Με Έμπνευση και Λόγο

Μέσα στο άδειο της ζωής
Μονάχο το άγγιγμα σου
Κλειστό είναι το σώμα σου
Μα ανοιχτή η καρδιά σου.

Οι λέξεις βγαίνουν ζοφερές
Μαζί με δάκρυα σου
Έτσι που σκέφτεσαι το χθες
Με το αύριο κοντά σου.

Καλημέρα οι επόμενες λέξεις είναι:ζωής,άγγιγμα,ζοφερές,χθες,αύριο.

 

Σ΄ένα δάσος μαγικό ζούσαν αρμονικά δέντρα ζώα ζωηρά,μικρά και μεγάλα παιδιά. .
Έγειραν τα κλαδιά τους οι οξιές δίνοντας θερμά φιλιά στα μάγουλα των ελαφιών τα καφετιά.
Ζήλεψαν οι καρυδιές. Ετοίμασαν δείπνο πλουμιστό,με καρύδι δυναμωτικό στο σκιουράκι το φουντωτό.Για ανταμοιβή πήραν ένα μεγάλο ευχαριστώ.
Ξάφνου ακούστηκαν χαρούμενες φωνές. Ο Σπυράκος βγαίνει μέσα από τις κερασιές,με κόκκινα χείλια από τα κεράσια. Κερασμένα από αυτές.
Φώναζαν και οι φουντουκιές πως πουλούσαν φθηνά,τους καρπούς τους φυσικά.<<Δέκα αγγίγματα ζεστά στα κλαδιά μας το κιλό όποιος προλάβει παρακαλώ..>>
Ακούστε είναι τα γέλια μας τα δυνατά,γαργαλήματα από του σφένδαμου τα κλαδιά.
Μη ζηλεύεις, έλα στο δάσος μας από αύριο και εσύ. Ξέχνα το χθες τις μέρες τις ζοφερές, θα περνάς καλά στου λαγού την αγκαλιά.
Το μόνο που χρειάζεσαι για εξοπλισμό χαμόγελο ζεστό... να της ζωής το μυστικό.Φέρε μαζί σου πινέλα και χρώματα πολλά,να ζωγραφίσουμε το δάσος μας παιδιά.
Κάπως έτσι θα περνάμε καλά κάτω από των δέντρων την σκιά.

Επόμενες λέξεις γαργαλήματα,σκιά,αγκαλιά,ζηλεύεις,προλάβει.

 

Έστησε ο έρωτας χορό στου Απρίλη τ' αλωνάκι,
κορίτσια αγόρια αγκαλιά, κάνει ο έρωτας φωλιά,
ζηλεύει τ' αεράκι. Τους κάνει γαργαλήματα και τρέχει να προλάβει
πριν ρίξει ο ήλιος τη σκιά πρωτεία για να πάρει.
Χορεύουν τα αγριόκρινα, μυρίζουνε τα ρόδα
γελάνε τα καλόπαιδα που περιμένουν τώρα
μια κι απ' τ' Απρίλη τις γιορτές δε λείπουνε τα δώρα.

Επόμενες λέξεις χορό, αεράκι, ήλιος, ρόδα, Απρίλη.

 

Σχεδόν μαγική η κίνηση του νερού κάτω από το πλοίο...
Κοιτώ αφηρημένα τις γραμμές που χάνονται στον ορίζοντα. Ένα χάος το μυαλό μου.
Σκέψεις, εικόνες, μνήμες και ελπίδες έχουν στήσει χορό.
Ο ήλιος καίει τους ώμους μου και ενώ ψάχνω καταφύγιο στη σκιά, ο αέρας φέρνει μια γνωστή μυρωδιά.
Κλείνω τα μάτια αφήνοντας τον ευατό μου να θυμηθεί, να χαθεί στο χθες.
Απρίλης μήνας, άνοιξη κι εγώ περπατώ σε έναν κήπο γεμάτο ανθισμένες τριανταφυλλιές.
Μυρίζω τα υπέροχα ρόδα , θαυμάζω όλη αυτή την ομορφιά κι εσύ εκεί, να μου δίνεις το καλύτερο, το ωραιότερο δώρο.
Τον ευατό σου.

Επόμενες λέξεις: κίνηση, εικόνες, σκιά, μάτια, χθες

 

χθές προσπαθούσα να κοιμηθώ... να σε ξαναδώ στα όνειρα μου ως συνήθως! Εκείνη η βραδιά όμως ήταν κάτι το μοναδικό. Ο Θεός θέλησε να μου κάνει μια ευχάριστη έκπληξη. Έστειλε μια σκιά να περιφέρεται και να κινείται στο δωμάτιο... Φοβήθηκα... Τυλίχτηκα με την κουβέρτα μου... "τι ήταν αυτό", σκέφτηκα... Η φωνή της όμως με καθησύχασε.. "μην φοβάσαι", μου είπε... "'Ηρθα γιατί σε αγαπάω!". Γνώριμη φωνη.... "εσύ είσαι"; αναφωνησα.. "ναι" μου λεει. Βγήκα δειλά δειλά από τα σκεπάσματά μου και την είδα... με κοιτούσε με τα όμορφα αγγελικά της ματια... Έβλεπα εικόνες που δεν είχα ξαναδεί.. νόμιζα ήμουν ήδη σε όνειρο.. "θα είμαι στην αγκαλιά σου μεχρι το πρωί" αναφώνησε με τη γλυκια λιαλια της..

ξυπνώντας το άλλο πρωί δεν την αντίκρισα. Πρόλαβα όμως να της ψιθηρίσω ένα μικρό αλλα γεμάτο αγάπη "σ'αγαπώ"


επομενες λεξεις: έκπληξη, φωνή, αγκαλιά, πρωί, αγάπη

 

Ο βορράς...
"Καλό χειμώνα"

Ακούω αυτή την ευχή διανύοντας κάθε πρωινό 15αύγουστου από τα μικράτα μου και κατ' αποκλειστικότητα από σεβάσμιες ηλικίες.
Ευχή που προκαλεί τρόμο κυρίως σε παιδιά. Τελείωσε το καλοκαίρι;; Από τώρα;;; Θα αρχίσουν τα σχολεία;;; Οι βροχές;;;
Τελείωσαν οι διακοπές, η ξενοιασιά, το παιχνίδι;; Άρα-συμπέρασμα "η ζωή εδώ τελειώνει"
Μία ευχή, πραγματική γροθιά στο στομάχι! Η μόνη ευχή που σε καταριέται.
Ποιος θέλει να χάσει τα μεσημεριανά τραγούδια των τζιτζικιών, τον ανελέητα ζεστό ήλιο,
τον ήχο της μαγεύτρας θάλασσας, την παλέτα των χρωμάτων της. Αγαπημένη εποχή!
Έβλεπα άδεια την πόλη αυτές τις μέρες και μπορώ να πω ότι τη χαιρόμουν.
Καθώς περπατούσα, ένιωθα πως παίζω σε ταινία καταστροφής, όπου όλοι έχουν εξαφανιστεί και ψάχνεις να βρεις άνθρωπο,
να ρωτήσεις τι συνέβη, να ξεκινήσει η πλοκή
και ξαφνικά! Τίτλοι τέλους... κόσμος, κίνηση, φωνές. 16 Αυγούστου γύρισαν όλοι! Αγκαλιές, φιλιά και ω τι έκπληξη! "Καλό χειμώνα..."

~~~~~~~~~~~~~~~

Ο νότος...
"Πήγε για μπάνιο"

Το τηλέφωνο κουδουνίζει σε νησί του νότου.
Απάντηση "δεν είναι εδώ πήγε για μπάνιο"
η ίδια ακριβώς ερωταπόκριση συνεχίζεται για πολύ καιρό
Σεπτέμβρης μήνας "δεν είναι εδώ πήγε..."
Οκτώβρης μήνας "δεν είναι εδώ..."
Νοέμβρης μήνας "δεν είναι..."

Συμπέρασμα
ή δε θέλει να μου μιλήσει
ή
μετακομίζω τώρα


επόμενες λέξεις
ευχή, μπορώ, νησί, τελείωσε, τώρα​

 

Η εποχή του νησιού έχει περάσει.
Θάλασσα, αμμουδιές και περιπλανήσεις πάνε κι αυτά. Έμειναν εκεί πίσω στον χρόνο. Μαζί με αυτά τέλειωσαν και οι ευχές μέσα στο απείθαρχο μυαλό μου.
Ο Οκτώβρης και τώρα ο Νοέμβρης με προσγείωσαν στην πραγματικότητα. Θλιβερές εικόνες, βαριά βήματα και χιλιάδες σκέψεις να βουΐζουν στο ήδη σκοτισμένο κεφάλι μου.
Κι εσύ να φωνάζεις, πες μου επιτέλους τι θέλεις, αποφάσισε ...
Κι εγώ να απαντώ... Δεν ξέρω! Το καταλαβαίνεις; Δεν ξέρω!!
Απλά δεν μπορώ.

επόμενες λέξεις: εποχή, χρόνος, πραγματικότητα, εικόνα, ξέρω

 

Η εποχή άλλαξε, ήρθε το φθινόπωρο και σιγά σιγά ο χειμώνας!! Ο χρόνος κυλάει γρήγορα και αυτή είναι μια πραγματικότητα. Οι εικόνες όμως μένουν στο μυαλό.Επίσης ξέρω ότι η ζωή κάνει μερικές φορές κύκλους και σχεδόν όλα επαναλαμβάνονται. Όλα είναι μια συνήθεια. Επόμενες λέξεις: χειμώνας,κυλάω,μένω,κύκλος,συνήθεια

 

Ο χειμώνας είναι μία ωραία εποχή για να πάει κάποιος στις διακοπές,λόγω των γιορτών.
Ένας άνθρωπος θα δει τουλάχιστον 5 διαφορετικές οικογένειες να κυλάνε πολλές βαλίτσες για να πάνε στην χώρα ή στην πόλη ή ακόμη και στο χωριό που ζητάει η καθεμία από αυτές.Κάποιοι άλλοι μένουν στα σπίτια τους να γιορτάσουν με όλους τους συγγενείς σε ένα μεγάλο τραπέζι και να διασκεδάσουν έως την επόμενη ημέρα αν χρειαστεί.Οι συνήθειες όλων των ανθρώπων δεν αλλάζουν γρήγορα αλλά ούτε και εύκολα μέσα σε ένα ολόκληρο χρόνο,γιατί για αν τελειώσει ένας κύκλος σε έναν άνθρωπο θα ξεκινήσει σε έναν άλλον.
Επόμενες λέξεις:Διακοπές,γιορτές,διασκέδαση,χρόνος,ξεκινώ.

 

παζλ αγκαλιά σημαδέψει κάποτε ελεύθερη

Πήρα στα χέρια μου ξανά τα κομμάτια εκείνου του παζλ που είχα ξεκινήσει κάποτε, αλλά αποδημώντας, το λησμόνησα. Τα περισσότερα κομμάτια ήταν σημαδεμένα από το χρόνο. Αυτό όμως αύξανε την αξία τους. Έβαλα τα περιφερειακά επιμελώς στη σειρά ένα προς ένα για να φτιάξω το πλαίσιο, κι έπειτα να ενώσω τα μεσαία κομμάτια. Μάταια- όσο κι αν προσπαθούσα, δεν ταίριαζαν μεταξύ τους. Σχημάτιζαν ίσως δυάδες, τριάδες.. Αλλά το όλον; Το όλον ήταν αδύνατο συμπληρωθεί. Κι ας μην έλειπαν κομμάτια.
Είναι διευρυνθεί το πλαίσιο; Είχαν συρρικνωθεί τα κομμάτια; Είχαν αποκτήσει βούληση και αρνούνταν να ταιριάξουν ως σύνολο; Μια χούφτα από κομμάτια μπορεί να προσομοιάζουν, αλλά μια αγκαλιά από παζλ δεν είναι ομοιογενής. Ιδίως με την πάροδο του χρόνου, τόσο οι ομοιότητες όσο και οι διαφορές ξεθωριάζουν... Τότε ανοίγει μια καινή πόρτα: το παζλ επαναπροσδιορίζεται ως ένας λευκός καμβάς, του οποίου ο δαμαστής είναι ελεύθερος να κάνει μια νέα αρχή.

* Κατά λάθος πήρα τις 'επόμενες λέξεις' από καμιά δεκαριά ποστ πριν. Συνεχίστε με τις λέξεις του τελευταίου post:
Επόμενες λέξεις:Διακοπές,γιορτές,διασκέδαση,χρόνος,ξεκινώ.

 

Σήμερα έγινα πρωταγωνίστρια μιας όμορφης ιστορίας...
Ίσως μέσα στην φαντασία μου να συνέβη αυτό, αλλά έτσι το ένιωσα.
Μιας ιστορίας χαμένης στον χρόνο, χωρίς αρχή, μέση ή τέλος.
Μέσα σε αυτήν ντύθηκα ηρωίδα, πριγκίπισσα ή έμεινα απλά ο εαυτός μου και περιπλανήθηκα.
Βρέθηκα σε ένα μεγάλο άνοιγμα, χωρίς βουνά και δρόμους, χωρίς όρια.
Έψαξα σημάδια χαμηλά, γύρω μου ακόμα και στον ουρανό, μα δεν βρήκα.
Πού να πάω δεν ήξερα και έτσι κοίταξα μέσα μου.
Ρώτησα δυνατά τον εαυτό μου τι ήθελε. Πρέπει να μάθεις τι θέλεις φώναξα!
Μα ξέρω τι θέλω μου απάντησε εκείνος και ξέρεις κι εσύ.
Θέλω να ζήσω, να χαρώ, να αισθανθώ. Δεν θέλω άλλες κενές ημέρες, δεν θέλω να αναμένω γιορτές ή διακοπές.
Θέλω να χαίρομαι τη στιγμή, να διασκεδάζω στο τώρα, να έχω ανάλαφρη ψυχή.
Άρα ξέρεις τι θέλεις αναφωνάζω γεμάτη ελπίδα!
Πάντα ήξερες, απλά αφέθηκες στη λήθη, άφησες τον εαυτό σου να χαθεί ..
Θα σου έλεγα να ξεκινήσεις αλλά νομίζω πως έχεις κάνει την αρχή.
Και ξέρεις τι λένε .. Η αρχή είναι δύσκολη, μετά σε παρασύρει η ίδια η ζωή.


επόμενες λέξεις: ίσως, όρια, ημέρες, ξέρεις, θέλεις

 

Κανένας δεν μπορούσε να φανταστεί την ασύλληπτη τραγωδία.
Κανένας δεν μπορούσε να φανταστεί,ότι την ηλιόλουστη μέρα του καλοκαιριού θα την διαδεχόταν η καταστροφή και ο θρήνος.
Ίσως αν οι καταστάσεις ήταν διαφορετικές,ίσως αν είχαμε λάβει τα απαραίτητα μέτρα...ένα ίσως που θα κατακλύζει το είναι μας για την απώλεια αθώων ψυχών την θλιβερή εκείνη μέρα.
Ξέρουμε τι θα μπορούσαμε να είχαμε κάνει για να την αποτρέψουμε,ξέρουμε τι δεν κάναμε για να έχουμε δραματικά αποτελέσματα.
Στα όρια του ονείρου και της πραγματικότητας ευχόμαστε το πρώτο,δυστυχώς όμως το δεύτερο υπερισχύει και φαντάζει απειλητικό,τρομακτικό.
Με το πέρασμα του χρόνου θα ξεχαστεί και αυτό,όπως γίνεται συνήθως...εμείς ναι,θα ξεχάσουμε,εκείνοι όμως που κατάφεραν να γλυτώσουν από την τραγωδία δεν θα ξεχάσουν ποτέ,δεν θα θέλουν να ξεχάσουν τα αγαπημένα τους πρόσωπα που χάθηκαν άδικα.

Υ.Γ.Στη μνήμη των αθώων ψυχών,που χάθηκαν με τραγικό τρόπο στη πύρινη λαίλαπα στο Μάτι και το Νέο Βουτζά.
Καλό σας ταξίδι.


επόμενες λέξεις :μέτρα,αποτελέσματα,πραγματικότητα,χρόνου,πρόσωπα

 

Χίλιες λέξεις μου έρχονται στο μυαλό, εικόνες τρόμου λες και βρίσκεσαι σε ταινία θρίλερ, ποια είναι η πραγματικότητα, και ποιος είναι ο εφιάλτης. Τι μέτρα να πάρεις σε τέτοια ασύλληπτη τραγωδία, τόσες ψυχές χάθηκαν άδικα, ο πόνος, ο οδυρμός, η θλίψη είναι ζωγραφισμένα στα πρόσωπα αυτών των ανθρώπων. Η αγωνία όλης της Ελλάδος παρακολουθόντας αυτές τις σκηνές απίστευτου τρόμου να εξελίσσονται στις οθόνες μας. Τι να περιγράψει κανείς, τα αποτελέσματα δυστυχώς μακάβρια, έρχονται στο φως κάθε λεπτό και νέες εξελίξεις. Πως να περιγράψω την θλίψη που έχω στην ψυχή μου, για τους ανθρώπους που έφυγαν μ αυτό τον τραγικό θάνατο, για τους ανθρώπους που νοσηλεύονται στα νοσοκομεία, για τους ανθρώπους που έχασαν τα πάντα στην φονική φωτιά, τι να πω, και τι να γράψω. Είμαι συγκλονισμένη, όπως και όλος ο κόσμος, εκτός φυσικά από την πολιτική γαϊδουριά που δυστυχώς δεν αλλάζει. Ας ελπίσουμε ότι ΔΕΝ θα θρηνήσουμε κι άλλους ανθρώπους ούτε σήμερα, ούτε αύριο, ούτε του χρόνου, ούτε ποτέ ξανά. Οι Έλληνες είναι δυνατός λαός, έχουν περάσει πολλά, δεν ξεχνάει κανείς, και πως να ξεχάσει άλλωστε, αυτός ο λαός έχει περάσει πολλά. Εύχομαι να μη ξαναδούμε άλλο κακό σ αυτή την χώρα, εύχομαι ο ήλιος που θα λάμψει αύριο, και θα έρθει νέα μέρα, να φέρει λίγο χαμόγελο σ αυτούς τους ανθρώπους που δίνουν τη δική τους μάχη.
Και φυσικά το μεγαλύτερο ευχαριστώ σε αυτούς τους ανθρώπους που έδωσαν, δίνουν και θα δίνουν μάχες τόσες μέρες και άλλες μέρες, στα εύκολα, αλλά και στα δύσκολα, στους ανθρώπους αυτούς που τρέχουν πρώτοι στην φωτιά, πρώτοι στην πλημμύρα, πρώτοι στην διάσωση άλλων ανθρώπων. Σ αυτούς το μεγαλύτερο ευχαριστώ, στους πυροσβέστες, στους διασώστες, στους στρατιωτικούς, στους λιμενικούς, στους αστυνομικούς, στους νοσηλευτές, στον ερυθρό Σταυρό, στους απλούς ανθρώπους της διπλανής πόρτας.
Αυτοί που έφυγαν είναι στην γειτονιά των αγγέλων, πέρασαν δύσκολα στην γη, όμως στον ουρανό είναι στην αγκαλιά του Θεού. Αυτοί που έμειναν πίσω, είναι αυτοί που χρειάζονται την βοήθεια όλων μας, την συμπαράσταση, την αγάπη. Αδέλφια είμαστε δίπλα σας, κι ας είμαστε μακριά.

Τα δάκρυα κυλούν και οι λέξεις χάνονται, είναι τόσα πολλά αυτά που ζούμε το τελευταίο διάστημα στην χώρα μας, που δεν ξέρεις για ποιο πρώτα να κλάψεις, να λυπηθείς, να φωνάξεις. Μέσα στην θλίψη και την μαυρίλα εύχομαι η Παναγία να φωτίσει αυτές τις μαύρες ψυχές εκεί μέσα στο κοινοβούλιο και επιτέλους να τους αφυπνίσει και να ξυπνήσουν.

Εύχομαι επίσης εκεί μακριά στην γείτονα χώρα, δυο Έλληνες παλεύουν για την ελευθερία τους, η Παναγία να είναι δίπλα τους σε κάθε αναπνοή, σε κάθε λεπτό της ζωής τους και να τους δίνει κουράγιο. Είμαστε δίπλα σας, δεν σας ξεχνάμε ποτέ... Κουράγιο


Επόμενες λέξεις: Κουράγιο, χαμόγελο, πόνος, αδέλφια, βοήθεια

 

Ξαπλωμένη στο σκοτεινό δωμάτιο, κοιτώ το σκοτάδι και δημιουργώ εικόνες με το μυαλό ..
Σενάρια ολόκληρα όπου εγώ αποφασίζω, κινούμαι, εκφράζομαι ..
Αρχιτέκτονας και μηχανικός των σκέψεων μου, τα κάνω πραγματικότητα.
Μέσα σε αυτά είσαι κι εσύ. Μου χαμογελάς και είσαι γεμάτος φως, φως ελπίδας και αγάπης.
Απλώνεις τα χέρια και δεν μπορώ παρά να ανταποκριθώ.
Δεν μου δίνεις κουράγιο απλά, είσαι έμπνευση. Σε έχω και δεν σε έχω όμως .. Να μια πραγματικότητα.
Κι έτσι παραμένω στο σκοτάδι, περιμένοντας τη βοήθεια που ποτέ δεν έρχεται.
Κι αν αυτό δεν είναι πόνος, τότε δεν ξέρω τι είναι..


*δυστυχώς δεν μπόρεσα να ενσωματώσω στο κείμενό μου τη λέξη αδέλφια..
συνεπώς την αφήνω στον επόμενο που θα αφήσει εδώ τις σκέψεις και την έμπνευσή του..
επόμενες λέξεις: αδέλφια, εικόνες, εσύ, φως, ξέρω

 

Και οι εικόνες της φαντασίας παίρνουν μορφή.
Εγώ,εσύ,η απόλυτη αρμονία της σιωπής.
Είναι δύσκολο να μεταφέρω τι νοιώθει η ψυχή μου.
Ζωγραφίζω τις σκιές και ακολουθώ την πορεία τους.
Αργεί να ξημερώσει και περιμένω το φως σαν λύτρωση,για να απελευθερωθώ από τις ασταμάτητες αρνητικές σκέψεις.
Τώρα ξέρω...αδελφωμένες η αγάπη και η ελπίδα μας οδηγούν στα μυστικά μονοπάτια της ψυχής.
Τόσο μακριά σου...τόσο κοντά σου.



επόμενες λέξεις : μορφή,ζωγραφίζω,λύτρωση,ελπίδα,κοντά

 

Είμαι κοντά σου γιατί σ αγαπώ.. Αγαπώ την μορφή σου όταν την ζωγραφίζω με όλα τα χρώματα το δειλινό στην ακρογιάλια.. Είμαι κοντά σου γιατί έχω την ελπίδα ότι θα βρω την λύτρωση.. Θέλω να αναγεννηθώ .. να ξεκινήσω από την αρχή.. και ας μην φτάσω ποτέ στο τέλος.. μου αρκεί που θα ταξιδέψω μαζί σου... καλό μας ταξίδι ψυχή μου...

επόμενες λέξεις... αγαπώ, χρώματα. θέλω, αρχή, ταξίδι..

 

«Αγάπη .. αγαπώ.»
Πόσο σύντομη, μα και πόσο μεγάλη αυτή η λέξη!
Μπροστά της όλοι γινόμαστε μικροί, γεμάτοι θαυμασμό και δέος, γιατί είναι υπέροχη μα και καταστροφική συνάμα..
Να αγαπάς σημαίνει να δίνεις και να δίνεσαι, χωρίς να υπολογίζεις και χωρίς να μετράς. Χωρίς να κρατάς λογαριασμό ποιος έδωσε περισσότερο.
Όταν αγαπάς ξεπερνάς τον εαυτό σου, βγαίνεις έξω από τα όριά σου.. Γιατί αγάπη με όρια, δεν είναι αγάπη.
«Έχω ανάγκη .. θέλω.»
Θέλω να καταλαβαίνεις όχι μόνο αυτά που λέω, μα και αυτά που κρύβω πίσω από τις λέξεις, αυτά που δείχνω στο χαμόγελό μου, αυτά που παιχνιδίζουν μέσα στα μάτια μου.
Τα συναισθήματά μου έχουν χρώματα, που για να τα δεις, αρκεί να με πιστέψεις!
Ζήσε και απόλαυσε την αγάπη. Αφιέρωσέ της τραγούδια, ξενύχτησε ..
Κάνε την λέξεις πάνω σε χαρτί, γίνε για αυτήν άτακτο παιδί!
Μόνο μην της κλείνεις την πόρτα.. Άσε της χώρο να μπει, να ριζώσει και να θεριέψει..
Θα μου πεις πως η αρχή έχει γίνει και πως το ταξίδι είναι αυτό που έχει σημασία. Εννοείται .. συμφωνώ!
Μα εγώ θέλω αυτό το ταξίδι να έχει προορισμό, να έχει κατάληξη, να έχει στόχο.. Έστω κι δεν φτάσουμε ποτέ στον προορισμό, έστω κι αν δεν έχει ευτυχή κατάληξη, έστω κι αν ο στόχος δεν επιτευχθεί..
Θέλω ναι, θέλω θέλω θέλω .. εσένα!
«Αγαπώ θα πει χάνομαι».Νίκος Καζαντζάκης



επόμενες λέξεις: όρια, χαμόγελο, μάτια, άτακτο, παιδί

 

- Πώς θα περιέγραφες τη στάση σου; τον ρώτησα γελώντας
- Η πιο σωστή, η πιο ακριβής περιγραφή, θα ήταν "άτακτη φυγή" ! απάντησε με ένα αμήχανο μορφασμό.
- Μα γιατί αντιδράς πάντα έτσι όταν την βλέπεις μπροστά σου; απόρησα
- Είναι που την αγαπώ τόσο πολύ, πού πνίγονται οι λέξεις πριν καν βγουν από τα χείλη μου. Δε φταίω... ψιθύρισε ξέπνοα και ξάπλωσε στο κρεβάτι.
Κάθισα δίπλα του συνειδητοποιώντας για πρώτη ίσως φορά, πόσο πολύ ευαίσθητος ήταν, αυτός ο γλυκός και αξιαγάπητος άντρας.
Αυτός ο φίλος, αυτό το αγόρι που γνώριζα σε όλη μου τη ζωή.
Πόσο τυχερή είναι αυτή η κοπέλα και όμως δεν της δίνει την ευκαιρία να έχει δίπλα της κάποιον τόσο αξιόλογο.
Έβαλα το χέρι στα μαλλιά του ανακατεύοντας τα τρυφερά σαν να ήταν μικρό παιδί, κοίταξα τα μάτια του και με ένα χαμόγελο του είπα,
- Κάθε ώρα, κάθε μέρα που περνά μακριά από αυτό που θέλεις τόσο πολύ, είναι μια μέρα χαμένη.
Μια μέρα που θα μπορούσες να μοιράζεσαι την αγάπη σου, να ζεις τη ζωή σου, να ονειρεύεσαι χαρούμενος, να χτίζεις ένα υπέροχο μέλλον. Δεν υπάρχει μεγαλύτερος πόνος από το ανεκπλήρωτο και καμία απόρριψη δεν πονάει όσο αυτό το αν .. σε περίπτωση που αφήσεις και την τελευταία ευκαιρία να πετάξει μακριά.
Κοιτώντας σε, γνωρίζοντάς σε, δεν πιστεύω πως θα υπάρχει γυναίκα που να μην νιώσει τουλάχιστον κολακευμένη με την προτίμησή σου. Που δε θα νιώσει χαρά με την προσφορά της αγάπης σου.
Δεν υπάρχει γυναίκα που να μη θέλει να την αγαπούν τόσο πολύ. Ακόμα κι αν τα αισθήματα δεν είναι αμοιβαία .. δε θα χάσεις. Θα κερδίσεις την γνώση ότι προσπάθησες, ότι έκανες ό,τι μπορούσες και θα συνεχίσεις τη ζωή σου. Γιατί κι αν ακόμα δεν μπορέσεις να είσαι μαζί της, θα είσαι ελεύθερος να ζήσεις μακριά της.
"Περπάτησε στα όρια, λίγο ξεπέρασέ τα, γύρνα πίσω και πέρνα τα ξανά, έτσι για να ξέρεις τη δύναμή σου"

επόμενες λέξεις: ρώτησα, σωστή, λέξεις, γλυκός, χέρι

 

Σήμερα το πρωί ξύπνησα με μια περίεργη αίσθηση.
Σαν να ήμουν δύο κομμάτια, δύο άτομα μέσα σε ένα.
Ξαπλωμένη ακόμα στο κρεβάτι, με το πρόσωπο μέσα στο μαλακό μαξιλάρι, το χέρι πάνω στο ξυπνητήρι που ακόμα χτυπούσε και το ένα πόδι να ακουμπά ήδη στο πάτωμα, αισθανόμουν σαν να χωριζόμουν στα δυο.
Η επιθυμία μου να παραμείνω μέσα στα ζεστά σκεπάσματα ήταν πραγματικά πολύ μεγάλη κι έτσι άφησα τον εαυτό μου εκεί που ήταν.
Γύρισα το πρόσωπο από την άλλη πλευρά και έπεσα ξανά σε βαθύ ύπνο αγκαλιάζοντας σφιχτά το μαξιλάρι μου, ενώ ταυτόχρονα σηκώθηκα, έκλεισα το ξυπνητήρι και ξεκίνησα την καθημερινή ρουτίνα..
Ο εαυτός μου που ονειρευόταν, φάνηκε πολύ θαρραλέος, αποφασιστικός και έκανε ό,τι ήθελα εδώ και μέρες να κάνω.
Μίλησε ανοιχτά για τα αισθήματα και τις επιθυμίες του. Ζήτησε όσα ήθελε με σταθερότητα και τόλμη.
Βρήκε όλες τις σωστές λέξεις για να εκφραστεί.
Αντιμετώπισε ανοιχτά όσους τον ενοχλούσαν και τον καταπίεζαν και επιτέλους ένιωσε αόρατα νήματα να σπάνε και να κόβονται, τόσο απλά όσο κόβεται μια κλωστή.
Ο εαυτός μου που ξύπνησε, έκανε ότι κάθε άλλη μέρα, χωρίς διαφορές ..
Γέλασε, μίλησε, ρώτησε, απάντησε, πάλι δεν είπε όσα επιθυμούσε. Τον κράτησε η λογική, η ανασφάλεια και ο φόβος.
"Ότι αφήσεις να βγει προς τα έξω είναι αδύνατον να κλειστεί πάλι μέσα και θα έχεις εκτεθεί ανεπανόρθωτα. "
Να μια σκέψη. Κράτα την.
Κι εκεί που μια γλυκιά, όμορφη, ξαφνική λαχτάρα ξεσηκώνεται, μια δίψα για κάτι ..
Κλειδώνεται κι αυτή μέσα και μένει κρυφή.
Σκέψου.. με ένα μαγικό τρόπο να βρισκόταν εκείνο το κλειδί που θα ξεκλείδωνε όλες αυτές τις κλειδαριές!
Τι αποκάλυψη θα γινόταν τότε ..

επόμενες λέξεις: δύο, ένα, σκέψη, όμορφη, κλειδί

 

Εκεί που ξαφνικά καλείσαι
καλά κρυμμένη πίσω από έναν αριθμό
να εκθέσεις τύπους και τσιτάτα
που συστηματικά κόπιαζες να απομνημονεύσεις όσα χρόνια θυμάσαι τον εαυτό σου.
Αλλά όχι συναισθήματα.
Το σύστημά σου θα τα εκτονώσει αργότερα με τη μορφή εξανθήματος
κι εσύ θα πεις πως φταίει η πολυβιταμίνη που σε πότιζε η μάνα σου.
Εκεί που η αγωνία σκεπάζει τη σκέψη και χάνεις τη σελίδα
ή δε θυμάσαι ποιο έδωσες σωστό και μένεις με την αμφιβολία.
Οι προσδοκίες σου μετριάζονται σιγά σιγά από τα λάθη.
Οι έντεχνα διατυπωμένες απαντήσεις έμπειρων φροντιστών δε σε κάνουν να νιώθεις πιο όμορφα
ενώ η απογοητευμένη κολλητή σου προτιμά να μη σε συνοδεύσει στο καθιερωμένο απογευματινό σας ξέσκασμα.
Λύνεις,
ακούγοντας το σιγανό κλάμα δύο παραδιπλανών σου, δίχως να στρίβεις το κεφάλι να κοιτάξεις.
Άλλωστε ο λυγμός τους σου είναι οικείος.
Άλλωστε τίποτα δεν πρέπει να σου αποσπά την συγκέντρωση από το δικό σου όνειρο,
που τώρα πια σε κρατάει αγκαζέ σφιχτά
ή σε προσκαλεί να το συναντήσεις ανοίγοντας με το κλειδί σου την πόρτα σε άλλη πόλη, αν αντέχεις
ή να το επιλέξεις προσεκτικά την τελευταία στιγμή ανάμεσα σε προοπτικές άγνωστες μέχρι τώρα
ή να το αφήσεις οριστικά
κι αυτό που σε σοκάρει περισσότερο είναι όσοι στράφηκες για συμπαράσταση, χωρίς να έχουν προλάβει πρώτα να διαχειριστούν το πένθος της χαμένης τους επένδυσης.
Εκεί που ο ρεαλισμός προστάζει επαναπροσδιορισμό σε ένα αέναο σχήμα κύκλου.
Εκεί που μόλις περνάς στην ενηλικίωση.
Εκεί κάπου συναντάς τις πανελλαδικές.

επόμενες λέξεις: εκεί, αργότερα, απογευματινό, στιγμή, τώρα