσεων (τάρανδοι, έλκηθρο, άστρο του Βορρά, μεγάλες κάλτσες κλπ), μια κουλτούρα που τον συνοδεύει μέχρι και σήμερα και δημιούργησε τη σημερινή φιγούρα του Santa Claus με όλα τα χαρακτηριστικά του. Στα ελληνικά δεδομένα η μετατροπή αυτή φαίνεται να πέρασε περίπου στη δεκαετία του 1950-1960, κυρίως στον αστικό πληθυσμό, από τους Έλληνες μετανάστες που με τις ευχετήριες κάρτες τους εισήγαγαν τον «Δυτικό» Άϊ-Βασίλη.

 

Η μεγάλη πυραμίδα της Γκίζας
Wow!Η πυραμίδα είναι πολύ όμορφη!
Η πυραμίδα της Γκίζας είναι ένα από τα επτά θαύματα του κόσμου που υπάρχει μέχρι σήμερα,ενώ τα υπόλοιπα θαύματα έχουν καταστραφεί.Κατασκευάστηκε το 2584-2561 π.Χ από τον Φαραώ Χέοπα γιατί ήθελε να έχει ένα τάφο. Δίπλα της βρίσκονται οι άλλες δυο μεγάλες πυραμίδες της ίδιας δυναστείας, του Χεφρίνου και του Μυκερίνου. Όλες βρίσκονται στην Αίγυπτο.